Postanowienie z dnia 2009-11-19 sygn. IV CZ 75/09

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt IV CZ 75/09

POSTANOWIENIE

Dnia 19 listopada 2009 r. Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)

SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)

SSN Krzysztof Pietrzykowski

w sprawie z powództwa B. Kosmetyki Naturalne Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

przeciwko T. M. i P. K.

o zapłatę,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 listopada 2009 r., zażalenia pozwanego T. M.

na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 30 grudnia 2008 r.,

uchyla zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2008 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną pozwanego T. M. wniesioną od wyroku tego Sądu z dnia 25 czerwca 2008 r. Odrzucenie skargi spowodowane było jej nieopłaceniem. Wcześniej postanowieniem z dnia 25 lipca 2008 r. oddalono wniosek pozwanego T. M. o zwolnienie go od kosztów sądowych, a następnie postanowieniem z dnia 11 grudnia 2008 r. odrzucono ponownie złożony wniosek tego pozwanego o zwolnienie go od obowiązku uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej.

W zażaleniu na postanowienie z dnia 30 grudnia 2008 r. pozwany T. M. wnosił o jego uchylenie oraz o rozpoznanie w trybie art. 380 k.p.c. także postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 11 grudnia 2008 r. odrzucającego wniosek tego pozwanego o zwolnienie go od uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Postanowieniem z dnia 25 lipca 2008 r. oddalony został wniosek pozwanego T. M.o zwolnienie go od kosztów sądowych (k. 794 akt), a postanowieniem z dnia 11 grudnia 2008 r. odrzucono wniosek tegoż pozwanego z dnia 10 października 2008 r. o zwolnienie go z obowiązku uiszczenia opłaty od wniesionej skargi kasacyjnej (k. 844 i 878 akt sprawy). Uzasadnienie tego drugiego postanowienia znalazło się w treści zaskarżonego postanowienia z dnia 30 października 2008 r., z którego wynika, że odrzucono wspomniany wniosek z racji oparcia go „na tych samych okolicznościach” (k. 883 akt). W aktach sprawy znajduje się adnotacja, że uzasadnienie postanowienia z dnia 16 lipca 2008 r. zostało sporządzone (k. 797 akt), ponadto zostało wydane zarządzenie (bez daty) o „skierowaniu sprawy na posiedzeniu niejawnym w grudniu 2008 r. celem rozważenia odrzucenia skargi kasacyjnej” (k. 879 akt).

W związku z tym, że skarżący wyraźnie powołał się na przepis art. 380 k.p.c., ocenie Sądu Najwyższego mogło podlegać także postanowienie z dnia 11 grudnia 2008 r. w przedmiocie odrzucenia wniosku o zwolnienie pozwanego od obowiązku poniesienia opłaty od wniesionej skargi kasacyjnej (k. 844 akt).

Orzeczenie to miało niewątpliwie zasadniczy wpływ na rozstrzygnięcie o odrzuceniu skargi kasacyjnej zawarte w postanowieniu z dnia 30 grudnia 2008 r.

Trzeba stwierdzić, że uzasadnienie odrzucenia wniosku pozwanego z dnia 10 października 2008 r. jest bardzo ogólne i ogranicza się jedynie do wyjaśnienia, iż wspomniany wniosek został oparty na tych samych okolicznościach faktycznych. Stwierdzenie tego stanu rzeczy jest o tyle utrudnione, że w aktach sprawy brak uzasadnienia postanowienia z dnia 25 lipca 2008 r. oddalającego wniosek pozwanego o zwolnienie go od kosztów sądowych, mimo adnotacji zawartej na k. 797 akt. Ponadto skarżący we wniosku z dnia 10 października 2008 r. powołał się jednak na dalsze (sukcesywne) ponoszenie strat przez jego przedsiębiorstwo (zwiększenie skali strat w okresie trzymiesięcznym) i starał się udokumentować te straty odpowiednią dokumentacją podatkową dotyczącą tego okresu (k. 873 akt). Bez bliższej analizy tych dokumentów nie sposób stwierdzić tego, że istotnie we wniosku z dnia 10 października 2008 r. wskazywano - jak stwierdził Sąd Apelacyjny - te same okoliczności, które legły u podstaw wniosku z dnia 25 lipca 2008 r.

Zaskarżone postanowienie z dnia 30 grudnia 2008 r. pozostaje w wyraźnym związku z postanowieniem z dnia 11 grudnia 2008 r. w przedmiocie odrzucenia wniosku o zwolnienie pozwanego z obowiązku ponoszenia opłaty od skargi kasacyjnej. Postanowienie to nie zostało jednak poparte przekonywającymi motywami prawnymi i dlatego należało je uchylić (art. 394¹ § 3 k.p.c. w zw. z art. 398¹⁵ k.p.c.).