Rozpowszechnianie wizerunku przez umieszczenie na stronie internetowej tzw. głębokiego linku (deep link)

Wbrew odmiennemu twierdzeniu strony pozwanej jej zachowanie nie polegało wyłącznie na "wskazaniu konkretnego adresu internetowego i poinformowaniu o treści znajdującej się pod tym adresem"; sytuacja taka zachodziłaby wtedy, gdyby strona pozwana wskazała (ale bez funkcji połączenia linkowego) adres internetowy witryny, na której znajdowały się galerie zdjęć (www.(...)), czyli tzw. URL (uniform ressource locator), obejmujący oznaczenie serwera (t.) i nazwę dokumentu (…); wówczas dostęp do tej witryny użytkowników portalu strony pozwanej następowałby bez jej udziału; zainteresowany użytkownik wpisywałby wskazany adres w odpowiednie pole swojej przeglądarki internetowej i "otwierałby" dokument zamieszczony pod tym adresem. Natomiast strona pozwana zamieściła na stronie jej portalu internetowego odesłanie elektroniczne (link) do witryny, na której znajdowało się zdjęcie powódki, przy czym odesłanie to miało postać tzw. głębokiego linku (deep link), umożliwiającego natychmiastowe i bezpośrednie otwarcie tej witryny z pominięciem struktury nawigacyjnej strony głównej portalu t.: przez kliknięcie tekstu odesłania ("Młode kobiety są najlepsze") użytkownik portalu strony pozwanej był bezpośrednio przeniesiony na wewnętrzną witrynę portalu t. (galerie zdjęć) z pominięciem witryny głównej tego portalu.

Zachowanie strony pozwanej, tj. zamieszczenie na stronie portalu S. "głębokiego" linku do wewnętrznej witryny portalu t. umożliwiało dowolnemu użytkownikowi portalu S. natychmiastowe i bezpośrednie zapoznanie się z zawartością tej witryny. Swoistość "głębokiego" linku polega na tym, że użytkownik portalu, na którego stronie zamieszczony jest taki link, uzyskuje poprzez jego aktywację bezpośrednio dostęp do wewnętrznej witryny innego portalu. Zamieszczenie "głębokiego" linku prowadzi do zwiększenia zbiorowości osób, które mogą zapoznać się z zawartością witryny, do której link odsyła; gdyby taki link nie został zamieszczony, dostęp do witryny, której dotyczyło odesłanie, wymagałby znajomości adresu tej witryny i podjęcia przez użytkownika Internetu odpowiednich czynności "wyszukiwawczych".

Zachowanie strony pozwanej (zamieszczenie linku do witryny, na której znajdował się wizerunek powódki) spełniało zatem cechy publicznego udostępnienia tego wizerunku; wytwarzało bowiem sytuację, w której nieograniczony zbiór użytkowników portalu S. mógł zapoznać się z wizerunkiem powódki. Sytuacja taka podpada pod zakres pojęciowy "rozpowszechniania wizerunku", o którym mowa w przepisie art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 ze zm.).

Pojęcie "rozpowszechniania wizerunku" należy bowiem interpretować zgodnie z dyrektywą zamieszczoną w art. 6 pkt 3 powołanej ustawy, wedle której utworem rozpowszechnionym jest utwór, który został udostępniony publicznie.

Rozpowszechnianie wizerunku jest bezprawne, jeśli osoba uprawniona nie udzieliła zezwolenia na takie działanie i nie zachodzą normatywnie stypizowane okoliczności (w szczególności wskazane w art. 81 ust. 1 zd. 2 i ust. 2 prawa autorskiego) uchylające wymaganie zezwolenia osoby uprawnionej. Powódka nie udzieliła stronie pozwanej zezwolenia na publiczne udostępnienie jej wizerunku za pośrednictwem internetu. Nie zachodzą również żadne okoliczności szczególne, które na gruncie obowiązującego prawa uchylałyby wymaganie zezwolenia powódki na rozpowszechnianie jej zdjęcia.

Wyrok SA w Krakowie z dnia 20 lipca 2004 r., I ACa 564/04

Standard: 19054