Powołanie dyrektora instytucji kultury

Nie ulega wątpliwości, że stosunek pracy dyrektora pozwanego Muzeum jest zawierany na podstawie powołania (art. 68 § 1 k.p.), ponieważ jednoznacznie wynika to z przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r., poz. 1983 ze zm.), w szczególności z art. 15 tej ustawy.

Wyrok SN z dnia 10 marca 2020 r., I PK 50/19

Standard: 63338 (pełna treść orzeczenia)

Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej stanowi, że „dyrektora instytucji kultury powołuje organizator na czas określony lub nieokreślony, po zasięgnięciu opinii właściwych związków zawodowych działających w tej instytucji kultury oraz stowarzyszeń zawodowych i twórczych" oraz że "odwołanie następuje w tym samym trybie". Ani w tym przepisie, ani w żadnym innym przepisie ustawy nie stwierdzono, że powołanie dyrektora na stanowisko oznacza nawiązanie z osobą powołaną stosunku pracy lub że powołany dyrektor instytucji kultury pozostawać musi w stosunku pracy z taką instytucją. Rozstrzygnięcie kwestii, czy art. 15 ust. 1 ustawy jest „przepisem odrębnym" w sensie o jakim mowa w art. 68 § 1 KP, ma dla orzekania o roszczeniach osoby zatrudnionej w ramach stosunku pracy na stanowisku jakie zajmowała powódka, a w konsekwencji także dla oceny prawnomaterialnych zarzutów apelacji, znaczenie podstawowe. Gdyby bowiem ocenę kwestii charakteru wskazanego wyżej przepisu rozstrzygnąć na korzyść stanowiska, iż jest on „przepisem odrębnym" ze skutkami z art. 68 § 1 KP, to zakres roszczeń pracowniczych wywiedzionych przez odwołanego ze stanowiska dyrektora instytucji kultury z art. 45 KP, powinien zostać ograniczony zgodnie z dyspozycją art. 69 KP. Zatem przywrócenie do pracy byłoby niedopuszczalne.

Przy stanowisku przeciwnym natomiast ograniczenia te nie miałyby zastosowania, a akt powołania i odwołania osoby zatrudnionej w ramach stosunku pracy na stanowisku dyrektora instytucji kultury należałoby traktować jako przesłankę warunkującą możliwość powierzenia tego stanowiska w ramach stosunku pracy, a nie jako czynności prowadzącej odpowiednio do nawiązania lub rozwiązania stosunku pracy. Zdaniem Sądu Najwyższego w składzie orzekającym, na gruncie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej należy przyjąć, że powołanie dyrektora instytucji kultury, o którym mowa w art. 15 tej ustawy, oznacza powołanie na stanowisko w rozumieniu art. 68 KP. Ustawa ta nie przewiduje żadnej innej podstawy dla zajmowania stanowiska dyrektora instytucji kultury.

Wyrok SN z dnia 26 lipca 2012 r., I PK 20/12

Standard: 18108 (pełna treść orzeczenia)