Postanowienie z dnia 2016-04-22 sygn. III SA/Gd 896/15

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego T. Z. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawach ze skarg M. T. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 16 września 2015 r. nr [...] nr [...] w przedmiocie opłacania składek na ubezpieczenia społeczne postanawia: odmówić przyznania wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 3 marca 2016 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsk przyznał skarżącej prawo pomocy przez ustanowienie adwokata.

Okręgowa Rada Adwokacka w G. pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącej w ww. sprawie wyznaczyła adwokat K. Ł., o czym powiadomiono Sąd pismem datowanym na dzień 15 marca 2016 r.

W dniu 31 marca 2016 r. adwokat K. Ł. udzieliła radcy prawnemu T.Z. pełnomocnictwa procesowego substytucyjnego ogólnego do "zastępowania [...] we wszystkich sprawach, w których jestem pełnomocnikiem lub obrońcą, z wyboru lub z urzędu [...].

Pismem datowanym na dzień 12 kwietnia 2016 r. działający z substytucji adwokat K. Ł. radca prawny T. Z. wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej) oświadczając, że należne opłaty nie zostały uiszczone w całości ani w części.

W tym stanie należało uznać, co następuje.

W świetle art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony pełnomocnik (m.in. adwokat lub radca prawny) otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów (radców prawnych) w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.

Powołany powyżej przepis stanowi jednoznacznie, że wynagrodzenie z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu otrzymuje wyznaczony pełnomocnik.

Przez wyznaczonego pełnomocnika rozumieć należy w realiach rozpatrywanej sprawy adwokat K. Ł. wskazaną przez Okręgową Radę Adwokacką w G. Okoliczność ta determinuje uznanie, że wynagrodzenie za pomoc prawną z urzędu może być przyznane wyłącznie temu pełnomocnikowi, po złożeniu stosownego wniosku.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pełnomocnictwo substytucyjne nie stanowi podstawy do przyznania wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy pełnomocnikowi substytucyjnemu. Należy mieć bowiem na uwadze, że udzielenie substytucji nie powoduje powstania tego rodzaju stosunku pomiędzy wyznaczonym pełnomocnikiem a substytutem, który uprawniałby tego ostatniego do złożenia w swoim imieniu wniosku wymaganego przepisami o opłatach za czynności adwokatów (radców prawnych) w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Pełnomocnik substytucyjny poprzez fakt udzielenia substytucji nie staje się bowiem pełnomocnikiem "wyznaczonym" w rozumieniu ww. regulacji.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 22 grudnia 2010 r. (sygn. akt II OZ 1288/10; Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl) przyznanie wynagrodzenia wyznaczonemu pełnomocnikowi w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków następuje wyłącznie na wniosek tego pełnomocnika. Z kolei udzielenie dalszego pełnomocnictwa nie powoduje zwolnienia ustanowionego w ramach prawa pomocy pełnomocnika od udzielenia pomocy prawnej i nie oznacza, że substytut może wystąpić o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Pełnomocnictwo substytucyjnie nie stanowi bowiem podstawy do uznania, że substytut staje się pełnomocnikiem pełnomocnika, który udzielił substytucji.

Z tych względów referendarz sądowy działając na podstawie art. 250 § 1 i art. 258 § 2 pkt 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia odmawiając przyznania żądanego wynagrodzenia.