Pojęcie mieszkańca wspólnoty samorządowej

Jednolicie, we wszystkich aktach normatywnych, o ile wyraźnie nie wyłączają bądź nie modyfikują one tego rozumienia, mieszkańcem określana jest osoba, która w danym miejscu przebywa z zamiarem stałego pobytu, niezależnie od warunku zameldowania, czy nawet posiadania obywatelstwa danego państwa, na terytorium którego owo miejsce się znajduje. Takie rozumienie mieszkańca jednostek zasadniczego podziału terytorialnego, czyli gmin, przyjmuje również Konstytucja w art. 16 ust. 1 (por. P. Winczorek, Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., Warszawa 2000, s. 28, szerzej na temat konstytucyjnych pojęć mieszkania i pobytu oraz ustawowego pojęcia zameldowania zob. wyrok TK z 27 maja 2002 r., sygn. K 20/01, OTK ZU nr 3/A/2002, poz. 34). Ponieważ zgodnie z przywołanym przepisem, mieszkańcy gminy tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządową, zaś jak stanowi art. 166 ust. 1 Konstytucji: "Zadania publiczne służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej są wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadania własne", dojść należy do wniosku, że wszelkie przepisy aktów prawnych, w tym ustaw, które określają zakres podmiotowy realizowanych przez gminy zadań własnych przy zastosowaniu niezdefiniowanej w nich kategorii "mieszkańca", winny być interpretowane zgodnie ze znaczeniem tego pojęcia przyjętym przez ustrojodawcę.

Wyrok TK z dnia 18 grudnia 2008 r., K 19/07, OTK-A 2008/10/182, Dz.U.2008/235/1618

Standard: 356 (pełna treść orzeczenia)