Postanowienie z dnia 1997-10-29 sygn. III CZ 72/97

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CZ 72/97

Postanowienie z dnia 29 października 1997 r.

Sprawa o zniesienie służebności drogi gruntowej jest sprawą o ukształtowanie prawa, przeto o dopuszczalności wniesienia w takiej sprawie kasacji nie decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia.

Przewodniczący: sędzia SN M. Wysocka.

Sędziowie SN: Z. Kwaśniewski (sprawozdawca), Z. Strus.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 października 1997 r. sprawy z powództwa Lucyny K. przeciwko Edwardowi K. o zniesienie służebności, na skutek zażalenia powódki na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Przemyślu z dnia 8 maja 1997 r. sygn. akt (...)

postanowił uchylić zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie:

Sąd Wojewódzki w Przemyślu postanowieniem z dnia 8 maja 1997 r. sygn. akt (...) odrzucił kasację powódki Lucyny K. na podstawie art. 3935 k.p.c., wobec uznania kasacji za niedopuszczalną ze względu na wartość przedmiotu zaskarżenia. Wskazaną w kasacji wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 5 500 zł sąd ten uznał za podaną jedynie w celu wniesienia kasacji, twierdząc, że w postępowaniu przed sądami obu instancji wartość przedmiotu sporu określona była na kwotę 200 zł.

Powódka domagała się w zażaleniu uchylenia zaskarżonego postanowienia, twierdząc, że aktualna wartość gruntu jest wysoka i odpowiada wartości podanej w skardze kasacyjnej.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Wartość przedmiotu zaskarżenia jest elementem decydującym o dopuszczalności kasacji, ale tylko w sprawach o świadczenia, co jednoznacznie wynika z art. 393 pkt 1 k.p.c. Ponieważ niniejsza sprawa jest sprawą o zniesienie służebności gruntowej, dla której właściwy jest tryb postępowania procesowego, przeto okoliczności uzasadniające wyłączenie dopuszczalności kasacji określają wprost przepisy art. 393 pkt 1-4 k.p.c. Sprawy o zniesienie służebności gruntowej nie można kwalifikować jako sprawy o świadczenie, powód bowiem występując z powództwem opartym na art. 294 k.c., domaga się przecież odmiennego ukształtowania jego prawa do stanowiącej przedmiot jego prawa własności nieruchomości obciążonej.

Sprawa mająca za przedmiot takie roszczenie nie jest więc sprawą o świadczenie, lecz sprawą o ukształtowanie prawa, a zatem wartość przedmiotu zaskarżenia nie decyduje w niej o dopuszczalności kasacji.

Również pozostałe przepisy zawarte w art. 393 pkt 2-6 k.p.c. nie przewidują wyłączenia dopuszczalności kasacji w sprawach o zniesienie służebności gruntowej. Ponieważ powódka wniosła kasację od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Przemyślu oddalającego jej apelację od wyroku Sądu Rejonowego, oddalającego z kolei powództwo o zniesienie służebności, przeto kasacją zaskarżony został wyrok sądu drugiej instancji i to kończący postępowanie w sprawie. W tej sytuacji o dopuszczalności w tej sprawie kasacji rozstrzyga samodzielnie art. 392 § 1 k.p.c., a to wobec braku podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie którejkolwiek z przesłanek uzasadniających wyłączenie dopuszczalności kasacji, a określonych w art. 393 k.p.c. W tym stanie rzeczy zaskarżone zażaleniem postanowienie nie mogło się ostać, choć z innych zgoła przyczyn, aniżeli wyartykułowane w zażaleniu.

Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji postanowienia, działając na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 393¹⁹ k.p.c. i art. 397 § 2 k.p.c.

OSNC 1998 r., Nr 3, poz. 51