Wyrok z dnia 2018-01-18 sygn. II SA/Go 1123/17

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Asesor WSA Zbigniew Kruszewski Protokolant referent stażysta Katarzyna Grycuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi K.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] r. nr [...].

Uzasadnienie

Dnia 6 kwietnia 2016 r. K.W. złożyła do Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na dzieci H. i S.W., celem ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego. Jako członków rodziny wskazała męża, wspomnianych powyżej synów oraz małoletnią siostrę A.O..

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2017r., nr [...] Kierownik Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, działając z upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy - na podstawie art. art. 1 ust 2 i 3, art. 2, art. 4 ust. 2 i 3, art. 5, art. 7, art. 10, art. 13, art. 18, art. 21, art. 27 ust. 3, art. 28, art. 48, 49 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2016 r., poz. 195 – określanej dalej jako u.p.p.), rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 lutego 2016 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia wychowawcze (Dz. U. z 2016 r., poz. 214), art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 114 ze zm.) oraz art. 104, art. 107 § 1, art. 130 § 3 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.- określanej dalej jako k.p.a.) - odmówił przyznania K.W. prawa do świadczenia wychowawczego na H.W..

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia [...] maja 2012 r., sygn. akt [...], K. i M. małżonkowie W. zostali ustanowieni rodziną zastępczą dla przyrodniej siostry K.W. – A.O.. Następnie, powołując się na definicję rodziny zawartą w art. 2 pkt 16 u.p.p. organ wyjaśnił, że ilekroć w ustawie jest mowa o rodzinie - oznacza to odpowiednio następujących członków rodziny: małżonków, rodziców dzieci, opiekuna faktycznego dziecka oraz zamieszkujące wspólnie z tymi osobami, pozostające na ich utrzymaniu dzieci w wieku do ukończenia 25. roku życia, a także dzieci, które ukończyły 25. rok życia, legitymujące się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, jeżeli w związku z tą niepełnosprawnością przysługuje świadczenie pielęgnacyjne lub specjalny zasiłek opiekuńczy albo zasiłek dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz. U. z 2016 r. poz. 162); do członków rodziny nie zalicza się dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego, dziecka pozostającego w związku małżeńskim, a także pełnoletniego dziecka posiadającego własne dziecko; w przypadku gdy dziecko, zgodnie z orzeczeniem sądu, jest pod opieką naprzemienną obojga rodziców rozwiedzionych lub żyjących w separacji lub żyjących w rozłączeniu, dziecko zalicza się jednocześnie do członków rodzin obydwojga rodziców. Na tej podstawie do członków rodziny wnioskodawczyni zaliczono męża i jej synów H. i S.. Natomiast wspomniana powyżej A.O., pozostająca w pieczy zastępczej, nie mogła - zdaniem organu - być zaliczona do członków rodziny wnioskodawczyni.

W dalszej kolejności podniesiono, iż jednym z kryteriów uprawniających do przyznania prawa do świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko – stosownie do art. 5 ust. 3 u.p.p. - w okresie trwającym od dnia [...] kwietnia 2016 r. do dnia [...] września 2017 r. jest dochód rodziny za 2014 r., który nie może przekroczyć w przeliczeniu na osobę 800 zł. Nie miał zastosowania wyższy próg dochodowy, określony w art. 5 ust. 4 u.p.p., gdyż dzieci wnioskodawczyni nie legitymują się orzeczeniem o niepełnosprawności.

Z przedstawionych dokumentów, czyli deklaracji pit-37 oraz weryfikacji sporządzonej przez organ I instancji w Urzędzie Skarbowym wynika, że M.W. uzyskał w 2014 r. dochód ze stosunku pracy wynoszący 30.560.93 zł (40.566,82 zł (przychód) - 5.684,67 (składki społeczne) zł - 3.225,22 zł (składki zdrowotne) - 1.096,00 zł (podatek)). Do dochodu rodziny organ nie wliczył otrzymywanej przez K.W. w 2014 r. renty rodzinnej przyznanej na A.O., gdyż jest to dochód wspomnianej małoletniej, która nie została zaliczona do członków rodziny wnioskodawczyni.

Ponadto na podstawie zaświadczenia ZUS z dnia [...] sierpnia 2017 r. organ ustalił, iż K.W. przebywała na urlopie wychowawczym w okresie od [...] stycznia 2016 r. do [...] stycznia 2017 r. Wobec powyższego organ - powołując się na treść art. 7 ust. 3 u.p.p. - uwzględnił dochód uzyskany z tego tytułu przez K.W. za miesiąc luty 2016 r. w wysokości 1.532,08 zł. Przy czym podkreślić należy, iż w istocie był to zasiłek macierzyński.

Następnie organ określił miesięczny dochód rodziny dzieląc kwotę 30.560,93 zł przez 12 miesięcy, a następnie dodał kwotę miesięcznego dochodu uzyskanego (1.532,08 zł). W ten sposób ustalono, że miesięczny dochód rodziny wynosi 4.078,82 zł. W dalszej kolejności, ustalając miesięczny dochód rodziny na osobę w rodzinie podzielono kwotę 4.078,82 zł przez liczbę członków rodziny. W ten sposób miesięczny dochód rodziny w przeliczeniu na osobę wyniósł 1.019.71 zł. Wobec powyższego stwierdzono, iż wnioskodawczyni nie spełnia wymogów niezbędnych do przyznania świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko.

Z akt sprawy wynika, iż decyzją Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] sierpnia 2017r. nr [...] przyznano K.W. świadczenie wychowawcze na S.W..

Pismem z dnia [...] sierpnia 2017 r. K.W. złożyła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego odwołanie od powyższej decyzji Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej o odmowie przyznania świadczenia wychowawczego na rzecz H.W.. W jego uzasadnieniu wskazała, że dla swojej siostry A.O. pełni funkcję rodziny zastępczej, jest jej opiekunem faktycznym, a nie opiekunem prawnym, co jest zasadniczą różnicą. Podkreśliła, iż nie chce świadczenia na siostrę, lecz na pierwszego syna, jej rodzina liczy pięć osób, a siostra posiada orzeczenie o niepełnosprawności. W jej ocenie dochody rodziny powinny być liczone na pięć osób, ponieważ taki jest stan faktyczny jej rodziny.

Decyzją z dnia [...] października 2017r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze - powołując się na art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 2 pkt 5 i 10, art. 5 ust. 3, art. 7 ust. 3 u.p.p. - utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, iż na podstawie przytoczonego powyższej art. 2 pkt 16 u.p.p. zaliczył do rodziny wnioskodawczyni jej męża oraz dwoje dzieci – H. i S.W.. Ponadto przytoczyła treść art. 2 pkt 5 u.p.p., zgodnie z którym dziecko oznacza dziecko własne, dziecko małżonka, dziecko przysposobione oraz dziecko, w sprawie którego toczy się postępowanie o przysposobienie, lub dziecko znajdujące się pod opieką prawną. Natomiast w myśl art. 2 pkt 10 u.p.p. opiekun faktyczny dziecka oznacza osobę faktycznie opiekującą się dzieckiem, jeżeli wystąpiła z wnioskiem do sądu opiekuńczego o przysposobienie dziecka. Mając na uwadze powyższe przepisy – zdaniem Kolegium - siostra odwołującej się nie może zostać zaliczona do jej rodziny, gdyż K.W. nie została ustanowiona opiekunem prawnym A.O., a małżonkowie W. stanowią dla jej siostry rodzinę zastępczą. Nie można było także uznać, iż odwołująca się jest opiekunem faktycznym siostry bowiem z akt sprawy nie wynika by występowała do sądu opiekuńczego o jej przysposobienie. Dlatego też organ stwierdził, że rodzina K.W. składa się z 4 osób. Odnośnie dochodu rodziny wnioskodawczyni Kolegium podzieliło ustalenia poczynione przez organ I instancji, uznając za zasadne doliczenie do dochodu kwoty 1532, 08 zł na podstawie art. 7 ust. 3 u.p.p.

Mając na uwadze powyższe organ stwierdził, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem, w związku z przekroczeniem dochodu na członka rodziny wynikającego z art. 5 ust. 3 u.p.p.

Pismem z dnia [...] listopada 2017 r. K.W. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego. W skardze podniosła, iż w jej ocenie siostra jest członkiem rodziny i powinna być wliczona w skład rodziny. Wyjaśniła, że dla siostry pełni funkcję rodziny zastępczej, nie jest jednak jej opiekunem prawnym. Ojciec siostra ma ograniczone prawa rodzicielskie, przez co skarżąca nie ma praw opiekuna prawnego.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 18 stycznia 2017 r. skarżąca oświadczyła, iż nie występowała nigdy do sądu o przysposobienie dziecka i takie postępowanie nie toczyło się i nie toczy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przedmiotem niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego jest ocena legalności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego utrzymującej w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy odmawiającej przyznania świadczenia wychowawczego K.W. z uwagi na przekroczenie kryterium dochodowego.

Z akt sprawy wynikało, iż skarżąca jako matka domagała się świadczenia wychowawczego określonego w art. 4 ust. 1 – 3 u.p.p. na swe pierwsze małoletnie dziecko tj. H.W.. W tego rodzaju sytuacji warunkiem przyznania świadczenia jest osiąganie przez rodzinę dochodu w przeliczeniu na osobę nieprzekraczającego kwoty 800 zł miesięcznie (art. 5 ust. 3 u.p.p.). W przypadku, gdy członkiem rodziny jest dziecko niepełnosprawne, wówczas warunkiem przyznania świadczenia wychowawczego jest osiąganie przez rodzinę dochodu w przeliczeniu na osobę nieprzekraczającego kwotę 1200 zł miesięcznie (art. 5 ust. 4 u.p.p.). Skarżąca na żadnym etapie postępowania administracyjnego ani też w toku postępowania przed sądem administracyjnym nie twierdziła i nie wykazywała, że jej małoletnie dzieci H. i S.W. są niepełnosprawne. Wskazywała natomiast, iż niepełnosprawnym dzieckiem jest A.O., dla której wspólnie z mężem jest rodziną zastępczą na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia [...] maja 2012 r., sygn. akt [...]. Organy obu instancji uznały jednak, iż wyżej wymieniona nie jest członkiem rodziny wnioskodawczyni w rozumieniu u.p.p.

Sąd podziela powyższe stanowisko. Podkreślić bowiem należy, iż rodzina zastępcza to instytucja aktualnie uregulowana w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 697 ze zm. – dalej skrócie: "u.w.r.s.p.z."), jako element systemu pieczy zastępczej. Piecza zastępcza jest sprawowana w formie rodzinnej lub instytucjonalnej (art. 34 u.w.r.s.p.z.). Z kolei, w świetle art. 39 u.w.r.s.p.z., formami rodzinnej pieczy zastępczej są: 1) rodzina zastępcza: a) spokrewniona, b) niezawodowa, c) zawodowa, w tym zawodowa pełniąca funkcję pogotowia rodzinnego i zawodowa specjalistyczna; 2) rodzinny dom dziecka. Rodzinę zastępczą spokrewnioną tworzą małżonkowie lub osoba, o których mowa w ust. 1, będący wstępnymi lub rodzeństwem dziecka (art. 41 ust. 2 u.w.r.s.p.z.). Tego rodzaju rodziną jest skarżąca oraz jej mąż dla A.O.. Zauważyć należy, iż co do zasady piecza zastępcza ma charakter tymczasowy i ustanawiana jest do czasu zaistnienia warunków umożliwiających powrót dziecka do rodziny albo umieszczenia go w rodzinie przysposabiającej - art. 1124 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017r., poz. 682 – dalej: k.r.o.). Jakkolwiek osoby sprawujące pieczę zastępczą w ramach rodzinny zastępczej mają obowiązek sprawowania bieżącej opieki nad osobą dziecka i jego wychowania, niemniej obowiązki te i uprawnienia ograniczone są uprawnieniami i obowiązkami wynikającymi z orzeczenia sądu opiekuńczego, praw rodziców dziecka (jeżeli są znani i nie pozbawiono ich praw rodzicielskich) lub opiekunów prawnych. Zaznaczyć również należy, iż zgodnie z art. 1121 k.r.o. obowiązek i prawo wykonywania bieżącej pieczy nad dzieckiem umieszczonym w pieczy zastępczej, jego wychowania i reprezentowania w tych sprawach, a w szczególności w dochodzeniu świadczeń przeznaczonych na zaspokojenie jego potrzeb, należą do rodziny zastępczej. Pozostałe obowiązki i prawa wynikające z władzy rodzicielskiej należą do rodziców dziecka. Natomiast zgodnie z art. 94 § 3 k.r.o. jeżeli żadnemu z rodziców nie przysługuje władza rodzicielska albo jeżeli rodzice są nieznani, ustanawia się dla dziecka opiekę. Zakres pieczy sprawowanej w ramach rodzinny zastępczej jest niewątpliwie węższy niż zakres praw i obowiązków rodzicielskich (np. w zakresie obowiązków alimentacyjnych) oraz zakres opieki prawnej ustanowionej nad małoletnim w trybie k.r.o. Zgodnie z art. 155 § 1 i 2 k.r.o. opiekun sprawuje pieczę nad osobą i majątkiem pozostającego pod opieką; podlega przy tym nadzorowi sądu opiekuńczego. Do sprawowania opieki stosuje się odpowiednio przepisy o władzy rodzicielskiej z zachowaniem przepisów art. 156 i nast. k.r.o. Sprawowanie opieki nad małoletnim może być połączone z pełnieniem funkcji rodziny zastępczej (art. 149 § 4 pkt 1 k.r.o.) wówczas zakres obowiązków i uprawnień "rodziców zastępczych" ulega poszerzeniu, jednak wynika on z faktu ustanowienia ich opiekunami prawnymi, a nie z faktu wykonywania pieczy zastępczej. Niesporne jest w niniejszej sprawie, iż zakres uprawnień i obowiązków skarżącej i jej męża, jako "rodziców zastępczych" w stosunku do A.O. nie został poszerzony o ustanowienie ich również opiekunami wyżej wymienionej małoletniej.

Mając wyjaśnione prawne relacje łączące A.O. ze skarżącą i jej mężem możliwe jest odniesienie się do kwestii, która stanowiła istotę sporu w kontrolowanej sprawie, a mianowicie, czy wspomnianą małoletnią należy uznać za członka rodziny wnioskodawczyni w świetle przepisów u.p.p.

Decydujące znaczenie ma tu art. 2 pkt 16 u.p.p. powołany przez organy, a przytoczony powyżej, który definiuje pojęcie rodziny. Z przepisu tego jasno wynika, iż nie przewiduje, aby w jej skład wchodziły osoby sprawujące pieczę zastępczą tzw. "rodzice zastępczy", jak i dziecko pozostające pod ich pieczą. Ponadto, jak już powyżej wskazano, uprawnień i obowiązków osób sprawujących pieczę zastępczą w ramach rodziny zastępczej nie można utożsamiać z uprawnieniami czy obowiązkami rodziców dziecka. Nie sposób również traktować skarżącej i jej męża jako opiekunów faktycznych A.O., a jej samej jako dziecko w rozumieniu u.p.p. W myśl bowiem art. 2 pkt 10 u.p.p. ilekroć w ustawie mowa o opiekunie faktycznym – oznacza osobę faktycznie opiekującą się dzieckiem, która wystąpiła do sądu opiekuńczego z wnioskiem o przysposobienie. Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 5 u.p.p. ilekroć w ustawie mowa o dziecku - oznacza to dziecko własne, dziecko małżonka, dziecko przysposobione, dziecko, w sprawie którego toczy się postępowanie o przysposobienie, lub dziecko znajdujące się pod opieką prawną. Nie ulega wątpliwości, iż skarżąca nie wystąpiła z wnioskiem o przysposobienie, co potwierdziła na rozprawie w dniu 18 stycznia 2017 r.

W konsekwencji należało uznać, iż brak jest podstaw do uznania za rodzinę, w rozumieniu powyższej definicji, "rodziców zastępczych" – K. i M. małż. W. i pozostającą w ich pieczy małoletnią A.O..

Stanowisko to podzielane jest również w orzecznictwie (por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 sierpnia 2017 r., II SA/Po 422/17).

Stąd w kontrolowanej sprawie organy prawidłowo ustaliły, iż rodzina skarżącej składa się z czterech osób oraz że miał zastosowanie próg dochodowy określony w art. 5 ust. 3 u.p.p. wynoszący 800 zł.

Pierwszy okres, na który jest przyznawane prawo do świadczenia wychowawczego, rozpoczyna się z dniem wejścia w życie u.p.p., tj. z dniem [...] kwietnia 2016 r. i kończy się dnia [...] września 2017 r. ( art. 48 ust. 1 w zw. z art. 58 u.p.p. ) i tego okresu dotyczył wniosek skarżącej. W przypadku ustalania prawa do świadczenia wychowawczego na powyższy okres rokiem kalendarzowym, z którego dochody stanowią podstawę ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego, jest rok kalendarzowy 2014. Prawo do świadczenia ustala się z uwzględnieniem określonych ustawą przepisów o utracie i uzyskaniu dochodu ( art. 48 ust. 1 u.p.p.).

Prawidłowo zatem organy ustaliły dochody męża skarżącej z 2014 r. wynoszące 30.560,93 zł, wliczając je do dochodu rodziny i dzieląc je następnie przez 12 miesięcy w celu ustalenia miesięcznego dochodu.

Natomiast organy nie poczyniły dostatecznych ustaleń – zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 7 i 77§ 1 k.p.a. - jeśli chodzi dochód uzyskany przez skarżącą w postaci zasiłku macierzyńskiego, który zaczęła otrzymywać poczynając od [...] stycznia 2016 r., co Sąd uwzględnił nie będąc związany zarzutami skargi w świetle art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 - określanej dalej jako p.p.s.a.). Co do zasady taki dochód w świetle art. 2 pkt 20 lit. f u.p.p. należało traktować jako dochód uzyskany, który powinien zostać doliczony do dochodu rodziny zgodnie z art. 7 ust. 3 u.p.p. Przepis ten stanowi bowiem, iż w przypadku uzyskania dochodu przez członka rodziny lub dziecko pozostające pod opieką opiekuna prawnego po roku kalendarzowym poprzedzającym okres, na jaki ustalane jest prawo do świadczenia wychowawczego, dochód ich ustala się na podstawie dochodu członka rodziny lub dochodu dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego, powiększonego o kwotę osiągniętego dochodu za miesiąc następujący po miesiącu, w którym nastąpiło uzyskanie dochodu, jeżeli dochód ten jest uzyskiwany w okresie, na jaki ustalane lub weryfikowane jest prawo do świadczenia wychowawczego. Organy stosując ten przepis nie uwzględniły jednak jego końcowego brzmienia, a mianowicie sformułowań "jeżeli dochód ten jest uzyskiwany w okresie, na jaki ustalane lub weryfikowane jest prawo do świadczenia wychowawczego". W judykaturze podkreśla się bowiem, iż warunkiem uwzględnienia przy obliczeniu dochodu rodziny również wspomnianego "dochodu uzyskanego" jest uzyskiwanie tego dochodu w okresie, na jaki ustalane lub weryfikowane jest prawo do świadczenia wychowawczego i to w tej samej wysokości, co w miesiącu, o którym mowa w tym przepisie (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 grudnia 2017 r., III SA/1178/17 i powołane tamże orzecznictwo). W kontrolowanej sprawie organy ustaliły jedynie wysokość otrzymywanego świadczenia w postaci zasiłku macierzyńskiego w lutym 2016 r. (por. zaświadczenie ZUS z dnia [...] lipca 2017 r.), nie ustalając jak ono kształtowało się w okresie, na który przyznawane jest to prawo.

Ponadto z zaświadczenia ZUS z dnia [...] lipca 2017 r. wynika, iż skarżąca otrzymywała ten zasiłek jedynie w okresie od dnia [...] stycznia 2016 r. do [...] stycznia 2017 r., czego organy nie uwzględniły odmawiając przyznania świadczenia na cały okres na który przyznaje się pierwsze świadczenie wychowawcze tj. od dnia [...] kwietnia 2016 r. do [...] września 2017 r. Analiza art. 18 ust. 6 u.p.p., stanowiącego, iż w przypadku gdy uzyskanie dochodu powoduje utratę prawa do świadczenia wychowawczego, świadczenie nie przysługuje od miesiąca następującego po pierwszym miesiącu od miesiąca, w którym dochód został osiągnięty, wskazuje, iż kryterium dochodowe ujęte w skali jednego miesiąca musi być spełnione w trakcie całego okresu świadczeniowego. Podobnie w sytuacji utraty dochodu – zgodnie z art. 18 ust. 5 u.p.p. - prawo do świadczenia wychowawczego ustala się od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła utrata dochodu, nie wcześniej jednak niż od miesiąca złożenia wniosku. W kontekście powyższych przepisów dochód uzyskany przez dłuższy okres czasu będzie miał wpływ na prawo do świadczenia wychowawczego tylko przez okres jego otrzymywania (por. wyrok NSA z dnia 25 maja 2016 r., I OSK 1924/14, wydany na tle tożsamych przepisów ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów).

Wprowadzenie do ustawy pojęć dochodu utraconego i uzyskanego służy urealnieniu dochodu rodziny/wnioskodawcy w dacie przyznawania świadczeń. Stąd ze względu na możliwą dynamikę sytuacji dochodowej w rodzinach niezbędne jest ustalenie, czy na dzień orzekania przez organy nie doszło do takich istotnych zmian, które nakazują zastosowanie instytucji dochodu utraconego i uzyskanego. Tym bardziej zasadne było to w kontrolowanej sprawie, organ odwoławczy orzekał już po upływie okresu świadczeniowego, miał więc możliwość dokonania oceny całego tego okresu z punktu widzenia spełnienia kryterium dochodowego, czego jednak zaniechał i to w sytuacji, gdy skarżąca nie mogła już złożyć wniosku w trybie art. 18 ust. 5 u.p.p., który ewentualnie umożliwiałby jej uzyskanie tego świadczenia po utracie dochodu. Zatem uzasadnione jest postawienie organom zarzutu niewyjaśnienia wszystkich okoliczności mogących mieć wpływ na wynik postępowania, tym samym naruszenia zasad określonych w art. 7, art. 77 § 1 k.p.a., co jest następstwem błędnej wykładni prawa materialnego - art. 7 ust. 3 u.p.p. i poprzez jego niepełne zastosowanie.

Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) oraz art. 135 p.p.s.a. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organy - zgodnie z art. 153 p.p.s.a. - uzupełnią postępowanie wyjaśniające we wskazanym wyżej zakresie (sytuacji rodzinnej i dochodowej skarżącej ) oraz właściwie odczytają normę zawartą w art. 7 ust. 3 u.p.p.