Charakterystyka umowy leasingu

Ustawowe rozwiązania kształtujące umowę leasingu, obciążają ryzykiem niemożności korzystania z rzeczy w przeważającej mierze korzystającego. To korzystający ponosi przecież ryzyko związane z niemożnością korzystania rzeczy ze względu na jej nieprzydatność do umówionego użytku (art. 709[4] § 2 k.c.), ryzyko utraty rzeczy (art. 709[5] § 3 k.c.) oraz konsekwencje wad rzeczy (art. 709[9] k.c.). Innymi słowy, obciążające korzystającego ryzyko niemożności używania rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem (z wyjątkiem sytuacji, gdy wynika to z okoliczności, za które finansujący ponosi odpowiedzialność – zob. art. 709[5] § 1, art. 709[8] § 1 k.c.) jest immanentną cechą umowy leasingu.

Nie jest więc sprzeczne z naturą umowy leasingu obciążenie korzystającego ryzykiem niewydania rzeczy przez zbywcę, jeżeli to korzystający wybrał zbywcę i przedmiot leasingu, a ryzyko to zostało skompensowane przeniesieniem na korzystającego roszczeń finansującego przysługujących wobec zbywcy.

Wyrok SN z dnia 15 marca 2023 r., II CSKP 1106/22

Standard: 72286 (pełna treść orzeczenia)

Przepisy kodeksu cywilnego, wprowadzające umowę leasingu do prawa polskiego w 2000 roku są wzorowane w znacznym stopniu na postanowieniach konwencji UNIDROIT z 1988 r. o międzynarodowym leasingu finansowym. Dotyczy to również rozwiązań prawnych o wzajemnych relacjach między stronami umów, które stanowią funkcjonalną całość, decydującą o kształcie stosunku prawnego leasingu: umowy sprzedaży (zbycia) między sprzedawcą (producentem) przedmiotu leasingu i finansującym (zwanym też leasingodawcą) oraz umowy leasingu między finansującym a korzystającym (leasingobiorcą).

Umowa leasingu jest kwalifikowana do umów o korzystanie z rzeczy, a w kategoriach umów w gospodarce mieści się wśród umów o pośrednictwo handlowe w szerokim znaczeniu tego terminu. Finansujący (leasingodawca) jest bowiem jedynie inwestorem w umowie leasingu, pośrednicząc w uzyskaniu rzeczy dla korzystającego leasingobiorcy, nabywając ją w celu pobierania pożytków z oddania do korzystania, przez co nieraz jest spółką - córką instytucji finansowej, np. banku, która na poczet zapłaty ceny za przedmiot leasingu zaciąga kredyt w spółce - matce.

Wyrok SN z dnia 6 października 2017 r., V CSK 670/16

Standard: 17362 (pełna treść orzeczenia)