Ochrona konsumenta w postępowaniu ze skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego
Podstawy skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego i zakres kognicji sądu (art. 1206 k.p.c.) Ustalenie przez sąd z urzędu nieuczciwego warunku umowy; abuzywności postanowienia umowy
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Dyrektywę Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, a w szczególności jej art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 8 w związku z art. 38 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, na podstawie którego nie jest dopuszczalna interwencja stowarzyszenia ochrony konsumentów w celu poparcia konsumenta, przeciwko któremu wszczęte zostało postępowanie egzekucyjne o wykonanie prawomocnego wyroku sądu polubownego.
Z orzecznictwa Trybunału wynika, że do sądu krajowego, przed którym, tak jak w postępowaniu głównym, zawisła sprawa egzekucji prawomocnego wyroku sądu polubownego, należy przeprowadzenie pozytywnej interwencji podmiotu niebędącego stroną umowy przewidzianej we wspomnianej dyrektywie w celu zrównoważenia nierówności istniejącej między konsumentem i przedsiębiorcą. Jeżeli bowiem sąd krajowy dysponuje niezbędnymi informacjami na temat okoliczności prawnych i faktycznych, powinien on dokonać z urzędu kontroli nieuczciwego charakteru warunków umownych będących podstawą wierzytelności stwierdzonej w tym wyroku, w sytuacji gdy zgodnie z krajowymi przepisami proceduralnymi zobowiązany jest dokonać z urzędu, w ramach podobnego postępowania egzekucyjnego, oceny sprzeczności klauzuli arbitrażowej z krajowymi zasadami porządku publicznego (zob. podobnie wyrok z dnia 4 czerwca 2009 r. w sprawie C-243/08).
Wyrok TSUE z dnia 27 lutego 2014 r., C-470/12
Standard: 82414 (pełna treść orzeczenia)
Jeżeli sąd krajowy jest właściwy, zgodnie z krajowymi przepisami proceduralnymi, do zbadania z urzędu ważności aktu prawnego w świetle krajowych zasad porządku publicznego, powinien on również wykonywać tę kompetencję w celu oceny z urzędu, w świetle kryteriów ustanowionych przez dyrektywę, ewentualnie nieuczciwego charakteru warunku umownego wchodzącego w zakres jej stosowania.
Wyrok TSUE z dnia 30 maja 2013 r., C-488/11
Standard: 18827 (pełna treść orzeczenia)