Zachowanie statusu świadka koronnego w sprawach wyłączonych do odrębnego postępowania

Wyłączenie do odrębnego prowadzenia sprawy niektórych osób lub o niektóre z ujawnionych przestępstw nie powoduje utraty przyznanego już statusu świadka koronnego, a zatem ponawianie procedury przewidzianej dla przyznania tego statusu w każdej z wyłączonych spraw, byłoby powtórnym rozpoznawaniem tego, co zostało już rozpoznane i rozstrzygnięte.

Przepis art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o świadku koronnym z dnia 25 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 114, poz. 738 ze zm.) zobowiązuje podejrzanego do przekazania organowi prowadzącemu postępowanie nie tylko tych informacji, które dotyczą zarzucanych mu przestępstw, ale także do ujawnienia wszystkich informacji posiadanych na temat wszelkich innych przestępstw, nieobjętych dotychczasowym postępowaniem. Ujawnienie tych innych przestępstw (jak mówi ustawa – „dalszych przestępstw”), jest jednym z warunków przyznania podejrzanemu statusu świadka koronnego.

O tym więc, w sprawach jakich osób świadek koronny będzie mógł złożyć zeznania, decyduje nie to, czy kwestia odpowiedzialności tych osób będzie rozpoznawana w jednym tylko, czy też w kilku odrębnych postępowaniach, lecz to, w związku z jakimi czynami tych osób uzyskał on status świadka koronnego.

Wyłączenie do odrębnego prowadzenia sprawy niektórych osób lub o niektóre z ujawnionych przestępstw nie powoduje utraty przyznanego już statusu świadka koronnego, a zatem ponawianie procedury przewidzianej dla przyznania tego statusu w każdej z wyłączonych spraw, byłoby powtórnym rozpoznawaniem tego, co zostało już rozpoznane i rozstrzygnięte.

Łączenie oraz rozłączanie spraw złożonych podmiotowo lub przedmiotowo ma znaczenie techniczne i prakseologiczne, służy bowiem usprawnieniu i przyspieszeniu postępowania, tak aby jego zakończenie mogło nastąpić w rozsądnym terminie.

Postanowienie SN z dnia 9 lipca 2003 r., III KK 418/02

Standard: 17835 (pełna treść orzeczenia)