Sprzeczność w treści orzeczenia uniemożliwiająca jego wykonanie, sprzeczność między orzeczeniem a uzasadnieniem (art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k.)

Bezwzględna przyczyna odwoławcza z art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k. występuje w sytuacji, gdy „zachodzi sprzeczność w treści orzeczenia uniemożliwiająca jego wykonanie”. Przedmiotowa przyczyna uchylenia wyroku nie zachodzi natomiast, jeżeli w treści orzeczenia istnieje wprawdzie sprzeczność, ale nie uniemożliwia ona jego wykonania, jak i wówczas, gdy nie jest wprawdzie możliwe wykonanie orzeczenia, ale nie z uwagi na sprzeczność w jego treści, lecz z racji innego naruszenia prawa (vide wyrok SN z dnia 4 listopada 2020 r., III KK 296/20).

Wyrok SN z dnia 10 września 2024 r., V KK 227/24

Standard: 86149 (pełna treść orzeczenia)

Sprzeczność w treści orzeczenia uniemożliwiająca jego wykonanie zachodzi wówczas, gdy jest oczywista prima facie, już na podstawie analizy treści wyraźnie przeciwstawnych rozstrzygnięć zawartych w części dyspozytywnej określonego orzeczenia, tj. gdy to w tym właśnie orzeczeniu zawarto dwa (bądź więcej) wzajemnie wykluczające się rozstrzygnięcia. W praktyce jednak mogą wystąpić inne sytuacje, w których stwierdzenie istnienia sprzeczności w treści orzeczenia uniemożliwiającej jego wykonanie ma charakter bardziej zniuansowany, wymagający ze strony organu przeprowadzającego kontrolę z punktu widzenia uchybień, o których mowa w przepisie art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k., poprzez dokonanie analizy tego zagadnienia z perspektywy orzeczeń obu instancji w postępowaniu dotyczącym tej samej sprawy. Polega to więc na weryfikacji sytuacji prawnej skazanego poprzez pryzmat rozstrzygnięć zawartych zarówno w orzeczeniu sądu pierwszej, jak i drugiej instancji. Do sytuacji takiej może dojść w szczególności w razie wydania przez sąd odwoławczy orzeczenia o charakterze reformatoryjnym.

Wyrok SN z dnia 7 marca 2023 r., I KK 328/22

Standard: 74285 (pełna treść orzeczenia)