Postanowienie z dnia 2000-01-26 sygn. III CZ 173/99

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CZ 173/99

Postanowienie z dnia 26 stycznia 2000 r.

O dopuszczalności kasacji w postępowaniu ze skargi o wznowienie postępowania decyduje przedmiot sprawy w postępowaniu prawomocnie zakończonym.

Przewodniczący: Prezes SN Tadeusz Ereciński

Sędziowie SN: Tadeusz Wiśniewski, Andrzej Wypiórkiewicz (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 stycznia 2000 r. sprawy z wniosku Stanisława L. z udziałem Leszka K. o nakazanie sprostowania, przeproszenia i zapłatę, na skutek zażalenia uczestnika na postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 13 października 1999 r.,

postanowił oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Sąd Najwyższy, postanowieniem z dnia 3 marca 1999 r., oddalił zażalenie uczestnika postępowania Leszka K. wniesione na postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 15 grudnia 1998 r. odrzucające jego kasację, złożoną od postanowienia tego Sądu z dnia 12 października 1998 r. Tym postanowieniem oddalone zostało zażalenie uczestnika wniesiona na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Wałbrzychu z siedzibą w Świdnicy z dnia 7 października 1998 r., rozstrzygające o wniosku Stanisława L. wniesionym na podstawie art. 72 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. Nr 95, poz. 602).

Sąd Najwyższy stwierdził wbrew odmiennemu poglądowi skarżącego, a zgodnie ze stanowiskiem zajętym przez Sąd drugiej instancji, że w postępowaniu uregulowanym przepisami wymienionej ustawy od postanowienia sądu apelacyjnego nie przysługuje kasacja. Wynika to wprost z treści art. 72 ust. 3 ustawy, który stanowi, że na postanowienie sądu apelacyjnego nie przysługuje środek zaskarżenia. Kasacja zaś jest jednym ze środków zaskarżenia.

W dniu 8 stycznia 1999 r. wpłynęła do Sądu Apelacyjnego skarga uczestnika postępowania Leszka K. o wznowienie postępowania "zakończonego postanowieniem z dnia 12 października 1998 r.", którą wymieniony Sąd odrzucił postanowieniem z dnia 20 września 1999 r.

Uczestnik zaskarżył kasacją postanowienie Sądu Apelacyjnego w przedmiocie odrzucenia skargi o wznowienie postępowania. Kasacja ta została odrzucona postanowieniem Sądu Apelacyjnego z dnia 13 października 1999 r. jako niedopuszczalna z uwagi na treść art. 72 ust. 3 cyt. wyżej ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (art. 393[5] k.p.c.).

Uczestnik wniósł zażalenie, domagając się uchylenia postanowienia o odrzuceniu kasacji. Skarżący zarzucił nieważność postępowania, która ma wynikać z okoliczności, że o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania oraz o odrzuceniu kasacji Sąd orzekł w składzie tych samych sędziów, którzy orzekali "jako sąd drugiej instancji oraz na posiedzeniu niejawnym".

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Nie wdając się bliżej w omawianie spornej w doktrynie problematyki charakteru prawnego skargi o wznowienie postępowania należy stwierdzić, że postępowanie ze skargi o wznowienie postępowania nie jest nowym postępowaniem, posiadającym odrębny od uprzedniego, własny przedmiot. Postępowanie to, ze względu na ścisłe podmiotowe i przedmiotowe powiązanie z postępowaniem prawomocnie zakończonym, należy traktować jako kontynuację dotychczasowego postępowania na zasadach podstaw skargi określonych w art. 399 i następnych k.p.c. Zasady te doprowadzają do rozpoznania przez sąd istoty tego samego sporu po stwierdzeniu dopuszczalności wznowienia (por. art. 412 k.p.c.).

Dlatego też, gdy o dopuszczalności kasacji decyduje przedmiot sprawy, w postępowaniu ze skargi o wznowienie postępowania należy mieć na względzie, jaki był przedmiot postępowania, którego wznowienia strona domaga się. W sprawie obecnie rozpoznawanej przez Sąd Najwyższy przedmiotem postępowania był uregulowany w ustawie z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. Nr 95, poz. 602) wniosek o nakazanie sprostowania informacji i przeproszenie pomówionego. Taki też jest przedmiot postępowania ze skargi o wznowienie postępowania.

Art. 72 ust. 2 i ust. 3 wymienionej ustawy wprowadza dwuinstancyjne nieprocesowe postępowanie sądowe. Od postanowienia sądu wojewódzkiego (obecnie sądu okręgowego) jako sądu pierwszej instancji służy zażalenie do sądu apelacyjnego. Na postanowienie sądu apelacyjnego nie przysługuje środek zaskarżenia i podlega ono natychmiastowemu wykonaniu. Ze względu na takie uregulowanie, wnioskodawcy (uczestnikowi postępowania) nie przysługuje kasacja do Sądu Najwyższego na podstawie art. 392 § 1 k.p.c., o czym już orzekł Sąd Najwyższy w postępowaniu prawomocnie zakończonym. Jest to szczególne unormowanie szczególnego przedmiotu Ordynacji. Sąd Apelacyjny prawidłowo zatem odrzucił kasację na podstawie art. 393[5] k.p.c., przyjmując jej niedopuszczalność w postępowaniu ze skargi o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem znajdującym oparcie w wymienionej wyżej ustawie. Oznacza to, że Sąd Najwyższy nie może przeprowadzać kontroli instancyjnej postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 20 września 1999 r., zakładającego niedopuszczalność skargi o wznowienie postępowania. Nie może też ustosunkować się do podniesionego w zażaleniu zarzutu nieważności postępowania, prowadzonego na skutek skargi o wznowienie postępowania. Należy jedynie stwierdzić, wbrew temu, co twierdzi się w zażaleniu, że może orzekać o odrzuceniu kasacji sędzia należący do składu, który wydał zaskarżone kasacją orzeczenie (por. art. 48 k.p.c.).

Z tych zasad Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie art. 385 w związku z art. 393[19] k.p.c.

OSNC 2000 r., Nr 7-8, poz. 144