Wyrok z dnia 2017-06-27 sygn. II SA/Ol 462/17

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie sędzia WSA Piotr Chybicki sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi I. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz pkt I.1. utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że w dniu 23 czerwca 2016 r. I. J. złożyła w

Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko – P. J., ur.

"[...]". Na dzień składania wniosku I. J. była mężatką, a w skład rodziny wchodziła ona sama, jej mąż P. J. oraz dwójka dzieci: P. J. i M. J..

Organ I instancji decyzją z dnia "[...]" odmówił przyznania

świadczenia wnioskowanego na P. J. w okresie od 1 kwietnia 2016 r. do 30 września 2016 r. i przyznał świadczenie na P. J. w kwocie 500 zł miesięcznie na okres od 1 października 2016 r. do 30 września 2017 r. W uzasadnieniu wskazano, że w okresie od 1 kwietnia 2016 r. do 30 września 2016 r. wnioskodawczyni nie spełniła przesłanek ustawowych do przyznania świadczenia z uwagi na brak możliwości wyliczenia dochodu rodziny. Organ przywołał przepisy ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu i wskazał, że zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie pojęcie rodziny uwzględnia jedynie status prawny, niezależnie od stanu faktycznego. Wobec tego organ obowiązany był do ustalenia dochodu rodziny z uwzględnieniem dochodu obydwojga rodziców dziecka. Jak wskazano w toku postępowania organ wzywał do przedstawienia dokumentów dotyczących dochodu P. J., jednakże wnioskodawczyni wskazywała w swym pismach, że nie jest w stanie przedłożyć żądanych dokumentów, z uwagi na toczące się postępowanie rozwodowe i złą wolę ojca dzieci. Z uwagi zaś, że ojciec dzieci osiągał dochód podlegający rozliczeniu na podstawie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym, konieczne było przedłożenie oświadczenia o wysokości osiągniętego dochodu. Organ stwierdził, że brak tego dokumentu uniemożliwił ustalenie sytuacji dochodowej rodziny, a zatem ustalenie spełnienia kryterium dochodowego. Wobec złożenia w dniu 22 listopada 2016r. prawomocnego - od dnia 22 października 2016 r. wyroku rozwodowego, organ uwzględnił zmianę składu rodziny, ustalił w oparciu o posiadane dokumenty sytuację dochodową i uznał, iż przesłanki do przyznania świadczenia zostały spełnione w okresie od 1 października 2016r. do 30 września 2017r.

I.J. wniosła odwołanie od decyzji z dnia "[...]" dotyczącej odmowy przyznania prawa do świadczenia na syna za okres od 1 kwietnia 2016r. do 30 września 2016 r.

W uzasadnieniu podniosła, że wraz z wnioskiem złożyła zeznanie roczne z 2014 r. z jej działalności gospodarczej, jak również zeznanie roczne z 2014r. jej męża, o wysokości uzyskiwanego przychodu, wysokości dokonywanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (PIT-28). Mimo wezwań i próśb mąż nie złożył oświadczenia o wysokości dochodu. Jak podała jest to postawa charakterystyczna dla jej byłego męża, który wykazywał i wykazuje złą wolę, nie składając podpisów na wymaganych dokumentach, bądź w inny sposób lekceważąc obowiązki wobec rodziny, a szczególnie dzieci. Podobnie zasądzone przez Sąd alimenty zmuszona jest egzekwować przy pomocy komornika. Wskazała także, że wobec byłego męża prowadzone jest postępowanie karne z art. 207 k.k. Powołując się na art. 17 ustawy wniosła o samodzielne ustalenie przez powołanego do tego organy informacji o dochodach jej byłego męża i wydanie decyzji przyznającej świadczenie od 1 kwietnia 2016r., biorąc pod uwagę wyjątkowy kontekst sprawy.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia "[...]" utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że z uwagi na fakt, iż rozwód między I. J. i P. J. orzeczono w dniu 16 września 2016r., wyrok stał się prawomocny w dniu 22 października 2016 r., to dopiero po tym momencie organy mogą przyjąć, iż ojciec dzieci nie wchodzi w skład rodziny wnioskodawczyni, a ponieważ organy mają obowiązek uwzględniać zmiany w stanie faktycznym w toku postępowania, to słusznie organ przyjął, iż dopiero po orzeczonym sądownie rozwodzie, w składzie rodziny można uwzględnić jedynie wnioskodawczynię i dzieci, a w konsekwencji i dochód rodziny ustalany jest na podstawie dochodów tych członków rodziny. Ze zgromadzonych w toku postępowania dokumentów wynika, że były mąż wnioskodawczyni, P. J., prowadzi działalność gospodarczą od 1 marca 2009r., która na dzień rozpoznawania wniosku przez organ była zawieszona. Z wydruku z systemu informatycznego Ministerstwa Finansów wynika, że system nie zawiera deklaracji podatkowych P. J. za 2014 r. Wnioskodawczyni miała możliwość przedstawienia jedynie kopii zeznania byłego męża o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za rok 2014. Stosownie do art. 19 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy osoba złoży wniosek bez wymaganych dokumentów, podmiot realizujący świadczenie wychowawcze przyjmuje wniosek i wyznacza termin nie krótszy niż 14 dni i nie dłuższy niż 30 dni na uzupełnienie brakujących dokumentów. Niezastosowanie się do wezwania skutkuje pozostawieniem wniosku bez rozpatrzenia. W niniejszej sprawie organ - z powodu braku możliwości ustalenia dochodu rodziny z uwagi na nieprzedłożenie stosownego zaświadczenia - odmówił przyznania prawa do świadczenia na pierwsze dziecko w okresie od 1 kwietnia 2016r. do 30 września 2016r., co zdaniem Kolegium jest działaniem prawidłowym.

Skargę na ww. decyzję wywiodła I. J.. W uzasadnieniu skargi strona podniosła, że po złożeniu wniosku o przyznanie świadczenia wychowawczego

na syna – P. J., mimo wezwań ze strony MOPS, nie była w stanie uzupełnić przedłożonych dokumentów, dysponując jedynie kopią zeznania podatkowego męża (PIT-28), którą dołączyła do własnego zeznania podatkowego za rok 2014. Mąż przez cały czas konsekwentnie ignorował nie tylko napomnienia skarżącej odnośnie do złożenia stosownego oświadczenia o uzyskanych dochodach w roku 2014 - jako, że jest osobą rozliczającą się z działalności podlegającej opodatkowaniu na podstawie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym, jak również wielokrotne prośby ze strony pracowników MOP. Wskazała, że taka postawa jest charakterystyczna dla jej byłego męża, który uparcie ignoruje potrzeby ich wspólnych dzieci, w lekceważący sposób traktując wszelkie rodzicielskie obowiązki wobec nich. Swoją prośbę dodatkowo skarżąca umotywowała faktem, że obecnie jest matką samotnie wychowującą dwoje niepełnoletnich dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym (4 i 10 lat) i pozbawienie ich przysługującego im urzędowo świadczenia byłoby niezasłużoną niesprawiedliwością.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał dotychczasową argumentację i wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje:

Na wstępie wyjaśnienia wymaga, że sądowa kontrola działalności administracji publicznej ogranicza się do oceny zgodności zaskarżonego aktu lub czynności

z prawem. Wynika to z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1066 j.t. ).

Sąd administracyjny, kontrolując zgodność zaskarżonego rozstrzygnięcia

z prawem, orzeka na podstawie materiału sprawy zgromadzonego w postępowaniu administracyjnym. Obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz zebrania i wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego spoczywa na organie orzekającym, a sąd administracyjny nie może zastąpić organu administracji

w wypełnieniu tego obowiązku, ponieważ do jego kompetencji należy wyłącznie kontrola legalności rozstrzygnięcia administracyjnego. Oznacza to, że sąd administracyjny nie rozstrzyga merytorycznie o zgłoszonych przez stronę żądaniach,

a jedynie w przypadku stwierdzenia, iż zaskarżony akt został wydany z naruszeniem prawa, o którym mowa w art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U z 14 marca 2016 r., poz. 718 j.t.. – zwanej w dalszym ciągu uzasadnienia jako p.p.s.a.) uchyla go lub stwierdza jego nieważność.

Nadto wskazania wymaga, że sąd orzeka na podstawie akt sprawy

(art. 133 § 1 p.p.s.a.) nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów Sąd doszedł do przekonania, że skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżone rozstrzygnięcie nie zostało podjęte zgodnie z przepisami obowiązującego prawa.

Zaskarżoną decyzją SK utrzymało w mocy decyzję organu I instancji o odmowie ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego wnioskowanego na P. J. w okresie od 1 kwietnia 2016 r. do 30 września 2016 r. i przyznaniu świadczenia na P. J. w kwocie 500 zł miesięcznie na okres od 1 października 2016 r. do 30 września 2017 r.

Organy administracyjne stanęły na stanowisku, że z uwagi na to, iż ojciec dzieci osiągał dochód podlegający rozliczeniu na podstawie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym, konieczne było przedłożenie oświadczenia o wysokości osiągniętego dochodu. Organ stwierdził, że brak tego dokumentu uniemożliwił mu ustalenie sytuacji dochodowej rodziny, a zatem ustalenie spełnienia kryterium dochodowego. Wobec złożenia w dniu 22 listopada 2016r. prawomocnego od dnia 22 października 2016 r. wyroku rozwodowego, organ uwzględnił zmianę składu rodziny, ustalił w oparciu o posiadane dokumenty sytuację dochodową i uznał, że przesłanki do przyznania świadczenia zostały spełnione w okresie od 1 października 2016r. do 30 września 2017r.

Wskazać trzeba, że podstawę materialnoprawną przedmiotowego rozstrzygnięcia stanowią przepisy ustawy z dnia 11 lutego 2016r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2016r., poz. 195 ze zm.). Stosownie do przepisu art. 5 ust. 2 ww. ustawy, świadczenie wychowawcze przysługuje na pierwsze dziecko osobom, o których mowa w art. 4 ust. 2, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 800 zł. Jeżeli członkiem rodziny jest dziecko niepełnosprawne, świadczenie wychowawcze przysługuje na pierwsze dziecko osobom, o których mowa w art. 4 ust. 2, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 1.200 zł (art. 5 ust. 3).

Ilekroć w ustawie jest mowa o dochodzie - oznacza to, zgodnie z art. 2 pkt 1 tej ustawy, dochód w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych. Natomiast dochód członka rodziny - oznacza, zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, przeciętny miesięczny dochód członka rodziny osiągnięty w roku kalendarzowym poprzedzającym okres, na jaki ustalane jest prawo do świadczenia wychowawczego, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 1-3. Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 16 ilekroć w ustawie mowa jest o rodzinie – oznacza to odpowiednio następujących członków rodziny: małżonków, rodziców dzieci, opiekuna faktycznego dziecka oraz zamieszkujące wspólnie z tymi osobami, pozostające na ich utrzymaniu dzieci w wieku do ukończenia 25. roku życia, a także dzieci, które ukończyły 25 rok

życia, legitymujące się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, jeżeli w związku z tą niepełnosprawnością przysługuje świadczenie pielęgnacyjne lub specjalny zasiłek opiekuńczy albo zasiłek dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz. U. z 2016 r. poz. 162); do członków rodziny nie zalicza się dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego, dziecka pozostającego w związku małżeńskim, a także pełnoletniego dziecka posiadającego własne dziecko; w przypadku gdy dziecko, zgodnie z orzeczeniem sądu, jest pod opieką naprzemienną obojga rodziców

rozwiedzionych lub żyjących w separacji lub żyjących w rozłączeniu, dziecko zalicza się

jednocześnie do członków rodzin obydwojga rodziców.

Stosownie natomiast do treści art. 13 ust. 4 pkt 2 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci do wniosku dołącza się odpowiednio: oświadczenie o deklarowanych dochodach osiąganych przez osoby podlegające przepisom o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zawierające informacje o: a) wysokości dochodu, b) wysokości należnych składek na ubezpieczenia społeczne, c) wysokości należnych składek na ubezpieczenie zdrowotne, d) wysokości i formie opłacanego podatku dochodowego, e) wysokości dochodu po odliczeniu należnych składek i podatku.

Podnieść należy, że bezspornie rozwód między I. J. i P. J. orzeczono w dniu 16 września 2016r., a wyrok stał się prawomocny w dniu 22 października 2016 r. Dopiero od tej daty organy mogły przyjąć, że ojciec dzieci nie wchodzi w skład rodziny wnioskodawczyni, a ponieważ organy mają obowiązek uwzględniać zmiany w stanie faktycznym w toku postępowania, to słusznie organy uznały, iż dopiero po orzeczonym sądownie rozwodzie w składzie rodziny można uwzględnić jedynie wnioskodawczynię i dzieci. Wobec tego dochód rodziny ustalany jest na podstawie dochodów tych członków rodziny. Ze zgromadzonych w toku postępowania dokumentów wynika, że były mąż wnioskodawczyni, P. J., prowadzi działalność gospodarczą od 1 marca 2009r., która na dzień rozpoznawania wniosku przez organ była zawieszona. Z wydruku z systemu informatycznego Ministerstwa Finansów wynika, że system nie zawiera deklaracji podatkowych P. J. za 2014 r. Wnioskodawczyni miała możliwość przedstawienia jedynie kopii zeznania byłego męża o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za rok 2014. Stosownie zaś do przepisu art. 19 ust. 2 ustawy w przypadku gdy osoba złoży wniosek bez wymaganych dokumentów, podmiot realizujący świadczenie wychowawcze przyjmuje wniosek i wyznacza termin nie krótszy niż 14 dni i nie dłuższy niż 30 dni na uzupełnienie brakujących dokumentów. Niezastosowanie się do wezwania skutkuje pozostawieniem wniosku bez rozpatrzenia. W niniejszej sprawie organ, z powodu braku możliwości ustalenia dochodu rodziny z uwagi na nieprzedłożenie stosownego zaświadczenia, odmówił przyznania prawa do świadczenia na pierwsze dziecko w okresie od 1 kwietnia 2016r. do 30 września 2016r., co według Kolegium było działaniem prawidłowym.

W ocenie Sądu jednak przedstawione postępowanie organu I instancji w okolicznościach niniejszej sprawy nie zasługuje na aprobatę i nie czyni zadość zasadom zobowiązującym organ rozpoznający sprawę do wszechstronnego i wyczerpującego ustalenia stanu faktycznego sprawy oraz oceny okoliczności sprawy na podstawie całokształtu materiału dowodowego.

W ocenie Sądu stan faktyczny sprawy nie został ustalony w wystarczającym stopniu. Tymczasem zaznaczyć należy, że organ administracji winien prowadzić postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej i w tym celu powinien przede wszystkim dążyć do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy. Zgodnie bowiem z art. 7 i art. 77 § 1 w zw. z art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, K.p.a. (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 j.t.) organ administracji publicznej zobowiązany jest do wszechstronnego i wyczerpującego ustalenia stanu faktycznego sprawy oraz oceny okoliczności sprawy na podstawie całokształtu materiału dowodowego. Ponadto zgodnie z treścią art. 7 K.p.a. w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek strony podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Zasada prawdy obiektywnej jest naczelną zasadą postępowania administracyjnego.

Organy oparły się na sztywnym założeniu, że brak zadanego od strony dokumentu uniemożliwił ustalenie sytuacji dochodowej rodziny, a zatem ustalenie spełnienia kryterium dochodowego. Pominięto jednak zupełnie okoliczności wskazywane przez stronę skarżącą, która podnosiła, że mimo wezwań i próśb mąż nie złożył oświadczenia o wysokości dochodu. Jak podała jest to postawa charakterystyczna dla jej byłego męża, który wykazywał i wykazuje złą wolę, nie składając podpisów na wymaganych dokumentach, bądź w inny sposób lekceważąc obowiązki wobec rodziny, a szczególnie dzieci. Wskazała przy tym, że także zasądzone przez Sąd alimenty zmuszona jest egzekwować przy pomocy komornika. Podniosła również, że wobec byłego męża prowadzone jest postępowanie karne z art. 207 k.k. Powołując się na art. 17 ustawy wniosła o samodzielne ustalenie przez powołane do tego organy informacji o dochodach jej byłego męża i wydanie decyzji przyznającej świadczenie od 1 kwietnia 2016r., biorąc pod uwagę wyjątkowy kontekst sprawy.

Biorąc pod uwagę szczególne okoliczności sprawy podniesione przez stronę skarżąca ale także mając na uwadze cel przedmiotowej ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci - celem zaś świadczenia wychowawczego jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowaniem dziecka, w tym z opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych (art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci), należy przyjąć, że taka literalna wykładnia przepisów tej ustawy zaproponowana przez organy mija się ze wskazanymi celami jakie przyświecają tej ustawie. Mało tego prowadzi ona do uszczerbku na dobru dzieci, a w niniejszej sprawie godzi w dobro dziecka skarżącej.

Jakkolwiek faktem jest, że obowiązek wykazania istnienia przesłanek uprawniających do przyznania świadczenia wychowawczego spoczywa, co do zasady, na wnioskodawcy, nie oznacza to jednakże, iż organ w każdej sytuacji może poprzestać wyłącznie na złożonych przez wnioskodawcę dokumentach i tylko na ich podstawie wydawać rozstrzygnięcia. Zauważyć bowiem wypada, że osoba wnioskująca o konkretne świadczenie nie zawsze ma możliwość - często z przyczyn zupełnie od niej niezależnych - uzyskania właściwych dokumentów, czy też wykazania (potwierdzenia) wszystkich, okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy. W takiej sytuacji organ zobligowany jest do podjęcia czynności, mających na celu prawidłowe ustalenie stanu faktycznego, realizując w tym zakresie zasady prawidłowego prowadzenia postępowania administracyjnego.

Tym samym organ powinien przeprowadzić dodatkowe postępowanie wyjaśniające w sprawie. Organ winien przede wszystkim rozważyć przesłuchanie P. J., w celu weryfikacji niewyjaśnionych kwestii i następnie podjąć próbę pozyskania od niego dokumentów, które by pozwoliły ustalić jego dochód.

W sprawie wątpliwości może budzić też to, że z dokumentu weryfikacji danych o dochodach w systemie informatycznym Ministerstwa Finansów (karta 27 akt adm.), wynika, że system informatyczny Ministerstwa Finansów nie zawiera deklaracji podatkowych za podany okres. Tymczasem w aktach sprawy znajduje się kopia zeznania rocznego z 2014 r. byłego męża skarżącej, o wysokości uzyskiwanego przychodu, wysokości dokonywanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (PIT-28) na której znajduje się prezentata wpływu tego zeznania do Urzędu Skarbowego. Organ nie podjął próby ustalenia i nie wyjaśnił w uzasadnieniu decyzji dlaczego pomimo złożenia do Urzędu Skarbowego w 2014 r. zeznania PIT-28, w systemie brak jest deklaracji podatkowych za podany okres i czy ta okoliczność może mieć wpływ na wynik sprawy. Wskazać w tym miejscu należy, że ustawodawca nałożył na organy w art. 17 ust. 1 – 5 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci obowiązki w zakresie samodzielnego uzyskiwania lub weryfikacji od organów podatkowych lub ministra właściwego do spraw finansów publicznych, organów emerytalno-rentowych oraz z rejestrów publicznych, w tym z rejestru PESEL, o którym mowa w przepisach o ewidencji ludności, drogą elektroniczną, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw rodziny, lub drogą pisemną, odpowiednich wymienionych w tym przepisie danych.

Wreszcie wskazać należy, że z informacji uzyskanych od skarżącej wynika, że przeciwko jej byłemu mężowi toczy się postępowanie przygotowawcze z art. 207 Kodeksu karnego prowadzone przez Prokuraturę oraz toczyło się postępowanie o rozwód przed Sądem Okręgowym VI Wydział Cywilny Rodzinny, które zakończyło się rozwiązaniem małżeństwa i zasądzeniem od byłego męża skarżącej alimentów na rzecz dzieci. W związku z takimi informacjami organ może rozważyć zobowiązanie skarżącej do pozyskania ewentualnych odpisów dokumentów z akt tych postępowań, o ile znajdują się tam dokumenty świadczące o uzyskiwanych dochodach przez byłego męża skarżącej.

Biorąc pod uwagę dotychczasowe rozważania, rzeczą oczywistą jest, że Sąd w żadnym stopniu nie przesądza treści przyszłego rozstrzygnięcia organów administracji, gdyż ocena ta po prostu nie jest możliwa z uwagi na uchybienia występujące w przeprowadzonym postępowaniu administracyjnym.

Rozpoznając sprawę ponownie organ zastosuje się do oceny prawnej i wskazań co do dalszego postępowania wyrażonych w wyroku.

Mając powyższe na względzie Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji w części dotyczącej pkt I.1.