Postanowienie z dnia 2018-09-06 sygn. III KK 443/18

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt III KK 443/18

POSTANOWIENIE

Dnia 6 września 2018 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Andrzej Ryński

na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 6 września 2018 r., sprawy P. B.

skazanego z art. 107 § 1 k.k.s.

z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Okręgowego w T.

z dnia 15 lutego 2018 r., sygn. akt IX Ka […] utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w T.

z dnia 8 listopada 2017 r., sygn. akt II K […]

p o s t a n o w i ł:

I. oddalić kasację obrońcy skazanego jako oczywiście bezzasadną;

II obciążyć skazanego kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 8 listopada 2017 r. Sąd Rejonowy w T. w sprawie o sygn. akt II K […] uznał P. B. za winnego tego, że działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w dniu 24 listopada 2014 r., urządzał gry, na automatach: H. oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Godło RP, Urząd Celny w T., nr […]", H. oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Godło RP, Urząd Celny w T., nr […]”, H., o nr […], w lokalu V., ul. R. […] w C., wbrew przepisom art. 6 ust. 1 oraz 23a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. (Dz. U. z 2009 r., Nr 201, poz. 1540, z późn. zm.), w szczególności bez wymaganego zezwolenia, tj., popełnienia przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 k.k.s., i za to wymierzył mu, na podstawie powołanego przepisu karę 40 stawek dziennych grzywny po 70 zł każda.

Po rozpoznaniu apelacji wywiedzionej przez obrońcę oskarżonego Sąd Okręgowy w T. wyrokiem z dnia 15 lutego 2018 r., sygn. akt IX Ka […], zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Kasację od tego orzeczenia złożył obrońca skazanego zarzucając naruszenie art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 pkt 11 k.p.k. poprzez nieumorzenie postępowania ze względu na brak możliwości zastosowania krajowego przepisu technicznego, który nie został notyfikowany zgodnie z dyrektywą 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz. U. UE.L.1998.204.37 – ze zm.), a co za tym idzie depenalizacją czynu zabronionego przepisem zawartym w art. 6 ust. 1, 2 ust. 3 i 5 oraz z art. 4 ust. 1 pkt 1 ppkt a ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2015, poz. 612) w zw. z art. 107 § 1 k.k.s., co powoduje, że przedmiotowe uchybienie obowiązkowi notyfikacji przy przyjmowaniu danych przepisów technicznych stanowi uchybienie proceduralne powodujące bezskuteczność tych przepisów, a więc mieści się w pojęciu „innych okoliczności wyłączających ściganie” w rozumieniu art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k., w szczególności, iż wynikają one z prawa europejskiego, którego zastosowanie jest indywidualnie rozpatrywane w każdej sprawie.

W pisemnej odpowiedzi na kasację Naczelnik […] Urzędu Celno -Skarbowego w T. wniósł o jej oddalenie.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Kasacja wywiedziona przez obrońcę skazanego okazała się oczywiście bezzasadna, co skutkowało jej oddaleniem w trybie art. 535 § 3 k.p.k.

Dla rozstrzygnięcia w przedmiocie zasadności zarzutu sformułowanego w kasacji istotne znaczenie ma niewątpliwie uchwała z dnia 19 stycznia 2017 r., I KZP 17/16, w której Sąd Najwyższy wypowiedział się co do możliwości uznania, czy naruszenie przepisów art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych wypełnia znamię blankietowe przestępstwa z art. 107 § 1 k.k.s. określone sformułowaniem „kto wbrew przepisom ustawy … urządza lub prowadzi grę na automacie”. Tak, więc przytoczyć raz jeszcze trzeba za uchwałą, że norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r., wyłącza możliwość zastosowania w sprawie o przestępstwo z art. 107 § 1 k.k.s. przepisu art. 14 ust. 1 tej ustawy w pierwotnym brzmieniu, natomiast art. 6 ust. 1 tejże ustawy mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 k.k.s., o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony (zob. uchwała SN z dnia 19.01.2017 r., sygn. akt I KZP 17/16, OSNKW 2017/2/7).

W prawomocnym wyroku przypisano skazanemu, że „urządzał … gry na automacie … wbrew przepisom art. 6 ust. 1 oraz art. 23a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych”. Oznacza to, że zakresem odniesienia dla przytoczonych ustaleń jest przepis art. 6 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego brzmieniem tempore criminis, działalność w zakresie gier na automatach mogła być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Ten przepis nie miał, i także po zmianie treści obowiązującej od dnia 3 września 2015 r., nie ma charakteru technicznego, co wykazano w powołanej wyżej uchwale Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2017 r. Fakt prowadzenia przez skazanego gry na automatach w lokalu V. w C., bez koncesji na prowadzenie kasyna gry, został ustalony w prawomocnym wyroku i nie podlega kwestionowaniu w postępowaniu kasacyjnym.

Skoro, zatem skazany prowadził działalność w zakresie gry na automatach bez koncesji, to z naruszeniem zasad określonych w tej ustawie, a tym samym, nawiązując już do brzmienia art. 107 § 1 k.k.s., wbrew przepisom ustawy. Naruszenie art. 6 ust. 1 ustawy, polegające na prowadzeniu działalności w zakresie gry na automatach bez koncesji, przesądzało o trafności przypisania P. B. przestępstwa z art. 107 § 1 k.k.s. w kształcie opisanym w prawomocnym wyroku.

W świetle powyższych uwag zarzut kasacji jawi się jako całkowicie bezzasadny. Skoro, bowiem art. 6 ust. 1 ustawy nie jest przepisem technicznym w rozumieniu art. 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, to fakt nienotyfikowania jego projektu Komisji Europejskiej nie stanowił okoliczności wyłączającej ściganie osoby, która przez jego naruszenie wypełniła swoim czynem znamiona przestępstwa z art. 107 § 1 k.k.s. Prawomocny wyrok nie jest zatem obciążony bezwzględną przyczyną odwoławczą określoną w art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k. (tak też Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 16.03.2017 r., sygn. akt V KK 20/17, baza orzeczeń Supremus).

Konsekwencją przedstawionej powyżej argumentacji było oddalenie kasacji obrońcy P. B. w trybie art. 535 § 3 k.p.k. w zw. z art. 537 § 1 k.p.k., jako oczywiście bezzasadnej.

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. skazany został obciążony kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego.