Postanowienie z dnia 2006-06-02 sygn. II UZ 11/06
Numer BOS: 361769
Data orzeczenia: 2006-06-02
Rodzaj organu orzekającego: Sąd Najwyższy
Sędziowie: Krystyna Bednarczyk SSN (autor uzasadnienia), Beata Gudowska SSN, Jerzy Kuźniar SSN (przewodniczący)
sygn. akt II UZ 11/06
POSTANOWIENIE
Dnia 2 czerwca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca)
SSN Beata Gudowska
w sprawie z odwołania T. B.
przeciwko Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.
o świadczenia z funduszu alimentacyjnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 czerwca 2006 r.,
zażalenia organu rentowego na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych we W.
z dnia 16 marca 2006 r., sygn. akt IX Ua .../05,
uchyla zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 16 marca 2006 r. IX UA ../05 Sąd Okręgowy —
Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W. odrzucił skargę kasacyjną Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. od wyroku tego Sądu z dnia 24 listopada
2005 r. Sąd Okręgowy powołał przepisy art. 14 ust. 3 i art. 36 ustawy z dnia 28
lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz.
1398), zgodnie z którymi skarga kasacyjna powinna zostać opłacona opłatą
podstawową w wysokości 30 zł. Zgodnie z art. 1302 § 2 k.p.c. pisma wniesione
przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego, środki odwoławcze
lub środki zaskarżenia, podlegające opłacie w wysokości stałej lub stosunkowo
2
obliczonej od wskazanej przez strony wartości przedmiotu zaskarżenia, a
nieopłacone należycie, sąd odrzuca bez wzywania do uiszczenia opłaty. Skarga
kasacyjna wniesiona przez radcę prawnego powinna być opłacona opłatą stałą w
kwocie 30 zł. Wobec braku takiej opłaty skarga kasacyjna podlega odrzuceniu na
podstawie art. 3986 § 2 k.p.c.
Postanowienie to organ rentowy zaskarżył zażaleniem wnosząc o jego
uchylenie. Zarzucił on naruszenie art. 114 ust. 4 ustawy z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) który
stanowi, że w zakresie prowadzonej działalności określonej w ustawie Zakład
Ubezpieczeń Społecznych nie ponosi opłat skarbowych i sądowych. Sprawa
niniejsza jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych. Organ rentowy jest więc
zwolniony z ponoszenia opłat sądowych na mocy powołanego przepisu, który jest
przepisem lex specialis w stosunku do przepisów ustawy o kosztach sądowych.
Przepis ten nie został ani uchylony ani zmieniony przez przepisy ustawy o kosztach
sądowych , co zdaniem organu rentowego jednoznacznie wskazuje na zamiar
ustawodawcy utrzymania jego obowiązywania także po wejściu w życie obecnej
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje. Zażalenie jest uzasadnione, gdyż
zgodnie z art. 114 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych w zakresie
działalności określonej w tej ustawie nie ponosi opłat sądowych. Wydawanie decyzji
w sprawach świadczeń (w tym przypadku świadczeń z Funduszu Alimentacyjnego)
oraz ewentualne postępowanie odwoławcze uregulowane jest w art. 83 ustawy,
należy zatem do działalności określonej ustawą. Przepis art. 36 ustawy z dnia 28
lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ustanawia opłatę
podstawową w kwocie 30 zł w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych od
wymienionych w nim środków zaskarżenia, między innymi skargi kasacyjnej.
Przepis ten odnosi się do strony wnoszącej odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń
społecznych, która z mocy art. 96 ust. 1 pkt 4 tej ustawy nie ma obowiązku
uiszczenia kosztów sądowych. Odsyła on do przepisu art. 36, co oznacza, że
strona taka zwolniona jest od opłat sądowych od wszystkich wnoszonych pism za
wyjątkiem wymienionych w tym ostatnim przepisie środków zaskarżenia. Strona
3
wnosząca odwołanie ma więc obowiązek uiszczenia opłaty podstawowej od skargi
kasacyjnej. Natomiast ustawowe zwolnienie od obowiązku uiszczania opłat
obejmuje także zwolnienie od uiszczenia opłaty podstawowej określonej w art. 36
ustawy. Ze zwolnienia takiego korzysta Skarb Państwa na podstawie art. 94
ustawy, który stanowi, że Skarb Państwa nie ma obowiązku uiszczania opłat. Z
podobnego zwolnienia korzysta Zakład Ubezpieczeń Społecznych w sprawach
objętych zakresem ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, z tym, że
zwalniający od opłat przepis art. 114 ust. 4 tej ustawy nie został powtórzony w
ustawie o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w przepisach tytułu IV
regulujących zwolnienie od kosztów sądowych. Przepis ten jednak nadal
obowiązuje, gdyż nie został on zmieniony ani uchylony ustawą o kosztach
sądowych. W związku z tym nie pobiera się opłaty podstawowej, o której mowa w
art. 36 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, od Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych w sprawach toczących się na skutek odwołań od
wydawanych przez niego decyzji.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815 § 1 zdanie
pierwsze w związku z art. 3941 § 3 k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie.
POSTANOWIENIE
Dnia 2 czerwca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca)
SSN Beata Gudowska
w sprawie z odwołania T. B.
przeciwko Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.
o świadczenia z funduszu alimentacyjnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 czerwca 2006 r.,
zażalenia organu rentowego na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych we W.
z dnia 16 marca 2006 r., sygn. akt IX Ua .../05,
uchyla zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 16 marca 2006 r. IX UA ../05 Sąd Okręgowy —
Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W. odrzucił skargę kasacyjną Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. od wyroku tego Sądu z dnia 24 listopada
2005 r. Sąd Okręgowy powołał przepisy art. 14 ust. 3 i art. 36 ustawy z dnia 28
lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz.
1398), zgodnie z którymi skarga kasacyjna powinna zostać opłacona opłatą
podstawową w wysokości 30 zł. Zgodnie z art. 1302 § 2 k.p.c. pisma wniesione
przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego, środki odwoławcze
lub środki zaskarżenia, podlegające opłacie w wysokości stałej lub stosunkowo
2
obliczonej od wskazanej przez strony wartości przedmiotu zaskarżenia, a
nieopłacone należycie, sąd odrzuca bez wzywania do uiszczenia opłaty. Skarga
kasacyjna wniesiona przez radcę prawnego powinna być opłacona opłatą stałą w
kwocie 30 zł. Wobec braku takiej opłaty skarga kasacyjna podlega odrzuceniu na
podstawie art. 3986 § 2 k.p.c.
Postanowienie to organ rentowy zaskarżył zażaleniem wnosząc o jego
uchylenie. Zarzucił on naruszenie art. 114 ust. 4 ustawy z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) który
stanowi, że w zakresie prowadzonej działalności określonej w ustawie Zakład
Ubezpieczeń Społecznych nie ponosi opłat skarbowych i sądowych. Sprawa
niniejsza jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych. Organ rentowy jest więc
zwolniony z ponoszenia opłat sądowych na mocy powołanego przepisu, który jest
przepisem lex specialis w stosunku do przepisów ustawy o kosztach sądowych.
Przepis ten nie został ani uchylony ani zmieniony przez przepisy ustawy o kosztach
sądowych , co zdaniem organu rentowego jednoznacznie wskazuje na zamiar
ustawodawcy utrzymania jego obowiązywania także po wejściu w życie obecnej
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje. Zażalenie jest uzasadnione, gdyż
zgodnie z art. 114 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych w zakresie
działalności określonej w tej ustawie nie ponosi opłat sądowych. Wydawanie decyzji
w sprawach świadczeń (w tym przypadku świadczeń z Funduszu Alimentacyjnego)
oraz ewentualne postępowanie odwoławcze uregulowane jest w art. 83 ustawy,
należy zatem do działalności określonej ustawą. Przepis art. 36 ustawy z dnia 28
lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ustanawia opłatę
podstawową w kwocie 30 zł w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych od
wymienionych w nim środków zaskarżenia, między innymi skargi kasacyjnej.
Przepis ten odnosi się do strony wnoszącej odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń
społecznych, która z mocy art. 96 ust. 1 pkt 4 tej ustawy nie ma obowiązku
uiszczenia kosztów sądowych. Odsyła on do przepisu art. 36, co oznacza, że
strona taka zwolniona jest od opłat sądowych od wszystkich wnoszonych pism za
wyjątkiem wymienionych w tym ostatnim przepisie środków zaskarżenia. Strona
3
wnosząca odwołanie ma więc obowiązek uiszczenia opłaty podstawowej od skargi
kasacyjnej. Natomiast ustawowe zwolnienie od obowiązku uiszczania opłat
obejmuje także zwolnienie od uiszczenia opłaty podstawowej określonej w art. 36
ustawy. Ze zwolnienia takiego korzysta Skarb Państwa na podstawie art. 94
ustawy, który stanowi, że Skarb Państwa nie ma obowiązku uiszczania opłat. Z
podobnego zwolnienia korzysta Zakład Ubezpieczeń Społecznych w sprawach
objętych zakresem ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, z tym, że
zwalniający od opłat przepis art. 114 ust. 4 tej ustawy nie został powtórzony w
ustawie o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w przepisach tytułu IV
regulujących zwolnienie od kosztów sądowych. Przepis ten jednak nadal
obowiązuje, gdyż nie został on zmieniony ani uchylony ustawą o kosztach
sądowych. W związku z tym nie pobiera się opłaty podstawowej, o której mowa w
art. 36 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, od Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych w sprawach toczących się na skutek odwołań od
wydawanych przez niego decyzji.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815 § 1 zdanie
pierwsze w związku z art. 3941 § 3 k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie.
Treść orzeczenia pochodzi z bazy orzeczeń SN.