Ustawowe prawo zastawu (art. 802 § 1 k.c.)

Zgodnie z art. 802 § 1 KC, dla zabezpieczenia roszczeń o przewoźne oraz roszczeń o prowizję, o zwrot wydatków i innych należności wynikłych ze zleceń spedycyjnych, jak również dla zabezpieczenia takich roszczeń przysługujących poprzednim spedytorom i przewoźnikom, przysługuje spedytorowi ustawowe prawo zastawu na przesyłce, dopóki przesyłka znajduje się u niego lub u osoby, która ją dzierży w jego imieniu, albo dopóki może nią rozporządzać z pomocą dokumentów.

Do zastawu, który powstaje z mocy ustawy, stosuje się odpowiednio - co wynika z art. 326 KC - przepisy rozdziału I działu IV kodeksu cywilnego o zastawie na rzeczach ruchomych (art. 306 i nast. KC). W świetle wyrażonej w art. 306 KC zasady akcesoryjności zastawu, nie ulega wątpliwości, że prawo zastawu przewidziane w art. 802 KC powstaje z chwilą powstania po stronie spedytora roszczenia, które zastaw ten zabezpiecza.

Uprawnienie spedytora do zaspokojenia z przedmiotu zastawu powstaje niezależnie od woli stron i trwa do chwili, kiedy przesyłka znajduje się u niego lub osoby, która dzierży ja w jego imieniu, albo dopóki może rozporządzać nią za pomocą dokumentów.

Wyrok SN z dnia 25 marca 2011 r., IV CSK 477/10

Standard: 19103 (pełna treść orzeczenia)