Ciężar dowodu w sprawie o przymusowe leczenie

Ciężar udowodnienia, że uczestnik postępowania nie tylko jest uzależniony od alkoholu w stopniu wymagającym leczenia, ale też że istnieje co najmniej jedna z tzw. tzw. przesłanek społecznych, spoczywał - zgodnie z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodu, wywiedzioną z art. 6 k.c. i z art. 232 zdanie pierwsze k.p.c. - na autorze wniosku, czyli na prokuraturze.

Istota i specyfika postępowania w stosunku do osób nadużywających alkoholu - orzeczenie nakładające na osobę, o której mowa w art. 24 u.w.t.p.a., obowiązek poddania się leczeniu w stacjonarnym lub niestacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego, stanowi przejaw ograniczenia wolności, a zatem dotyczy jednego z podstawowych praw obywatelskich - winna była skłonić prokuratora do dołożenia należytej staranności zarówno w zakresie sformułowania wniosku, jego należytego uzasadnienia i zaoferowania sądowi dowodów, ale też i do aktywnego uczestnictwa w postępowaniu.

Zaprzeczenie przez uczestnika postępowania istnienia po jego stronie którejkolwiek z tych przesłanek, w szczególności przesłanki powodowania przez niego rozkładu życia rodzinnego w związku z nadużywaniem alkoholu (zob. pismo procesowe uczestnika postępowania z dnia 19 lutego 2014 r.), wymagało przedstawienia przez wnioskodawcę niebudzących wątpliwości dowodów, których przeprowadzenie pozwalałoby na poczynienie ustaleń co do istnienia w niniejszej sprawie co najmniej jednej ze społecznych przesłanek, uzasadniających wydanie orzeczenia nakładającego na uczestnika postępowania obowiązku poddania się leczeniu w stacjonarnym lub niestacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego - czego jednak prokurator nie uczynił.

Postanowienie SO w Białymstoku z dnia 27 czerwca 2014 r., II Ca 411/14

Standard: 19206