Przynależność wierzytelności o wynagrodzenie w ustroju rozszerzonej wspólności małżeńskiej (art. 49 k.r.o.)

Zarówno art. 49 ust. 4 KRO, jak i art. 31 § 2 pkt 1 KRO oraz art. 33 pkt 7 KRO normują przynależność wynagrodzenia za pracę lub inną działalność zarobkową małżonków i wierzytelności z tego tytułu do majątku wspólnego lub odrębnego w płaszczyźnie osobistego, dwustronnego stosunku łączącego małżonka z pracodawcą lub stroną stosunku cywilnoprawnego, który w stosunku do małżonków jest osobą trzecią.

Przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie regulują całości stosunków majątkowych małżonków. W obowiązującym stanie prawnym brak ograniczeń zdolności małżonków do zawarcia pomiędzy nimi czynności prawnych z zakresu kodeksu cywilnego a więc jeżeli prowadzą oni oddzielne działalności zarobkowe (gospodarcze) i ich charakter nie wyklucza zawarcia umów o pracę albo świadczenia usług wykonywanych przez małżonka osobiście na rzecz drugiego małżonka jako zleceniodawcy, to może istnieć ważny stosunek obligacyjny, którego elementem jest wynagrodzenie podlegające rozliczeniu i wypłacie w ramach tego stosunku.

W przypadku umownego rozszerzenia wspólności małżeńskiej na wszystkie składniki majątków małżonków ocena przynależności wierzytelności o to wynagrodzenie do majątku wspólnego lub odrębnego małżonków nie może nastąpić przed rozstrzygnięciem sporu cywilnego pomiędzy stronami umowy, bo w przeciwnym razie małżonek (zleceniodawca), byłby zarówno uprawnionym do wierzytelności o wynagrodzenie drugiego małżonka, jak i dłużnikiem zobowiązanym do wypłaty.

Postanowienie SN z dnia 25 maja 2018 r., I CZ 49/18

Standard: 18503 (pełna treść orzeczenia)