Wstąpienie w stosunek najmu wnuków
Uprawnieni do wstąpienia w stosunek najmu po śmierci najemcy
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Skoro wnuk najemcy nie wstępuje w stosunek najmu ze względu na stopień pokrewieństwa, to do wstąpienia w stosunek najmu po dziadku może dojść tylko wtedy, gdy w konkretnej sytuacji faktycznej dziadek był do dnia śmierci zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych wobec wnuka.
Wyrok SO Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 21 grudnia 2021 r., IV Ca 255/19
Standard: 57776 (pełna treść orzeczenia)
Art. 691 k.c. w brzemieniu obowiązującym od dnia 10 lipca 2001 roku stanowi istotną zmianę w odniesienia do określenia kręgu osób, które po śmierci najemcy mogą wstąpić w stosunek najmu lokalu mieszkalnego. Ustawodawca wyraźnie ograniczył krąg zstępnych, którzy z chwilą śmierci najemcy mogą wstąpić w stosunek najmu. Z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 10 kwietnia 1074 roku – Prawo lokalowe ( Dz U z 1987 poz. 165 ze zm.) pojęcie osoby bliskiej zostało uściślone. Przepis art. 9 tej ustawy ustalił ostatecznie, kogo należy zaliczyć do kręgu osób bliskich. Analizując kwestię zstępnych najemcy, podkreślić należy, że wszyscy zstępni najemcy wstępowali w stosunek najmu lokalu mieszkalnego, jeżeli zamieszkiwali wspólnie z najemcą. Ostatecznie Sąd Najwyższy przyjął, że do osób bliskich najemcy, które w razie jego śmierci wstępują w stosunek najmu mogą być zaliczone tylko osoby wymienione w art. 9 Prawa lokalowego z 1974 roku. Z chwila wejścia w życie ustawy z dnia 2 lipca 1994 roku o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych ( Dz U z 1998 nnr 120 poz. 78 ze zm.) art. 691 k.c. został uchylony, zgodnie zaś z art. 8 tej ustawy do kręgu osób bliskich, które wstępowały w stosunek najmu lokalu mieszkalnego po śmierci najemcy, ustawodawca zaliczył między innymi wszystkich zstępnych najemcy. Dopiero przywrócenie nowelizacją z dnia 21 czerwca 2001 roku przepisu art. 691 k.c. w obecnym brzmieniu, wyeliminowało z kręgu osób, które po śmierci najemcy wstępują w stosunek najmu lokalu mieszkalnego, znaczną część jego zstępnych, w tym wnuka najemczyni ( uchwała Sądu najwyższego z dnia 21 maja 2002 sygn. akt III CZP 26/02 OSNC 2003 nr 2 poz. 20 ) . Z tego też powodu wnuk najemczyni , mimo złożenia wniosku uznającego wstąpienie w stosunek najmu po A. W., nie mógł stać się najemca tego lokalu mieszkalnego.
Wyrok SR w Zgierzu z dnia 22 marca 2017 r., I C 18/16
Standard: 10341 (pełna treść orzeczenia)
W ocenie Sądu pozwana nie należy jednak do kręgu osób wymienionych w art. 691 k.c. Przepis ten bowiem nie obejmuje jako osób uprawnionych do wstąpienia w stosunek najmu dalszych zstępnych zmarłego najemcy, w tym wnuków, nawet gdy łączyła ich z najemcą więź gospodarcza i uczuciowa ( zob. uchwała SN z 21 maja 2002 r., III CZP 26/02, OSNC 2003, nr 2, póz. 20, z glosą częściowo aprobującą J. P., Mon. Praw. 2003, nr 7, s. 328). Pozwanej nie można również zaliczyć do osób, które pozostawały faktycznie we wspólnym pożyciu z najemcą. Faktyczne wspólne pożycie w rozumieniu art. 691 § 1 k.c., oznacza bowiem więź łączącą dwie osoby pozostające w takich relacjach jak małżonkowie w tym również osoby tej samej płci, ale tworzące relację typu konkubinat.
Pojęcie "wspólne pożycie" należy do języka prawnego i prawniczego. Jest używane, a niekiedy wręcz opisywane w wielu aktach prawnych z różnych dziedzin prawa prywatnego i publicznego, a także w doktrynie i judykaturze, w związku z czym ma ugruntowaną konotację w odniesieniu do małżonków oraz osób odmiennej płci niebędących małżeństwem i oznacza szczególnego rodzaju więź emocjonalną, fizyczną (cielesną) i gospodarczą, obejmującą niekiedy także inne elementy, wśród których można wymienić wspólne zamieszkanie, niekonieczne zresztą dla trwania tej więzi, ale jednoznacznie ją umacniające. W ocenie Sądu, o ile pozwaną wraz z babcią bezspornie łączyła bardzo silna więź uczuciowa i emocjonalna, to więzi tej w żaden sposób nie można traktować jako „wspólnego pożycia”. Pożycie to bowiem z zasady zakłada istnienie więzi fizycznej, której w relacji pozwanej z babcią bezspornie brak. Pozwana nie jest też osobą, wobec której najemca był obowiązany do świadczeń alimentacyjnych. Postępowanie dowodowe nie potwierdziło, aby na babci pozwanej spoczywał obowiązek alimentacyjny, potwierdzony np. wyrokiem Sądu
Wyrok SR dla m.st. Warszawy z dnia 7 maja 2015 r., I C 2747/14
Standard: 17196 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 12744 (pełna treść orzeczenia)