Wygaśnięcie prawa zatrzymania z chwilą definitywnej utraty władztwa nad rzeczą przez retencjonistę

Zasadniczym celem prawa zatrzymania jest zabezpieczenie ustawowo określonych wierzytelności przysługujących zobowiązanemu do wydania rzeczy wobec osoby żądającej takiego wydania.

Koniecznym wymogiem wykonywania prawa zatrzymania jest faktyczne władztwo nad rzeczą.

Z tej też przyczyny, z chwilą definitywnej utraty tego władztwa przez retencjonistę, prawo zatrzymania wygasa.

Skarżący bezzasadnie powoływał się przy tym na konstytucyjną zasadę dotyczącą ochrony praw nabytych, bowiem nie doszło do utraty przez pozwanego żadnych praw, które mu przysługiwały, w szczególności roszczenia o zwrot nakładów. Ius retentionis umożliwia jedynie uprawnionemu zatrzymanie cudzej rzeczy w celu zabezpieczenia określonych w art. 461 k.c. wierzytelności, a skoro uprawniony dobrowolnie rzecz zwraca, to rezygnuje z zabezpieczenia, doprowadzając do wygaśnięcia prawa zatrzymania.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2012 r. , I ACa 107/12

Standard: 18359 (pełna treść orzeczenia)