Smak produktu spożywczego jako przedmiot ochrony prawa autorskiego

Smak produktu spożywczego mógłby być chroniony prawem autorskim na podstawie Dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (Dz.U. 2001, L 167, s. 10) tylko wówczas, gdyby taki smak można było zakwalifikować jako „utwór” w rozumieniu tej dyrektywy.

Możliwość dokonania takiej kwalifikacji zakłada przede wszystkim, że dany przedmiot musi stanowić oryginalną twórczość intelektualną. Wymaga ona także, by zaistniał „wyraz” tej oryginalnej twórczości intelektualnej. Zgodnie bowiem z przyjętym w ramach Światowej Organizacji Handlu (WTO) Porozumieniem w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej, do którego przystąpiła także Unia (Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej, zawarte w załączniku 1C do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO), podpisanego w Marrakeszu w dniu 15 kwietnia 1994 r. i zatwierdzone decyzją Rady 94/800/WE z dnia 22 grudnia 1994 r. dotyczącą zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej w dziedzinach wchodzących w zakres jej kompetencji, porozumień, będących wynikiem negocjacji wielostronnych w ramach Rundy Urugwajskiej (1986–1994) (Dz.U. 1994, L 336, s. 1). , i z traktatem Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) o prawie autorskim (Traktat Światowej Organizacji Własności Intelektualnej przyjęty w dniu 20 grudnia 1996 r. w Genewie, który wszedł w życie 6 marca 2002 r. Traktat ten został zatwierdzony w imieniu Wspólnoty Europejskiej mocą decyzji Rady 2000/278/WE z dnia 16 marca 2000 r. (Dz.U. 2000, L 89, s. 6). , którego Unia jest stroną, to właśnie sposób wyrażenia, a nie idee, procedury, metody działania czy też koncepcje matematyczne jako takie mogą stanowić przedmiot ochrony na podstawie prawa autorskiego.

Wyrok TSUE z dnia 3 listopada 2018 r., C-310/17, Levola Hengelo BV / Smilde Foods BV, cvria

Standard: 18029