Wypowiedzenie pełnomocnictwa procesowego a prowadzenie cudzych spraw bez zlecenia

W istocie stan faktyczny w tej sprawie jest bezsporny skoro oczywistością jest, że obwiniony podejmował czynności procesowe w imieniu Józefa I., mimo, że ten cofnął mu pełnomocnictwo.

Obwiniony twierdził, że działał dla dobra i w interesie swego byłego klienta jako prowadzący „cudze sprawy bez zlecenia" i do tego twierdzenia odwołał się także w uzasadnieniu kasacji. Jednak jest to tylko powtórzenie argumentu już podniesionego w odwołaniu, do którego trafnie (choć ogólnikowo) odniósł się Wyższy Sąd Dyscyplinarny wskazując, że nie może powoływać się na prawo do „prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia" ten, komu wypowiedziano pełnomocnictwo do ich prowadzenia.

Dopowiedzieć tu tylko można (w pewnym uproszczeniu), że przecież wypowiedzenie pełnomocnictwa adwokatowi przez klienta oznacza tyle, co zabronienie prowadzenia mu jego sprawy, zaś prawo do prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia powstaje wtedy, gdy nie jest znana wola osoby w imieniu której określone czynności się podejmuje i jest to w jej nie cierpiącym zwłoki interesie.

Postanowienie SN z dnia 30 marca 2006 r., SDI 2/06

Standard: 18953