Zadośćuczynienie odpowiednie a zastosowanie art. 322 k.p.c.
Zasądzenie odpowiedniej sumy, gdy ścisłe udowodnienie żądania nie jest możliwe (art. 322 k.p.c.) Odpowiednia kwota zadośćuczynienia z tytułu uszczerbku na zdrowiu; kryteria oceny Zadośćuczynienie krzywdzie niemajątkowej
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Naprawienie szkody niemajątkowej, tzw. krzywdy, może polegać na przyznaniu poszkodowanemu odpowiedniej sumy pieniężnej. Wyrażenie "odpowiednia suma" pozostaje w związku z tym, że ze względu na istotę krzywdy nie da się jej wyliczyć w sposób ścisły, w przeciwieństwie do szkody rzeczowej. Nie zachodzi zatem w takich przypadkach (stosowania art. 445 § 1 k.c.) niemożliwość albo nadmierne utrudnienie ustalenia wysokości szkody, o czym mowa w art. 322 k.p.c. Wyłączone jest zatem w takich przypadkach stosowanie tego przepisu (podobnie SN w wyroku z dnia 22 marca 2002 r., I CKN 564/00, z dnia 29 września 2000 r., I CKN 527/00).
Wyrok SN z dnia 29 listopada 2019 r., I CSK 479/18
Standard: 62082 (pełna treść orzeczenia)
Art. 322 k.p.c. nie znajduje zastosowania wówczas, kiedy już w przepisie prawa materialnego dozwolona została pewna doza swobody ocennej lub jeśli taka swoboda wynika z charakteru roszczenia, jak to ma miejsce przy roszczeniach o zadośćuczynienie (odszkodowanie) za szkody niemajątkowe, szczególnie o charakterze uszczerbków na zdrowiu.
Wyrok SN z dnia 8 lutego 2013 r., IV CSK 309/12
Standard: 55383 (pełna treść orzeczenia)