Trwała niepoczytalność

Twierdzenie, że wnioskodawca winien być traktowany za "stale niepoczytalnego" jest nie do zaakceptowania i zdaje się pozostawać w sprzeczności z interesami odnoszącymi się do dóbr osobistych wnioskodawcy. Poczytalność bądź jej brak nie jest pojęciem abstrakcyjnym i trwałym, ale odnoszącym się do konkretnego popełnionego przez sprawcę czynu. Opiniowanie psychiatryczne - co expressis verbis wynika z treści art. 202 § 5 k.p.k., dotyczy nie tylko poczytalności w chwili czynu, ale również może obejmować kwestie związane z koniecznością zastosowania środka zabezpieczającego określonego w art. 93 k.k.

Choroba psychiczna ma to do siebie, że w zależności od jej stopnia zaawansowania i efektów leczenia może być w stadium bądź zaostrzenia bądź remisji. Nie każde przestępstwo popełnione przez sprawcę cierpiącego na tę chorobę musi być z nią przyczynowo powiązane. Przewlekłe zaburzenia urojeniowe, na które cierpi wnioskodawca, nie mogą być zatem powodem, dla którego zostanie on uznany za "trwale niepoczytalnego", a co za tym idzie - że nie będzie konieczności poddania go następnym badaniom, jeśli zajdzie uzasadnione podejrzenia popełnienia przez niego kolejnego przestępstwa.

Wyrok SA w Białymstoku z dnia 12 marca 2015 r., II AKa 27/15

Standard: 17583 (pełna treść orzeczenia)