Pojęcie sprawy cywilnej na podstawie art. 1 ust. 1 lit. a)

Powództwo o unieważnienie małżeństwa wniesione przez osobę trzecią po śmierci jednego z małżonków jest objęte zakresem stosowania rozporządzenia nr 2201/2003.

W odniesieniu do brzmienia art. 1 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 2201/2003 należy podkreślić, że przepis ten wśród kwestii, które są objęte zakresem stosowania tego rozporządzenia, wymienia między innymi unieważnienie małżeństwa, przy czym nie wprowadza rozróżnienia w zależności od daty wniesienia takiego powództwa w odniesieniu do śmierci jednego z małżonków lub w zależności od tożsamości osoby uprawnionej do wniesienia takiego powództwa do sądu. W rezultacie, jeżeli trzymać się wyłącznie brzmienia wspomnianego przepisu, to powództwo o unieważnienie małżeństwa wniesione przez osobę trzecią po śmierci jednego z małżonków należy, jak się wydaje, uznać za objęte zakresem stosowania rozporządzenia nr 2201/2003.

Taką wykładnię art. 1 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 2201/2003 potwierdza kontekst, w jaki wpisuje się ten przepis.

Powództwo o unieważnienie małżeństwa wniesione przez osobę trzecią po śmierci jednego z małżonków nie figuruje wśród spraw wyłączonych z zakresu stosowania omawianego rozporządzenia wymienionych w art. 1 ust. 3 tego aktu.

Wykładnia art. 1 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 2201/2003, zgodnie z którą powództwo o unieważnienie małżeństwa wniesione przez osobę trzecią po śmierci jednego z małżonków jest objęte zakresem stosowania tego rozporządzenia, znajduje potwierdzenie również w celu, którego realizacji służy omawiane rozporządzenie.

W tym względzie należy zauważyć, że jak wynika z motywu 1 rozporządzenia nr 2201/2003, akt ten przyczynia się do utworzenia przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w ramach której zapewniony jest swobodny przepływ osób. W tym celu rozdziały II i III tego rozporządzenia ustanawiają reguły, którym podlega jurysdykcja, a także uznawanie i wykonywanie orzeczeń w zakresie rozwiązania związku małżeńskiego, a reguły te mają na celu zagwarantowanie pewności prawa (wyrok z dnia 16 lipca 2009 r., Hadadi, C‑168/08, EU:C:2009:474, pkt 47, 48).

Wyrok TSUE z dnia 13 października 2016 r., C‑294/15

Standard: 18639