Wyrok z dnia 2016-03-16 sygn. II KK 58/16

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt II KK 58/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2016 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Roman Sądej (przewodniczący)

SSN Jerzy Grubba (sprawozdawca)

SSN Jarosław Matras

Protokolant Anna Janczak

w sprawie P. Ł.

skazanego z art. 79 pkt 4 Ustawy o rachunkowości

po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 16 marca 2016 r.,

na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.

kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego

od wyroku Sądu Rejonowego w W.

z dnia 23 grudnia 2014 r.,

uchyla zaskarżony wyrok nakazowy w części dotyczącej orzeczenia o karze łącznej i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

P. Ł. stanął pod zarzutem tego, że:

1 – w W., będąc odpowiedzialnym na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości za wykonanie obowiązków w zakresie rachunkowości jako członek zarządu D. sp. z o.o., w dniu 15 lipca 2012 roku, wbrew przepisom ustawy nie złożył sprawozdania finansowego ww. spółki za 2011 rok we właściwym rejestrze sądowym, nie dopełniając obowiązku wynikającego z art. 69 ust. 1 i 2 ustawy z dn. 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.),

tj. o czyn określony w art. 79 pkt. 4 Ustawy o rachunkowości;

2 – w Warszawie, będąc odpowiedzialnym na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości za wykonanie obowiązków w zakresie rachunkowości jako członek zarządu D. sp. z o.o., w dniu 15 lipca 2013 roku, wbrew przepisom ustawy nie złożył sprawozdania finansowego ww. spółki za 2012 r. we właściwym rejestrze sądowym, nie dopełniając obowiązku wynikającego z art. 69 ust. 1 i 2 ustawy z dn. 29 września 1994r. o rachunkowości,

tj. o czyn określony w art. 79 pkt. 4 Ustawy o rachunkowości.

Wyrokiem nakazowym z dnia 23 grudnia 2014r. Sąd Rejonowy uznał P. Ł. za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 1 czynu i za to wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 20 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 zł. Oskarżonego uznano również za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt 2 i również wymierzono za to karę grzywny w wymiarze 20 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 zł.

Skazania jednostkowe objęto karą łączną grzywny w wysokości 25 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 zł.

Wyrok ten uprawomocnił się nie będąc zaskarżony przez żadną ze stron.

Obecnie kasację od tego orzeczenia, w części dotyczącej orzeczenia o karze łącznej, wywiódł na korzyść skazanego Prokurator Generalny i podniósł w niej zarzut:

- rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu prawa materialnego – art. 86 § 2 k.k., polegającego na wymierzeniu oskarżonemu P. Ł. kary łącznej grzywny przy ustaleniu wysokości stawki dziennej w kwocie przekraczającej najwyższą ustaloną poprzednio.

Podnosząc powyższe Prokurator wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Kasacja jest oczywiście zasadna tak, jak wymaga tego art. 535 § 5 k.p.k.

Bezsprzecznie ma rację skarżący podnosząc, że zgodnie z treścią art. 86 § 2 k.k. Sąd wymierzając karę łączną grzywny określa na nowo wysokość stawki dziennej, kierując się wskazaniami określonymi w art. 33 § 3 k.k. a więc przyjmując, iż wysokość stawki dziennej nie może przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio.

W niniejszej sprawie Sąd ustalił wysokość stawek dziennych za poszczególne czyny na kwotę 30 zł. W związku z powyższym orzekając karę łączną grzywny nie mógł ustalić wysokości jednej stawki dziennej na kwotę wyższą od 30 zł. W tej sytuacji ustalenie w zaskarżonym wyroku wysokości jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 40 zł nastąpiło z rażącą obrazą prawa materialnego – art. 86 § 2 k.k.

Tym samym zarzut podniesiony w kasacji ocenić należy jako oczywiście zasadny.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy będzie zobowiązany orzec nową karę łączną czyniąc to w zgodzie z obowiązującymi przepisami.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.

kc