Wyrok z dnia 2024-11-29 sygn. II AKa 395/24
Numer BOS: 2227426
Data orzeczenia: 2024-11-29
Rodzaj organu orzekającego: Sąd powszechny
Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:
- Domniemanie niewinności - in dubio pro reo (art. 5 § 2 k.p.k.)
- Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia (art. 438 pkt 3 k.p.k.)
Sygnatura akt II AKa 395/24
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 listopada 2024 r.
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSA Bogusław Tocicki /spr./
Sędziowie: SA Agata Regulska
SA Andrzej Szliwa
Protokolant: Joanna Rowińska
przy udziale Krzysztofa Nieszporka prokuratora Prokuratury (...)w G.
po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2024 r.
sprawy J. G. (1)
oskarżonego z art. 299 § 1 kk w zw. z § 5 kk i w zw. z § 6 kk w zb. z art. 272 kk i art. 284 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk i art. 11 § 2 kk
na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i prokuratora
od wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy
z dnia 18 czerwca 2024 r., sygn. akt III K 72/22
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego J. G. (1) (G.);
II. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 310 złotych tytułem przypadających na niego kosztów postępowania odwoławczego, na co składa się 1/2 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 300 złotych opłaty za drugą instancję;
III. kosztami postępowania odwoławczego związanymi z apelacją prokuratora obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Mimo wymogów określonych w przepisie art. 99a § 1 k.p.k., a także w przepisach Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 listopada 2019r. w sprawie wzorów formularzy uzasadnień wyroków oraz sposobu ich wypełniania (Dz.U z 2019r. poz. 2349), w niniejszej sprawie odstąpiono od opracowania uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego na formularzu UK, sporządzając uzasadnienie wyroku w sposób tradycyjny. Odstępstwo od tej zasady podyktowane zostało koniecznością zagwarantowania stronom postępowania prawa do rzetelnego procesu, który obejmuje także postępowanie odwoławcze, a to w kontekście art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw i Podstawowych Wolności.
Było to podyktowane tym, że forma oraz treść formularza w realiach niniejszej sprawy skutkowałaby niemożnością pełnego respektowania konwencyjnego standardu rzetelnego procesu. Należy podzielić stanowisko Sądu Najwyższego przedstawione w wyroku z dnia 11 sierpnia 2020r. (sygn. akt I KA 1/20), w który to, w ślad za prof. P. Hofmańskim (por. „Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, Komentarz, tom I red. L. Garlicki, Warszawa 2010, str. 305-306) uznał, że „ wprawdzie prawo do dwuinstancyjnego rozpoznania sprawy karnej nie wynika wprost z art. 6 Konwencji, jest jednak oczywiste, że skoro w systemie prawa polskiego umieszczono prawo do zaskarżenia wyroku wydanego w pierwszej instancji, to takie państwo – strona Konwencji przewidując możliwość wniesienia apelacji od wyroku, musi zapewnić do niej skuteczny dostęp, a co za tym idzie musi gwarantować odpowiednimi instrumentami procesowymi rzetelność samego postępowania odwoławczego”, a w konsekwencji, iż „ aby nie doszło do naruszenia prawa strony do rzetelnego procesu sądowego (na etapie odwoławczym) opisanego w art. 6 ust. 1 EKPC, tak, jak jest on ujmowany i tłumaczony przez orzecznictwo ETPC, zwłaszcza że w systemie prawa polskiego istnieje nadzwyczajny środek zaskarżenia (kasacja), który może być oparty na naruszeniu prawa procesowego (w tym naruszeniu art. 433 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k.), konieczne jest by kontrola ta w aspekcie standardu konwencyjnego realizowana była przez sąd odwoławczy, jak też i Sąd Najwyższy w ramach postępowania kasacyjnego”. Nie ulega przecież wątpliwości, iż kontrola ta może być dokonana jedynie poprzez zapoznanie się z argumentami sądu, przemawiającymi za przyjętym rozstrzygnięciem. Tym samym jakość uzasadnienia wyroku jest istotnym elementem prawa. Obligatoryjne nakazanie sporządzenia uzasadnień w formie formularzy (art. 99a § 1 k.p.k.), nie dawałoby w realiach niniejszej sprawy właściwego instrumentarium procesowego dla zrealizowania standardu prawa do rzetelnego procesu, gdyż niejednokrotnie, zwłaszcza w sprawach wieloosobowych i wielowątkowych, zarzuty ujęte w części wstępnej apelacji nie przystają do jej wniosków lub wykluczają się od strony formalnoprawnej, czy pozostają oderwane od wskazanej podstawy odwoławczej, bądź też formułowane są dopiero w uzasadnieniu.
W omawianej sprawie zakres podmiotowo-przedmiotowy sprawy, charakter wniesionych środków odwoławczych, sposób sporządzenia apelacji (w tym charakter podniesionych w nich zarzutów), w odniesieniu do przedmiotu samej sprawy oraz tych elementów, które musiały być brane pod uwagę z urzędu, prowadzi do wniosku, że sporządzenie uzasadnienia na formularzu UK 2 skutkowałoby niemożnością rzetelnego i konkretnego ustosunkowania się w toku postępowania do każdego istotnego argumentu zawartego w apelacji stron, a przede wszystkim przedstawienia konkluzji, które dla stron byłyby czytelne i wskazywałyby w jaki sposób dany wniosek został wyprowadzony.
Uzasadnienie stanowiska tut. Sądu stanowią nadto orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego oraz ETPC. Zważyć bowiem należy, że w sytuacji, kiedy art. 91 ust. 2 Konstytucji RP stanowi, iż „ umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową” oraz wobec jednoczesnego stwierdzenia, że formularz nie pozwala na realizowanie obowiązku wynikającego z art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 433 § 1 i 2 k.p.k. zaniechanie sporządzenia uzasadnienia formularzowego okazało się konieczne.
Sporządzenie uzasadnienia wyroku w sposób tradycyjny znajduje oparcie w stanowisku Trybunału Konstytucyjnego wyrażonym w wyroku z dnia 19.12.2006r. w sprawie P 37/05 (OTK-A 2006/11/177). Stosowany zatem wprost przepis art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw i Podstawowych Wolności (Dz.U z 1993r., poz. 61, poz. 284 ze zm.) obliguje sąd drugiej instancji do odniesienia się w uzasadnieniu wyroku do każdego istotnego – na tle konkretnej sprawy – argumentu. Tym samym brak odniesienia do takiej argumentacji stanowi o naruszeniu standardu rzetelnego procesu (tak m.in. ETPC w wyroku z 9.12.199r. Riuz Torija przeciwko Hiszpanii, A. 303-A, w: M.A. Nowicki: „Europejski Trybunał Praw Człowieka, Orzecznictwo, tom 1, Zakamycze 2001, s. 515- 516 i SN w wyroku z 16.01.2007r., sygn. akt V KK 328/06, z 6.04.2011r., sygn. akt V KK 368/10 i inne). Podobne stanowisko przedstawił Trybunał Konstytucyjny na tle art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, wskazując że uzasadnienie orzeczeń jest decydującym komponentem prawa do rzetelnego procesu sądowego i podstawą kontroli zewnętrznej orzeczenia przez organ wyższej instancji, bowiem dokumentuje argumenty przemawiające za przyjętym rozstrzygnięciem (wyrok TK z 16.01.2006r., sygn. SK 30/05, OTK-A 2006, nr 1 poz. 2, teza 4.3 uzasadnienia).
Mając powyższe na uwadze, uwzględniając także stanowisko Trybunału Konstytucyjnego wyrażone w sprawie P 37/05 oraz Sądu Najwyższego przedstawione w sprawie I KA 1/20, formułujące obowiązek sądu odwoławczego do każdorazowej oceny, w związku z kategorycznym brzmieniem art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 433 § 1 i 2 k.p.k., czy w danej sprawie może sporządzić uzasadnienie swojego wyroku na formularzu UK 2, nie naruszając podstawowych gwarancji strony do rzetelnego procesu odwoławczego, Sąd Apelacyjny w sprawie omawianej odstąpił od sporządzenia uzasadnienia w formie przewidzianej w art. 99a § 1 k.p.k.
Prokurator Prokuratury (...)w G.oskarżył J. F. (...) o to, że :
- ⚫
-
w okresie od 01.01.2018r. do 31.12.2018r., w N., gm. Ż., działając ze z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, w porozumieniu z nieustalonym sprawcą, przyjął środki płatnicze pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego z art. 183 § 1 k.k., polegającego na zagospodarowaniu wbrew przepisom odpadów wydanych z placu magazynowego spółki (...) Sp. z o.o. przy ul. (...) w C., a następnie w odniesieniu do tych środków dokonał czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie przestępnego pochodzenia tych środków w ten sposób, że:
a) wyłudził od D. C. (1), będącego prezesem zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z/s w N., poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zawarcia umowy i realizacji usług zagospodarowania odpadów pomiędzy spółkami (...) Sp. z o.o. z/s w C. a (...) Sp. z o.o., poświadczenie nieprawdy w postaci wystawienia faktur VAT za zagospodarowanie odpadów – o numerach: FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...) , FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), FA (...), przy czym faktury te nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych,
b) przyjął od nieustalonej osoby z rachunku (...) kwotę 489.305,56 złotych na rachunek spółki (...), przekazaną pod pozorem zapłaty za wystawione faktury VAT, a następnie korzystając z udzielonego mu ustnego upoważnienia do prowadzenia spraw spółki, i udostępnienia karty płatniczej i kodu PIN wypłacił z rachunku spółki kwotę w tej wysokości, przywłaszczając w tym zakresie wskazane środki stanowiące mienie znacznej wartości znajdujące się w posiadaniu spółki (...) Sp. z o.o.,
c) prowadząc faktycznie sprawy spółki (...), a także jej kontrahentów – swoją działalność gospodarczą prowadzoną pod firmą (...) oraz działalność gospodarczą H. G. (1), przy braku nadzoru ze strony osób prowadzących zgodnie z (...) i KRS te podmioty lub osoby prowadzącej rachunkowość tych podmiotów, zorganizował ich działalność w sposób uniemożliwiający ujawnienie przepływów finansowych pomiędzy nimi i stwierdzenie faktycznego pochodzenia środków pieniężnych, poprzez :
i. generowanie wzajemnych obrotów z tytułu świadczenia usług wynajmu pracowników i sprzętu, bez tworzenia dokumentacji umożliwiającej weryfikację zakresu, rodzaju i czasu faktycznie wykonanej usługi,
ii. zorganizowanie obiegu dokumentów finansowo-księgowych w sposób uniemożliwiający ustalenie, kto i kiedy dany dokument utworzył, czy i kto go zweryfikował i przedłożył w celu zaksięgowania, poprzez praktykę zawierania umów ustnych, pozostawiania dokumentów w tzw. korytku,
(...). zaniechanie dokumentowania obrotu kasowego w spółce (...), a także w jednoosobowych działalnościach gospodarczych, przy faktycznym upoważnieniu do odbioru i zapłaty należności gotówkowych dla J. G. (1), udostępnieniu mu rachunku spółki (...), a także wystawianiu lub rozliczaniu większości faktur gotówkowo,
iv. zaniechanie informowania osób, które prowadziły działalność gospodarczą, względnie były organami spółki z o.o., o zasadniczym z punktu widzenia generowanych przychodów zakresie działań podejmowanych przez J. G. (1), co skutkowało m.in. umieszczaniem ogólnych opisów towarów i usług na fakturach VAT,
przy czym w wyniku popełnienia czynu osiągnął on znaczną korzyść majątkową, w kwocie nie niższej niż 489305,56 złotych, działając tym samym na szkodę spółki (...) Sp. z o.o. z/s w N., (...), (...)-(...) Ż.,
- tj. o przestępstwo z art. 299 § 1 k.k. w związku z art. 299 § 5 i § 6 k.k., w zbiegu z art. 272 k.k. i art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 294 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i art. 11 § 2 k.k.
Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2024r.sygn. akt III K – 72/22 Sąd Okręgowy w Legnicy, na podstawie art. 4 § 1 k.k. przyjmując, iż podstawą poniższych rozstrzygnięć są przepisy kodeksu karnego obwiązujące do 30 września 2023r., orzekł następująco :
I. uznał oskarżonego J. G. (1) za winnego tego, że w okresie od 01.01.2018r. do 31.12.2018r., w N., gm. Ż., działając ze z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonym osobami, przyjął środki płatnicze pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych, polegających na zagospodarowaniu wbrew obowiązującym przepisom poprzez składowanie różnego rodzaju odpadów, w tym odpadów niebezpiecznych, w takich warunkach oraz w taki sposób, że powodowało to istotne obniżenie jakości wody, powietrza, powierzchni ziemi i zniszczenie w świecie roślinnym oraz zwierzęcym w znacznych rozmiarach, to jest czynu z art. 183 § 1 k.k. i art. 182 § 1 k.k., a następnie w odniesieniu do tych środków dokonał czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie przestępnego pochodzenia tych środków w ten sposób, że przyjął na podstawie faktur potwierdzających nieprawdziwe zdarzenia gospodarcze wystawionych przez (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) Sp. z o.o. w C. kwotę 489.305,56 złotych z rachunku (...) na rachunek spółki (...), a następnie za pomocą udostępnionej karty płatniczej i kodu PIN wypłacił z rachunku spółki kwotę w tej wysokości, przy czym w wyniku popełnienia czynu osiągnął on znaczną korzyść majątkową, w kwocie nie niższej niż 489.305,56 złotych, tj. przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. w związku z art. 299 § 5 i § 6 k.k., w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 299 § 5 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i art. 309 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 500 (pięciuset) stawek dziennych po 50 zł każda;
II. na podstawie art. 299 § 7 k.k. orzekł od oskarżonego J. G. (1) przepadek korzyści pochodzących z przestępstwa w kwocie 489.305,56 złotych;
III. na podstawie art. 41 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz zajmowania stanowisk prezesa, członka zarządu, członka rady nadzorczej spółki na okres 8 (ośmiu) lat;
IV. na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i wymierzył mu opłatę w kwocie 5.300,- (pięciu tysięcy trzystu) złotych.
Apelacje od tego wyroku wnieśli:
1) prokurator Prokuratury (...)w G. – na niekorzyść oskarżonego J. G. (1) w części dotyczącej orzeczonej kary;
2) obrońca z wyboru oskarżonego J. G. (1), adw. T. O. – w całości.
Prokurator Prokuratury (...) w G. , powołując się na przepis art. 438 pkt 4 k.p.k., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił: rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec J. G. (1) kary pozbawienia wolności, w sytuacji gdy prawidłowa ocena dowodów i ustalenie okoliczności relewantnych z punktu widzenia oceny stopnia winy, stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz okoliczności mających wpływ na wymiar kar jednostkowych prowadzi do wniosku, że orzeczona kara jest łagodna w stopniu rażącym, w szczególności oskarżony działał motywowany chęcią uzyskania korzyści materialnej z nielegalnych działań w postaci składowania niebezpiecznych odpadów, naruszył wiele dóbr prawnych - prawidłowe funkcjonowanie obrotu finansowego, ochrona wymiaru sprawiedliwości przed utrudnianiem ustaleń zmierzających do odzyskania korzyści majątkowych pochodzących z czynów zabronionych, legalność pochodzenia pieniędzy i innych wartości majątkowych, nadto jego czyn był powiązany z przestępstwem bazowym - przestępstwem przeciwko środowisku o znacznej społecznej szkodliwości, oskarżony działał w sposób przemyślany i wysublimowany - maskował swoją rzeczywistą rolę w przestępczym procederze poprzez stworzenie spółki (...) i wskazanie*jako wspólnika oraz prezesa ww. spółki D. C., który w rzeczywistości pełnił rolę tzw. słupa, jego czyn odnosił się do znacznej kwoty przetransferowanych środków pieniężnych, nadto jego dotychczasowa linia życiowa i postawa w toku postępowania wskazują, że jest sprawcą zdemoralizowanym, nie odnoszącym się krytycznie do przypisanego mu czynu, przy czym na skutek wymiaru kary nie oddającej stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu kara ta nie realizuje w wystarczającej mierze celów w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, z jednoczesnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych.
Podnosząc powyższy zarzut, prokurator Prokuratury (...) w G. wniósł o: zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu J. G. (1) za czyn wskazany w punkcie I części wstępnej wyroku kary 3 (trzech) lat pozbawienia wolności, obok orzeczonej kary grzywny.
Obrońca z wyboru oskarżonego J. G. (1), adw. T. O. , powołując się na przepisy art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:
1) obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku, tj. art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. polegającą na przekroczeniu prawa do swobodnej oceny dowodów i jednostronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego wyłącznie pod kątem jego interpretacji na niekorzyść oskarżonego w szczególności poprzez pominięcie, iż z materiału dowodowego sprawy nie wynika, aby oskarżony osobiście wypłacał z bankomatu lub w placówce bankowej środki pieniężne w kwocie 489.305,56 złotych, przy braku wskazania przez Sąd miejsc, dat i wysokości wypłaconych środków pieniężnych, pominięcia, iż spółka (...) sp. z o.o. w C. jest spółką legalnie działającą, której spektrum działalności jest zagospodarowanie odpadów, prowadzeniu przez D. C. (1), prezesa (...) legalnej spółki i prowadzeniu bieżących spraw spółki i kontroli nad obrotem kasowym oraz wydatkowania kwot pobranych z kasy środków pieniężnych na bieżące sprawy związane z prowadzeniem spółki w tym realizacje umów z kontrahentami, zawieranie umów z kontrahentami na odległość, nadzór miejsc inwestycji czy sprawdzenie dokumentów spółki w siedzibie spółki w N., przekazywanie i pozostawianie środków pieniężnych na bieżące wydatki spółki oraz bieżącą spłatę zobowiązań spółki na rzecz Urzędu Skarbowego w G. czy opłat leasingowych z bieżących w tym aktualnych dochodów spółki, wykonania umów przez spółkę z kontrahentami i braku spraw sądowych przeciwko spółce, akceptacji rocznych sprawozdań spółki przez Sąd przy braku podstaw do ogłoszenia jej upadłości, braku przeanalizowania dokumentacji odpadowej w tym dokumentów (...), pominięcia zeznań P. F. (1) i A. D. (1) w przedmiocie umowy brokerskiej jak i okresu oraz rodzaju współpracy pomiędzy (...) sp. z o.o., a firmą (...) przy istnieniu rzeczywistych zdarzeń gospodarczych i nieprawomocnego uniewinnienia świadków od popełnienia zarzucanych im czynów, treści zeznań biegłej M. B. (1) w przedmiocie braku wydania opinii w zakresie przeprowadzonych transakcji pomiędzy (...) sp. z o.o. przy braku wskazania z jakich konkretnych przestępstw i personalnie przez kogo i kiedy popełnionych pochodzą środki pieniężne stanowiące przedmiot przestępstwa z art. 299 § 1 k.k., zaniechanie wskazania przez Sąd z jakiego wyroku wydanego przeciwko oskarżonemu wynika przestępstwo bazowe;
2) błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, iż oskarżony z góry powziętym zamiarem w krótkich odstępach czasu wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi sprawcami przyjął środki płatnicze pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego z art. 183 § 1 k.k. i art. 182 § 1 k.k., polegającego na zagospodarowaniu wbrew przepisom odpadów w tym odpadów niebezpiecznych wydanych z placu magazynowego spółki (...) sp. z o.o. w C., a następnie w odniesieniu do tych środków dokonał czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie przestępnego pochodzenia tych środków w sytuacji gdy spółka (...) sp. z o.o. w C. w okresie objętym zarzutem była spółką legalnie działającą, której spektrum działalności było zagospodarowanie odpadów jak i spółka (...), której prezes D. C. (1) dokonywał prowadzenia bieżących spraw spółki i kontroli nad obrotem kasowym oraz wydatkowania kwot pobranych z kasy na bieżące sprawy związane z prowadzeniem spółki w tym realizacje umów z kontrahentami, zawieranie umów z kontrahentami na odległość, nadzór miejsc inwestycji czy sprawdzenie dokumentów spółki w siedzibie spółki w N., przekazywanie i pozostawianie środków pieniężnych na bieżące wydatki spółki oraz bieżącą spłatę zobowiązań spółki na rzecz Urzędu Skarbowego w G. czy opłat leasingowych z bieżących w tym aktualnych dochodów spółki, która wykonała umowy z kontrahentami przy braku spraw sądowych przeciwko spółce ze strony kontrahentów spółki oraz akceptacji rocznych sprawozdań spółki przez Sąd Rejestrowy i braku podstaw do ogłoszenia jej upadłości przy zaniechania przeanalizowania przez Sąd dokumentacji odpadowej w tym dokumentów (...) czy zaniechanie wskazania przez Sąd z jakiego wyroku wydanego przeciwko oskarżonemu wynika przestępstwo bazowe przy jednoczesnym braku wskazania z jakich konkretnych przestępstw kiedy i personalnie przez kogo popełnionych pochodzą środki pieniężne stanowiące przedmiot przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. ograniczając się do stwierdzenia działania oskarżonego wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami, a dokonanie współpracy pomiędzy spółkami potwierdzają zeznania P. F. (1) i A. D. (1) oraz zaniechania wskazania przez Sąd miejsc , dat i wysokości wypłaconych przez oskarżonego środków pieniężnych w łącznej kwocie 489.305,56 złotych, czego nie potwierdza żaden dowód w sprawie , które to dowody zdaniem obrony przemawiają przeciwko uznaniu, iż oskarżony dokonał zarzucanych mu przestępstw.
Podnosząc powyższe zarzuty, obrońca z wyboru oskarżonego J. G. (1), adw. T. O., wniósł o:
1) zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu;
2) ewentualnie – uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji .
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Nie zasługiwała na uwzględnienie apelacja wniesiona zarówno przez prokuratora Prokuratury (...) w G. na niekorzyść oskarżonego w części dotyczącej orzeczonej kary, jak i apelacja obrońcy z wyboru oskarżonego J. G. (1), adw. T. O..
Wbrew zarzutom podniesionym w apelacji obrońcy oskarżonego, przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy Sąd Okręgowy w Legnicy respektował zasady procesowe, w tym zasadę prawdy materialnej (art. 2 § 2 k.p.k.), zasadę bezstronności (art. 4 k.p.k.), zasadę in dubio pro reo (art. 5 k.p.k.), a także zasadę swobodnej oceny dowodów (art. 7 k.p.k.). Dokonane w wyroku ustalenia faktyczne wolne są od błędów i uwzględniają całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy (art. 410 k.p.k.). Swoje stanowisko Sąd I instancji uzasadnił w sposób prawidłowy i rzeczowy, nie pomijając żadnej z istotnych okoliczności i odnosząc się do każdego istotnego i ujawnionego na rozprawie głównej dowodu. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku w sposób rzeczowy odnosi się do najistotniejszych okoliczności sprawy i, wbrew zarzutom obrońców oskarżonego, wypełnia wymogi określone w przepisie art. 424 k.p.k. i pozwala na kontrolę instancyjną zaskarżonego wyroku.
Także orzeczone wobec oskarżonego J. G. (1) za przypisane przestępstwo kary: 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w wysokości 500 (pięciuset) stawek dziennych, z ustaleniem wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych, nie były ani rażąco łagodne, ani rażąco surowe. Trzeba bowiem przypomnieć, że kary te zostały połączone z orzeczonym na podstawie art. 299 § 7 k.k. przepadkiem korzyści pochodzących z przestępstwa w wysokości 489.305,56 złotych, jak również orzeczonym na podstawie art. 41 § 1 k.k. wobec oskarżonego zakazem zajmowania stanowisk prezesa, członka zarządu, członka rady nadzorczej spółki na okres 8 (ośmiu) lat.
W tym kontekście, nie zasługiwała na uwzględnienie apelacja prokuratora Prokuratury (...) w G. wniesiona na niekorzyść oskarżonego i domagająca się znacznie surowszej kary w wymiarze 3 (trzech) lat pozbawienia wolności. Nie było także podstaw do łagodzenia kary w kontekście apelacji obrońcy oskarżonego (na podstawie art. 447 § 1 k.p.k. albo art. 433 § 2 k.p.k.).
Argumentacja wyrażona w apelacji prokuratora co do potrzeby orzeczenia znacząco zaostrzonej kary była całkowicie nieprzekonująca, a zaproponowana kara pozbawienia wolności była rażąco niewspółmierna, niesprawiedliwa i nie realizowała w odpowiednim stopniu celów kary z art. 53 § 1 i 2 k.k. Notabene, takiej samej kary domagał się prokurator podczas rozprawy głównej, kiedy to oskarżony J. G. (1) stał pod znacznie szerszym zarzutem (obejmującym także wyczerpanie znamion przestępstwa przywłaszczenia mienia znacznej wartości z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.), gdy tymczasem takie przestępcze zachowania Sąd I instancji wyeliminował z opisu czynu przypisanego oskarżonemu, a oskarżyciela publiczny w tym zakresie apelacji nie złożył. Z tych powodów, nie uwzględniono zarzutów i wniosków apelacji i zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.
Aby zapewnić przejrzystość argumentacji, w dalszej części niniejszego uzasadnienia zostaną przedstawione uwagi dotyczące obu apelacji, na tle postawionych w nich zarzutów, odnoszące się do przestępstwa przypisanego oskarżonemu.
Zarzuty apelacji obrońcy z wyboru, adw. T. O. odnoszące się do przypisania oskarżonemu J. G. (1) przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. w związku z art. 299 § 5 i § 6 k.k., w zw. z art. 12 § 1 k.k.
I. Jak już wyżej wskazano, nie zasługiwała na uwzględnienie apelacja obrońcy z wyboru oskarżonego J. G. (1), adw. T. O..
Na podstawie zebranego materiału dowodowego, Sąd Okręgowy w Legnicy jednoznacznie i słusznie stwierdził, że oskarżony J. G. (1) dopuścił się przestępstwa z art. z art. 299 § 1 k.k. w związku z art. 299 § 5 i § 6 k.k., w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 299 § 5 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i art. 309 k.k., polegającego na tym, że w okresie od 01.01.2018r. do 31.12.2018r., w N., gm. Ż., działając ze z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonym osobami, przyjął środki płatnicze pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych, polegających na zagospodarowaniu wbrew obowiązującym przepisom poprzez składowanie różnego rodzaju odpadów, w tym odpadów niebezpiecznych, w takich warunkach oraz w taki sposób, że powodowało to istotne obniżenie jakości wody, powietrza, powierzchni ziemi i zniszczenie w świecie roślinnym oraz zwierzęcym w znacznych rozmiarach, to jest czynu z art. 183 § 1 k.k. i art. 182 § 1 k.k., a następnie w odniesieniu do tych środków dokonał czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie przestępnego pochodzenia tych środków w ten sposób, że przyjął na podstawie faktur potwierdzających nieprawdziwe zdarzenia gospodarcze wystawionych przez (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) Sp. z o.o. w C. kwotę 489.305,56 złotych z rachunku (...) na rachunek spółki (...), a następnie za pomocą udostępnionej karty płatniczej i kodu PIN wypłacił z rachunku spółki kwotę w tej wysokości, przy czym w wyniku popełnienia czynu osiągnął on znaczną korzyść majątkową, w kwocie nie niższej niż 489.305,56 złotych.
Podstawę do takich ustaleń faktycznych dawały Sądowi I instancji zebrane dowody, ocenione w sposób swobodny, analityczny i krytyczny w odniesieniu do linii obrony oskarżonego J. G. (1), a w szczególności:
1) zeznania świadka D. C. (1) (k. 89, 10, 79-80, 634-636, 1176-1180, 1454-1456, 2278v.- (...));
2) zeznania świadka M. A. (k. 1731-1732, 2269-2270);
3) zeznania świadka N. S. (k. 1403-1407, 2274-2275);
4) zeznania świadka M. N. (1) (k. 1449-1451, 2275);
5) zeznania świadka K. K. (1) (k. 837-838, 1381-1383, 2276-2277);
6) zeznania świadka Z. K. (1) (k. 811-813, 2277);
7) zeznania świadka G. W. (k. 839-840, 2277);
8) zeznania świadka K. S. (1) (k. 27-28, 628-629, 829-834, 1339-1342, 2277-2278);
9) zeznania świadka M. K. (1) (k. 1486-1487, 2297);
10) zeznania świadka M. B. (2) (k. 846-847, 2298);
11) zeznania świadka P. B. (k. 1490-1491, 2298);
12) zeznania świadka H. L. (k. 1552-1553, 2306);
13) zeznania świadka P. H. (k. 841-842, 1345-1346, 2307);
14) zeznania świadka T. M. (1) (k. 1506-1508, 2307-2308);
15) zeznania świadka P. K. (1) (k. 1599-1600, 2342-2343);
16) zeznania świadka A. D. (1) (załącznik (...) – k. 50-57, 187-191; załącznik (...) – k. 56-57, 1153-1157, 1902-1903, 2358-2360);
17) zeznania świadka P. F. (1) ( załącznik (...) – k.178-179, 196-197, 1158-1163, 2360-2361);
18) zeznania świadka E. H. (załącznik (...) – k. 128-131, 1724-1726, 2371-2372);
19) zeznania świadka J. T. ((...)) (k. 2377-2378);
20) zeznania świadka J. O. (załącznik (...) – k. 3-6, 137-143, 172-173, 180-181, 199, 2378);
21) umowa rachunku o kartę płatniczą dla spółki (...) w (...) oraz historia rachunku (k. 38-44, 45-59, 131-140);
22) pismo Starosty (...) z 10 sierpnia 2019 r. (k. 810);
23) pismo z (...) Marszałka Województwa (...) z 25 marca 2021 r. (k. 1364-1376);
24) karty czasu pracy D. C. (1) w (...) za 2018 r. (k. 768-781);
25) faktury VAT (...) (k. 852-861, 866-869, 872-882, 883-884, 885-889, 891-892, 904-908, 916-922, 932-942, 947-954, 959-964, 979-982, 988-992, 1015-1018, 1064-1069);
26) wyciągi z rachunku spółki (...) z dokumentacji księgowej za okresy: XII, XI, X, IX, VIII, VII, VI, V, IV, III, II 2018r. oraz XII 2017r. z raportami kasowymi (k. 1000-1014, 1019-1035, 1039-1063, 1077-1111);
27) dokumentacja z (...) (k. 1128-1142);
28) dokumentacja z (...) Sp. z o.o. dot. zlecenia przyjęcia ziem (k. 1143-1150);
29) rejestr VAT za miesiąc V 2018r. spółki (...) z dowodami wpłat gotówkowych (k. 858-859);
30) rejestr VAT za miesiąc IV 2018r. spółki (...) (k. 867);
31) rejestr VAT sprzedaży za miesiące II, III i VI 2018r. spółki (...) (k. 877, 887-888, 920-922);
32) zestawienie sald i obrotów (...) za l 2018r. (k. 889);
33) zestawienie sald i obrotów (...) za cały 2018r. (k. 893-895);
34) notatka z ustaleń KPP w J. (k. 639);
35) historia rachunku spółki (...) w (...) S.A. na nośniku (k. 1347-1350);
36) historia rachunku spółki (...) za okres od 01.01.2019r. do 31.12.2020r. z nośnikiem (k. 1351-1353);
37) informacja z (...) (k. 1377);
38) informacja z (...) z dokumentacją umowną (k. 1311-1323);
39) informacja z (...) z dokumentacją umowną (k. 1324-1336);
40) opinia z zakresu badań pisma ręcznego (załącznik (...) – k. 20-41);
41) protokół kontroli nr (...) (załącznik (...) – k. 52-60);
42) protokół kontroli nr (...) (załącznik (...) – k. 61-63);
43) protokół kontroli nr (...) (załącznik (...) – k. 64-69);
44) umowa (...) z 25 sierpnia 2017r. (załącznik (...) – k. 54);
45) oświadczenie A. D. (1) z 16 stycznia 2018r. (załącznik (...) – k. 55);
46) karty przekazania odpadów (...) (załącznik (...) – k. 58-72);
47) karty przekazania odpadów i ewidencja odpadów za 2017r. przekazane przez (...) w formie elektronicznej (załącznik (...) – k. 73-74);
48) raport z analizy kryminalnej (załącznik (...) – k. 91-134);
49) protokół zatrzymania ze spisem i opisem rzeczy (załącznik (...) k. 46-50);
50) protokół przyjęcia informacji od P. F. (1) wraz z fakturami za zagospodarowanie odpadów (...) (załącznik (...) – k. 105-123);
51) odpis z (...) (k. 621-624);
52) historia rachunku (...) wraz z analizą przepływów finansowych (załącznik (...) – k. 161, 177-186);
53) protokoły przeszukań ze spisem i opisem dokumentacji (...) (załącznik (...) – k. 85-89);
54) protokół oględzin (...) (załącznik (...) – k. 72-73, 90);
55) opinia biegłego z zakresu rachunkowości (k. 2030-2090);
56) historia rachunku (...) (k. 2022-2029);
57) pismo przekazujące dokumenty księgowe (k. 691);
58) informacja z Banku (...) (k. 1444);
59) informacja z Banku (...) (k. 1446);
60) informacja z (...) Bank S.A. (k. 1696-1697);
61) historia operacji bankowych (...) Bank S.A. (k. 1698-1723);
62) protokół oględzin akt (...) z 8 marca 2022 r. z załączonymi dokumentami (k. 1750-1788).
Wskazane wyżej dowody zostały ocenione przez Sąd Okręgowy w Legnicy na tle danych o wynikach innych postępowań karnych, związanych z zarzutami kierowanymi w niniejszej sprawie wobec oskarżonego J. G. (1), a w szczególności co do ustaleń, czy istniały przestępstwa bazowe związane z nielegalny obrotem odpadami, z których pochodziły środki finansowe, czy środki te uzyskał oskarżony J. G. (1) oraz czy rzeczywiście swoim zachowanie wyczerpał znamiona tzw. prania brudnych pieniędzy. Mowa o następujących dokumentach:
1) odpisie aktu oskarżenia w sprawie o sygn. akt II K – 52/19 Sądu Okręgowego w Poznaniu (k. 2387-2818), który miał potwierdzać, że toczy się postępowanie wobec osób prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą (...) sp. z o.o., w tym między innymi wobec oskarżonych: A. D. (1) i P. F. (1) o przestępstwa z art. 183 § 1 k.k. i inne. Chociaż w tej sprawie zapadł przed Sądem I instancji wyrok uniewinniający, to jednak orzeczenie to zostało uchylone przez Sąd Odwoławczy i sprawę przekazano do ponownego rozpoznania. Właśnie w tym postępowaniu, co słusznie skonstatował Sąd Okręgowy w Legnicy, oskarżona A. D. (1) (świadek w niniejszej sprawie) że jedyną osobą, z którą prowadziła rozmowy handlowe był oskarżony J. G. (1), a zatem rzekome transakcje (...) z (...) mogły mieć związek z nielegalną działalnością oskarżonego J. G. (1) i stanowić chociażby zapłatę za nielegalne przyjmowanie i składowanie niebezpiecznych odpadów. W sprawie tej zapadł nieprawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 27 maja 2021r. sygn. akt III K – 360/19, który został uchylony wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 12 maja 2022r. sygn. akt II AKa – 224/21 i sprawę m.in. oskarżonych: A. D. (1) i P. F. (1) przekazano do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji (k. …);
2) prawomocnym wyroku Sądu Rejonowego w G. z dnia 13 kwietnia 2023r. sygn. akt II K – 1645/20 wraz z uzasadnieniem (k. 2413-2462, 2634-2656, 2727-2732), zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 26 marca 2024r. sygn. akt IV Ka – 592/23 (k. 2733-2734), którym J. G. (1) został skazany za następujące przestępstwa:
a) za przestępstwo z art. 183 § 1 k.k. w zw. z art. 185 § 1 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. , polegający na tym, że: w okresie od czerwca 2016r. do 24 lipca 2018 roku w J., na działkach (...), woj. (...), wbrew przepisom art. 16 ust. 1, art. 23 ust. 1 i 2 pkt 3, art. 25 ust. 1 i 4, art. 26 ust. 1 i 3, art. 41, art. 66 ust. 1, art. 67 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012r. o odpadach, działając umyślnie, wspólnie i w porozumieniu z osobą, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania, wbrew obowiązującym przepisom, składował różnego rodzaju odpady, w tym odpady niebezpieczne, w takich warunkach oraz w taki sposób i ilości, że spowodowało to istotne obniżenie jakości wody, powietrza, powierzchni ziemi i zniszczenie w świecie roślinnym oraz w zwierzęcym w znacznych rozmiarach, na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, z zobowiązaniem, na podstawie art. 47 § 2 k.k. do zapłaty nawiązki na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w wysokości 10.000 złotych;
b) za przestępstwo z art. 183 § 1 k.k. i art. 164 § 1 k.k. w zw. z art. 163 § 1 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z 11 § 2 k.k. oraz art. 12 § 1 k.k. , polegające na tym, że: w okresie od marca 2017r. do 2 września 2019r. w G., przy ul. (...), działając umyślnie, wspólnie i w porozumieniu z osobą, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania, bez wymaganych zezwoleń i wbrew obowiązującym przepisom ustawy z dnia 14 grudnia 2012r. o odpadach, składował na spękanym podłożu betonowym, które nie zapewnia odpowiedniej izolacji od środowiska gruntowo-wodnego, w otwartych i rozszczelnionych pojemnikach powodujących infiltrację zanieczyszczeń do środowiska wodno-gruntowego oraz do studzienek kanalizacyjnych podłączonych siecią pośrednio do rzeki O., a także emisję lotnych związków organicznych do powietrza, odpady w ilości co najmniej 3.353.680 litrów, umieszczone w nieoznakowanych metalowych beczkach oraz plastikowych pojemnikach 1000 litrowych typu mauser, w tym odpady niebezpieczne, m.in. odpady farb i lakierów, zawierające rozpuszczalniki organiczne lub inne substancje niebezpieczne, inne pozostałości podestylacyjne i poreakcyjne, zawiesiny wodne farb lub lakierów zawierające rozpuszczalniki organiczne lub inne substancje niebezpieczne, szlamy farb drukarskich zawierające substancje niebezpieczne, odpadowe kleje i szczeliwa zawierające rozpuszczalniki organiczne lub inne substancje niebezpieczne, zużyte materiały szlifierskie zawierające substancje niebezpieczne, inne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe, szlamy i odpady stałe zawierające inne rozpuszczalniki, opakowania zawierające pozostałości substancji niebezpiecznych lub nimi zanieczyszczone, sorbenty, materiały filtracyjne (w tym filtry olejowe nieujęte w innych grupach),tkaniny do wycierania (np. szmaty, ścierki) i ubrania ochronne zanieczyszczone substancjami niebezpiecznymi, filtry olejowe, organiczne odpady zawierające substancje niebezpieczne, w takich warunkach, w taki sposób oraz ilości, że mogło to spowodować istotne obniżenie jakości wody i powierzchni ziemi oraz zniszczenie w świecie roślinnym i zwierzęcym w znacznych rozmiarach, zagrażać życiu i zdrowiu człowieka, poprzez niezorganizowaną emisję do powietrza węglowodorów BTX, w szczególności ksylenu na obszar około 85,69 ha, na obszar zamieszkały i uczęszczany przez wiele osób, a nadto składując w opisany wyżej sposób oraz ilości wyżej wymienione odpady wobec ich właściwości chemicznych, w szczególności wysokiego ich stopnia palności oraz zdolności tworzenia mieszanin wybuchowych, rozszczelnienia pojemników, braku ich zabezpieczeń, ustawienia pojemników w sposób piętrowy, bez oznaczeń identyfikujących rodzaj odpadu, w sposób narażający odpady na działanie czynników atmosferycznych, w szczególności naruszający przepisy o ochronie przeciwpożarowej, sprowadził bezpośrednie niebezpieczeństwo zdarzenia polegającego na niekontrolowanym zapłonie, wybuchu i gwałtownym rozprzestrzenieniu się ognia mającego postać pożaru lub eksplozji materiałów wybuchowych i łatwopalnych, zagrażającego życiu lub zdrowiu wielu osób oraz mieniu w znacznych rozmiarach, na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności, z zobowiązaniem, na podstawie art. 47 § 2 k.k. do zapłaty nawiązki na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w wysokości 30.000 złotych;
c) za przestępstwo z art. 182 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. , polegające na tym, że: w okresie od marca 2017r. do 10 maja 2017r. w G., przy ul. (...), działając umyślnie, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, spowodował zanieczyszczenie wody, powietrza i powierzchni ziemi w takiej ilości i postaci, że mogło to spowodować istotne obniżenie jakości wody i powierzchni ziemi oraz zniszczenie w świecie roślinnym i zwierzęcym w znacznych rozmiarach w ten sposób, że doprowadził do przeniknięcia do kanalizacji burzowej różnego rodzaju substancji, w tym zmieszanych farb i lakierów, benzyn i olejów odpadów niebezpiecznych, składowanych na działce, położonej przy ul. (...) w G., na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, z zobowiązaniem, na podstawie art. 47 § 2 k.k. do zapłaty nawiązki na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w wysokości 10.000 złotych;
d) za przestępstwo z art. 163 § 1 pkt 1 i 3 k.k. i art. 182 § 1 k.k. w zw. z art. 185 § 1 k.k. i w zw. z art. 11 § 2 k.k. , polegające na tym, że: w dniu 24 lipca 2018r. w J., na działkach (...), woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z osobą, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania, wbrew przepisom art. 16 ust. 1, art. 23 ust. 1 i 2 pkt 3, art. 25 ust. 1 i 4, art. 26 ust. 1 i 3, art. 41, art. 66 ust. 1, art. 67 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012r. o odpadach oraz nie stosując się do decyzji Wójta Gminy R. z dnia 15 grudnia 2016r., nr (...), nakazującej usunięcie odpadów, składował odpady, w tym odpady niebezpieczne w postaci m.in. farb, lakierów, klei, tworzyw sztucznych, gumy, substancji ropopochodnych, w takich warunkach oraz w taki sposób, że mogło to doprowadzić do niekontrolowanego ich zapłonu, wybuchu i gwałtownego rozprzestrzeniania się ognia, przez co sprowadził zdarzenie mające postać pożaru składowiska odpadów, eksplozji materiałów łatwopalnych, rozprzestrzeniania się substancji trujących i duszących w postaci dymu, zagrażające życiu lub zdrowiu wielu osób, a w szczególności 342 górników zatrudnionych w kopalni (...) S.A. Oddział (...) szyb (...) oraz mieniu w wielkich rozmiarach, tj. lasu przyległego do składowiska odpadów, szybu górniczego oraz masztu radiowo - telewizyjnego, skutkiem czego do atmosfery, gleby i wody uwolniono chmurę pyłu oraz substancje trujące w postaci metali ciężkich, tlenków, węglowodorów, cyjanowodoru, a w szczególności dioksyn i ich pochodnych, mogących zagrozić życiu i zdrowiu człowieka oraz skutkujące zniszczeniem w świecie roślinnymi i zwierzęcym w znacznych rozmiarach oraz spowodowały istotne obniżenie jakości powietrza, powierzchni ziemi oraz istotne obniżenie jakości wód podziemnych, w szczególności gruntowych, na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności, z zobowiązaniem, na podstawie art. 47 § 2 k.k. do zapłaty nawiązki na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w wysokości 50.000 złotych;
e) za przestępstwo z art. 183 § 1 k.k. i art. 164 § 1 k.k. w zw. z art. 163 § 1 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz art. 12 § 1 k.k. , polegające na tym, że: w okresie od lipca 2019r. do dnia 3 września 2019r., na terenie firmy (...) z siedzibą w m. P. nr (...)w gm. Ś., woj. (...), posesji należącej do D. B. oraz na skrzyniach ładunkowych, znajdujących się na tym terenie pojazdów, jak też na naczepie pojazdu, zaparkowanej bezpośrednio przy tej posesji, działając umyślnie, wspólnie w porozumieniu z D. B., wbrew obowiązującym przepisom ustawy z dnia 14 grudnia 2012r. o odpadach, składował odpady łącznie w 127 niezabezpieczonych przed wpływem czynników atmosferycznych, jak też nieoznaczonych, niezabezpieczonych przed dostępem osób trzecich mauserach o pojemności 1000 litrów każdy, w tym odpady niebezpieczne w postaci mieszanin kwasów azotowego i siarkowego, charakteryzujące się silną toksycznością dla ludzi i środowiska, jak też substancje ropopochodne w takich warunkach i w taki sposób, że spowodowało to zagrożenie dla życia i zdrowia człowieka, mogło spowodować istotne obniżenie jakości wody, powietrza lub powierzchni ziemi lub zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, a nadto składując w opisany wyżej sposób oraz ilości wyżej wymienione odpady, wobec ich właściwości chemicznych, w szczególności wysokiego ich stopnia palności oraz zdolności tworzenia mieszanin wybuchowych, rozszczelnienia pojemników, braku ich zabezpieczeń, bez oznaczeń identyfikujących rodzaj odpadu, w sposób narażający odpady na działanie czynników atmosferycznych, w szczególności naruszający przepisy o ochronie przeciwpożarowej, sprowadził bezpośrednie niebezpieczeństwo zdarzenia polegającego na niekontrolowanym zapłonie, wybuchu i gwałtownym rozprzestrzenieniu się ognia mającego postać pożaru lub eksplozji materiałów wybuchowych i łatwopalnych, zagrażającego życiu lub zdrowiu wielu osób, na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, z zobowiązaniem, na podstawie art. 47 § 2 k.k. do zapłaty nawiązki na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w wysokości 15.000 złotych;
f) za przestępstwo z art. 183 § 1 k.k. i art. 164 § 1 k.k. w zw. z art. 163 § 1 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. , polegające na tym, że: w dniu 3 września 2019r. w G., woj. (...), na działkach oznaczonych nr geodezyjnym (...), (...), (...), położonych przy ul. (...), działając umyślnie, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G., J. K. (1), M. N. (1), wbrew wymaganym prawem pozwoleniom, obowiązującym przepisom dotyczącym transportu i składowania odpadów, po uprzednim dokonaniu transportu z posesji D. B. w P. odpadów niebezpiecznych, m.in. w postaci mieszanin kwasów azotowego i siarkowego, substancji ropopochodnych, zgromadzonych w 26 mauserach o pojemności 1000 litrów każdy, ich wyładunku, składował je w takich warunkach i w taki sposób, że mogło to spowodować zagrożenie dla życia i zdrowia człowieka, spowodować istotne obniżenie jakości wody, powietrza oraz powierzchni ziemi, jak też zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, a nadto składując w opisany wyżej sposób oraz ilości wyżej wymienione odpady, w tym odpady niebezpieczne wobec ich właściwości chemicznych, w szczególności wysokiego ich stopnia palności oraz zdolności tworzenia mieszanin wybuchowych, rozszczelnienia pojemników, braku ich zabezpieczeń, bez oznaczeń identyfikujących rodzaj odpadu, w sposób narażający odpady na działanie czynników atmosferycznych, w szczególności naruszający przepisy o ochronie przeciwpożarowej, sprowadził bezpośrednie niebezpieczeństwo zdarzenia polegającego na niekontrolowanym zapłonie, wybuchu i gwałtownym rozprzestrzenieniu się ognia mającego postać pożaru lub eksplozji materiałów wybuchowych i łatwopalnych zagrażającego życiu lub zdrowiu wielu osób oraz mieniu w wielkich rozmiarach, na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, z zobowiązaniem, na podstawie art. 47 § 2 k.k. do zapłaty nawiązki na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w wysokości 10.000 złotych;
g) za przestępstwo z art. 183 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. , polegające na tym, że: w okresie od kwietnia 2019r. do dnia 4 grudnia 2019r. w (...), w gm. J., woj. (...), na terenie gospodarstwa rolnego należącego do K. K. (2), działając z nim wspólnie i w porozumieniu, składował bez wymagalnego zezwolenia, wbrew przepisom ustawy, w taki sposób i w takich warunkach, że mogło to zagrozić życiu lub zdrowiu człowieka lub spowodować obniżenie jakości wody, powietrza lub powierzchni ziemi lub zniszczenie w świecie roślinnym i zwierzęcym 77 sztuk pojemników typu mauser o pojemości 1000 litrów każdy oraz 37 plastikowych i metalowych beczek o różnej pojemności, zawierające substancje stałe, sypkie i płynne, stanowiące różnego rodzaju odpady, w tym odpady niebezpieczne, jak odpady zawierające rozpuszczalniki organiczne lub inne substancje niebezpieczne, szlamy z usuwania farb i lakierów, zawierające rozpuszczalniki organiczne lub inne substancje niebezpieczne, zawiesiny wodne farb lub lakierów zawierające rozpuszczalniki organiczne lub inne substancje niebezpieczne, odpady z odłuszczania zawierające substancje niebezpieczne, inne odpady zawierające substancje niebezpieczne, wodne ciecze myjące, opakowania zawierające pozostałości substancji niebezpiecznych lub nimi zanieczyszczone, na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, z zobowiązaniem, na podstawie art. 47 § 2 k.k. do zapłaty nawiązki na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w wysokości 15.000 złotych;
Ostatecznie wymienionym wyrokiem wymierzono skazanemu J. G. (1) karę łączną 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności.
Porównanie okresów popełnienia przez oskarżonego J. G. (1) wymienionych przestępstw, zwłaszcza w latrach 2017-2018 , jak również sposób i okoliczności ich popełnienia, z wykorzystaniem działalności gospodarczej podmiotów prowadzonych bezpośrednio przez niego oraz w imieniu których działał, potwierdzało popełnienie przestępstwa przypisanego mu w zaskarżonym wyroku;
3) prawomocnym wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 30 marca 2022r. sygn. akt III K – 80/21 (k. 2446-2454), zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 27 lipca 2022r. sygn. akt II AKa – 208/22 skazującym D. C. (1) za przestępstwo z art. 296 § 3 k.k., polegające na tym, że: w okresie od 1.01.2018r. do 31.12.2018r. w N. i W., nie dopełnił swoich obowiązków jako prezes zarządu Spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w N., poprzez udostępnienie innym osobom karty i danych dostępowych do rachunku bankowego Spółki, odstąpienie od bieżącego prowadzenia spraw Spółki i kontroli nad obrotem kasowym w spółce w każdym kolejnym miesiącu rozliczeniowym oraz zezwolenie na księgowanie pobranych z kasy przez inne osoby na cele nieudokumentowane dowodami księgowymi środków pieniężnych jako zaliczki pobrane na poczet przyszłych zysków Spółki przez prezesa zarządu, co skutkowało powstaniem uszczerbku w aktywach spółki na łączną kwotę 1.097.709,56 złotych, a tym samym stanowiło wyrządzenie jej szkody majątkowej w wielkich rozmiarach. Sposób popełnienia tego przestępstwa z przez D. C. (1) potwierdzał, że w spółce (...) był jedynie figurantem, a faktycznym decydentem i osobą podejmującą działania gospodarcze, w tym zwłaszcza związane z nielegalnym obrotem odpadami był oskarżony J. G. (1), który od D. C. (1) otrzymał dostęp do karty bankomatowej, co umożliwiło mu wypłatę pieniędzy, czy też wpływ na wystawienie nierzetelnych dokumentów. Trafnie także Sąd I instancji przyjął, że D. C. (1) akceptował takie postępowanie i swoja rolę. Takie wnioski potwierdzały również dowody osobowe, to znaczy przedstawione wyżej i omówione przez Sąd Okręgowy w Legnicy zeznania świadków (pracowników, kontrahentów), mających do czynienia ze spółką (...), którzy wyłączni oskarżonego J. G. (1), a nie D. C. (1) traktowali jako przedstawiciela tego podmiotu i osobę decydującą o przedsięwzięciach podejmowanych przez ten podmiot.
II. Jak już wyżej wskazano, w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy w Legnicy przeprowadził gruntowną analizę zebranych dowodów, odnosząc się odrębnie do każdego dowodu osobowego, jak również do każdego z wykorzystanych dowodowo dokumentów. Wspomniany materiał dowodowy w sposób jasny dał podstawę do poniższych wniosków.
Po pierwsze, na podstawie przeprowadzonej analizy materiału dowodowego, szczególnie zeznań świadków pracujących w firmach prowadzonych albo reprezentowanych przez oskarżonego J. G. (1) oraz członków jego najbliższej i dalszej rodziny, czyli świadków: Ł. G. (k. 1484-1485) i D. C. (1) (k. 89, 10, 79-80, 634-636, 1176-1180, 1454-1456, 2278v.- (...)), jak również wszystkich pracowników i kontrahentów, którzy zetknęli się z firmami, w imieniu których występował oskarżony J. G. (1), czyli świadków: M. A. (k. 1731-1732, 2269-2270), N. S. (k. 1403-1407, 2274-2275), M. N. (1) (k. 1449-1451, 2275), K. K. (1) (k. 837-838, 1381-1383, 2276-2277), Z. K. (1) (k. 811-813, 2277), G. W. (k. 839-840, 2277), K. S. (1) (k. 27-28, 628-629, 829-834, 1339-1342, 2277-2278), M. K. (1) (k. 1486-1487, 2297), M. B. (2) (k. 846-847, 2298), P. B. (k. 1490-1491, 2298), H. L. (k. 1552-1553, 2306), P. H. (k. 841-842, 1345-1346, 2307), T. M. (1) (k. 1506-1508, 2307-2308), P. K. (1) (k. 1599-1600, 2342-2343), A. D. (1) (załącznik (...) – k. 50-57, 187-191; załącznik (...)– k. 56-57, 1153-1157, 1902-1903, 2358-2360), P. F. (1) (załącznik (...) – k.178-179, 196-197, 1158-1163, 2360-2361), E. H. (załącznik (...) – k. 128-131, 1724-1726, 2371-2372), J. T. ((...)) (k. 2377-2378), J. O. (załącznik (...) – k. 3-6, 137-143, 172-173, 180-181, 199, 2378, było oczywiste, że stałą metodą unikania albo omijania trudności w prowadzeniu działalności gospodarczej przez oskarżonego J. G. (1), np. związanych z postępowaniami karnoskarbowymi, podatkowymi albo trudnościami w uzyskaniu kredytów, było faktyczne przenoszenie dalszej działalności na kolejno zakładane podmioty gospodarcze, prowadzone przez zaufane osoby z rodziny. Tak było w wypadku przeniesienia działalności najpierw na podmiot prowadzony przez matkę H. G. (2), a następnie przez kuzyna, D. C. (1), czyli spółkę z o.o. (...).
Po wtóre, właśnie po namowach oskarżonego J. G. (1), D. C. (1) założył spółkę (...) i to J. G. (1) przygotowywał oraz składał dokumenty w tym celu, a D. C. (1) jedynie je podpisywał. Dla D. C. (1) nie było to wyłączne źródło dochodów, gdyż pozostawał nadal zatrudniony jako monter w (...) we W. i traktował swoje obowiązki pracownicze bardzie poważnie niż obowiązki w spółce (...), skoro nie panował nad wszelkimi przejawami działalności tej spółki.
Właściwie bez przeprowadzenia oceny potrzeb spółki (...) oraz możliwości wykorzystania sprzętu w ramach działalności gospodarczej, po namowach oskarżonego J. G. (1), D. C. (1) zawarł umowy leasingowe szeregu pojazdów, w tym samochodu – cysterny. Samochód ten lesingowany przez spółkę (...) miał być faktycznie użytkowany w działalności gospodarczej oskarżonego J. G. (1) miał być przez niego.
Jednocześnie, D. C. (1) nie miał wystarczającej i pełnej wiedzy o działalności swojej spółki (...) i stanie jej finansów. Nie sporządzał faktur w imieniu spółki, a jedynie je podpisywał. To oskarżony J. G. (1) przekazywał mu dane, czy i na jakie podmioty oraz jakie prace lub usługi mają być wystawione faktury. D. C. (1) odbierał dokumenty do podpisu od oskarżonego J. G. (1) lub pozostawione w biurze w (...), a następnie to oskarżony J. G. (1) albo jego brat, Ł. G. przekazywali dokumenty kontrahentom. D. C. (1) nie weryfikował tych danych i nie kierował również pracownikami. Jeszcze w postępowaniu przygotowawczym świadek D. C. (1) zeznał: „ można powiedzieć, że byłem słupem, podpisywałem dokumenty związane z prowadzeniem tej firmy”. Wszystkie dokumenty spółki (...) znajdowały się w biurze w biurze w N., do którego swobodny dostęp mieli: oskarżony J. G. (1) i księgowa.
Spółka (...) została założona i rozpoczęła działalność w ostatnim kwartale 2017r. Zgodnie z dokumentacją księgową w latach 2018-2019 uzyskiwała dochód z transakcji przeprowadzanych z (...) Sp. z o.o., (...), a także (...) Sp. z o.o. W okresie tym nierozliczone wypłaty środków ze spółki wyniosły 1.097.709,56 złotych. W toku kontroli podatkowej stwierdzono, że w tym okresie spółka nie wpłacała zaliczek na podatek CIT w łącznej kwocie 147.340,00 złotych.
Wskazane ustalenia i wnioski znalazły oparcie w materiale dowodowym powołanym przez oskarżyciela publicznego w akcie oskarżenia i zweryfikowanym przez Sąd Okręgowy w Legnicy. Były to następujące dowody: zawiadomienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. (k. 3) z załącznikami w postaci odpisu (...) Sp. z o.o. (k. 4-7), deklaracja CIT za 2018r. (k. 7), zeznania świadka D. C. (1) (k. 8-9, 10, 634-636, 1454-1456),), sprawozdanie finansowe za 2018r. z załącznikami w postaci bilansów i rachunków zysków i strat (k. 11-26), zeznania świadka K. S. (1) (k. 27-28, 628-629, 829-834, 1339-1342), zestawienie sald i obrotów za okres sprawozdawczy 2019r. (k. 29-32), podsumowanie kwot deklarowanych przez podatnika VAT za lata 2018-2019 (k. 33), wykaz osób zgłoszonych do ubezpieczeń społecznych przez (...) (k. 34-35); uzupełnienie zawiadomienia Naczelnika US w G. z 19.02.2020r. (k. 36-37), protokół oględzin akt PR 1 Ds. 65.2020 z załącznikami (k. 1171), w tym złożonymi w toku postępowania zeznaniami świadka D. C. (1) (k. 1176-1180), korespondencja z firmami leasingowymi i umowy leasingowe zawarte przez (...) Sp. z o.o.(k. 1183-1218), informacje z firm leasingowych (k. 1222-1224), kopie z akt II W 1179/19 Sądu Rejonowego w G. (k. 61-129) w tym złożone w toku tego postępowania zeznania D. C. (k. 79-80), zeznania świadka Ł. G. (k. 1484-1485), kopie z akt II W 1179/19 Sądu Rejonowego w G. (k. 61-129) w tym protokół przesłuchania K. S. (1) (k. 98-99), dokumentacja dot. stosunków handlowych z (...) Sp. z o.o. uzyskana firm: (...) (k. 141-152), Gospodarstwa (...) (k. 153-155), Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) Sp. z o.o. (k. 156-590), (...) (k. 591-604), (...) S.A. (k. 604-610), (...) (k. 611-620), dokumentacja przedłożona przez J. i Z. R. wraz z adnotacją asp. B. S. (k. 642, 645-764), dokumentacja z gospodarstwa rolnego (...) (k. 816-828), faktura VAT (...) z (...) (k. 870-871), a także zeznania świadków: Z. K. (1) (k. 811-813), K. K. (1) (k. 837-838, 1381-1383), G. W. (k. 839-840), M. B. (2) (k. 846-847), M. K. (1) (k. 1486-1487), P. B. (k. 1490-1491), T. M. (1) (k. 1506-1508), H. L. (k. 1552-1553) i Z. K. (2) (k. 1555).
Po trzecie, w dniu 7 września 2017r. D. C. (1) zawarł w imieniu (...) umowę rachunku bankowego i karty płatniczej, podając użytkowane przez siebie adres poczty elektronicznej (...) oraz nr (...). Z rachunku w 2018 roku nie wypłacano środków w placówkach banku, lecz dokonywano ich w bankomatach na terenie G., także w takich porach, iż wykluczone było to, aby transakcje te przeprowadzał osobiście D. C. (1).
Chociaż D. C. (1) nie udzielił żadnego oficjalnego upoważnienia do rachunku, to jednak udostępnił oskarżonemu J. G. (1) dane i dostęp do konta bankowego swojej spółki (...). Oskarżyciel publiczny wykazał przy tym, że D. C. (1) kilkukrotnie logował się do konta, zazwyczaj po telefonie oskarżonego J. G. (1), np. kiedy trzeba było zmienić hasła. Jak wykazał oskarżyciel publiczny, analiza kart czasu pracy D. C. (1) w (...) we W. jednoznacznie potwierdziła, że w czasie jego pracy dokonano wypłat z rachunku bankowego Spółki w bankomatach w G. na łączną kwotę 163.950,- złotych, a zatem z pewnością wypłaty tej kwoty musiały dokonać inne osoby.
Wskazane ustalenia i wnioski znalazły oparcie w materiale dowodowym powołanym przez oskarżyciela publicznego w akcie oskarżenia i zweryfikowanym przez Sąd Okręgowy w Legnicy. Były to następujące dowody: umowa rachunku oraz o kartę płatniczą (...) (k. 38-44), historia rachunku (k. 45-59) z nośnikiem (k. 60) i wydrukiem (k. 131-140), karty czasu pracy D. C. w (...) za 2018r. (k. 768-781), notatka z analizy B. S. (k. 785-809).
Po czwarte, pracownicy firmy (...), której siedziba była w (...), pod tym samym adresem co spółka (...), zarejestrowani w ZUS w okresie od 1.07.2017r. do 31.12.2018r., jednoznacznie i wiarygodnie przyznali, że ich pracą zarządzał oskarżony J. G. (1). Jego osobisty nadzór nad przychodzącą do biura w N. dokumentacją potwierdziły także pracownice biurowe, świadkowie: N. S. i K. B. (1). Zatrudniony w biurze w (...) pracownik biurowy albo żona oskarżonego J. G. (1), S. G. zajmowali się jedynie sporządzaniem i przyjmowaniem dokumentacji związanej z odbiorem i utylizacją odpadów medycznych.
Również pracownicy, którym z rachunku spółki (...) przelewano wynagrodzenie oraz których wynajmowała w ramach prowadzonej działalności H. G. (1) nie mieli do czynienia z D. C. (1). To oskarżony J. G. (1) ich zatrudniał, a także wyznaczał im codzienne zadania, a niekiedy wypłacał wynagrodzenie w gotówce.
Wskazane ustalenia i wnioski znalazły oparcie w materiale dowodowym powołanym przez oskarżyciela publicznego w akcie oskarżenia i zweryfikowanym przez Sąd Okręgowy w Legnicy. Były to zeznania świadków: P. H. (k. 841-842, 1345-1346), J. S. (2) (k. 843-844), D. J. (k. 1391-1393), B. P. (2) (k. 1396-1397), P. L. (k. 1410-1414), H. M. (k. 1417-1418), K. K. (3) (k. 1421-1422, 1597-1598), Z. K. (3) (k. 1427-1428), J. S. (2) (k. 1431-1432), G. S. (k. 1437-1439, 1733-1734), M. N. (1) (k. 1449-1451), P. K. (2) (k. 1488-1489, 1640-1641), K. S. (2) (k. 1492-1493), P. K. (1) (k. 1599-1600), J. S. (3) (k. 1601-1602), Z. S. (k. 1633-1634), K. B. (2) (k. 1636-1637), G. B. (k. 1638-1639), B. H. (k. 1642-1643), M. K. (2) (k. 1644-1645), J. K. (2) (k. 1646-1647), M. A. (k. 1731-1732), K. S. (1) (k. 829-834) i K. B. (1) (k. 1595-1596), a także faktura VAT za udostępnienie pracowników i wynajem sprzętu (k. 864-865, 943-944), umowa udostępnienia pracowników (k. 890, 968), informacja z ZUS (k. 1354), pismo B. P. (k. 1398-1400) oraz informacje z ZUS (zał. 4 k. 1-2, 14).
Po piąte, z pisma Starosty (...) z dnia 10.08.2019r. (k. 810) oraz pisma z Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) z dnia 25.03.2021 r. (k. 1364-1376) wynikało jednoznacznie, że Starosta (...) nie wydawał dla spółce (...), należącej do D. C. (1), zezwolenia na transport odpadów. Zgodnie z informacją Marszałka Województwa (...), spółka ta w latach: 2018, 2019 i 2020 nie sporządzała w systemie (...) dokumentów obejmujących jakąkolwiek sprawozdawczość odpadową – jako podmiot gospodarujący odpadami. Dokumenty te nie były także sporządzane przez pozostałe podmioty prowadzące działalność z siedzibą w (...) (a zatem w imieniu: H. G. (1), J. G. (2), Ł. G. oraz oskarżonego J. G. (1)), a także spółki (...).
Po szóste, spółka (...) wystawiała spółce (...) w programie (...) faktury za zagospodarowanie odpadów – gruzu i ziemi. Ponadto spółka (...) wystawiała (...) w programie (...) faktury za przyjęcie gruzu i ziemi, a także płaciła za zagospodarowanie (...) spółce (...) - (...) z/s w N.. Na podstawie dokumentacji księgowej oraz historii rachunku bankowego, ujawniono, że na rachunek bankowy spółki (...) z rachunku (...) wpłynęły następujące przelewy:
|
Lp. |
data |
numer faktury |
kwota w złotych |
|
1. |
11.01.2018 |
FAKTURA (...) |
4.059,- |
|
2. |
12.02.2018 |
FAKTURA (...) |
12.312,- |
|
3. |
19.02.2018 |
FAKTURA (...) |
20.520,- |
|
4. |
27.02.2018 |
FAKTURA (...) |
20.520,- |
|
5. |
08.03.2018 |
FAKTURA (...) TRANSZA |
5.000,- |
|
6. |
08.03.2018 |
FAKTURA (...) WYRÓWNANIE |
15.520,- |
|
7. |
16.03.2018 |
FAKTURA (...) |
12.312,- |
|
8. |
21.03.2018 |
FAKTURA (...) |
8.208,- |
|
9. |
26.03.2018 |
FAKTURA (...) TRANSZA |
10.000,- |
|
10. |
29.03.2018 |
FAKTURA (...) WYRÓWNANIE |
10.520,- |
|
11. |
04.04.2018 |
FAKTURA (...) |
16.416,- |
|
12. |
11.04.2018 |
FAKTURA (...) |
8.208,- |
|
13. |
16.04.2018 |
FAKTURA (...) |
20.520,- |
|
14. |
25.04.2018 |
FAKTURA (...) |
24.624,- |
|
15. |
07.05.2018 |
FAKTURA (...) |
16.416,- |
|
16. |
09.05.2018 |
FAKTURA (...) PIERWSZA TRANSZA POZOSTAŁO 312 ZŁ |
12.000,- |
|
17. |
10.05.2018 |
FAKTURA (...) DRUGA TRANSZA |
312,- |
|
18. |
15.05.2018 |
FAKTURA (...) |
20.520,- |
|
19. |
18.05.2018 |
FAKTURA (...) |
32.832,- |
|
20. |
25.05.2018 |
FAKTURA (...) |
20.520,- |
|
21. |
30.05.2018 |
FAKTURA (...) |
15.000,- |
|
22. |
30.05.2018 |
FAKTURA (...) |
9.708,56 |
|
23. |
05.06.2018 |
FAKTURA (...)- II OSTATNIA RATA |
5.520,- |
|
24. |
12.06.2018 |
FAKTURA (...) |
16.416,- |
|
25. |
20.06.2018 |
FAKTURA (...) |
5.000,- |
|
26. |
22.06.2018 |
FAKTURA (...) WYRÓWNANIE |
11.416,- |
|
27. |
25.06.2018 |
FAKTURA (...) |
12.312,- |
|
28. |
05.07.2018 |
FAKTURA (...) |
18.000,- |
|
29. |
06.07.2018 |
FAKTURA (...) |
2.520,- |
|
30. |
12.07.2018 |
(...) FAKTURA (...) |
5.000,- |
|
31. |
13.07.2018 |
(...) FAKTURA (...) |
5.000,- |
|
32. |
16.07.2018 |
FAKTURA (...) |
18.728,- |
|
33. |
19.07.2018 |
FAKTURA (...) |
24.624,- |
|
34. |
23.07.2018 |
FAKTURA (...) |
20.520,- |
|
35. |
03.08.2018 |
FAKTURA (...) |
8.202,- |
|
36. |
06.08.2018 |
(...) WPŁATA |
5.000,- |
|
37. |
06.08.2018 |
(...) WPŁATA |
5.000,- |
|
38. |
07.08.2018 |
WPŁATA |
10.000,- |
|
39. |
07.08.2018 |
WPŁATA |
10.000,- |
Analiza rachunku spółki (...) w (...) S.A. potwierdziła przekazanie na rachunek spółki (...) wskazanych w tabeli środków finansowych w łącznej wysokości 489.306 złotych. W latach 2019-2020 na rachunku spółki (...) nie odnotowano natomiast uznań ze strony (...), jak również wypłat gotówkowych. Analiza rachunku spółki (...) sp. z o.o. wykazała także płatności za usługi transportowe na rzecz podmiotu (...), jednak podmiot ten pisemnie zaprzeczył, aby usługi tego typu na rzecz spółki (...) wykonywał. Teren spółki (...) w C. od stycznia 2019 jest zamknięty i spółka od tego czasu nie prowadzi tam działalności.
Wskazane ustalenia i wnioski znalazły oparcie w materiale dowodowym powołanym przez oskarżyciela publicznego w akcie oskarżenia i zweryfikowanym przez Sąd Okręgowy w Legnicy. Były to następujące dowody: faktury VAT (...) (k. 852-861, 866-869, 872-882, 883-884, 885-889, 891-892, 904-908, 916-922, 932-942, 947-954, 959-964, 979-982, 988-992, 1015-1018, 1064-1069), faktura VAT (...) z (...) (k. 870-871, 169-174, 179-180, 955-958, 965-967), wyciągi z rachunku spółki (...) z dokumentacji księgowej Spółki za XII, XI, X, IX, VIII, VII, VI, V, IV, III, II 2018r. oraz za XII 2017r. z raportami kasowymi (k. 1000-1014, 1019-1035, 1039-1063, 1077-1111), dokumentacja z (...) (k. 1128-1142), dokumentacja z (...) Sp. z o.o. dot. zlecenia przyjęcia ziemi (k. 1143-1150), rejestr VAT za V 2018r. spółki (...) z dowodami wpłat gotówkowych (k. 858-859), rejestr VAT spółki (...) za IV, III, II, I 2018r. (k. 867, 877, 887-888, 889) oraz za cały 2018r. (k. 893-895), rejestr VAT sprzedaży spółki (...) za VI 2018r. (k. 920-922), notatka z ustaleń KPP w J. (k. 639), historia rachunku spółki (...) w (...) S.A. (k. 1347-1350) na nośniku, historia rachunku spółki (...) za okres od 01.01.2019 do 31.12.2020 (k. 1351-1353) z nośnikiem, informacja z (...) (k. 1377).
Po siódme, bezsprzecznie prokurator wykazał i potwierdził materiałem dowodowym zweryfikowanym przez Sąd Okręgowy w Legnicy, że właśnie oskarżony J. G. (1) działając w imieniu firmy (...) odbierał odpady od spółki (...) Sp. z o.o. ale także (...) Sp. z o.o., przewożąc je na posesję w J. w okresie od 23.06.2016r. do 09.05.2017r., a od marca 2017r. także na ul. (...), gdzie rozładowywał je M. N. (1) kwitując przyjęcie podpisem: (...). Wobec wydania z końcem 2016r. przez Wójta Gminy R. decyzji w przedmiocie nakazu usunięcia odpadów, oskarżony J. G. (1) polecił i nadzorował ich przewóz na posesje przy ulicy (...) w G., a także do żwirowni w J. w okresie od marca do czerwca 2017r., gdyż posesje te począwszy od dnia 10.05.2017r. (ul. (...)) były poddawane oględzinom, a następnie obserwacji policyjnej. Wobec takich trudności, oskarżony J. G. (1) rozpoczął poszukiwania innej posesji, na której mógłby nielegalnie magazynować odpady przyjmowane od innych podmiotów, w tym (...). Wówczas A. Z. skontaktował go z J. O., który miał wolna posesję z pomieszczeniami magazynowymi w W..
Oskarżony J. G. (1), w porozumieniu z J. O., oddelegował pracowników do pracy w zakładzie firmy (...) w W. w czerwcu i lipcu 2017r. pracowników: M. N. (1) i M. A., których przewiózł na miejsce brat oskarżonego, Ł. G.. J. O. udostępnił tym pracownikom część nieruchomości, w zamian za co miał otrzymać czynsz najmu. Wówczas do W. zwieziono odpady niebezpieczne w beczkach i pojemnikach typu „mauzer” z terenu spółki (...) Sp. z o.o., transportem wynajętym przez tą ostatnią Spółkę, która następnie wydzierżawiła teren w celu dalszego prowadzenia działalności w tym samym zakresie spółce (...) Sp. z o.o., czemu towarzyszyło przekazanie magazynowanych na nieruchomości tej spółki w C. odpadów. Do W. przywieziono również spycharko-ładowarkę „fadromę”, będącą w dyspozycji firmy (...) – na podstawie ustnego uzgodnienia pomiędzy Ł. G. a oskarżonym J. G. (1). Pracownicy M. N. (1) i M. A. rozładowywali na teren posesji te odpady. Sprawami wydawania odpadów z terenu firm (...) faktycznie zajmował się P. F. (1), który współpracował w tym zakresie z A. D. (1), prezeską zarządu firmy (...), a także z oskarżonym J. G. (1).
Mimo takich działań, spółce (...) wystawiała faktury firma (...), ojca oskarżonego J. G. (1). Sam oskarżony J. G. (1) w okresie transportowania odpadów utrzymywał regularny kontakt telefoniczny z J. O., P. F. (2) oraz pracownikami: M. A. i M. N. (1). Na terenie posesji w W. opróżniano pojemniki z płynnymi opadami do wanien, z których następnie nieustalony samochód-cysterna wywoził zawartość z posesji w nieustalone miejsce.
W wyniku kontroli (...) na posesji przy ul. (...) w dniu 01.06.2017r. stwierdzono (...) pojemników typu Mauzer oraz (...) palety na których ułożone były po 4 beczki wypełnione odpadami, w toku oględzin dnia 17.05.2017r. (...) pojemników typu Mauzer oraz (...) palet z beczkami. Po ujawnieniu odpadów podczas interwencji funkcjonariuszy Policji na ulicy (...) w G. w maju i lipcu 2017r. Ł. G. polecił odebranie odpadów z terenu posesji M. A., który polecenie to wykonał przewożąc je w okresie od 22.09.2017r. do 1.12.2017r. pojazdem (...) zarejestrowanym na J. G. (1). Było to kilkaset „mauzerów”, a ich odbiór z W. M. A. pokwitował nazwiskiem: (...), wskazując jako odbiorcę odpadów firmę (...). Odbywało się to za wiedzą i zgodą oskarżonego J. G. (1). M. A. pozostawiał pojazd z zawartością odpadów na terenie posesji, a następnego dnia był on już rozładowany. Nie ustalono, co stało się z przetransportowanymi przez M. A. odpadami. Taki sposób postępowania, z ukrywaniem faktycznych danych personalnych pracowników przeładowujących odpady świadczył o tym, że zarówno oskarżony J. G. (1), jak i wspomniani pracownicy mieli pełną świadomość nielegalnego działania.
Jednocześnie w okresie po wystawieniu ostatniej faktury firmie (...) przez J. G. (1), a także firmę (...), utworzona we wrześniu 2017r. spółka (...) Sp. z o.o. zaczęła wystawiać wskazane wyżej faktury VAT spółce (...) w związku z zagospodarowywaniem bliżej nieustalonych odpadów.
Zgodnie z dokumentacją ujawnioną w spółce (...) ujawniono samochodowe listy przewozowe datowane na okres od 16.03.2018r. do 18.07.2018r., gdzie jako nadawca widnieje (...), jako odbiorca (...), zaś jak przewoźnik firma (...). Listy obejmują wydawanie odpadów, w tym niebezpiecznych wg poniższej specyfikacji:
1. dnia 08.02.2018 16,8 Mg odpadu o kodzie (...)
2. dnia 08.02.2018 1,6 Mg odpadu o kodzie (...)
3. dnia 08.02.2018 2,05 Mg odpadu o kodzie (...)
4. dnia 08.02.2018 3,75 Mg odpadu o kodzie (...)
5. dnia 12.02.2018 15,3 Mg odpadu o kodzie (...)
6. dnia 12.02.2018 2,825 Mg odpadu o kodzie (...)
7. dnia 12.02.2018 0,054 Mg odpadu o kodzie (...)
8. dnia 12.02.2018 0,330 Mg odpadu o kodzie (...)
9. dnia 12.02.2018 0,196 Mg odpadu o kodzie (...)
10. dnia 12.02.2018 2,924 Mg odpadu o kodzie (...)
11. dnia 12.02.218 0,560 Mg odpadu o kodzie (...)
12. dnia 12.02.2018 0,76 Mg odpadu o kodzie (...)
13. dnia 12.02.2018 0,098 Mg odpadu o kodzie (...)
14. dnia 13.02.2028 19,2 Mg odpadu o kodzie (...)
15. dnia 13.02.2018 4,231 odpadu o kodzie (...)
16. dnia 16.03.2018 5,835 odpadu o kodzie (...)
17. 16.03.2018 r. 2,0801 Mg odpadu o kodzie (...)
18. 16.03.2018 r. 10,379 Mg odpadu o kodzie (...)
19. 21.03.218 r. 23,82 Mg odpadu o kodzie (...)
20. 21.03.2018 r. 18,3 Mg odpadu o kodzie (...)
21. 21.03.2018 r. 5,39 Mg odpadu o kodzie (...)
22. 22.03.2018 r. 21,94 Mg odpadu o kodzie (...)
23. 22.03.2018 r. 15,01 Mg odpadu o kodzie (...)
24. 22.03.2018 r. 7,38 Mg odpadu o kodzie(...)
25. 28.03.2018 r. 21,18 Mg odpadu o kodzie (...)
26. 29.03.2018 r. 14,33 Mg odpadu o kodzie (...)
27. 29.03.2018 r. 6,24 Mg odpadu o kodzie (...)
28. 28.03.2018 r. 21,62 Mg odpadu o kodzie (...)
29. 29.03.2018 22,04 Mg odpadu o kodzie (...)
30. 06.04.2018 5,745 Mg odpadu o kodzie (...)
31. 06.04.2018 15,435 Mg odpadu o kodzie (...)
32. 30.03.2018 24,37 Mg odpadu o kodzie (...)
33. 03.04.2018 24,22 Mg odpadu o kodzie(...)
34. 05.04.2018 24,38 Mg odpadu o kodzie (...)
35. 10.04.2018 24,26 Mg odpadu o kodzie (...)
36. 10.04.2018 r. 24,35 Mg odpadu o kodzie (...)
37. 13.04.2018 24,04 Mg odpadu o kodzie (...)
38. 16.04.2018 22,32 Mg odpadu o kodzie (...)
39. 19.04.2018 19,87 Mg odpadu o kodzie (...)
40. 20.04.2018 20,702 Mg odpadu o kodzie (...)
41. 23.04.2018 23,43 Mg odpadu o kodzie (...)
42. 23.04.2018 21,24 Mg odpadu o kodzie (...)
43. 25.04.2018 22,757 Mg odpadu o kodzie (...)
44. 26.04.2018 23,39 Mg odpadu o kodzie (...)
45. 27.04.2018 23,36 Mg odpadu o kodzie (...)
46. 28.04.2018 6,788 Mg odpadu o kodzie (...)
47. 28.04.2018 11,485 Mg odpadu o kodzie(...)
48. 28.04.2018 1,53 Mg odpadu o kodzie (...)
49. 04.05.2018 22,55 Mg odpadu o kodzie (...)
50. 07.05.2018 20,26 Mg odpadu o kodzie (...)
51. 14.05.2018 18,91 Mg odpadu o kodzie(...)
52. 16.05.2018 23,93 Mg odpadu o kodzie (...)
53. 17.05.2018 21,04 Mg odpadu o kodzie (...)
54. 18.05.2018 21,42 Mg odpadu o kodzie(...)
55. 18.05.2018 5,975 Mg odpadu o kodzie(...)
56. 18.05.2018 5,66 Mg odpadu o kodzie(...)
57. 18.05.2018 3,591 Mg odpadu o kodzie(...)
58. 18.05.2018 2,38 Mg odpadu o kodzie(...)
59. 18.05.2018 0,980 Mg odpadu o kodzie(...)
60. 30.03.2018 228,435 Mg odpadu o kodzie (...)
61. 30.04.2018 152,892 Mg odpadu o kodzie (...)
62. 28.02.2018 68,143 Mg odpadu o kodzie (...)
63. 25.05.2018 10,02 Mg odpadu o kodzie(...)
64. 25.05.2018 11,82 Mg odpadu o kodzie(...)
65. 28.05.2018 19,035 Mg odpadu o kodzie (...)
66. 28.05.2018 22,85 Mg odpadu o kodzie(...)
67. 29.05.2018 19,01 Mg odpadu o kodzie(...)
68. 04.06.2018 20,72 Mg odpadu o kodzie(...)
69. 07.06.2018 18,32 Mg odpadu o kodzie(...)
70. 13.06.2018 23,08 Mg odpadu o kodzie (...)
71. 14.06.2018 20,84 Mg odpadu o kodzie (...)
72. 15.06.2018 17,64 Mg odpadu o kodzie (...)
73. 16.06.2018 21,131 Mg odpadu o kodzie (...)
74. 21.06.2018 21,96 Mg odpadu o kodzie (...)
75. 22.06.2018 4,004 Mg odpadu o kodzie (...)
76. 22.06.2018 4,469 Mg odpadu o kodzie (...)
77. 22.06.2018 0,86 odpadu o kodzie (...)
78. 22.06.2018 1,683 Mg odpadu o kodzie (...)
79. 22.06.2018 4,863 Mg odpadu o kodzie (...)
80. 22.06.2018 4,927 Mg odpadu o kodzie (...)
81. 25.06.2018 21,48 Mg odpadu o kodzie (...)
82. 02.07.2018 20,93 Mg odpadu o kodzie (...)
83. 04.07.2018 22,41 Mg odpadu o kodzie (...)
84. 05.07.2018 20,78 Mg odpadu o kodzie (...)
85. 06.07.2018 22,27 Mg odpadu o kodzie (...)
86. 07.07.2018 21,87 Mg odpadu o kodzie (...)
87. 09.07.2018 23,44 Mg odpadu o kodzie (...)
88. 10.07.2018 23,18 odpadu o kodzie (...)
89. 11.07.2018 19,92 Mg odpadu o kodzie (...)
90. 12.07.2018 22,445 Mg odpadu o kodzie (...)
91. 12.07.2018 20,09 Mg odpadu o kodzie (...)
92. 13.07.2018 22,31 Mg odpadu o kodzie (...)
93. 16.07.2018 19,27 Mg odpadu o kodzie (...)
94. 18.07.2018 21,55 odpadu o kodzie (...)
Zgodnie z kontrolą (...) w L. na dzień 23.1.2018 wg ewidencji na placu w C. zdeponowano 2937,44 Mg odpadów, w tym 2451,539 Mg odpadów niebezpiecznych. Jak wynika z powyższych kart wywieziono zatem znaczną część – około 1000 Mg odpadów niebezpiecznych, w większości w formie płynnej (szlamy, odpady uwodnione) i około 550 Mg odpadów o kodzie (...).
W 2018r. firmy oskarżonego J. G. (1) i jego matki, H. G. (1), jak również (...) Sp. z o.o., zgodnie z danymi księgowymi, nie były kontrahentami spółki (...) recykling, która przejęła plac z odpadami po spółce (...). Od dnia 20.02.2019r., kiedy prokurentem spółki (...) została M. N. (2), spółka zaprzestała działalności. Spółka (...) nie była kontrahentem (...), ani (...).
Wskazane ustalenia i wnioski znalazły oparcie w materiale dowodowym powołanym przez oskarżyciela publicznego w akcie oskarżenia i zweryfikowanym przez Sąd Okręgowy w Legnicy. Były to następujące dowody: protokół oględzin akt (...) Prokuratury (...) w Ż.(zał. 1, k. 1-2) z załącznikami w postaci protokołów przesłuchania: J. O. (zał. (...)k. 3-6, 82-84, 137-143, 172--173, 180-181, 199), M. P. (zał. (...),k. 7-8), D. N. (zał. (...), k. 9-11), M. A. (zał. (...), k. 12-16, 186-187, zał. (...) k. 136-139, zał (...) k. 17-18, 43), B. Z. (1) (zał. (...), k. 17), W. M. (zał. (...), k. 18-19, 42-47, 135-136), opinia z zakresu badań pisma ręcznego (zał. (...), k. 20-41), K. M. (zał. (...), k. 48-52, 75-79), protokół kontroli nr (...) (zał. (...) k. 52-60), (...) (zał. (...) k. 61-63), (...) (zał. (...) k. 64-69), załączniki do kontroli (...) w P. w (...) (...) (zał. (...), k. 53) w postaci umowy (...)– (...) z 25.08.2017 r. (zał. (...), k. 54), oświadczenie A. D. z dnia 16.01.2018r. (zał. (...), k. 55), protokół przesłuchania A. D. (zał. (...), k. 56-57), karty przekazania odpadów (...) (zał. (...), k. 58-72), karty przekazania odpadów i ewidencja odpadów za 2017r. przekazane przez (...) w formie elektronicznej (zał. (...), k. 73-74); protokół przesłuchania M. N. (2) (zał. (...), k. 80-81), protokół przesłuchania Ł. G. (zał. (...), k. 85-87, 188—189, zał. (...) k. 3-8), J. G. (1) (zał. (...), k. 88-90, 168-169, zał. (...) k. 9-13), raport z analizy kryminalnej (zał. (...), k. 91-134), akt oskarżenia (zał. (...), k. 144-148), protokół rozprawy głównej II K 101/20 z 03.02.2021 (zał. (...), k. 149-152), pismo (...) (zał. (...), k. 153-156), protokół przesłuchania K. J. (zał. (...), k. 157-158), protokół przeszukania pomieszczeń w (...) (zał. (...), k. 159-160), zeznania H. G. (1) (zał. (...), k. 161-162, 184-185; zał. (...) k. 132-135), J. G. (1) (zał. (...), k. 163-164, 174—176, zał (...), k. 143-146), korespondencja z (...) Sp. z o.o. (zał. (...), k. 165), W. K. (zał. (...), k. 170-171), P. F. (1) (zał. (...), k. 178-179, 196-197, zał. (...), k. 100-101), T. M. (2) z wykazem wynajętych naczep spółce (...) (zał. (...), k. 182-183), protokół przesłuchania M. N. (1) (zał. (...), k. 190-191), A. Z. (zał. (...), k. 192-193, 202-205), J. M. z umową najmu pojazdów ciężarowych (zał. (...), k. 194-195), protokół przesłuchania H. P. (zał. (...), k. 198), notatka ze sprawdzeń w (...) pojazdu (...) (zał. (...), k. 206), a także kopie załącznika nr (...) do akt opisanego jako kopie z akt sprawy (...) (...) L. w postaci protokołu przeszukania z dnia 10.05.2017 r. (zał. (...), k. 3-7) ze spisem i opisem rzeczy, samochodowe listy przewozowe (...) i (...) (zał. (...), k. 8-65), protokół przesłuchania M. N. (1) (zał (...), k. 66-69), K. S. (3) (zał. (...), k. 70-72), protokół oględzin działki nr (...) w G. (zał. (...), k. 73-75) oraz działek nr (...) w G. z odpisem (zał. (...), k. 76-83), protokół przeszukania pomieszczeń w (...) z 11.05.2017 r. (zał. (...), k. 84-87) ze spisem i opisem rzeczy, umowa dzierżawy pomieszczeń (...) (zał. (...) k. 88-89) karty przekazania odpadów (zał. (...) k. 90-131), faktury VAT i samochodowe listy przewozowe J. G. (1) (zał. (...) k. 140-142), protokół kontroli (...) (...) z 01.06.2017 r. (zał. (...), k. 148-159) z załącznikami (zał. (...) k. 160-198), zeznania A. C. (zał. (...), k. 200-201), B. Z. (2) (k. 202-205), protokół przeszukania w siedzibie (...) przy ul. (...) w W. z fakturami VAT (zał. (...) k. 207-215), protokół przeszukania pomieszczeń w (...) z dnia 6.06.2017r. (zał. (...), k. 216-220) ze spisem i opisem rzeczy, opinia biegłego z zakresu ochrony środowiska z dnia 9.05.2017r. (zał. (...), k. 225-234), protokół oględzin posesji przy ul. (...) z dnia 17.05.2017r. (zał. (...) k. 235-240), protokół zatrzymania rzeczy od J. G. (1) (zał. (...) k. 241-242), protokół kontroli (...) w J. z dnia 27.10.2016r. (zał. (...) k. 251-258), opinia biegłego z zakresu ochrony środowiska dot. nieruchomości w J. (zał. (...) k. 259-274), faktury VAT wystawione przez H. G. (1) spółce (...) (załącznik nr (...), k. 279-286), zeznania R. C. oraz załączone przez niego dokumenty (załącznik (...) k. 73-77), zeznania Ł. O. z przedłożonymi dokumentami (załącznik 4, k. 82-87), załącznik nr 3 do akt – materiały z przeszukania w spółce (...) dot. podmiotu (...) zgromadzone w sprawie (...) Prokuratury (...) w Ż.(zał. (...) k. 6-153), załącznik nr (...) do akt – dane z ZUS (zał. (...) k. 1-2, 14), protokół zatrzymania ze spisem i opisem rzeczy (zał. (...) k. 46-50), protokoły kontroli (...) w L. (załącznik (...) k. 51-72), protokół przyjęcia informacji od P. F. wraz z załącznikami – fakturami za zagospodarowanie odpadów (...) (zał. (...) k. 105-123).
Po ósme, wskazane wyżej dowody w sposób komplementarny wykazały prawidłowość ustaleń faktycznych Sądu Okręgowego w Legnicy, potwierdzających, że oskarżony J. G. (1) dopuścił się przestępstw z art. 183 § 1 k.k., także z wykorzystaniem działalności spółki z o.o. (...) należącej do D. C. (1), z której pochodziły niemałe środki finansowe. Potwierdził to przedstawiony wyżej prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 13 kwietnia 2023r. sygn. akt II K – 1645/20 wraz z uzasadnieniem (k. 2413-2462, 2634-2656), zmieniony wyrokiem Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 26 marca 2024r. sygn. akt IV Ka – 592/23 (k. 2733-2734), skazujący J. G. (1) m.in. z przestępstwa z art. 182 § 1 k.k. i art. 183 § 1 k.k.
Sąd Okręgowy w Legnicy w zaskarżonym wyroku słusznie uznał, że główną osobą decyzyjną stojącą za D. C. (1), jako prezesem spółki (...) był oskarżony J. G. (1), który miał dostęp do karty bankomatowej, pozwalającej na samodzielną wypłatę środków z rachunku (...). Pośrednio potwierdza to, że faktycznie mógł być osobą, która dokonała wypłat kwot pieniędzy, które wpłynęły na rachunek (...) jako zapłatę za rzekomo wykonane usługi na rzecz (...). Dalej należy zauważyć, spółka (...) wystawiła na rzecz (...) w programie (...) faktury za zagospodarowanie odpadów - gruzu i ziemi. Przedmiotowe faktury ujawnione zostały w dokumentacji spółki (...) i dołączone do materiału dowodowego w sprawie. Dodatkowo ww. faktury zostały uwzględnione w rejestrach VAT znajdujących się w księgowości (...).
W oparciu o dowód w postaci historii rachunku (...) Sp. z o.o. w (...) S. A. Sąd I instancji bezspornie i przekonująco ustalił, że w związku z wystawieniem ww. faktur spółka (...) Sp. z o.o. przekazała na rachunek (...) spółki (...) środki finansowe w łącznej wysokości 489.305,56 złotych.
Jednocześnie w oparciu o dowód w postaci historii rachunku spółki (...) dodatkowo ustalone zostało, że środki w kwocie odpowiadającej przekazanej z rachunku (...) Sp. z o.o., zostały następnie wypłacone z rachunku spółki (...) przy użyciu karty bankomatowej. Taki mechanizm jest rzeczywiście charakterystyczny dla procederu „prania brudnych pieniędzy”, bowiem wskazuje, że spółka (...) nie prowadziła w związku z tymi transakcjami żadnej rzeczywistej działalności gospodarczej. Faktury wystawione przez spółkę (...) na rzecz (...) nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.
Wspomniane okoliczności i ustalenia faktyczne potwierdzały zasadność wniosków Sądu Okręgowego w Legnicy co do tego, że oskarżony J. G. (1) dopuścił się przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. w związku z art. 299 § 5 i § 6 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k., przypisanego w zaskarżonym wyroku.
III. Jak podkreślano w doktrynie, błąd w ustaleniach faktycznych ( error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynika bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd "braku"), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd "dowolności"). Może on więc być wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art. 7), np. błąd logiczny w rozumowaniu, zlekceważenie niektórych dowodów, danie wiary dowodom nieprzekonującym, bezpodstawne pominięcie określonych twierdzeń dowodowych, oparcie się na faktach w istocie nieudowodnionych itd. (T. Grzegorczyk – Kodeks postępowania karnego. Komentarz, wyd. III, Zakamycze 2003,– s. 1133-1134).
Wielokrotnie dawano temu wyraz w orzecznictwie, że zarzut błędu w ustaleniach faktycznych nie może ograniczać się wyłącznie do polemiki z ocenami dokonanymi przez Sąd I instancji, bez wskazania jakich konkretnie uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego. Możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu, nie może prowadzić do wniosku o dokonaniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych. Wyraża to wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2005r. sygn. WA – 10/05: „ Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych nie może sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu a quo wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia, lecz musi zmierzać do wykazania jakich konkretnie uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego dopuścił się sąd w ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego.
Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego nie na innych dowodach od tych, na których oparł się sąd pierwszej instancji (…) nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu przez ten sąd błędu w ustaleniach faktycznych.
Istota zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych nie może opierać się na odmiennej ocenie materiału dowodowego, innymi słowy mówiąc na forsowaniu własnego poglądu strony na tę kwestię. Stawiając tego rodzaju zarzut należy wskazać, jakich uchybień w świetle zgodności (lub niezgodności) z treścią dowodu, zasad logiki (błędność rozumowania i wnioskowania) czy sprzeczności (bądź nie) z doświadczeniem życiowym lub wskazaniami wiedzy dopuścił się w dokonanej przez siebie ocenie dowodów sąd pierwszej instancji” (OSNwSK 2005, z. 1, poz. 949 oraz poz. 947; podobnie T. Grzegorczyk – Kodeks postępowania karnego. Komentarz, , wyd. III, Zakamycze 2003 s. 1134 oraz P. Hoffmański, E. Sadzik, K. Zgryzek – Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. II, Warszawa 2007, s. 666-667).
W realiach niniejszej sprawy, w odniesieniu do przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. w związku z art. 299 § 5 i § 6 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k., przypisanego oskarżonemu J. G. (1) w zaskarżonym wyroku, poza polemiką z ustaleniach faktycznymi, w swojej apelacji obrońca oskarżonego nie postawił zaskarżonemu wyrokowi rzeczowych zarzutów dotyczących niewłaściwego odczytania treści dowodów, błędów logicznego rozumowania i wnioskowania, a także sprzeczności ustaleń Sądu I instancji ze wskazaniami wiedzy i zasadami doświadczenia życiowego.
Nie można w żadnym wypadku doszukiwać się także naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów w tym, że Sąd I instancji uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, odrzucając szereg podanych przez niego okoliczności jako nieistotnych, niewiarygodnych i wynikające wyłącznie z obaw przed odpowiedzialnością karną.
Jak wielokrotnie podkreślano w doktrynie i orzecznictwie, przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. wtedy, gdy: jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), stanowi wyraz rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), jest wyczerpujące i logiczne - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k.). Akcentuje to szereg orzeczeń Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych (por. wyrok SN z 3.09.1998r. sygn. V KKN 104/98 – Prokuratura i Prawo 1999, nr 2, poz. 6; a także wyrok S.A. w Łodzi z 20.03.2002r. sygn. II AKa 49/02 – Prokuratura i Prawo 2004, nr 6, poz. 29). Wszystkim tym wymogom Sąd Okręgowy w Legnicy sprostał, nie naruszając także przepisu art. 5 § 2 k.p.k. nakładającego obowiązek rozstrzygania niedających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego.
Sąd Najwyższy odnosił się w szeregu swoich orzeczeń do tego jak należy rozumieć i stosować zasadę in dubio pro reo. Jak stwierdził w jednym z nich: „Zasada in dubio pro reo (art. 5 § 2 k.p.k.) nie ogranicza utrzymanej w granicach racjonalności swobody oceny dowodów. Jeżeli zatem z materiału dowodowego wynikają różne wersje wydarzenia, to nie jest to jeszcze równoznaczne z zaistnieniem "nie dających się usunąć wątpliwości" w rozumieniu tego przepisu. W takim wypadku sąd jest zobowiązany do dokonania ustaleń właśnie na podstawie swobodnej oceny dowodów. Dopiero wtedy, gdy - po wykorzystaniu wszelkich istniejących możliwości - wątpliwości nie zostaną usunięte, należy je wytłumaczyć w sposób korzystny dla oskarżonego. Jeżeli jednak sąd dokona stanowczych ustaleń, to w ogóle nie może zachodzić obraza art. 5 § 2 k.p.k. (bo według tych ustaleń nie ma wątpliwości), a tylko powstaje kwestia, czy ustalenia te są prawidłowo dokonane (bez naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów)” (postanowienie SN z dnia 17.12.2003r. sygn. V KK 72/03, LEX nr 83771).
Podobne stanowisko znajdujemy w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 1999r. sygn. IV KKN 714/98: „Stan określany przez ustawodawcę, jako "nie dające się usunąć wątpliwości" (art. 5 § 2 k.p.k.), powstaje - jeśli pominąć wątpliwości natury nie faktycznej, lecz prawnej - dopiero w następstwie oceny dowodów (art. 7 k.p.k.). Dopiero wówczas bowiem można stwierdzić, czy wątpliwości w ogóle wystąpiły, czy były rozsądne, a nie wydumane, czy i jakie miały znaczenie dla kwestii odpowiedzialności prawnej oskarżonego, czy udało się je przezwyciężyć w sposób dopuszczalny przez prawo procesowe itp. O naruszeniu zasady in dubio pro reo nie można zatem mówić wówczas, gdy sąd w wyniku pełnej i poprawnie dokonanej swobodnej oceny dowodów uznał, że brak jest wątpliwości, albo że nie mają one znaczenia dla odpowiedzialności prawnej oskarżonego. Jest jednocześnie dobrym prawem obrony oskarżonego mnożenie, a nawet wyolbrzymianie na każdym etapie postępowania takich faktów i ich ocen, które pozwalają na powątpiewanie w jego winę, pod warunkiem wszakże nieprzeinaczania faktów (lojalności wobec faktów)” (Prokuratura i Prawo 2000, nr 4, poz. 8).
W wyniku analizy dowodowej Sąd Okręgowy ocenił wyjaśnienia oskarżonego J. G. (1) w zaprzeczającemu popełnieniu przestępstwa, na tle zeznań wszystkich świadków, wyników przeprowadzonych czynności śledczych oraz zebranej dokumentacji. Zatem Sąd Okręgowy nie tylko nie podjął wątpliwości co do wiarygodności dowodów obciążających oskarżonego, lecz wręcz uznał je za prawdziwe, a wyjaśnienia oskarżonego ocenił wyłącznie jako przyjętą linię obrony, obliczoną na uniknięcie odpowiedzialności karnej. Słusznie zatem Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że oskarżony J. G. (1) dopuścił się przypisanego mu przestępstwa.
Zarzuty apelacji prokuratora odnoszące się do orzeczenia o karze pozbawienia wolności, jak również kwestia prawidłowości wymierzonej kary na tle apelacji obrońcy z wyboru oskarżonego J. G. (1), adw. T. O. (zgodnie z domniemaniem z art. 447 § 1 k.p.k.)
I. Jak już wyżej wskazano, nie zasługiwała na uwzględnienie apelacja prokuratora Prokuratury (...) w G. wniesiona na niekorzyść oskarżonego i domagająca się znacznie surowszej kary w wymiarze 3 (trzech) lat pozbawienia wolności. Nie było także podstaw do łagodzenia kary w kontekście apelacji obrońcy oskarżonego (na podstawie art. 447 § 1 k.p.k. albo art. 433 § 2 k.p.k.).
Argumentacja wyrażona w apelacji prokuratora co do potrzeby orzeczenia znacząco zaostrzonej kary była całkowicie nieprzekonująca, a zaproponowana kara pozbawienia wolności była rażąco niewspółmierna, niesprawiedliwa i nie realizowała w odpowiednim stopniu celów kary z art. 53 § 1 i 2 k.k. Takiej samej kary domagał się prokurator podczas rozprawy głównej, kiedy to oskarżony J. G. (1) stał pod znacznie szerszym zarzutem (obejmującym także wyczerpanie znamion przestępstwa przywłaszczenia mienia znacznej wartości z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.), gdy tymczasem takie przestępcze zachowania Sąd I instancji wyeliminował z opisu czynu przypisanego oskarżonemu, a oskarżyciela publiczny w tym zakresie apelacji nie złożył. Z tych powodów, nie uwzględniono zarzutów i wniosków apelacji i zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.
Oceniając prawidłowość orzeczenia o karze wymierzonej oskarżonemu J. G. (1) kary 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, należy stwierdzić, że w żadnej mierze nie mogła zostać uznana za rażąco niewspółmierną i niesprawiedliwą. Kara ta powinna być oceniana łącznie z pozostałymi dolegliwościami realizującymi także cele prewencji ogólnej i szczególnej z art. 53 § 1 i 2 k.k., a mianowicie karą grzywny w wysokości 500 (pięciuset) stawek dziennych, z ustaleniem wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych, jak również orzeczonym na podstawie art. 299 § 7 k.k. przepadkiem korzyści pochodzących z przestępstwa w wysokości 489.305,56 złotych, a także orzeczonym na podstawie art. 41 § 1 k.k. wobec oskarżonego zakazem zajmowania stanowisk prezesa, członka zarządu, członka rady nadzorczej spółki na okres 8 (ośmiu) lat.
Wspomniane kary i środki karne uwzględnia wysoką społeczną szkodliwość czynu oskarżonego, na którą składają się okoliczności przedmiotowe (charakter naruszonego dobra prawnego związanego z prawidłowością obrotu gospodarczego i interesom majątkowym w obrocie cywilnoprawnym, rozmiarze szkody wyrządzonej przestępstwem) i okoliczności podmiotowe (postać winy, postać zamiaru bezpośredniego, pobudki i motywacja oskarżonego, związana z niskimi pobudkami wzbogacenia się kosztem nielegalnych działań w postaci składowania niebezpiecznych odpadów). Trzeba jednak pamiętać, że szereg okoliczności wskazanych w apelacji prokuratora został już uwzględniony przy rozpoznawaniu sprawy przestępstw bazowych, co znalazło wyraz w surowej karze 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego J. G. (1) w wyroku Sądu Rejonowego w G. z dnia 13 kwietnia 2023r. sygn. akt II K – 1645/20 (k. 2413-2462, 2634-2656), zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 26 marca 2024r. sygn. akt IV Ka – 592/23 (k. 2733-2734). Dalsze zaostrzanie kary z tych samych powodów, czego wyrazem jest sformułowaniem zarzutów apelacji prokuratora, byłoby zdecydowanie nadużyciem.
Orzeczone wobec oskarżonego J. G. (1) za przypisane przestępstwo kary: 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w wysokości 500 (pięciuset) stawek dziennych, z ustaleniem wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych, nie były ani rażąco łagodne, ani rażąco surowe. Trzeba bowiem przypomnieć, że kary te zostały połączone z orzeczonym na podstawie art. 299 § 7 k.k. przepadkiem korzyści pochodzących z przestępstwa w wysokości 489.305,56 złotych, jak również orzeczonym na podstawie art. 41 § 1 k.k. wobec oskarżonego zakazem zajmowania stanowisk prezesa, członka zarządu, członka rady nadzorczej spółki na okres 8 (ośmiu) lat.
Niezależnie od okoliczności samego czynu, które wskazał Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, w tym przede wszystkim chęci uzyskania korzyści materialnej z nielegalnych działań związanych z przestępstwem bazowym w postaci składowania niebezpiecznych odpadów w sposób, że powodowało to istotne obniżenie jakości wody, powietrza, powierzchni ziemi i zniszczenie w świecie roślinnym oraz zwierzęcym w znacznych rozmiarach, a także naruszenia szeregu dóbr prawem chronionych (prawidłowego funkcjonowania obrotu finansowego, ochrony wymiaru sprawiedliwości przed utrudnianiem ustaleń zmierzających do odzyskania korzyści majątkowych pochodzących z czynów zabronionych, legalności pochodzenia pieniędzy i innych wartości majątkowych), a także podstępnego maskowania swojej rzeczywistej roli w przestępczym procederze poprzez stworzenie spółki (...) i wskazanie jako wspólnika oraz prezesa ww. spółki (...), który w rzeczywistości pełnił rolę tzw. słupa, nie można zapominać, ze przed popełnieniem przestępstwa przypisanego w zaskarżonym wyroku, oskarżony J. G. (1) nie był karany (k. 2095, 2719-2720).
Oskarżony miał ustabilizowaną sytuację osobistą i rodzinną, jako mąż i ojciec dwojga dzieci w wieku 13 i 19 lat, bez zawodu, utrzymujący się z prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. Z informacji z systemu N., dot. oskarżonego (k. 2709-2711) wynika, że obecnie po raz pierwszy jest osadzony w Zakładzie Karnym w R., gdzie postępują procesy jego resocjalizacji readaptacji, co potwierdza opinia z jednostki penitencjarnej z dnia 31-10-2024r. (k. 2721-2722).
Wspomniane kary i środki karne w stosunku do oskarżonego czyni w pełni zadość celom kary określonym w art. 53 k.k. w zakresie prewencji szczególnej oraz społecznego oddziaływania kary. Podkreśla jak groźne społecznie są czyny godzące w prawidłowość obrotu gospodarczego oraz możliwość ustalenia nielegalnego pochodzenia środków finansowych z nielegalnego obrotu odpadami. Zważywszy na właściwości i warunki osobiste oskarżonego, w tym jego cechy osobowości, kara w tej postaci będzie miała także w odniesieniu do niego walor prewencji szczególnej. Nie powinna to być jednak kara łagodniejsza, gdyż niweczyłoby to wspomniane cele zapobiegawcze i wychowawcze kary.
Należy przypomnieć, że wielokrotnie zwracano uwagę w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych, jaki kryteria muszą być spełnione, aby uznać karę za rażąco niewspółmierną. W wyroku Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów z dnia 9 stycznia 1973r., sygn. V KRN – 474/72 stwierdzono, że „ rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (zasłużoną). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, iż zachodzi wyraźna różnica między karą wymierzoną a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo” (OSNKW 1973, nr 6, poz. 76).
Z kolei, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia z dnia 30 maja 2003r. sygn. II AKa – 163/03 dał wyraz temu, że „ nie każda różnica w ocenie wymiaru kary może uzasadniać zarzut rażącej niewspółmierności kary w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k., ale tylko taka, która jest natury zasadniczej, to znaczy jest niewspółmierna w stopniu nie dającym się zaakceptować. Niewspółmierność rażąca to znaczna, "bijąca w oczy" różnica między karą wymierzoną, a karą sprawiedliwą, zasłużoną” (OSA 2003, z. 11, poz. 113).
Takie nieusprawiedliwione dysproporcje w wymierzonej wobec oskarżonego J. G. (1) karze nie zachodzą. Sąd Okręgowy w Legnicy rozważył okoliczności istotne dla sprawy i słusznie uznał, że nie mogły one przeważyć za wymierzeniem jeszcze łagodniejszej kary. Stanowisko takie należy w pełni zaakceptować. Mając powyższe na uwadze, nie uwzględniono apelacji obrończyni oskarżonego i zaskarżony wyrok utrzymano w mocy (art. 437 § 1 k.p.k.).
Orzeczenie o kosztach sądowych
Orzeczenie o zasądzeniu od oskarżonego J. G. (1) na rzecz Skarbu Państwa 310 złotych tytułem przypadających na niego kosztów postępowania odwoławczego, na co składa się 1/2 zryczałtowanych wydatków Skarbu Państwa w tym postępowaniu oraz 300 złotych częściowej opłaty za drugą instancję, znalazło oparcie w przepisie art. 636 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. Przepis art. 636 § 1 k.p.k. nakazywał obciążenie Skarbu Państwa kosztami postępowania odwoławczego związanymi z apelacją prokuratora obciąża Skarb Państwa.
Jednocześnie, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 634 k.p.k. i art. 633 k.p.k., a także art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2023r. poz. 123 z późniejszymi zmianami), zwolniono oskarżonego J. G. (1) z obowiązku uiszczenia dalszej opłaty ponad kwotę 300 złotych. Przy wspomnianym orzeczeniu wzięto pod uwagę stan osobisty, rodzinny, zdrowotny i majątkowy oskarżonego, jego możliwości zarobkowe, także w kontekście orzeczonej bezwzględnej kary pozbawienia wolności.
Treść orzeczenia pochodzi z Portalu Orzeczeń Sądów Powszechnych (orzeczenia.ms.gov.pl).