Uprowadzenie człowieka w celu uzyskania okupu za jego uwolnienie jako okoliczność przewidziana w art. 30 § 3 k.c.

Uprowadzenie człowieka i pozbawienie go wolności w celu uzyskania okupu za jego uwolnienie wprawdzie nie jest przestępstwem, którego skutkiem jest śmierć porwanego, ale jego zaginięcie po porwaniu, także pomimo złożenia okupu, nie wyklucza uznania porwania za zdarzenie powodujące bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia, jeżeli pomiędzy porwaniem a zaginięciem brak innego zdarzenia, z którym można wiązać zaginięcie. Bezwzględność zachowania się sprawców porwania może doprowadzić do pozbawienia przez nich życia porwanego, jeżeli np. nie zadowala ich wysokość otrzymanego okupu lub uwolnienie porwanego może w ich przekonaniu przyczynić się do ujawnienia popełnionego przestępstwa. Takie zachowanie się sprawców porwania, jak wskazuje doświadczenie, nie należy do zjawisk wyjątkowych i należy się z nim liczyć.

Okoliczność powołana przez Sąd Okręgowy, że wszystkie osoby uprowadzone przez grupę K.-W. zostały uwolnione, nie przemawia za tezą, iż porwanie Adama R. nie było zdarzeniem powodującym bezpośrednie niebezpieczeństwo dla jego życia, w związku z którym zaginął. W sprawie nie zostało ustalone, że Adam R. został porwany właśnie przez tę grupę przestępczą. Brak okoliczności wskazujących na możliwość zaginięcia Adama R. w związku z innym zdarzeniem niż porwanie jest silnym argumentem za uznaniem, że właśnie porwanie stanowiło bezpośrednie niebezpieczeństwo dla jego życia, w związku z którym zaginął.

Postanowienie SN z dnia 26 lipca 2006 r., IV CSK 67/06

Standard: 17448 (pełna treść orzeczenia)