Świadczenie pielęgnacyjne

Świadczenie pielęgnacyjne jest jednym z dwóch świadczeń opiekuńczych, przewidzianych w ustawie o świadczeniach rodzinnych (drugim jest zasiłek pielęgnacyjny, uregulowany w art. 16 ustawy o świadczeniach). Przed wejściem w życie tej ustawy (tj. do 1 stycznia 2004 r.) jego odpowiednikiem był zasiłek stały, wypłacany na podstawie art. 27 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, ze zm., dalej: ustawa o pomocy społecznej z 1990 r.; por. zasady kontynuacji uprawnień uregulowane w art. 58 ustawy o świadczeniach).

Zasadniczym celem świadczenia pielęgnacyjnego jest "częściowe pokrycie wydatków ponoszonych przez rodzinę w związku z koniecznością zapewnienia opieki i pielęgnacji niepełnosprawnemu dziecku lub niepełnosprawnej osobie dorosłej" Jest ono przyznawane co do zasady w formie pieniężnej (por. jednak art. 17a ustawy o świadczeniach). Szczegółowe zasady jego przyznawania reguluje rozporządzenie Ministra Polityki Społecznej z dnia 2 czerwca 2005 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz. U. Nr 105, poz. 881, ze zm.; dalej: rozporządzenie z 2005 r.).

Postanowienie TK z dnia 1 czerwca 2010 r., P 38/09, OTK-A 2010/5/53

Standard: 2432 (pełna treść orzeczenia)