Postanowienie z dnia 2018-03-19 sygn. I SA/Łd 43/18

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Dnia 19 marca 2018 roku Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi w Wydziale I Małgorzata Kowalska po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. B. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi R. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] roku nr [...] , UNP:[...] w przedmiocie: określenia wysokości zobowiązania w podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia: 1. przyznać skarżącemu R. B. prawo pomocy poprzez zwolnienie od połowy wpisu sądowego od skargi; 2. oddalić wniosek w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

W dniu 15 grudnia 2017 roku R. B. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ze skargą na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z [...] roku określającą mu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umów depozytu nieprawidłowego. W skardze zawarty został wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w całości.

Ze złożonego na urzędowym formularzu PPF oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz informacji udzielonych na wezwanie referendarza sądowego wynika, że wnioskodawca w październiku 2016 roku zawarł umowę majątkową małżeńską ustanawiająca ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej pomiędzy skarżącym i jego żoną oraz drugą umowę o podział majątku wspólnego, na mocy której cały majątek zgromadzony w trakcie trwania związku małżeńskiego w postaci mieszkaniu M-3 o powierzchni ok. 46 m2, oraz działki o powierzchni 1.080 m2 w miejscowości A. i samochodu Opel Corsa przypadł żonie wnioskodawcy ze spłatą na jego rzecz w wysokości 60.000 zł. Skarżący nadal zamieszkuje z żoną i synem w mieszkaniu będącym jej własnością. Źródłem utrzymania strony jest wynagrodzenie za pracę 2.367 zł netto miesięcznie. Mimo wezwania wnioskodawca nie udokumentował ponoszonych miesięcznie kosztów utrzymania zadeklarował jedynie że utrzymanie mieszkania oraz syna pochłania kwotę 1.500 zł miesięcznie dodatkowo oświadczył, że 300 zł miesięcznie wydaje na leczenie cukrzycy. Z nadesłanych wyciągów z rachunku bankowego wnioskodawcy wynika, że saldo początkowe rachunku na dzień 3 grudnia 2017 roku wynosiło 4.353 zł, 12 grudnia 2017 roku z rachunku tego skarżący wypłacił 6.500 zł i dlatego na dzień poprzedzający wystąpienie ze skargą do sądu nie posiadał środków umożliwiających poniesienie kosztów wpisu sądowego.

Referendarz sądowy zważył, co następuje:

Wniosek jest częściowo zasadny.

Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017r., poz. 1369 ze zm.) dalej "p.p.s.a.", prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 244 § 1 cyt. ustawy). W myśl art. 245 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. W niniejszej sprawie skarżący wystąpił o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych (punkt 4 formularza wniosku), czyli o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym. Stosownie do treści art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym osobie fizycznej następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wykazanie powyższych okoliczności powinno nastąpić poprzez złożenie stosownego oświadczenia obejmującego dokładne dane o stanie rodzinnym i majątkowym. Od oceny referendarza sądowego zależy uznanie oświadczenia za wystarczające dla przyznania pomocy prawnej.

Z wniosku o przyznanie prawa pomocy dołączonych dokumentów wynika, że źródłem utrzymania wnioskodawcy jest wynagrodzenie za pracę na poziomie ok. 2.367 zł netto miesięcznie. Skarżący zamieszkuje mieszkaniu M-3 przekazanym na mocy umowy o podział majątku wspólnego wraz z działką o powierzchni 1.080 m2 w miejscowości A. i samochodem Opel Corsa żonie wnioskodawcy ze spłatą na jego rzecz w wysokości 60.000 zł. Mimo wezwania wnioskodawca nie udokumentował ponoszonych miesięcznie kosztów utrzymania zadeklarował jedynie że utrzymanie mieszkania oraz syna pochłania kwotę 1.500 zł miesięcznie dodatkowo oświadczył, że 300 zł miesięcznie wydaje na leczenie cukrzycy. Uwzględniając powyższe, wysokość wpisu od skargi w sprawie niniejszej (2.000 zł) stosownie do treści art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. należało uznać, że skarżący wykazał, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku koniecznego utrzymania dla siebie i rodziny dlatego, w celu zachowania prawa do sądu, zasadnym jest przyznanie mu prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od obowiązku uiszczenia połowy wpisu sądowego od skargi. Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitego zwolnienia od kosztów sądowych uznać należy za niezasadny. Zgodnie z art. 199 p.p.s.a. obowiązkiem strony jest partycypacja w kosztach postępowania, nawet jeżeli miałoby to nastąpić z uszczerbkiem koniecznego utrzymania, a obowiązkiem strony jest poczynienie oszczędności we własnych wydatkach do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania. Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Wnioskodawcy dysponuje stałym miesięcznym dochodem, na poziomie 2.367 zł. Mieszka w mieszkaniu będącym własnością jego żony i mimo wezwania nie udokumentował ponoszenia jakichkolwiek kosztów utrzymania. Posiadany przez skarżącego dochód pozwala w ocenie referendarza na częściową partycypację w kosztach zainicjowanego procesu kwotą 1000 zł stanowiącą ułamek należnego wpisu od wniesionej skargi oraz poniesienie ewentualnych dalszych kosztów postępowania, których wysokość będzie już zdecydowanie niższa. Instytucja prawa pomocy nie bez przyczyny określana jest mianem "prawa ubogich", prawo pomocy powinno być udzielane przede wszystkim osobom bezrobotnym, samotnym, bez źródeł stałego dochodu i bez majątku oraz pozbawionych (obiektywnie) możliwości uzyskania środków na pokrycie kosztów postępowania sądowego z jakichkolwiek źródeł, skarżący, który posiada stałe źródło utrzymania i którego bliscy są właścicielami znacznej wartości majątku nie należy do tego kręgu podmiotów.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.

Ake.