Tajemnica zawodowa lekarza psychiatry (art. 52 u.o.z.p.)

Przepis art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535 ze zm.) dotyczy każdej osoby, która wykonuje czynności określone w tej ustawie; ustanawia on bezwzględny zakaz dowodowy, będąc przepisem szczególnym w stosunku do unormowania art. 180 k.p.k., a wobec tego takiej osoby nie można przesłuchać co do okoliczności przewidzianych w art. 52 ust. 1, nawet jeżeli wyrazi ona gotowość ujawnienia tego rodzaju tajemnicy zawodowej.

Art. 52. ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego odnosi się do każdego, niezależnie od wykonywanego zawodu czy pełnionej funkcji, kto wykonuje czynności określone w art. 2 tej ustawy, a nie tylko do lekarza psychiatry. Czynności te obejmują w szczególności promocję zdrowia psychicznego i zapobieganie zaburzeniom psychicznym, zapewnienie osobom z takimi zaburzeniami wielostronnej i powszechnie dostępnej opieki zdrowotnej oraz innych form opieki i pomocy, w tym terapeutycznej, niezbędnych do życia w środowisku rodzinnym i społecznym.

Dla ustalenia zakresu zastosowania zakazu dowodowego wynikającego z art. 52 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego nie jest jednak wystarczające, aby określona osoba wykonywała czynności wynikające z tej ustawy. Zgodnie z tym unormowaniem, zakaz ten dotyczy tylko tych osób, które są obowiązane do zachowania tajemnicy, stosownie do przepisów Rozdziału 6. Ten krąg osób jest określony natomiast w art. 50 ust. 1. Ustawodawca wskazał w nim, że osoby wykonujące czynności wynikające z ustawy o ochronie zdrowia psychicznego są obowiązane do zachowania w tajemnicy wszystkiego, o czym powezmą wiadomość w związku z wykonywaniem tych czynności, stosownie do odrębnych przepisów. 

Postanowienie SN z dnia 20 kwietnia 2005 r., I KZP 6/05

Standard: 35175 (pełna treść orzeczenia)