Ujawnienie na rozporawie możliwości zakwalifikowania czynu publicznoskargowego na czyn prywatnoskargowy (art. 60 § 1 k.p.k.)
Objęcie przez prokuratora czynu ściganego z oskarżenia prywatnego (art. 60 k.p.k.) Ujawnienie po rozpoczęciu przewodu sądowego, że czyn oskarżonego stanowi wykroczenie (art. 400 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 23 kwietnia 2008 r., V KK 5/08 wynika, iż w przypadku ujawnienia się na rozprawie okoliczności, że czyn ścigany z oskarżenia publicznego stanowi przestępstwo prywatnoskargowe, prokurator winien w sposób nie budzący wątpliwości wyrazić swoją wolę co do ścigania takiego przestępstwa np. przez złożenie odpowiedniego oświadczenia do protokołu rozprawy. Podobny pogląd Sąd Najwyższy wyraził też w wyroku z dnia 21 października 2010 r. ( V KK 287/10). Wskazane zapatrywanie prawne należy odnieść również do sytuacji gdy czyn ścigany z oskarżenia publicznego, jak w przedmiotowej sprawie, wyczerpuje jednocześnie kumulatywnie również znamiona przestępstwa ściganego z oskarżenia prywatnego. Wola ścigania przestępstwa prywatnoskargowego z art. 157 § 2 k.k. została wyrażona przez oskarżyciela publicznego w pisemnej apelacji, doręczonej oskarżonemu i jego obrońcy oraz na rozprawie odwoławczej.
Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 13 czerwca 2012 r., II AKa 159/12
Standard: 74455 (pełna treść orzeczenia)
O ile czyn zarzucony Pawłowi D. w akcie oskarżenia, zakwalifikowany na podstawie art. 158 § 1 k.k., stanowi przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, o tyle ściganie czynu polegającego na naruszeniu nietykalności cielesnej, wypełniającego dyspozycję art. 217 § 1 k.k. odbywa się – zgodnie z treścią § 3 tego unormowania – z oskarżenia prywatnego. Do osądu takiego czynu może więc dojść tylko wówczas, gdy pokrzywdzony wystąpi z prywatną skargą (art. 59 § 1 k.p.k.), bądź też, jeżeli prokurator obejmie ten czyn ściganiem publicznym (art. 60 § 1 k.p.k.), albo jeżeli, w razie odstąpienia prokuratora od ścigania przestępstwa prywatnoskargowego, dojdzie do podtrzymania oskarżenia przez osobę pokrzywdzoną (art. 60 § 4 k.p.k.).
Prawidłowe postępowanie – w razie ustalenia przez sąd możliwości oceny prawnej czynu, zarzucanego jako przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, według przepisu stanowiącego o jego ściganiu z oskarżenia prywatnego – powinno ujmować odebranie od prokuratora wyraźnego oświadczenia w przedmiocie ewentualnego popierania oskarżenia o taki czyn, a w razie jego rezygnacji, odebranie jednoznacznego stanowiska od pokrzywdzonego.
Wyrok SN z dnia 21 października 2010 r., V KK 287/10
Standard: 17634 (pełna treść orzeczenia)