Wewnątrzwspólnotowe przewozy lotnicze w „euro lub w walucie lokalnej”; żądanie odszkodowania wyrażone w walucie krajowej

Z porównania brzmienia ustępów 1 i 3 art. 7 rozporządzenia 261/2004 nie można wywodzić w drodze argumentu a contrario, że wybór waluty krajowej innej niż euro jest a priori wykluczony.

Uzależnienie prawa do odszkodowania od warunku, zgodnie z którym należne odszkodowanie powinno zostać wypłacone poszkodowanemu pasażerowi w euro, z wyłączeniem jakiejkolwiek innej waluty krajowej, oznaczałoby ograniczenie wykonywania tego prawa i naruszałoby w konsekwencji wymóg szerokiej wykładni art. 7 rozporządzenia 261/2004.

Ustanowienie warunku, zgodnie z którym kwota odszkodowania przewidzianego w art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 261/2004 dochodzona przez poszkodowanego pasażera lub jego następcę prawnego mogłaby zostać zapłacona jedynie w euro, z wyłączeniem, jak w postępowaniu głównym, waluty mającej status prawnego środka płatniczego w państwie członkowskim nienależącym do strefy euro, może prowadzić do odmiennego traktowania poszkodowanych pasażerów lub ich następców prawnych; takie odmienne traktowanie nie może zostać oparte na jakimkolwiek obiektywnym uzasadnieniu.

Z powyższego wynika, że pozbawienie pasażera uprawnionego do odszkodowania na podstawie art. 7 ust. 1 tego rozporządzenia możliwości sformułowania żądania zapłaty tego odszkodowania w walucie krajowej mającej status prawnego środka płatniczego w miejscu jego zamieszkania byłoby niezgodne z wymogiem szerokiej wykładni praw pasażerów lotniczych, o których mowa w rozporządzeniu nr 261/2004, a także z zasadą równego traktowania poszkodowanych pasażerów i ich następców prawnych.

Wyrok TSUE z dnia 3 września 2020 r., C-356/19

Standard: 83740 (pełna treść orzeczenia)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Dz.U. 2008, L 293, s. 3) pozostawia przewoźnikom lotniczym wybór podania taryf lotniczych za wewnątrzwspólnotowe przewozy lotnicze w „euro lub w walucie lokalnej” .

Trybunał stwierdził jednak, że cel rozporządzenia polegający na możliwości skutecznego porównywania cen byłby zagrożony, gdyby wybór, jakim dysponują przewoźnicy lotniczy przy określaniu waluty, w której podają taryfy lotnicze za wewnątrzwspólnotowe przewozy lotnicze, nie był niczym ograniczony. Ta skuteczna porównywalność byłaby natomiast ułatwiona, gdyby przewoźnicy lotniczy podawali taryfy lotnicze w walucie lokalnej obiektywnie powiązanej z oferowaną usługą.

Trybunał orzekł zatem, że przy podawaniu taryf lotniczych za wewnątrzwspólnotowe przewozy lotnicze przewoźnicy lotniczy, którzy nie wyrażają ich w euro, są zobowiązani do wyboru waluty lokalnej obiektywnie powiązanej z oferowaną usługą i że jest nią w szczególności waluta, która jest prawnym środkiem płatniczym w państwie członkowskim, w którym znajduje się miejsce wylotu bądź miejsce przylotu danego lotu.

Tak więc w sytuacji takiej jak w omawianej sprawie, w której przewoźnik lotniczy (Germanwings) mający siedzibę w państwie członkowskim (Niemcy), którego prawnym środkiem płatniczym jest euro, oferuje w Internecie usługę przewozu lotniczego z miejscem wylotu znajdującym się na terytorium innego państwa członkowskiego (Zjednoczone Królestwo), w którym waluta inna niż euro jest prawnym środkiem płatniczym (funt szterling), taryfy lotnicze mogą być podawane – o ile nie są wyrażone w euro – w walucie lokalnej tego innego państwa członkowskiego (funt szterling).

Wyrok TSUE z dnia 15 listopada 2015 r., C-330/17 Verbraucherzentrale Baden-Württemberg eV / Germanwings GmbH, cvria

Standard: 17747