Postanowienie z dnia 2013-10-23 sygn. IV CZ 74/13

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt IV CZ 74/13

POSTANOWIENIE

Dnia 23 października 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)

SSN Antoni Górski

SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)

w sprawie z wniosku I. D.

przy udziale S. D.

o podział majątku wspólnego,

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 23 października 2013 r.,

po rozpoznaniu zażalenia wnioskodawczyni

na orzeczenie o kosztach procesu zawarte w punkcie trzecim postanowienia Sądu Okręgowego w Ł.

z dnia 26 kwietnia 2012 r.

oddala zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2012 r. Sąd Okręgowy w Ł., uwzględniając w niewielkiej części apelację uczestnika S. D. od postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 27 stycznia 2012 roku., skorygował skład majątku wspólnego przez włączenie do niego oszczędności w kwocie 1.298,92 złotych, obniżył zasądzoną od niego, na rzecz wnioskodawczyni I. D., spłatę z kwoty 414.338,50 złotych do 407.189,04 zł. oraz oddalił apelację uczestnika w pozostałej części, znosząc wzajemnie koszty postępowania odwoławczego.

W zażaleniu na punkt III postanowienia, wnioskodawczyni, zarzucając naruszenie art. 98 k.p.c. w związku z art. 520 § 2 i 3 k.p.c., domagała się zmiany zaskarżonego rozstrzygnięcia przez zasądzenie na jej rzecz od uczestnika kwoty 3.600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Podstawową zasadę odnoszącą się do kosztów postępowania nieprocesowego, statuuje art. 520 § 1 k.p.c. zgodnie z którym, każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, obciążają go zatem koszty czynności, podjętych przez niego lub przez sąd w jego interesie z urzędu lub na wniosek.

Wyjątki od tej zasady, nienaruszalnej, jeżeli uczestnicy są w równym stopniu zainteresowani w rozstrzygnięciu sprawy lub ich interesy są wspólne (por. postanowienie SN z dnia 22 marca 2012 roku, V CZ 155/11, nie publ.) przewiduje art. 520 § 2 i 3 k.p.c. Jeżeli uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub interesy ich są sprzeczne, sąd może stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z uczestników w całości. To samo dotyczy zwrotu kosztów postępowania wyłożonych przez uczestników. Jeżeli interesy uczestników są sprzeczne, sąd może włożyć na uczestnika, którego wnioski zostały oddalone lub odrzucone, obowiązek zwrotu kosztów postępowania poniesionych przez innego uczestnika.

Przepis powyższy stosuje się odpowiednio, jeżeli uczestnik postępował niesumiennie lub oczywiście niewłaściwie.

Z zażalenia wynika, że skarżąca wiąże swoje żądanie obciążenia uczestnika kosztami postępowania odwoławczego z faktem uwzględnienia jego apelacji tylko w niewielkim zakresie i jej oddalenia w pozostałej części, traktuje go więc jako „przegrywającego apelację”. Nie uwzględnia jednak specyfiki spraw o podział majątku wspólnego. W tego rodzaju sprawach nie występuje sprzeczność interesów, o której mowa w art. 520 § 2 i 3 k.p.c., niezależnie od stanowiska stron i zgłaszanych przez nie twierdzeń i wniosków w przedmiocie składu, wartości i sposobu podziału majątku wspólnego. W postępowaniu tym strony są także w równym stopniu zainteresowane rozstrzygnięciem i ich interesy są wspólne o tyle, że celem postępowania jest wyjście ze wspólności majątkowej i uregulowanie wzajemnych stosunków majątkowych (por. niepubl. postanowienia SN z dnia 6 czerwca 2012 r., IV CZ 13/12 i z dnia 9 sierpnia 2012 r., V CZ 30/12).

W konsekwencji, wniesienie apelacji od postanowienia sądu pierwszej instancji o podziale majątku wspólnego przez uczestnika, który kwestionuje sposób podziału, w tym wysokość spłaty, nie stwarza stanu sprzeczności jego interesów z interesem innego uczestnika, akceptującego ten podział oraz niewnoszącego apelacji. Nie uzasadnia więc obciążenia skarżącego kosztami postępowania apelacyjnego (por. postanowienie SN z dnia 19 listopada 2010 r., III CZ 46/10, OSNC 2011, nr 7-8, poz. 88).

W tym stanie rzeczy, zażalenie wnioskodawczyni podlegało, jako bezzasadne oddaleniu, na podstawie art. art. 394¹ § 3 w związku z 398¹⁴ k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.