Wyrok z dnia 2018-04-18 sygn. III RC 479/17

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III RC 479/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Elblągu w III Wydziale Rodzinnym i Nieletnich

w następującym składzie :

Przewodnicząca : Sędzia Sądu Rejonowego Anna Nowosielska

Protokolantka : sekr. sąd. Małgorzata Baur

po rozpoznaniu w dniu 04 kwietnia 2018 roku w Elblągu , na rozprawie

sprawy z powództwa D. B.

przeciwko E. B. (1)

o alimenty

I . zasądza od pozwanego E. B. (1) na rzecz powódki D. B. , urodzonej dnia (...) w M. , alimenty w kwotach po 800 (słownie : osiemset) złotych miesięcznie , poczynając od dnia 03 sierpnia 2017 roku , płatne do dnia 10 każdego miesiąca do rąk powódki D. B. , wraz z ustawowymi odsetkami , w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat ;

II . oddala powództwo w pozostałym zakresie ;

III . zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2.856 (słownie : dwa tysiące osiemset pięćdziesiąt sześć ) złotych , tytułem kosztów procesu;

IV . nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa ( Sądu Rejonowego w Elblągu) kwotę 486 (słownie : czterystu osiemdziesięciu sześciu) złotych , tytułem kosztów sądowych ;

V . wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności .

Sygn. akt III RC 479/17

UZASADNIENIE

W pozwie , złożonym dnia 03 sierpnia 2017 roku , powódka D. B. wniosła o zasądzenie od pozwanego E. B. (1) na jej rzecz alimentów w kwotach po 1000 złotych miesięcznie , płatnych , poczynając od dnia wniesienia żądania , do dnia 10 każdego miesiąca do jej rąk , wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat . Jednocześnie domagała się udzielenia zabezpieczenia w tej samej wysokości .

W uzasadnieniu podniosła , że jest córką pozwanego , uczy się w liceum ogólnokształcącym w E. i miesięcznie wydatkuje na swoje utrzymanie kwoty po 1660 złotych , w tym na : internat – 250 zł , bilety autobusowe – 100 zł , bilety zkm – 20 zł , abonament telefoniczny – 80 zł , rozrywkę (kino , teatr , wyjścia z przyjaciółmi) – 100 zł , wizyty u dermatologa – 100 zł , leki – 150 zł , środki higieniczne , kosmetyki – 80 zł , wyżywienie – 500 zł , odzież – 80 zł , koszty związane ze szkołą (książki , zeszyty , pomoce naukowe) – 200 zł . Dodatkowo zaakcentowała , że w skali rocznej jej wydatki kształtują się na poziomie 4740 – 5340 złotych , w tym na : komitet rodzicielski – 150 zł , ubezpieczenie – 40 zł , okulistę – 1000 zł , wycieczki szkolne zagraniczne – 1500 zł , wydatki sezonowe (buty , kurtki) – 500 zł , wizyty u stomatologa – 150 zł , kurs języka włoskiego – 1400 – 2000 złotych . Podniosła , że jej matka E. B. (2) dnia 01 grudnia 2016 roku złożyła pozew o rozwód przeciwko pozwanemu , domagając się w nim zasądzenia na rzecz powódki alimentów w kwotach po 1500 złotych miesięcznie , sugerując się uzyskiwanymi przez pozwanego dochodami przez rozkładem pożycia , których ostatecznie nie zdołała wykazać .

W odpowiedzi na pozew pozwany E. B. (1) uznał żądanie do kwot po 700 złotych miesięcznie , domagając się jego oddalenia w pozostałej części . Jednocześnie domagał się oddalenia wniosku o udzielenie zabezpieczenia .

W uzasadnieniu swojego stanowiska podniósł , że do sierpnia 2016 roku zamieszkiwał w domu należącym do niego i żony E. mieszczącym się w Z. przy ul. (...) , wraz z dziećmi – powódką i synem B. , z tym , że rzadko w nim przebywał z racji pracy wykonywanej poza granicami Polski . Wskazał , że w okresie od 08 października 2015 roku do 28 maja 2016 roku pracował w spółce (...) w L. w charakterze montera – ślusarza i zlecone prace wykonywał we (...) (...). Od dnia 17 maja 2016 roku podjął zatrudnienie na stanowisku pracownika fizycznego w spółce (...) we W. , w której początkowo w okresie od dnia 17 maja 2016 roku do dnia 30 czerwca 2017 roku pracował na umowę o pracę na czas określony a następnie na czas nieokreślony za miesięcznym wynagrodzeniem w kwotach po 1200 euro . Pozwany wskazał , że praktycznie nie ma innych dochodów oprócz tego , że nieregularnie czasami ma możliwość podjęcia pracy dorywczej na budowach w dni wolne od pracy z czego osiąga maksymalnie kwoty po 100 euro miesięcznie . W okresie od maja 2016 roku do września 2016 roku pozwany mieszkał w wynajmowanym za kwoty po 150 euro miesięcznie pokoju , zaś od października 2016 roku wynajął na 4 lata lokal mieszkalny , za który czynsz wynosi kwoty po 400 euro miesięcznie . Jego pozostałe wydatki określił na kwoty w skali miesiąca po : 50 euro - z tytułu energii elektrycznej , wody , wywozu śmieci , opłaty do administracji lokalu , 100 euro – z tytułu kosztów zakupu paliwa na dojazdy do pracy i drobnych napraw samochodu , 200 euro – z tytułu wyżywienia , 150 euro – z tytułu zakupu odzieży , kosmetyków , środków chemicznych , drobnych usług medycznych . Poza tym ponosi koszty napraw głównych samochodu , jego ubezpieczenia , podróży do Polski , nadto opłaca w Polsce polisę ubezpieczeniową , płacąc składkę po 50 złotych miesięcznie .

Pozwany wskazał , że do września 2016 roku samodzielnie łożył na utrzymanie rodziny , zaś po wyprowadzeniu się powódki z żoną do N. przekazywał na rzecz córki i syna kwoty po 150 euro miesięcznie . Wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawie o sygn. akt III RC 825/16 zasądzono od niego na rzecz syna B. alimenty w kwotach po 700 złotych miesięcznie , zaś Sąd Okręgowy w Elblągu w postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia , wydanym w sprawie o sygn. akt V C 1331/16 zasądził od niego na rzecz małoletniej wówczas córki alimenty w kwotach po 800 złotych miesięcznie , co skutkowało tym , że pozwany przekazywał wskazane kwoty na rzecz powódki do września 2017 roku . Następnie – wskutek uprawomocnienia się wyroku rozwodowego rodziców powódki (która osiągnęła pełnoletniość dnia 09 czerwca 2017 roku) – upadło zabezpieczenie , stąd od października przekazywał na jej utrzymanie kwoty po 700 złotych miesięcznie i deklarował , że taką kwotę będzie przekazywał do zakończenia postępowania w przypadku dalszej konieczności ponoszenia kosztów utrzymania powódki . W dalszej części uzasadnienia pozwany podnosił , że posiada silną więź z powódką , utrzymuje z nią stały kontakt telefoniczny , kiedy jest w Polsce – również osobisty – przynajmniej o taki kontakt zabiega . W jego ocenie , to powódka unika z nim kontaktu . Wskazywał , że sfinansował córce jej pobyt u niego w okresie ferii zimowych 2017 roku . Nadto podniósł , że jego zdaniem , powódka ma lekceważący do niego stosunek , bo nie otworzyła w czasie , w którym ją o to prosił , rachunku bankowego , na który mógłby przekazywać jej należne alimenty , nie podała w pozwie jego adresu zamieszkania mimo posiadania wiedzy w tym zakresie . Ponadto zakwestionował wysokość kosztów utrzymania powódki , wskazując , że są one zawyżone (wyżywienie , skoro mieszka w internacie , koszty związane ze szkołą) , niepotrzebne (zakup telefonu komórkowego za kwotę 820,97 złotych , szkolne wycieczki zagraniczne , kurs języka włoskiego) lub nie istnieją (okulista) .

Sąd ustalił , co następuje :

Powódka D. B. urodziła się dnia (...) w M. ze związku małżeńskiego E. i E. B. (1) , rozwiązanego przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 04 lipca 2017 roku w sprawie o sygn. akt V C 1331/16 .

Do połowy 2016 roku zamieszkiwała wraz z matką i bratem w domu rodziców , położonym w Z. a następnie w wynajmowanym jednopokojowym mieszkaniu w N. , za które opłaty z tytułu czynszu wynosiły kwoty po 1000 złotych miesięcznie . Nadto w okresie roku szkolnego 2016/2017 zamieszkiwała w burskie szkolnej w E. , za którą opłaty kształtowały się na poziomie po około 220 – 238,50 złotych miesięcznie .

Jej matka – E. B. (2) – w 2015 roku zarejestrowała działalność gospodarczą w postaci auto – baru , która nie przynosiła wymiernych zysków , a następnie – od 12 września 2016 roku podjęła zatrudnienie w ramach stosunku pracy w charakterze pracownika do spraw gospodarki magazynowej , początkowo na okres próbny , za miesięcznym wynagrodzeniem w kwotach po około 2000 złotych netto , od listopada 2017 roku – po (...),73 – 2353,05 złotych miesięcznie . Od grudnia 2017 roku jej wynagrodzenie jest zajęte na poczet zaległości kredytowych przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) w sprawie o sygn akt Km 1164/17 i na jego poczet są dokonywane potrącenia (w grudniu 2017 roku wynosiło kwotę 1186,07 złotych) . E. B. (2) ponosi opłaty z tytułu spłaty rat kredytu zaciągniętego na zakup samochodu w kwotach po 852 złotych miesięcznie (termin spłaty ostatniej raty przypada na 2020 rok) , którym dojeżdża do pracy w związku z czym ponosząc koszty dojazdów w kwotach po 400 złotych miesięcznie , dodatkowo na ubezpieczenie pojazdu przeznacza kwoty po 45 złotych miesięcznie . Nadto od września 2016 roku nie spłaca kredytu zaciągniętego w 2015 roku na zakup samochodu – baru , którego raty miesięczne wynoszą kwoty po 1200 złotych .

Od czasu zakończenia roku szkolnego 2016/2017 , powódka zamieszkuje wraz z matką w jednopokojowym a następnie – od dnia 16 marca 2018 roku - dwupokojowym wynajmowanym lokalu , dojeżdżając do szkoły do E. . Koszt opłat związanych z zakupem biletów komunikacji publicznej wynosi kwoty po 173,15 – 180 złotych miesięcznie . Powódka ukończyła kurs prawa jazdy , który w większości został opłacony przez jej matkę kwotą 1400 złotych , nadto opłaciła egzamin kwotą 170 złotych . Do listopada 2017 roku uczęszczała na prywatne wizyty do dermatologa w związku z problemami skórnymi , gdzie koszt wizyty wynosił kwoty po 100 złotych , nadto na leki przeznaczała kwoty po 80 złotych miesięcznie . Z uwagi na brak środków , zaniechała powyższego . D. B. wyjeżdżała razem z klasą na cztery występy artystyczne , koszt zakupu biletu i wyjazdu wynosił około 70 – 80 złotych , przy czym nie wyjeżdżała na wszystkie zaplanowane wycieczki (w pięciu nie brała udziału) z uwagi na nie posiadanie środków na ten cel . Ponadto opłaca składki w klasie kwotami po 20 złotych miesięcznie , dodatkowo uiszcza opłaty składkowe np. na dzień nauczyciela (10 zł) , arkusze maturalne (23,50 zł) , papier podaniowy (5 zł) , studniówka (350 zł) , zaś opłaty z tytułu rady rodziców i ubezpieczenia zostały uiszczone w kwocie 200 złotych za rok szkolny (dobrowolna wpłata na (...) wynosi 15 złotych miesięcznie , ubezpieczenie wynosi 44 złotych na rok szkolny) . Utrzymuje sporadyczne bezpośrednie kontakty z ojcem , najczęściej te kontakty odbywają się w formie elektronicznej , średnio raz w tygodniu , pozostaje z pozwanym w nie najlepszych stosunkach , co skutkowało odmową przyjęcia propozycji ojca - podjęcia przez nią zatrudnienia w okresie letnich wakacji na terenie W. .

Opłaty związane z wynajmowaniem lokalu przez jej matkę wynoszą kwoty po około 1000 złotych miesięcznie , w tym czynsz najmu – 540 zł , opłaty czynszowe – 420 zł , opłaty za energię elektryczną , wodę , gaz . Od dnia 16 marca 2018 roku zostało wynajęte dwupokojowe mieszkanie , za które kaucja wyniosła kwotę 2000 złotych , nadto czynsz najmu wynosi kwoty po 1000 złotych miesięcznie , opłaty czynszowe – około 200 złotych miesięcznie (do Wspólnoty Mieszkaniowej) , opłaty za gaz zostały zadeklarowane na poziomie po 200 złotych miesięcznie , zaś za za energię elektryczną – kwoty po 80 złotych miesięcznie . Poza tym matka powódki opłacała do grudnia 2017 roku telewizję (...) kwotami po 50 złotych miesięcznie (zrezygnowała z uwagi na brak środków) , telefony powódki , jej i brata powódki – kwotami po około 250 złotych miesięcznie .

Z kolei pozwany E. B. (1) w okresie od 08 października 2015 roku do 28 maja 2016 roku pracował w spółce (...) w L. w charakterze montera – ślusarza i zlecone prace wykonywał we (...). Poza wynagrodzeniem za pracę , określonym na kwoty po 1850 złotych brutto do stycznia 2016 roku i po 1900 złotych brutto od tej daty , otrzymywał delegacje w kwotach po około 1000 euro miesięcznie . Wskazane środki były przelewane na konto , do którego dostęp miała E. B. (2) , zaś pozwany utrzymywał się z oszczędności zgromadzonych we wcześniejszej pracy . Dnia 28 maja 2016 roku E. B. (1) rozwiązał stosunek pracy ze wskazaną firmą za wypowiedzeniem . Od dnia 17 maja 2016 roku pozwany podjął zatrudnienie na stanowisku pracownika fizycznego w spółce (...) we (...), w której początkowo w okresie od dnia 17 maja 2016 roku do dnia 30 czerwca 2017 roku pracował na umowę o pracę na czas określony a następnie na czas nieokreślony za miesięcznym wynagrodzeniem w kwotach po (...) - 1258 euro . Nadto w okresie wiosenno – jesiennym podejmuje dodatkowe zajęcia w charakterze tzw. złotej rączki . Jego miesięczne koszty utrzymania ocenił na kwoty po 930 euro , w tym : czynsz – 400 euro , zarząd nieruchomością i media – 50 euro , eksploatacja samochodu , naprawy i ubezpieczenie – 100 euro , wyżywienie – 200 euro , zakup chemii i utrzymanie mieszkania – 150 euro , leki na refluks żołądkowy – 30 euro , nadto z tytułu utrzymania domu w Z. poniósł koszt zakupu opału w kwocie 1500 złotych , oraz ponosi opłaty za energię elektryczną w kwotach średnio po 34,10 złotych miesięcznie , za podawanie przez znajomego do pieca paliwa stałego – 50 złotych co dwa tygodnie , za dojazdy siostry K. K. , która co dwa tygodnie jeździ palić w piecu w domu w Z. – 100 złotych miesięcznie . Pozwany zaproponował matce powódki podział majątku poprzez przejęcie na własność domu w Z. , natomiast przed wyceną nieruchomości nie jest w stanie sprecyzować jaką kwotą .

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Elblągu , wydanym w przedmiotowej sprawie , z dnia 28 lutego 2018 roku , udzielono zabezpieczenia , poprzez zobowiązanie pozwanego do partycypowania w kosztach utrzymania powódki w kwotach po 800 złotych miesięcznie , płatnych do dnia 20 każdego miesiąca do jej rąk , wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat , oddalając wniosek w pozostałej części .

(dowód : informacje, faktury , umowy , zaświadczenia , potwierdzenia wykonania operacji k. 5 – 10 , 24 – 31 , 36 – 48 , 51 – 53 , 72 – 73 , 81 – 91 , 111 – 142 , 147 – 148 , 153 – 155 , 163 – 167 , zeznania powódki D. B. : protokół z rozprawy z dnia 04 kwietnia 2018 roku, zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k. 173 w czasie 00:03:22 – 00:10:53 , protokół skrócony k. 170 w zw. z protokołem z rozprawy z dnia 28 lutego 2018 roku , zapisanym na płycie umieszczonej w kopercie na k.98 w czasie 00:13:57 – 00:37:17 , 00:57:13 – 01:00:14 , protokół skrócony k.94 – 96 , częściowo zeznania pozwanego E. B. (1) : protokół z rozprawy z dnia 04 kwietnia 2018 roku, zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k. 173 w czasie 00:10:53 – 00:24:48 , protokół skrócony k. 170 – 171 w zw. z protokołem z rozprawy z dnia 28 lutego 2018 roku , zapisanym na płycie umieszczonej w kopercie na k.98 w czasie 00:37:17 – 00:57:13 , protokół skrócony k.95 – 96 , dokumenty zgromadzone w aktach sprawy Sądu Okręgowego w Elblągu o sygn. V C 1331/16) .

Sąd zważył , co następuje :

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd oparł się na zebranych w sprawie dokumentach w postaci informacji, faktur , umów , zaświadczeń, potwierdzeń wykonania operacji , ich autentyczność nie budziła bowiem wątpliwości, nie była także kwestionowana przez żadną ze stron. Ponadto oparł się na dowodach zgromadzonych w aktach sprawy Sądu Okręgowego w Elblągu o sygn V C 1331/16 , a także na dowodach z zeznań powódki D. B. i częściowo pozwanego E. B. (1) , albowiem w większości były spójne, logiczne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Sąd nie uznał za wiarygodnych zeznań pozwanego , w których wskazywał swoje dochody ze stosunku pracy na poziomie 1200 euro miesięcznie w sytuacji , kiedy z wyciągu z jego konta bankowego , przedstawionego przez jego pełnomocnika kwota ta przekraczała podaną wielkość .

Przedmiotem rozpoznania niniejszej sprawy była zasadność ustalenia obowiązku alimentacyjnego pozwanego względem powódki .

W pierwszym rzędzie należało wskazać , że niniejsza sprawa toczyła się przed sądem polskim , który posiadał jurysdykcję , zgodnie z art. 3 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 roku w sprawie jurysdykcji , prawa właściwego , uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych (opublikowanym w Dz.U. UE.L.2009.7.1 , z późn. zm.) i zgodnie z prawem krajowym , w myśl art. 15 w/w Rozporządzenia w zw. z art. 3 Protokołu haskiego z dnia 23 listopada 2007 roku o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych (opublikowanego w Dz.U.UE.L.09.331.19) .

Wskazać należy, iż zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone, wyznacza treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie - odpowiednio do jego uzdolnień - do pracy dla dobra społeczeństwa. Stosownie do tej dyrektywy, rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby) , jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania (kształcenia ogólnego , zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego , z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Pojęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz pojęcie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego pozostają we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, w szczególności przy ustalaniu wysokości alimentów przez Sąd. Odmienny pogląd pozostawałby w sprzeczności z zasadą równej stopy życiowej dzieci i rodziców, obowiązującej także w sprawach alimentacyjnych. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Rodzice muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami i nie mogą uchylać się od obowiązku alimentacyjnego na rzecz dzieci tylko na tej podstawie, że wykonanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar.

W przypadku powódki przepisy te również mają zastosowanie, albowiem czas trwania obowiązku alimentacyjnego nie jest ograniczony terminem i nie pozostaje też w zależności od osiągnięcia przez uprawnionego określonego wieku czy stopnia wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie obowiązku, jest to, czy dziecko może się utrzymać samodzielnie. Dziecko, które osiągnęło nie tylko pełnoletność, ale zdobyło także wykształcenie umożliwiające podjęcie pracy zawodowej, pozwalającej na samodzielne utrzymanie, nie traci uprawnień do alimentów, jeżeli np. chce kontynuować naukę i zamiar ten znajduje uzasadnienie w dotychczas osiąganych wynikach. W tym też duchu wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 listopada 1997 r., III CKN 257/97 (OSNC 1998/4/70) i szeregu późniejszych orzeczeń. Jak podkreślił Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 16 grudnia 1987r. (opublikowanej w M.P. z dnia 26 lutego 1988 r. nr 6 poz.60) w tezie V wytycznych, osiągnięcie pełnoletności przez uprawnionego samo przez się nie wyłącza obowiązku alimentacyjnego. Obowiązek rodziców dostarczania środków utrzymania i wychowania trwa dopóty, dopóki dziecko nie zdobędzie, stosownie do swoich uzdolnień i predyspozycji, kwalifikacji zawodowych, czyli do chwili usamodzielnienia się, i to niezależnie od osiągniętego wieku (art. 133 § 1 k.r.o.). Uzyskanie pełnoletności nie zmienia sytuacji prawnej dziecka w zakresie alimentów, jeżeli dziecko pobiera naukę w szkole lub na uczelni i czas na nią przeznaczony wykorzystuje rzeczywiście na zdobywanie kwalifikacji zawodowych.

W rozpatrywanej sprawie dla określenia wysokości alimentów była niezbędna ocena usprawiedliwionych potrzeb D. B. oraz sytuacja majątkowa i zarobkowa jej rodziców , w tym E. B. (1) . Należy wskazać , że strony nie mieszkają wspólnie , pozwany od wielu lat zamieszkuje i zarobkuje poza granicami kraju , z tym , że od około 2 lat powódka wraz z matką zmieniła miejsce zamieszkania z domu rodziców w Z. na wynajmowane mieszkania w N. .

Biorąc pod uwagę fakt , że powódka nie posiada źródeł utrzymania ani majątku , z którego mogłaby je czerpać , jej potrzeby winny być zaspokajane przez rodziców , w tym pozwanego . Przy czym wskazać należy , że matka powódki swój obowiązek alimentacyjny realizuje też poprzez zapewnienie jej mieszkania , dbanie o jej potrzeby związane z wyżywieniem , pomocą w wielu czynnościach dnia codziennego . Natomiast pozwany nie utrzymuje bezpośrednich kontaktów z powódką , ich relacje są raczej powierzchowne (nie wiedział o uczęszczaniu przez córkę na kurs prawa jazdy i złożeniu przez nią egzaminu z wynikiem pozytywnym) , choć zdaje się pamiętać o np. świętach .

Zdaniem Sądu , wydatki określone przez powódkę na poziomie około 2000 złotych miesięcznie , wydają się zbyt wygórowane , zważywszy na dochody przedstawione przez jej matkę i wysokość dotychczas otrzymywanych pieniędzy od pozwanego , a oscylują na poziomie około 1300 – 1500 złotych miesięcznie . Jednocześnie – zdaniem Sądu – podstawowe wydatki , związane z wyżywieniem , opłatami za mieszkanie , w którym przebywa wraz z matką (które się zwiększyły w porównaniu z przedstawionymi w sprawie o rozwód jej rodziców , bowiem powódka zrezygnowała z zamieszkiwania w bursie szkolnej) i biletami komunikacji publicznej zamykają się kwotą po około 1200 złotych miesięcznie . Dodatkowo dochodzą wydatki na zakup potrzebnych pomocy szkolnych (nie przedstawiono dowodów na kwoty opiewające po 200 złotych miesięcznie) , odzieży i obuwia . Aktualnie powódka nie uczęszcza na wizyty lekarskie z uwagi na brak środków , natomiast pozwany sam przyznał , że córka na takie wizyty uczęszczała , z tym , że wskazywał , iż było to co drugi miesiąc , nadto zażywała przepisane leki . Wypada podkreślić , że także w toku sprawy rozwodowej pozwany nie kwestionował wydatków na ten cel . Zdaniem Sądu , kwestionowanie wydatków na wyżywienie powódki w kwotach po 500 złotych miesięcznie , wydaje się nieuprawnione w sytuacji , kiedy znajduje się ona w okresie intensywnego rozwoju , potrzebuje wielu składników pokarmowych , wymaga stosowania diety z racji wykwitów skórnych po zjedzeniu niektórych grup pokarmów . Kwota po około 16 złotych dziennie z tego tytułu (zakładając , że miesiąc liczy średnio 30 dni) nie wydaje się zbyt wygórowana . Podobnie należało odnieść się do wydatków na wyjazdy kulturalne powódki , co prawda nie wyjeżdżała ona na wszystkie wycieczki z klasą , niemniej jednak przedstawione wyżej dyrektywy co do rozwoju kulturalnego uprawnionego do alimentów również znajdują zastosowanie w przedmiotowej sprawie . Rodzice powódki powinni ją wspierać w tym zakresie , zwłaszcza w sytuacji ułatwienia jej możliwości z tym związanych z racji organizowania przez szkołę , do której uczęszcza . Nie należy zapominać o tym , że pozwany w czasie , kiedy pozostawał w lepszych relacjach z córką , wspierał ją w rozwoju kulturalnym , sam sfinansował jej wyjazd na zagraniczną wycieczkę ze szkoły .

Natomiast chęć uczęszczania na kurs języka włoskiego czy też podjęcia studiów związanych z tym językiem należało ocenić przez pryzmat przyszłości (powódka obecnie ich nie ponosi) , bowiem alimenty są przeznaczone na bieżące utrzymanie (a nie potencjalne) .

Z drugiej strony , dochody pozwanego i jego zobowiązania pozwalają , zdaniem Sądu , na łożenie świadczeń w wyższej od zadeklarowanej w jego stanowisku kwocie . Na wstępie podnieść wypada , że pozwany wskazywał , że jego miesięczne dochody zamykają się kwotą około 1200 euro w sytuacji wydatków na poziomie około 1300 euro miesięcznie , bez uwzględnienia wydatków czynionych na utrzymanie domu w Polsce , opłacanie składek ubezpieczeniowych czy też związanych z przyjazdami do kraju . Nadto pozwany zeznawał , że musi jeszcze opłacić podatek (poza co miesiąc potrącanym z wynagrodzenia za pracę) , z czego wynika , że jego dochody jawią się jako jeszcze niższe niż zadeklarowane przy nie zmienionych wydatkach . Powyższe prowadzi do konkluzji o ukrywaniu przez pozwanego rzeczywistych dochodów . Do wskazanego wniosku prowadzi także stanowisko pozwanego , zaprezentowane w toku sprawy w trakcie zeznań , iż żona z nudów podjęła inicjatywę , że chce iść do pracy , nie zmuszał jej do tego , że załatwił córce pracę w okresie wakacyjnym w charakterze pomocy kuchennej , później nawet kelnerki , gdzie miała zarabiać około 1000 euro miesięcznie (jako pracownik niewykwalifikowany w przeciwieństwie do pozwanego , posiadającego wyuczony zawód i wieloletnie doświadczenie , w tym w wykonywaniu pracy we W. , który zarobkuje nieznacznie więcej) . Również w toku sprawy o rozwód pozwany deklarował dodatkowe dochody z tytułu prac bez rejestracji na poziomie 200 euro miesięcznie , zaś w toku przedmiotowej sprawy wskazywał , że już takich dochodów nie osiąga . Nie umknęło uwadze Sądu także to , że pozwany zadeklarował spłatę części wartości domu , należącego do byłej obecnie żony , co również obrazuje jego aktualny stan finansów (nawet przy założeniu deklarowanym przez jego pełnomocnika o zaradności a nie zamożności) .

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Sądu, pozwany winien przyczyniać się materialnie do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powódki w kwotach po 800 złotych miesięcznie , w zakresie nieznacznie większym niż wobec starszego syna , który – zgodnie z przedstawionym orzeczeniem Sądu Rejonowego w Olsztynie i jego uzasadnieniem – podejmuje zatrudnienie na umowę zlecenia . Zatem, kierując się powyższym , uwzględniając obecne możliwości finansowe pozwanego oraz wydatki ponoszone przez powódkę, Sąd na podstawie art. 135 § 1 k.r.o. zasądził od pozwanego E. B. (1) na rzecz powódki D. B. alimenty w kwotach po 800 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 03 sierpnia 2017 roku, płatnych do dnia 10 każdego miesiąca do jej rąk , wraz z ustawowymi odsetkami, w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat (punkt I wyroku). Na tych samych podstawach co wyżej w punkcie II wyroku powództwo w pozostałym zakresie zostało oddalone – bowiem w pozostałej części potrzeby powódki będzie nadal zaspokajała jej matka.

W punkcie III rozstrzygnięcia postanowiono o kosztach procesu , stosownie do przepisów art. 98 kpc , art. 100 kpc , § 2 pkt 5 , §4 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (opublikowanego w Dz. U. z 2015 roku pod poz. 1800 , z późn. zm.) , § 4 ust. 1 pkt 9 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (opublikowanego w Dz.U. z 2015 roku pod poz. 1804 , z późn. zm.) , oraz biorąc pod uwagę wynik sporu (pozwany przegrał proces w 80 %, zaś powódka – w 20%) .

Punkt IV wyroku zawiera rozstrzygnięcie o kosztach sądowych, które - na mocy przepisu art.13 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2018 roku poz. 300) oraz art. 108 § 1 k.p.c. i 100 k.p.c. – nakazano ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Elblągu) , stosownie do wyniku sporu i biorąc pod uwagę sytuację finansową pozwanego.

Na mocy art. 333 §1 pkt 1 k.p.c., wyrokowi w części zasądzającej roszczenie tj. w punkcie I nadano rygor natychmiastowej wykonalności (punkt V wyroku).