Postanowienie z dnia 2010-12-09 sygn. III CZ 56/10

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt III CZ 56/10

POSTANOWIENIE

Dnia 9 grudnia 2010 r. Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marian Kocon (przewodniczący)

SSN Krzysztof Pietrzykowski

SSA Anna Kozłowska (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa H. K. przeciwko G. A.

o zapłatę,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 grudnia 2010 r., zażalenia powódki na postanowienie rozstrzygające o kosztach procesu zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 5 lipca 2010 r., sygn. akt II Ca (…), oddala zażalenie.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 lipca 2010 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację powódki H. K. od wyroku Sadu Rejonowego w J. z dnia 31 marca 2010 r. sygn. akt I C (…) i zasądził od powódki na rzecz pozwanej G. A. kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Postanowienie o kosztach procesu zaskarżyła zażaleniem powódka. Domagała się uchylenia postanowienia uzasadniając żądanie twierdzeniem, że w toku rozprawy apelacyjnej pozwana reprezentowana przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu nie zgłosiła wniosku o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego, pełnomocnik nie złożył również oświadczenia, że koszty udzielonej pomocy prawnej nie zostały pokryte.

W zażaleniu skarżąca zawarła wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy apelacyjnej z dnia 5 lipca 2010 r. przez usuniecie z niego zapisu o złożeniu przez pełnomocnika pozwanej wniosku o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego, gdyż taka sytuacja, zdaniem skarżącej, nie miała miejsca.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Z akt sprawy wynika, że w toku rozprawy apelacyjnej ustanowiony z urzędu pełnomocnik pozwanej wnosił o oddalenie apelacji powódki i o zasądzenie kosztów procesu. Z akt sprawy wynika nadto, że wniosek powódki o sprostowanie protokołu rozprawy apelacyjnej został prawomocnie rozstrzygnięty zarządzeniem przewodniczącego z dnia 24 września 2010 r., przez oddalenie.

Zgodnie z art. 109 k.p.c. strona reprezentowana przez adwokata ma obowiązek najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku złożyć wniosek o przyznanie kosztów procesu, w przeciwnym razie roszczenie o zwrot kosztów wygasa. Taki wniosek pozwana, reprezentowana przez pełnomocnika z urzędu, na rozprawie apelacyjnej złożyła.

Pozwana w instancji odwoławczej była stroną wygrywającą spór, zatem, zgodnie z treścią art. 98 k.p.c., mogła domagać się od powódki zasądzenia w tej instancji kosztów procesu, tu kosztów wynagrodzenia pełnomocnika. Tylko w sytuacji gdy strona reprezentowana przez pełnomocnika z urzędu jest stroną przegrywająca spór, koszty pomocy prawnej udzielonej stronie podlegają zapłacie przez Skarb Państwa. Wówczas też pełnomocnik, dla zachowania uprawnienia do uzyskania pokrycia tych kosztów, ma obowiązek złożenia oświadczenia przewidzianego w § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), że koszty udzielonej pomocy prawnej nie zostały zapłacone w całości lub w części. Natomiast gdy stroną przegrywającą sprawę (zobowiązaną do ponoszenia kosztów procesu) nie jest strona reprezentowana przez pełnomocnika z urzędu, koszty procesu obejmujące również wynagrodzenie pełnomocnika strony wygrywającej, nawet wówczas gdy jest to pełnomocnik ustanowiony z urzędu, podlegają zasądzeniu od tej strony. Wynika to z art. 122 § 1 k.p.c. i § 17 powołanego rozporządzenia (por. też uzasadnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 sierpnia 2006 r. SK 23/05 OTK-A 2006/8/94).

Skoro zatem na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku w instancji odwoławczej pozwana, reprezentowana przez pełnomocnika, złożyła wniosek o zasądzenie kosztów procesu w postaci wynagrodzenia tego pełnomocnika i w tej instancji okazała się stroną wygrywającą spór, zaskarżone postanowienie nie mogło być uznane za nieprawidłowe.

Wobec przeto bezzasadności zażalenia na podstawie art. 394¹ § 1 pkt 2 i § 3 k.p.c. w związku z art. 398¹⁴ k.p.c. orzeczono jak w postanowieniu.