Postanowienie z dnia 2006-09-19 sygn. III KO 53/06

sygn. akt 111 KO 53/06
POSTANOWIENIE
Dnia 19 września 2006r.
Sąd Najwyższy — Izba Karna w składzie:
Przewodniczący: SSN Rafał Malarski
Sędziowie: SN Jerzy Grubba
SN Roman Sądej (sprawozdawca)
na posiedzeniu bez udziału stron — w dniu 19 września 2006r.,
po rozpoznaniu w sprawie L. B.,
wystąpienia Sądu Rejonowego G. z dnia 26 lipca 2006r.
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu,
ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości (sygn. II .. ./06),
na podstawie art. 37 k.p.k.
postanowił
odmówić przekazania sprawy
UZASADNIENIE
Z obszernego uzasadnienia wystąpienia Sądu Rejonowego wprost wynika,
że w istocie powodem wystąpienia do Sądu Najwyższego o przekazanie
niniejszej sprawy Sądowi Rejonowemu w E. była niedopuszczalna kontestacja
zasadności rozstrzygnięcia sporu kompetencyjnego przez Sąd Okręgowy w E.
postanowieniem z dnia 6 czerwca 2006r., wydanym na podstawie art. 38 k.p.k.
Powołanie się na względy dotyczące sprawności postępowania w realiach tej
sprawy jawią się wyłącznie jako pretekst do uchylenia się od jej rozpoznania.
Wszak właśnie wykorzystanie procedury przewidzianej w art. 37 k.p.k.
wyraźnie z ową sprawnością postępowania koliduje. Sąd, któremu przekazano
sprawę do rozpoznania w trybie art. 38 k.p.k. decyzją sądu wyższego rzędu jest
związany, a ustawowy termin „rozstrzyga ostatecznie” nie pozostawia żadnych
w tym względzie wątpliwości. W materiale sprawy po wydaniu powyższego
postanowienia przez Sąd Okręgowy w E. nie wystąpiły żadne nowe
okoliczności, których Sąd ten nie znał, a zatem obecne powoływanie się na
„dobro wymiaru sprawiedliwości”
oceniać trzeba jako całkowicie
bezpodstawne.
Wprawdzie pierwotne przekazanie sprawy przez Sąd Okręgowy w E. na
podstawie art. 36 k.p.k. budzi poważne zastrzeżenia (wszak wezwaniu na
rozprawę podlegała wówczas jedna osoba), ale nie upoważnia to do
podejmowania czynności procesowych prowadzących do dalszej
nieuzasadnionej zwłoki.