Wyrok z dnia 2015-10-07 sygn. VIII SA/Wa 288/15

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Justyna Mazur, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędzia WSA Iwona Szymanowicz- Nowak /sprawozdawca/, Protokolant Starszy referent Karolina Kaca, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 października 2015 r. sprawy ze skargi A. G. na akt Prezydenta Miasta R. z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji przedstawiciela wyznaczonego do reprezentowania nieobecnej strony postępowania 1) uchyla zaskarżony akt w punkcie 2 (drugim); 2) oddala skargę w pozostałej części; 3) zasądza od Prezydenta Miasta R. na rzecz skarżącego A. G. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 4) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego A. G. w pozostałej części.

Uzasadnienie

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest skarga A. G. na akt Prezydenta Miasta R. znak [...]

z dnia [...] marca 2015 r. w przedmiocie ustalenia wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji przedstawiciela wyznaczonego do reprezentowania nieobecnej strony postępowania.

Ww. rozstrzygniecie zostało podjęte w następującym stanie faktycznym

i prawnym sprawy:

Postanowieniem Sądu Rejonowego w R. III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia [...]grudnia 2014 r. sygn. akt [...] A. G. został ustanowiony kuratorem dla nieznanego z miejsca pobytu B. R. w celu reprezentowania go w postępowaniu administracyjnym prowadzonym przez Prezydenta Miasta R. w sprawie o zwrot świadczeń z pomocy społecznej. Wskazane orzeczenie nie określiło wynagrodzenia, które winien wypłacić organ właściwy.

W dniu [...] lutego 2015 r. A. G. (dalej: "skarżący") złożył do Prezydenta Miasta R. (dalej: "Prezydent", "organ"): sprawozdanie kuratora wraz z wnioskami o przyznanie wynagrodzenia i zwrot kosztów, notatkę z rozmowy

z B. R. i B. R. (dalej: "uprawniony"), oświadczenie uprawnionego, pisma z powiatowego urzędu pracy i zakładu ubezpieczeń społecznych dotyczące uprawnionego, rachunek kuratora oraz dane dla celów podatkowych. Z przedstawionego rachunku wynikało, iż skarżący wnosi

o wypłatę wynagrodzenia za pełnienie obowiązków kuratora w kwocie [...]zł oraz zwrot kosztów związanych z pełnieniem obowiązków kuratora w kwocie [...] zł. Jednocześnie w złożonym sprawozdaniu skarżący określił, jakie czynności podjął

w celu ustalenia miejsca pobytu uprawnionego.

W odpowiedzi na ww. wniosek Prezydent aktem znak [...]

z dnia [...] marca 2015 r. przyznał skarżącemu:

1. wynagrodzenie za pełnienie funkcji kuratora uprawnionego w wysokości [...]zł;

2. zwrot poniesionych wydatków związanych z pełnieniem funkcji kuratora

w wysokości [...] zł.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ podał, iż kwestia wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla osoby nieznanej z miejsca pobytu nie została uregulowana

w żadnym akcie prawnym. Zgodnie orzecznictwem sądów administracyjnych, brak regulacji prawnej odnoszącej się bezpośrednio do kuratorów ustanowionych dla osób nieobecnych w postępowaniu administracyjnym uzasadnia zastosowanie, na zasadzie analogii, przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1476, zwane dalej: "rozporządzeniem MS z 2013 r."). Wedle § 1 ust. 1 ww. rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia kuratora dla strony nie może przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie lub za czynności radców prawnych, a w odniesieniu do spraw nieokreślonych

w przepisach, o których mowa w ust. 1, wysokość stawek minimalnych ustala się przyjmując za podstawę stawkę w sprawach o najbardziej zbliżonym rodzaju (§1 ust. 2).

Prezydent wyjaśnił, że skarżący został ustanowiony kuratorem do doręczeń dla nieobecnego uprawnionego w postępowaniu administracyjnym dotyczącym nienależnie pobranego świadczenia na kontynuowanie nauki. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461, zwane dalej: "rozporządzeniem MS

z 2002 r."), do którego odsyła rozporządzenie MS z 2013 r., brak jest spraw zbliżonych charakterem do spraw z zakresu pieczy zastępczej. Zasadnym jest zatem zakwalifikowanie postępowania, jakie organ prowadzi w stosunku do uprawnionego, do kategorii spraw z zakresu postępowania nieprocesowego w sprawie niewymienionej odrębnie, przewidzianej w § 11 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia MS z 2002 r. W tej kategorii spraw minimalna stawka wynosi [...] zł.

Ponadto kuratorowi ustanowionemu przez sąd dla osoby nieznanej z miejsca pobytu oprócz wynagrodzenia przysługuje również zwrot wydatków poniesionych przez niego w związku z wykonywaniem czynności w danej sprawie. Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia MS z 2013 r., wysokość zwrotu wydatków, o których mowa w § 2 ust. 1, nie może przekraczać kwot wynikających z przepisów w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu służbowej podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę. Stosownie do postanowień § 2 przywołanego rozporządzenia, pracownikowi przysługują: diety i zwrot kosztów przejazdów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej, noclegów, innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Kurator może ubiegać się o zwrot udokumentowanych wydatków odpowiednio do uzasadnionych potrzeb, z tym że winien przedłożyć organowi faktury czy rachunki potwierdzające wydatki, będące przedmiotem żądania zwrotu.

Podał, iż na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz.U. z 2002 r. Nr 27 poz. 271, zwane dalej: "rozporządzeniem MI"), skarżącemu przyznano zwrot kosztów przejazdów w kwocie [...] zł. Nie przyznano mu natomiast zwrotu kosztów z tytułu poniesionych wydatków związanych z korespondencją, bowiem - zdaniem organu - skarżący ich nie udokumentował.

W wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa skarżący podał, iż przedmiotowy akt administracji został wydany z naruszeniem przepisów postępowania, a konkretnie:

1. art. 262 § 2 w związku z art. 7 i art. 8 i art. 34 § 1 k.p.a. poprzez błędne uznanie, iż charakter niniejszego postępowania jest najbardziej zbliżony do spraw

z zakresu pieczy zastępczej rozpoznawanych w trybie sądowego postępowania nieprocesowego;

2. art. 77 § 1 k.p.a. poprzez nieprawidłowe uznanie, że skarżący nie udokumentował kosztów korespondencji, które są notoryjne;

3. art. 8 k.p.a. poprzez niezastosowanie przy rozpoznawaniu wniosku przepisów, które w analogicznym stanie prawnym i faktycznym organ zastosował w sprawie dotyczącej przyznania wynagrodzenia i zwrotu kosztów związanych z pełnieniem obowiązków kuratora G. P. i I. P. w sprawie

o ustalenie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej.

Uzasadniając złożony środek zaskarżenia, skarżący przedstawił przebieg postępowania w sprawie oraz stanowisko orzecznictwa w zakresie wypłaty kuratorom występującym w postępowaniach administracyjnych wynagrodzenia i zwrotu kosztów.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Prezydent pismem z dnia [...] marca 2015 r. podtrzymał swoje stanowisko zawarte w piśmie z dnia [...] marca 2015 r.

Skargę do sądu administracyjnego na akt Prezydenta z dnia [...] marca 2015 r. złożył skarżący, wnioskując o uchylenie ww. aktu oraz o rozważenie możliwości uznania uprawnienia do ubiegania się o przyznanie wynagrodzenia za pełnienie obowiązków kuratora i zwrot kosztów. Wydanemu rozstrzygnięciu skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miały wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, tj.:

1. art. 6, art. 7 i art. 8 w związku z art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. poprzez zaniechanie wszechstronnego rozpatrzenia zebranego w sprawie materiału dowodowego

i przez to przyznanie wynagrodzenia w zbyt niskiej kwocie, a także uznanie, że nie udokumentował kosztów korespondencji;

2. art. 262 § 2 w związku z art. 6, art. 7 i art. 8 w związku z art. 34 § 1 k.p.a. poprzez błędne uznanie, że charakter niniejszego postępowania jest najbardziej zbliżony do spraw z zakresu pieczy zastępczej rozpoznawanych w trybie sądowego postępowania nieprocesowego,

3. art. 8 k.p.a. poprzez niezastosowanie przy rozpoznaniu wniosku przez organ przepisów, które w analogicznym stanie prawnym i faktycznym organ zastosował w sprawie dotyczącej przyznania wynagrodzenia i zwrotu kosztów związanych

z pełnieniem obowiązków kuratora G. P. i I. P.

w postępowaniu prowadzonym w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt

w domu pomocy społecznej.

W uzasadnieniu skargi skarżący obszernie uzasadnił ww. zarzuty oraz swoje stanowisko w sprawie.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podnosząc argumenty prezentowane w zaskarżonym akcie.

Na rozprawie w dniu [...] października 2015 r. pełnomocnik organu oświadczyła, że obecnie dysponuje dowodem nadania przez skarżącego listu poleconego, z którego wynika potwierdzenie kwoty [...] zł, w związku z czym uznała skargę w tym zakresie

(k. 29 akt sądowych).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1647 z zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej, przy czym w świetle przepisu § 2 powołanego artykułu, kontrola ta jest sprawowana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Ponadto, zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwana dalej: "p.p.s.a."), sprawowana przez sądy administracyjne kontrola działalności administracji publicznej obejmuje akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Z kolei z art. 146 p.p.s.a. wynika, że sąd, uwzględniając skargę na akt lub czynność administracji publicznej uchyla ten akt albo stwierdza bezskuteczność czynności (§1). W sprawach, o których mowa wyżej, sąd może w wyroku uznać uprawnienie lub obowiązek wynikające z przepisów prawa (§ 2).

Rozpoznając sprawę w ramach wskazanych wyżej kryteriów Sąd uznał, że skarga częściowo zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wyjaśnić należy, odwołując się do poglądu wyrażonego

w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt

I OSK 2748/12, który Sąd w niniejszym składzie w całości akceptuje, że obowiązujące przepisy nie dają podstaw do wydania decyzji lub postanowienia w przedmiocie przyznania wynagrodzenia przedstawicielowi strony ustanowionemu na podstawie art. 34 § 1 k.p.a. Przedstawiciel ten jest podmiotem niepodporządkowanym służbowo

i organizacyjnie organowi administracji, zaś jego rolą jest ochrona interesów strony. Mandat swój czerpie z orzeczenia sądu powszechnego, wskazującego go jako przedstawiciela strony. Jego uprawnienie do uzyskania wynagrodzenia jest nierozerwalnie związane z wykonywaniem powierzonych mu zadań, a zatem rozstrzygnięcie w tym przedmiocie pozostaje w zakresie administracji publicznej. Uprawnienie to wynika z przepisów prawa. Uznać należy zatem, że przyznanie wynagrodzenia przedstawicielowi strony, ustanowionemu w trybie art. 34 § 1 k.p.a., stanowi akt z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., dotyczący uprawnień wynikających z przepisów prawa, inne niż decyzja lub postanowienie. Dopiero takie założenie powoduje, że przedstawiciel taki uzyska możliwość obrony swych praw w drodze skargi do sądu administracyjnego. Na akt tego rodzaju nie przysługuje zażalenie, a zatem pisma przedstawiciela strony organ administracji powinien traktować jako wezwanie do usunięcia naruszenia prawa spowodowanego wydanym aktem, poprzedzające wniesienie skargi na ten akt do sądu administracyjnego.

Na gruncie niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości Sądu okoliczność, iż skarżący wyczerpał środki zaskarżenia warunkujące dopuszczalność skargi, bowiem w terminie określonym w art. 52 § 3 p.p.s.a. złożył wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Z obowiązkiem wykonania zadań kuratora ustanowionego w trybie art. 34 k.p.a. wiąże się prawo przedstawiciela do uzyskania wynagrodzenia za podjęte w toku postępowania w obronie interesów strony czynności. Ani wysokość tego wynagrodzenia, ani zasady i tryb jego przyznawania nie zostały unormowane

w przepisach k.p.a., ani w przepisach szczególnych. Wprawdzie przepisy k.p.a. nie stanowią wprost o tym, że wynagrodzenie przysługuje przedstawicielowi za wykonane czynności, to jednak oparcie na tym twierdzenia, że wynagrodzenie takie w ogóle nie przysługuje nie dałoby się pogodzić z konstytucyjną zasadą RP jako państwa prawa (art. 2 Konstytucji RP). Nie jest tak, aby w rolę przedstawiciela wyznaczonego przez sąd na podstawie art. 34 § 1 k.p.a. wpisany był element dobrowolnej, bezinteresownej działalności społecznej.

Występuje zatem w przepisach k.p.a. luka prawna, która powinna zostać wypełniona. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 października 2006 r., sygn. akt I FSK 93/06 wskazał, że w demokratycznym państwie prawnym jednostka nie może ponosić konsekwencji ewidentnych błędów i zaniedbań prawodawcy, w tym zwłaszcza takich, które powodują lukę w prawie naruszającą podstawowe zasady porządku konstytucyjnego. Lukę taką w wyjątkowych przypadkach wypełnić można

w drodze analogii. Należy zatem odnaleźć w systemie prawa przepisy, które mogłyby stanowić oparcie dla rozstrzygnięcia wniosku przedstawiciela strony ustanowionego na zasadzie art. 34 k.p.a. w drodze analogii.

W ocenie Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę, takimi przepisami mogą być obecnie, stosowane jednak tylko odpowiednio, przepisy rozporządzenia MS z 2013 r.

W myśl § 1 ust. 1 tego rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej nie może przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie, a w przypadku, gdy kuratorem jest radca prawny, przepisami określającymi opłaty za czynności radców prawnych. Wysokość stawek minimalnych w sprawach nieokreślonych w przepisach, o których mowa w ust. 1 ustala się, przyjmując za podstawę stawkę w sprawach o najbliżej zbliżonym rodzaju (§ 1 ust. 2). Wynagrodzenie kuratora będącego podatnikiem obowiązanym do rozliczenia podatku od towarów

i usług podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług, określoną zgodnie ze stawką tego podatku obowiązującą w dniu orzekania o wynagrodzeniu (§ 1 ust. 3).

Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia kuratorowi przysługuje zwrot wydatków poniesionych przez niego w związku z wykonywaniem czynności w danej sprawie. W myśl § 2 ust. 2 tego rozporządzenia, wysokość zwrotu wydatków, o których mowa w ust. 1, nie może przekraczać kwot wynikających z przepisów w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

W tym miejscu stwierdzić należy, iż skarżący został ustanowiony kuratorem dla nieznanego z miejsca pobytu uprawnionego w celu doręczenia decyzji Prezydenta znak [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. ustalającej, iż pomoc pieniężna przyznana uprawionemu z pomocy społecznej na kontynuowanie nauki stanowi nienależnie pobrane świadczenie i podlega zwrotowi. Kurator wykonał czynności

w postępowaniu administracyjnym, do których został powołany orzeczeniem sądu powszechnego, dlatego niewątpliwie należy mu się wynagrodzenie oraz zwrot wydatków.

Organ, przyznając kuratorowi wynagrodzenie, zastosował analogię z § 11 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia MS z 2002 r., ustalając skarżącemu z tego tytułu kwotę [...] zł. Zdaniem Sądu, Prezydent prawidłowo nie zastosował wynagrodzenia za czynności kuratora w przedmiotowej sprawie zgodnie z § 6 pkt 3 ww. rozporządzenia. Przedmiot sprawy administracyjnej nie dotyczy stosunku zobowiązaniowego, aby stosować przez analogię wynagrodzenie dla kuratora przyznawane jak w sprawie o zapłatę. Ww. decyzja, wydana na podstawie ustawy o pomocy społecznej, dotyczy ustalenia, że świadczenie przyznane uprawnionemu na kontynuowanie nauki w ramach ustanowionej pieczy zastępczej było świadczeniem nienależnym. Piecza zastępcza orzekana jest

w postępowaniu nieprocesowym, stąd organ prawidłowo zastosował w sprawie § 11 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia MS z 2002 r. Zaznaczyć trzeba, iż w rozporządzeniu brak jest wskazania sprawy o ustanowienie pieczy zastępczej, czy też o ustalenie nienależnie pobranego świadczenia.

W ocenie Sądu, nie jest uzasadnieniem dla żądania skarżącego przyznania wynagrodzenia w kwocie [...] zł powołanie się w skardze na okoliczność przyznania mu przez organ w innej sprawie o ustalenie odpłatności za pobyt w Domu dla B. K. wynagrodzenia w wysokości najniższej stawki przewidzianej dla roszczeń pieniężnych. W każdej sprawie administracyjnej, w której organ ma do czynienia

z kuratorem ustanowionym w trybie art. 34 k.p.a., winien indywidualnie ustalać wynagrodzenie dla kuratora, przyjmując za podstawę stawkę w sprawach o najbardziej zbliżonym rodzaju, jeśli ma do czynienia ze sprawą nieokreśloną w rozporządzeniu MS z 2002 r.

Odnośnie żądania skarżącego przyznania wynagrodzenia w kwocie [...] zł na podstawie § 6 ust. 3 rozporządzenia MS z 2002 r., który nakazuje przyznać wynagrodzenie w kwocie [...] zł, Sąd stwierdza, że aktualnie brak jest podstaw prawnych do przyznawania kuratorowi wynagrodzenia w wysokości [...] % minimalnej stawki, o której była mowa w § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 sierpnia 1982 r. (Dz.U. z 1982 r. Nr 27, poz. 197), które utraciło swoją moc z dniem wejścia w życie rozporządzenia MS z 2013 r., tj. 24 grudnia 2013 r. Należało wobec tego przyznać wynagrodzenie w pełnej wysokości stawki minimalnej, co organ uczynił. Nie zachodzą natomiast przesłanki uwzględnienia wniosku kuratora o przyznanie wynagrodzenia w kwocie [...] zł, zamiast [...] zł.

W zakresie zwrotu kosztów związanych z wykonywaniem czynności przez kuratora stwierdzić należy, iż organ prawidłowo przyznał skarżącemu kwotę [...] zł poniesioną w związku z dojazdem na ul. S. [...] w R., pod którym to adresem uprawniony był zameldowany. Odległość ta, według oświadczenia skarżącego, wynosiła łącznie [...] km, podróż odbył on własnym samochodem osobowym o pojemności silnika [...] m3. Stawka za [...] km, zgodnie z § 2 rozporządzenia MI, wynosi [...] zł, zatem iloczyn tych wartości stanowi kwotę [...] zł.

Za nieprawidłową Sąd uznał natomiast odmowę przyznania skarżącemu zwrotu wydatków poniesionych z tytułu nadania listu poleconego w kwocie [...] zł. W aktach administracyjnych znajduje się koperta, w której nadany został na poczcie list polecony, zawierający sprawozdanie kuratora dla organu wraz ze stosowną dokumentacją. Na kopercie znajduje się adnotacja, że jest to "list polecony" oraz znaczek pocztowy

z informacją o wadze listu do [...] g. Z informacji zawartych na stronie internetowej Poczty Polskiej S.A. wynika, że taki list kosztuje [...] zł, co jest zgodne

z oświadczeniem skarżącego. Powyższa informacja była możliwa do sprawdzenia przez organ, więc skarżący nie musiał jej dodatkowo dokumentować, a organ nie miał podstaw, aby podważać oświadczenie skarżącego.

Niezależnie od powyższych uwag należy zauważyć, że pełnomocnik organu na rozprawie w dniu [...]października 2015 r. uznał skargę w części dotyczącej zwrotu kwoty [...] zł (k.29 akt sądowych).

Mając na uwadze powołane okoliczności Sąd, działając na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a., uchylił zaskarżony akt w punkcie 2 dotyczącym przyznanego zwrotu wydatków. Ponownie rozpoznając sprawę w tym zakresie organ przyzna skarżącemu zwrot wydatków w pełnej wysokości, tj. [...] zł. W części dotyczącej punktu

1 zaskarżonego aktu, tj. w zakresie wynagrodzenia należnego skarżącemu, Sąd oddalił skargę na podstawie art. 151 p.p.s.a. jako bezzasadną, bowiem określona przez organ wysokość wynagrodzenia jest prawidłowa.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 p.p.s.a. w związku

z art. 206 p.p.s.a. i zasądził od organu na rzecz skarżącego zwrot połowy kosztów sądowych, tj. kwotę [...] zł, bowiem skarga została uwzględniona jedynie w jednym punkcie zaskarżonego aktu.