Postanowienie z dnia 2017-09-25 sygn. I SA/Gl 882/17

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 25 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Syndyka Masy Upadłości A S.A. w upadłości likwidacyjnej w C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. w kwestii wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji.

Uzasadnienie

Decyzją oznaczoną w sentencji niniejszego postanowienia Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta C. z dnia [...] (nr [...]) określającą A S.A. w upadłości likwidacyjnej w C. wysokość zobowiązania w podatku

od nieruchomości za 2015 r. w kwocie [...] zł.

Na ww. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K., Syndyk Masy Upadłości A S.A. w upadłości likwidacyjnej w C. reprezentowany przez pełnomocnika wniósł skargę do tut. Sądu, w której zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosek ten oparł na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Pełnomocnik strony skarżącej podtrzymał ww. wniosek pismem z dnia [...], zawierającym tożsame uzasadnienie wniosku.

W treści wniosku pełnomocnik wskazał, że uzasadnia go istnieniem prawdopodobieństwa wystąpienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Podniósł, że obowiązek zapłaty zaległości podatkowej w kwocie spornej [...] zł spowoduje nieodwracalną dla podatnika wymierną szkodę jako podmiotu będącego w trakcie postępowania upadłościowego, a wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje brak możliwości kontynuowania działalności przez Spółkę. Pełnomocnik zwrócił uwagę, że "egzekucja wskazanej kwoty wiązałoby się z brakiem zgody dla Syndyka na dalsze prowadzenie działalności gospodarczej w imieniu podmiotu upadłego, a tym samym brakiem możliwości generowania przychodu, który ma służyć spłacie wierzycieli, a przede wszystkim koniecznością zwolnienia wielu pracowników Huty".

Następnie pełnomocnik wskazał, że oprócz obciążeń związanych z podatkiem

od nieruchomości na podatniku ciąży również obowiązek opłat za użytkowanie wieczyste gruntu Skarbu Państwa. Podniósł, że wskazane należności dotyczą nieruchomości gruntowych, które z uwagi na prace rekultywacyjne nie mogą być wykorzystywane

do prowadzenia działalności gospodarczej. Poinformował, że przedmiotowe tereny zgodnie z porozumieniem podpisanym w dniu [...] pomiędzy Syndykiem Masy Upadłości A S.A. w upadłości likwidacyjnej w C., B S.A. oraz Miastem C. w przyszłości mają zostać objęte specjalną strefą ekonomiczną. Podkreślił, że w związku z powyższym podatnik utrzymuje tereny nienadające się obecnie do prowadzenia działalności gospodarczej, nieprzynoszące żadnych dochodów, a pochłaniające bardzo wysokie środki finansowe związane z regulowaniem należności publicznoprawnych.

W dalszej kolejności pełnomocnik zwrócił uwagę, że w niniejszej sprawie zachodzą sporne kwestie w zakresie oceny materiału dowodowego i przeprowadzenia stosownego wniosku dowodowego przez organ pierwszej instancji. Wskazał, że wynik postępowania dotyczącego podatku od nieruchomości za 2012 r., które toczy się przed organem pierwszej instancji będzie miał wpływ na inne postępowania dotyczące podatku

od nieruchomości. Poinformował, że organ drugiej instancji uchylił decyzję określającą wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2012 r., wydaną "przy identycznym stanie faktycznym, identycznym materiale dowodowym, identycznych wioskach dowodowych złożonych w trakcie postępowania" co w niniejszej sprawie

i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania zobowiązując organ pierwszej instancji

do uzupełnienia materiału dowodowego o dokumentację stanu gruntów oraz ustalenia, czy w stosunku do nich zachodzi przesłanka względów technicznych. Pełnomocnik wskazał, że organ pierwszej instancji "jest zobowiązany ustalić, czy wskazany stan gruntów jest możliwy do usunięcia i czy uniemożliwia lub nie jest związany

z prowadzeniem działalności gospodarczej".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), dalej "ppsa", wniesienie skargi do sądu co do zasady nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.

|Natomiast na podstawie art. 61 § 3 ppsa, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części |

|zaskarżonego aktu |

|lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody |

|lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w |

|granicach tej samej sprawy. |

Wskazać zatem przyjdzie, że w art. 61 § 3 ppsa przewidziano stosunkowo restrykcyjne przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nadając tej instytucji charakter wyjątkowy i uzależniając jej zastosowanie od wystąpienia okoliczności nadzwyczajnych. Zauważyć nadto należy, że przytoczona wyżej regulacja niewątpliwie nakłada określone obowiązki nie tylko na Sąd, ale i na wnioskodawcę. Postępowanie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji prowadzi do wyłomu

od zasady jej wykonalności, wobec czego wnioskodawca jest zobowiązany

"do rzeczowego uzasadnienia swego wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia tych ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej" (zob. postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 983/08, orzeczenia sądów administracyjnych są dostępne w internetowej bazie pod adresem www.orzeczenia.nsa.gov.pl.). Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami i dowodami. W interesie strony leży takie sformułowanie wniosku, by powołane w nim okoliczności wskazywały na zajście w jej przypadku przesłanek z art. 61 § 3 ppsa. Nie jest wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji występowały w sprawie - Sąd musi mieć o nich wiedzę

i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji

i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę (por. postanowienie NSA z dnia 26 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 298/14, LEX nr 1500173).

Ponadto zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowoadministracyjnym

dla uwzględnienia wniosku nie są wystarczające przekonania strony, iż wykonanie aktu wywoła szczególnie niekorzystne dla niej konsekwencje oraz uzasadniający

to przekonanie wywód. Dokonując oceny wniosku o wstrzymanie Sąd musi oprzeć się na materiale dowodowym, pozwalającym zająć stanowisko. W przypadku, gdy zaskarżony akt nakłada na skarżącą zobowiązanie pieniężne nie wystarczy jedynie wykazać, że na skutek wykonania decyzji dojdzie do zachwiania jej funkcjonowania. Skoro skarżąca dąży do wykazania, że w jej przypadku dojdzie do wyrządzenia szkody majątkowej, to dla oceny, czy w stanie faktycznym sprawy rzeczywiście może dojść do takiej szkody

i że szkoda ta będzie znaczna, konieczne jest odniesienie kwoty zobowiązania do stanu majątkowego wnioskodawcy (por. postanowienie NSA z dnia 26 września 2013 r., sygn. akt II FZ 718/13). Uzasadnienie wniosku winno zatem odnosić do konkretnych okoliczności związanych z wykonaniem zaskarżonego aktu mogącymi wywołać znaczną szkodę majątkową, a zawarte w uzasadnieniu twierdzenia powinny znajdować odzwierciedlenie w odpowiednich dokumentach źródłowych.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt omawianej sprawy należy stwierdzić,

że pełnomocnik strony skarżącej nie wykazał, że w niniejszej sprawie zachodzą okoliczności uzasadniające możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Pełnomocnik jedynie wskazał, że obowiązek zapłaty zaległości podatkowej w kwocie [...] zł spowoduje nieodwracalną szkodę i brak możliwości kontunuowania działalności przez Spółkę będącą w trakcie postępowania upadłościowego. Podniósł, że egzekucja ww. kwoty wiązałaby się z "brakiem zgody dla Syndyka na dalsze prowadzenia działalności gospodarczej w imieniu podmiotu upadłego, a tym samym brakiem możliwości generowania przychodu, który na służyć spłacie wierzycieli, a przede wszystkim koniecznością zwolnienia wielu pracowników Huty". Dodatkowo zwrócił uwagę na okoliczności związane z aktualnym stanem nieruchomości, który uniemożliwia wykorzystywanie ich do prowadzenia działalności gospodarczej przy jednoczesnym zobowiązaniu Spółki do regulowania należności publicznoprawnych, pochłaniających "bardzo wysokie środki finansowe".

W związku z powyższym niniejszej sprawie Sąd nie może uznać, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje trudne do odwrócenia skutki lub niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, ponieważ wnioskowanie takie byłby co najmniej przedwczesne wobec nieznajomości sytuacji finansowej Spółki. Zaznaczyć należy,

że pełnomocnik strony skarżącej nie przedłożył żadnych dokumentów na podstawie, których możliwe byłoby dokonanie oceny rzeczywistej sytuacji majątkowej Spółki.

Na kompleksową ocenę aktualnej kondycji finansowej podatnika pozwoliłoby natomiast złożenie takiej dokumentacji jak: bilans, raporty kasowe, czy też wyciągi z rachunków bankowych. Niezałączenie zaś tych dokumentów do wniosku uniemożliwia Sądowi zweryfikowanie sytuacji Spółki w kontekście przesłanek z art. 61 § 3 ppsa. Podkreślić przy tym należy, że w przypadku braku takich dokumentów, czy to w aktach sprawy, czy też na skutek niedołączenia ich do wniosku, sąd administracyjny nie jest władny,

przed rozpoznaniem wniosku o wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności,

aby wzywać stronę do ich przedłożenia (por. postanowienie NSA z dnia 4 listopada

2013 r., sygn. akt I FZ 404/13).

Odnosząc się do wskazanych w treści uzasadnienia wniosku okoliczności dotyczących przeprowadzonych przez organ pierwszej instancji dowodów, należy wskazać, że wśród przesłanek wstrzymania wykonania nie wymieniono samej okoliczności prawdopodobieństwa uwzględnienia skargi. Trafność zarzutów podniesionych w skardze zostanie zbadana dopiero na etapie jej merytorycznego rozpoznania.

Należy przy tym wyjaśnić, że każda decyzja administracyjna zobowiązująca

do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość, rodzącą określony skutek faktyczny w finansach zobowiązanego do ich uiszczenia. Nie jest to więc sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym, gdyż w razie uwzględnienia przez sąd skargi i uchylenia decyzji skarżąca może otrzymać zwrot uiszczonej kwoty (zob. postanowienie NSA z dnia 13 listopada 2013 r., sygn. akt II GZ 640/13). Wykonanie zaskarżonej decyzji – związane bezpośrednio ze świadczeniem pieniężnym – ze swej natury ma charakter odwracalny. W sytuacji bowiem ewentualnego wzruszenia przez sąd decyzji administracyjnej istnieje oczywista możliwość zwrotu nadpłaconych kwot.

Mając na uwadze wskazane okoliczności, na podstawie art. 61 § 3 ppsa, orzeczono jak w sentencji postanowienia.