Immisje – pojęcie „przeciętnej miary”
Immisje (art. 144 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Oceniając przeciętną miarę zakłóceń, o jakiej mowa w art. 144 KC należy zbadać częstotliwość zakłóceń, ich porę w ciągu doby, intensywność, skutki dla zdrowia i życia ludzi, rodzaj źródła immisji, motywację właścicieli nieruchomości, czy też wartość, jaką społeczeństwu przynoszą działania wytwarzające immisje.
Sąd Apelacyjny podziela stanowisko, że pojęcia "przeciętnej miary", nie można było definiować jedynie przez pryzmat wyników pomiarów natężenia hałasów. Te zaś jak wynikało z ustaleń Sądu I instancji i powołanych dokumentów, w przeszłości były w nieznacznym stopniu przekraczane, bądź też wyniki oscylowały na granicy dopuszczalności. Zgodzić się zatem należało z powodami, że charakter działalności pozwanych dla nich, jako osób wrażliwych na hałas nocny, mieszkających w pobliżu nieruchomości pozwanych, mógł stanowić znaczącą dolegliwość. Jeśli to połączyć z faktem, że odgłosy związane z charakterem działalności pozwanych były regularne, w tych samych godzinach nocnych, przy użyciu kilku samochodów i powodowały nerwowość powodów, co miało znaczenie dla ich, a szczególnie powoda, zdrowia i kondycji psychicznej, to nie można było uznać, że "przeciętna miara" nie została przekroczona, jak to przyjął Sąd Okręgowy.
Samo prowadzenie działalności w nocy, na granicy dopuszczalnych norm hałasu, a nawet i niekiedy z przekroczeniem, już w świetle zasad doświadczenia życiowego nakazuje przyjąć, że przekroczona została "przeciętna miara" i to niezależnie od tego, że innym osobom (sąsiadom) działalność pozwanych nie przeszkadza.
Wyrok SA w Poznaniu z dnia 5 października 2017 r., I ACa 1520/16
Standard: 17248 (pełna treść orzeczenia)
Przy ustalaniu przeciętnej miary należy uwzględniać społeczno-gospodarcze przeznaczenie nieruchomości emitującej zakłócenia, jak też nieruchomości doznającej zakłóceń. Dopuszczalne są tylko takie zakłócenia, które wynikają z normalnej eksploatacji nieruchomości, na której umiejscowione jest źródło zakłóceń, zgodnie z jej społeczno-gospodarczym przeznaczeniem i jednocześnie nie naruszają normalnej eksploatacji nieruchomości doznającej zakłóceń zgodnie z jej społeczno-gospodarczym przeznaczeniem (por. wyrok NSA z 15 maja 2014 r., II OSK 3116/13).
Samo argumentowanie co do faktu planowania takiej inwestycji, i że inwestycja będzie powodowała immisje pośrednie nie jest wystarczające do przyznania interesu prawnego
Wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2015 r., II OSK 861/14
Standard: 44694 (pełna treść orzeczenia)