Postanowienie z dnia 2013-05-22 sygn. III CZ 25/13

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt III CZ 25/13

POSTANOWIENIE

Dnia 22 maja 2013 r.

Sprawa o pozbawienie tytułu wykonalności tytułu wykonawczego – prawomocnego wyroku zasądzającego na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odszkodowanie z tytułu odpowiedzialności dłużnika jako członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zobowiązania spółki powstałe na skutek niepłacenia składek na ubezpieczenie społeczne pracowników, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności – nie jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 476 § 2 i 3 k.p.c. Skarga kasacyjna w takiej sprawie przysługuje tylko wtedy, gdy wartość przedmiotu zaskarżenia wynosi co najmniej pięćdziesiąt tysięcy zł (art. 398[2] § 1 in principio k.p.c.).

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Jacek Gudowski (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Wojciech Katner

SSN Barbara Myszka

w sprawie z powództwa J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 22 maja 2013 r.,

zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w K.

z dnia 31 stycznia 2013 r.,

oddala zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2013 r. Sąd Okręgowy w K. odrzucił skargę kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu z dnia 8 listopada 2012 r,. oddalającego apelację od wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 21 czerwca 2012 r., oddalającego powództwo powoda skierowane przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych, o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego - wyroku Sądu Wojewódzkiego w K.z dnia 5 września 1995 r., zaopatrzonego w klauzulę wykonalności - zasądzającego na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odszkodowanie z tytułu odpowiedzialności powoda jako członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zobowiązania spółki, powstałe na skutek niepłacenia składek na ubezpieczenie społeczne pracowników. Sąd Okręgowy stwierdził, że skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, gdyż wartość zaskarżenia wynosi 25 942,44 zł, a więc nie sięga progu określonego w art. 398² § 1 k.p.c. Skarga nie spełnia także wymagania przewidzianego w art. 398⁴ § 1 pkt 2 k.p.c., gdyż jej podstawa została sformułowana w sposób zbyt ogólny, bez wskazania konkretnych przepisów, które zostały - zdaniem skarżącego - naruszone.

Skarżący zaskarżył postanowienie Sądu Okręgowego zażaleniem, w którym zarzucił, że „niniejsza sprawa jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych, w których wartość przedmiotu zaskarżenia nie może być niższa niż 10 tys. zł, gdyż dotyczy roszczenia ZUS przeciwko powodowi o rzekomo niezapłacone składki”. Podniósł także, że przepisy, których naruszenie wytknął, zostały „enumeratywnie wskazane akapit wyżej, razem ze wskazaniem podstaw kasacyjnych”. Zdaniem skarżącego, „takie niedopatrzenie winno się potraktować jako brak i w trybie art. 398⁶ § 1 k.p.c. wezwać do doprecyzowania zarzutów”. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi drugiej instancji.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Ustawowa, regulacyjna definicja sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych została sformułowana w art. 479 § 2 i 3 k.p.c. Zgodnie z tymi przepisami, przez sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych rozumie się sprawy, w których wniesiono odwołanie od decyzji organów rentowych, dotyczących ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia rodzinnego, emerytur i rent, innych świadczeń w sprawach należących do właściwości Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a także odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową albo służbą w Policji lub Służbie Więziennej. Przez omawiane sprawy rozumie się również sprawy wszczęte na skutek niewydania przez organ rentowy decyzji we właściwym terminie, a także sprawy, w których wniesiono odwołanie od orzeczenia wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności, sprawy o roszczenia ze stosunków prawnych między członkami otwartych funduszy emerytalnych a tymi funduszami lub ich organami oraz sprawy ze stosunków między emerytami lub osobami uposażonymi w rozumieniu przepisów o emeryturach kapitałowych a Zakładem Ubezpieczeń Społecznych. Sprawy te – zgodnie z art. 459 k.p.c. - podlegają rozpoznaniu w postępowaniu odrębnym unormowanym w art. 459-477¹⁶ k.p.c., a w myśl art. 398² § 1 k.p.c. skarga kasacyjna w tych sprawach przysługuje wtedy, gdy wartość przedmiotu zaskarżenia wynosi co najmniej dziesięć tysięcy zł. Niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia skarga kasacyjna przysługuje także w sprawach o przyznanie i o wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego.

W tej sytuacji jest oczywiste, że sprawa o pozbawienie tytułu wykonalności tytułu wykonawczego, prawomocnego wyroku zasądzającego na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odszkodowanie z tytułu odpowiedzialności dłużnika jako członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zobowiązania spółki powstałe na skutek niepłacenia składek na ubezpieczenie społeczne pracowników, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, nie jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych; jest „zwykłą” sprawą cywilną o prawa majątkowe, w której skarga kasacyjna przysługuje wówczas, gdy wartość przedmiotu zaskarżenia wynosi co najmniej pięćdziesiąt tysięcy zł (art. 398² § 1 in principio k.p.c.)

Z tych względów, nie rozpoznając dalszych zarzutów zażalenia jako niemających już żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 398¹⁴ w związku z art. 394¹ § 3 k.p.c.).