Postanowienie z dnia 2016-05-11 sygn. III SA/Gd 896/15

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokat K. Ł. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skarg M. T. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 16 września 2015 r. nr [...] nr [...] w przedmiocie opłacania składek na ubezpieczenie społeczne postanawia I. przyznać wnioskodawczyni od Skarbu Państwa wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w łącznej kwocie 442,80 zł (czterysta czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt groszy) za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej; II. oddalić wniosek w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 lutego 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargi M. T. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 16 września 2015 r. nr [...] oraz nr [...] w przedmiocie opłacania składek na ubezpieczenie społeczne.

Przed wydaniem wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku działając na podstawie art. 111 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) połączył do wspólnego rozstrzygnięcia dwie oddzielne sprawy zainicjowane skargami wniesionymi przez M. T.

Postanowieniem z dnia 3 marca 2016 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie adwokata.

Okręgowa Rada Adwokacka w G. pełnomocnikiem skarżącej w połączonych sprawach wyznaczyła adwokat K. Ł., o czym poinformowano Sąd pismem datowanym na dzień 15 marca 2016 r.

W dniu 12 kwietnia 2016 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynęła opinia o braku podstaw do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku wydanego w sprawie w dniu 4 lutego 2016 r.

W dniu 4 maja 2016 r. wyznaczona pełnomocnik skarżącej złożyła wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 720 zł podwyższonej o aktualną stawkę podatku od towarów i usług. W złożonym wniosku zawarte zostało oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.

W tym stanie uznano, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.

W odniesieniu do adwokatów powyższe zasady od dnia 1 stycznia 2016 r. określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1801).

Należy mieć jednakże na uwadze, że zgodnie z § 22 tego rozporządzenia do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.

Do kwestii ustalania wynagrodzenia za pomoc prawną w drugiej instancji (rozpoczętej od momentu wydania wyroku, a zatem od dnia 4 lutego 2016 r.) w sprawie wszczętej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., to jest przed dniem 1 stycznia 2016 r., należy stosować przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

W myśl § 4 ust. 1 wyżej wskazanego rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości co najmniej ½ opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Jednak zgodnie z dyspozycją § 4 ust. 2 cytowanego rozporządzenia ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy adwokata oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.

Opłata maksymalna w postępowaniu sądowoadministracyjnym, w sprawie, w której przedmiotem sporu nie jest należność pieniężna oraz nie należy ona do właściwości Urzędu Patentowego wynosi w pierwszej instancji, w myśl § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia, 480 zł. Z kolei w świetle § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) tego aktu prawnego opłata maksymalna za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50 % opłaty maksymalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji – 75 % tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 240 zł.

W rozpatrywanym przypadku opłata maksymalna wynosi w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji 480 zł, a w postępowaniu prowadzonym w ramach drugiej instancji 75 % tej kwoty x 2 – czyli 720 zł, gdyż skarżącą reprezentuje pełnomocnik wyznaczony po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji. Należy w tym miejscu podkreślić, że w dniu 4 lutego 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku działając na podstawie art. 111 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi połączył do wspólnego rozstrzygnięcia dwie oddzielne sprawy zainicjowane skargami wniesionymi przez M. T. Połączenie oddzielnych spraw w celu ich łącznego rozstrzygnięcia nie oznacza, że takie połączenie tworzy z tych spraw jedną, nową sprawę. W sytuacji zatem, gdy wyrokiem z dnia 4 lutego 2016 r. rozstrzygnięto sprawy połączone na podstawie art. 111 § 2 ww. ustawy pełnomocnik skarżącej sporządzając opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od tegoż wyroku dokonał tej czynności niejako w każdej z dwóch połączonych spraw. Dlatego też pełnomocnikowi skarżącej należało się wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w każdej z łącznie rozpoznanych i rozstrzygniętych spraw.

Tak określona opłata maksymalna stanowiła podstawę wyliczenia tzw. należnej opłaty, która zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, wynosi ½ jej wysokości, a więc, w niniejszym przypadku, 360 zł. W ocenie referendarza sądowego przedmiotowa kwota jest adekwatna do udziału pełnomocnika w postępowaniu po wzięciu pod uwagę niezbędnego nakładu pracy pełnomocnika, a także charakteru połączonych spraw (stopnia ich zawiłości).

Wskazaną powyżej opłatę, zgodnie z § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia, należało podwyższyć o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności (obecnie 23 %).

W konsekwencji finalne wynagrodzenie należne pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu za czynności dokonane w drugiej instancji winno wynosić 442,80 zł.

Z powyższych względów, referendarz sądowy działając na podstawie art. 250 § 1 i art. 258 § 2 pkt 8 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz cytowanych powyżej przepisów orzekł jak w sentencji postanowienia.