Wynagrodzenie za prowadzenie cudzych spraw bez zlecenia w ramach czynności zawodowych (art. 753 § 2 zd. 2 k.c.).

Ukształtowana w prawie rzymskim zasada bezpłatnego prowadzenia cudzej sprawy bez zlecenia, odwołująca się do altruistycznych motywów ingerencji w cudzą sprawę, została obecnie w wielu europejskich systemach prawnych zrewidowana przez judykaturę i doktrynę.

W doktrynie polskiej już w latach 70. XX zaprezentowano pogląd, że teza o całkowicie nieodpłatnym charakterze negotiorum gestio, jest anachronizmem w dzisiejszych czasach i należy gestorowi przyznawać wynagrodzenie w razie prowadzenia cudzej sprawy w ramach czynności zawodowych.

Pogląd ten także w ocenie Sądu Apelacyjnego zasługuje na pełną aprobatę i zachowuje aktualność w realiach sprawy. Poświęcony przez gestora czas, wysiłek, podjęte starania, a także zaangażowanie własnych odpowiednich do wymagań związanych z pełnioną funkcją umiejętności i wiedzy, powinny być traktowane jako "nakład" poczyniony w ramach prowadzenia sprawy podlegający wynagrodzeniu, obok wyłożonych wydatków (art. 753 § 2 zd. 2 k.c.).

Podmiot zajmujący się tym jest zobowiązany do wykonywania czynności w ramach negotiorum gestio z taką samą starannością, jakiej dochowuje przy wykonywaniu świadczeń na podstawie umowy (art. 355 § 2, art. 752 in fine). Nakład pracy podlega wycenie w oparciu o konkretne okoliczności faktyczne, przy czym pomocne mogą tu być kryteria odwołujące się do wynagrodzenia zwykle płaconego w danego rodzaju sprawach w miejscu jego prowadzenia. W zakresie tak rozumianego nakładu korzyść podmiotu zainteresowanego polega na oszczędzeniu wydatków, jakie musiałby ponieść w celu wynagrodzenia innej osoby, której zleciłby prowadzenie danej sprawy.

Wyrok SA w Białymstoku z dnia 13 lutego 2015 r., I ACa 936/14.

Standard: 18895 (pełna treść orzeczenia)