Zatarcie skazania w przypadku warunkowego zawieszeniem wykonania kary (art. 76 k.k.)

Skazanie prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania zapadłe przed 1 lipca 2015 r., jeśli do tego czasu nie nastąpiło jego zatarcie, ulega po tej dacie zatarciu po myśli art. 76 § 1 k.k., a więc przy zastosowaniu art. 108 k.k., który zakłada dopuszczalność tylko jednoczesnego zatarcia wszystkich skazań (wyrok SA w Katowicach z 12 lipca 2018 r., II AKa 269/18; postanowienie SN z dnia 23 sierpnia 2018 r., V KK 242/18). Nie ma zatem znaczenia, na co powołuje się obrona w kasacji, że nie zarządzono wykonania kary warunkowo zawieszonej.

Wyrok SN z dnia 19 lipca 2023 r., III KK 210/23

Standard: 75111 (pełna treść orzeczenia)

Do zatarcia skazania może dojść wyłącznie w wypadku wykonania wszystkich elementów składających się na rozstrzygnięcie w przedmiocie odpowiedzialności karnej skazanego, a więc zatarcie skazania nie może nastąpić przed wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem wykonania orzeczonej grzywny, środka karnego, przepadku lub środka kompensacyjnego czy też środka zabezpieczającego, co oznacza, iż wolą ustawodawcy było limitowanie możliwości zatarcia skazania, także w sytuacji, gdy upłynął już okres próby związany z orzeczoną karą oraz kolejne sześć miesięcy. Zatem, nie jest tak, że każdorazowo samo pomyślne zakończenie okresu próby oraz następnych 6 miesięcy - wymusza obligatoryjne zatarcie skazania.

Nie ulega wątpliwości, że rozwiązanie to normuje sytuację, kiedy wszystkie składniki rozstrzygnięcia uzyskały walor prawomocności, a wyrok został skierowany do wykonania. Natomiast, ze względów oczywistych zupełnie inny jest stan sprawy, w której nadal toczy się postępowanie mające ponownie rozstrzygnąć o jednym z elementów tej odpowiedzialności, zwłaszcza jeżeli orzeczenie w tym przedmiocie jest obligatoryjne w świetle przepisu prawa materialnego, a zarazem było już przedmiotem uwzględnionego w tej części środka odwoławczego.

Sam brak wykonania orzeczonego już przepadku korzyści osiągniętej z przestępstwa stanowi bez wątpienia przeszkodę do zatarcia całego skazania. Tym bardziej więc toczące się nadal postępowanie w przedmiocie orzeczenia tego przepadku musi być uznane za przeszkodę do przyjęcia, że całe skazanie już się zatarło zanim doszło do wydania prawomocnego orzeczenia w tym przedmiocie. To nie jest sytuacja analogiczna do upływu okresu przedawnienia, który stanowi rzeczywiście ujemną przesłankę procesową.

Wyrok SN z dnia 18 września 2019 r., II KK 442/18

Standard: 47473 (pełna treść orzeczenia)