Postanowienie z dnia 2015-09-25 sygn. III SA/Kr 1046/15

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Barbara Pasternak po rozpoznaniu w dniu 25 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A sp. z o.o. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi A sp. z o.o. z siedzibą w N na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy z dnia 3 czerwca 2015 r. znak: [...] w przedmiocie nałożenia obowiązku postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

A sp. z o.o. z siedzibą w N wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy z dnia 3 czerwca 2015 r. znak: [...]. Decyzją tą uchylono nakaz orzeczony z dnia 6 maja 2015 r. nr rej. [...] w zakresie terminu realizacji, wyznaczając nowy termin wykonania na dzień 1 października 2015 r., oraz utrzymano w mocy nakaz w pozostałym zakresie. Nakaz ten zobowiązał stronę skarżącą do wprowadzenia przerw wliczanych do czasu pracy dla ustalonych w zakładzie prac w ustalonym z góry tempie.

Strona skarżąca wniosła wraz ze skargą wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podnosząc, że jej wykonanie narazi ją na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

W uzasadnieniu wniosku strona skarżąca podniosła, że bezpośrednią konsekwencją wykonania zaskarżonej decyzji będzie przymus reorganizacji pracy w zakładzie produkcyjnym Spółki. Szkoda powstała w majątku Spółki będzie miała charakter nieodwracalny - reorganizacja obecnie wykorzystywanych taktów montażowych celem wprowadzenia dodatkowych przerw (wskazanych w decyzji) doprowadzi do poniesienia dodatkowych wydatków służących niezbędnej modyfikacji oprogramowania maszyn w zakładzie pracy wnioskodawczyni oraz w konsekwencji zmian w systemach informatycznych zakładu produkcyjnego Spółki (konieczność reorganizacji pracy w zakładzie pracy Wnioskodawczyni spowodowanej dodatkową przerwą dotyczy w szczególności przeprogramowania systemu R oraz innych maszyn i urządzeń).

Spółka ocenia, iż realizacja decyzji spowoduje konieczność zakupu nowych urządzeń optymalizujących produkcję. W czasie przerw zakład produkcyjny Spółki nie będzie funkcjonował, co zredukuje możliwości produkcyjne Spółki o około 2% - jednostkowy koszt pracy zostanie w sposób znaczący zwiększony.

Wprowadzenie wynikającej z decyzji dodatkowej przerwy spowoduje zmniejszenie ilości produkowanych przez Spółkę pojazdów o jeden na dzień, co spowoduje przekazanie programu produkcyjnego zaplanowanego przez Spółkę w N innym zakładom produkcyjnym koncernu A. Przekazanie produkcji do innych zakładów produkcyjnych A może być w skutkach nieodwracalne nawet w sytuacji uchylenia decyzji PIP.

Zmniejszenie efektywności zakładu produkcyjnego Spółki spowoduje daleko idące konsekwencje ekonomiczne - umowy z zewnętrznymi podmiotami (kontrahentami Spółki) przewidywały odmienne możliwości produkcyjne Spółki, a zmiany wymuszone decyzją mogą spowodować obciążenie Spółki karami umownymi, a to z uwagi na opóźnienie w realizacji zobowiązań wynikających z zawartych umów handlowych.

Mniejsze zdolności produkcyjne Spółki w sposób znaczący doprowadzą do spadku dochodów Spółki, co w pośredni sposób nie może pozostać obojętne na decyzje Spółki dotyczące lub związane z polityką zatrudnienia.

Dla zobrazowania konsekwencji wprowadzenia przerw w oparciu o decyzję, Spółka przygotowała wyliczenie, z którego wynika, że bez uwzględnienia wysokości wskazanych wyżej kar umownych, całkowity koszt utraty zysków może wynieść 2 394 054 zł.

Skarżąca wskazała również na trudne do odwrócenia skutki wykonania decyzji, w postaci utraty zaufania kontrahentów i pogorszenia relacji z klientami.

Ewentualna próba utrzymania produktywności w celu dotrzymania umów w realiach wykonania decyzji, musiałaby kosztować spółkę kilkanaście tysięcy euro na każdym z 200 stanowisk pracy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje

Stosownie do treści art. 61 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Mając na uwadze argumenty strony skarżącej przedstawione we wniosku, Sąd uznał, że Spółka uprawdopodobniła w wystarczający sposób, że wykonanie decyzji może spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudne do odwrócenia skutki. Uprawdopodobnienie jest środkiem zastępczym dowodu. Nie daje pewności, a jedynie wiarygodność twierdzenia określonych faktów. Dlatego też należy zwrócić uwagę na wyliczenia kosztów przedstawionych przez skarżącą spowodowanych dodatkową 7-minutową przerwą.

Nałożony na Spółkę obowiązek ma charakter niepieniężny, odwracalny. Niemniej jednak skutków finansowych wykonania tego obowiązku, nie można – zdaniem Sądu – rozpatrywać w oderwaniu od ich wysokości.

Kalkulacja ekonomiczna wprowadzenia zmian objętych obowiązkiem skutkuje uzasadnionym przypuszczeniem utraty wiarygodności kontraktowej Spółki i w konsekwencji klientów albo przeprowadzeniem zmian prowadzącym do wyrządzenia znacznej szkody majątkowej.

Konieczność poniesienia wydatku rzędu miliona złotych niewątpliwie jest znaczną szkodą. Strona uprawdopodobniła, iż sposób wykonania obowiązku wiązać się będzie z bardzo wysokimi kosztami. Niewątpliwie koszty te nie zostaną zwrócone nawet w przypadku uwzględnienia skargi, bowiem o takim zwrocie można mówić jedynie w sytuacji, gdy strona zobowiązana jest do uiszczenia konkretnej należności pieniężnej wobec Skarbu Państwa, a nie jeżeli nałożony obowiązek ma charakter niepieniężny. A zatem wykonanie nakazu wiązać się będzie również z trudnym do odwrócenia skutkiem. (por. postanowienie NSA z 13.01.2011 r. sygn. I OZ 1015/10).

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzekł o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji.