Postanowienie z dnia 1998-03-06 sygn. III CKU 112/97

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CKU 112/97

Postanowienie z dnia 6 marca 1998 r.

Pod rządem art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 ze zm.) zachował aktualność pogląd, że w wypadku, gdy sprawa o rozgraniczenie została wszczęta przed organem administracyjnym na wniosek osoby zainteresowanej, osoba ta pozostaje nadal wnioskodawcą w postępowaniu przed sądem.

Przewodniczący: sędzia SN A. Wypiórkiewicz.

Sędziowie SN: G. Bieniek (sprawozdawca), M. Wysocka.

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej J. Szewczyka, po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 1998 r. sprawy z wniosku Kierownika Urzędu Rejonowego Rządowej Administracji Ogólnej w W., z udziałem Ewy A. oraz Stanisława i Barbary małż. G., o rozgraniczenie, na skutek kasacji Ministra Sprawiedliwości (...) od postanowienia Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu z dnia 9 kwietnia 1996 r. sygn. akt (...)

postanowił uchylić zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 6 grudnia 1995 r. sygn. akt (...) i sprawę przekazać temu Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie:

Na wniosek Ewy A. Kierownik Urzędu Rejonowego w W. wszczął postępowanie o rozgraniczeniu nieruchomości położonych we wsi P., gminie M., tj. działki nr 205, objętej Kw nr 9763, należącej do wnioskodawczyni, z działką nr 206, objętej Kw nr 21964, stanowiącą własność Stanisława i Barbary małż. G. Decyzją z dnia 12 maja 1995 r. Urząd Rejonowy umorzył postępowanie rozgraniczeniowe i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Środzie Śląskiej, wobec niewyrażenia przez wnioskodawczynię zgody na ustalony przez geodetę przebieg granicy. Sąd Rejonowy uznając za wnioskodawcę Urząd Rejonowy, zobowiązał go do usunięcia braków formalnych wniosku przez wskazanie osoby wnioskodawcy oraz dołączenie oryginałów akt czynności rozgraniczeniowych. Wobec niewykonania tego zarządzenia w terminie 7 dni, zarządzeniem z dnia 17 listopada 1995 r. przewodniczący Wydziału zwrócił wniosek Urzędowi Rejonowemu. Zażalenie Ewy A. na to zarządzenie zostało odrzucone jako niedopuszczalne, gdyż - zdaniem Sądu Rejonowego - Ewa A. nie była wnioskodawczynią, a zatem nie była uprawniona do wniesienia zażalenia. Postanowieniem z dnia 9 kwietnia 1996 r. Sąd Wojewódzki we Wrocławiu oddalił zażalenie Ewy A., podzielając pogląd Sądu Rejonowego.

Postanowienie to zaskarżył kasacją Minister Sprawiedliwości, zarzucając rażące naruszenie art. 387 w związku z art. 397 § 2 k.p.c. oraz art. 506 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 1996 r. oraz naruszenie interesu Rzeczypospolitej Polskiej. Wskazując na powyższe wniósł - na podstawie art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 189 ze zm.) - o uchylenie tego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 6 grudnia 1995 r. sygn. akt (...).

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Kasacja jest oczywiście uzasadniona. W uchwale z dnia 18 lutego 1983 r. III CZP 2/83 (OSNCP 1983, z. 10, poz. 152) Sąd Najwyższy przyjął, że "w wypadku, gdy sprawa o rozgraniczenie została wszczęta przed organem administracyjnym na wniosek osoby zainteresowanej, osoba ta pozostaje nadal wnioskodawcą w postępowaniu przed sądem". Pogląd ten skład orzekający w niniejszej sprawie nie tylko podziela, lecz stwierdza, że zachował on aktualność na gruncie art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 ze zm.). Odnosząc to do okoliczności niniejszej sprawy, podnieść należy, że z postanowienia o wszczęciu postępowania administracyjnego wynika, iż nastąpiło to na wniosek Ewy A. Tym samym ta osoba jest wnioskodawczynią w postępowaniu przed sądem, z wszelkimi wynikającymi z tego konsekwencjami. Odrzucenie zatem zażalenia złożonego przez nią jako niedopuszczalnego nastąpiło z naruszeniem art. 394 § 1 pkt 1 k.p.c., a oddalenie zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego wydane w tym przedmiocie narusza art. 387 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

Uwzględnieniu kasacji stoi na przeszkodzie upływ terminu przewidzianego w art. 421 § 2 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 1996 r., gdyż pozbawienie osoby możności dochodzenia przed sądem ochrony prawnej godzi w porządek prawny i narusza interes Rzeczypospolitej Polskiej. Z tych względów, na podstawie art. 393¹² k.p.c., orzeczono jak w sentencji.

OSNC 1998 r., Nr 10, poz. 169