Art. 93 - 96 pr. up. jako przepisy szczególne, o których mówi art. 505 pkt 4 k.c.
Wyłączenie potrącenia (art. 505 k.c.) Dopuszczalność potrącenia wierzytelności upadłego z wierzytelnością wierzyciela (art. 93 pr.u.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Art. 93-96 Pr. Upadł. Napraw. stanowią przepisy szczególne, o których mowa w art. 505 pkt 4 k.c. (ewentualnie komplementarne, jak wskazano w wyroku SN z 22 marca 2012 r., V CSK 95/11). Oznacza to, że w przypadku złożenia oświadczenia o potrąceniu wbrew zasadom wynikającym z tych przepisów nie następuje skutek w postaci umorzenia wierzytelności. W toku postępowania upadłościowego nie jest zatem wystarczające, by dwie osoby były względem siebie dłużnikami i wierzycielami i by przedmiotem obu wierzytelności były pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, by obie wierzytelności były wymagalne i mogły być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym (art. 498 § 1 k.c.).
Wyrok SN z dnia 14 stycznia 2021 r., I CSKP 10/21
Standard: 55663 (pełna treść orzeczenia)
Z przepisu art. 99 p.u.n. wynika, że strona może dochodzić w postępowaniu upadłościowym należności z tytułu wykonania zobowiązania i poniesionych strat, zgłaszając te wierzytelności sędziemu - komisarzowi. Nie budzi przy tym wątpliwości, że odmowa uznania takiej wierzytelności przez sędziego - komisarza, nie pozbawia strony do zgłoszenia zarzutu potrącenia z tego tytułu w toku procesu sądowego prowadzonego z powództwa upadłego.
Relacje między kodeksem cywilnym a prawem upadłościowym i naprawczym mają charakter komplementarny, a nie odpowiadający lex generali - lex speciali. Potrącenie w upadłości musi odpowiadać wszystkim warunkom w przepisach kodeksu cywilnego i pociąga przewidziane nim następstwa. Co prawda przepisy prawa upadłościowego i naprawczego przewidują pewne odstępstwa, niemniej przepisy obu ustaw mają charakter bezwzględnie obowiązujący.
Wszelkie ograniczenia w dochodzeniu roszczeń przez wierzyciel upadłego oraz ograniczenia materialno - prawnych skutków oświadczenia woli o potraceniu, jako środka obrony w toczącym się przeciwko niemu postępowaniu, muszą wynikać z wyraźnych przepisów rangi ustawowej (por. wyrok SN z 22.03.2012, V CSK 95/11, czy wyrok SN z 10.03.2011, V CSK 311/10).
Wyrok SA w Szczecinie z dnia 23 czerwca 2015 r., I ACa 41/15
Standard: 18523 (pełna treść orzeczenia)