Wyrok z dnia 2022-11-22 sygn. II AKa 168/22

Numer BOS: 2224492
Data orzeczenia: 2022-11-22
Rodzaj organu orzekającego: Sąd powszechny

Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:

Znaczna ilość narkotyków (art. 53 ust. 2; art. 55 ust. 3; art. 56 ust. 3; 58 ust. 2; art. 62 ust. 2; art. 62b; art. 63 u.p.n.)

Sygnatura akt II AKa 168/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2022 r.

Jeśli z ilości wolnej zasady amfetaminy (1351 g) wytworzonej przez oskarżonego można uzyskać 1851g amfetaminy w postaci siarczanu występującej w obrocie i konsumpcji, to z całą pewnością jest to ilość zdatna do jednorazowego zaspokojenia potrzeb więcej niż kilkudziesięciu uzależnionych osób.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący sędzia SA Andrzej Kot

Sędziowie: SA Cezariusz Baćkowski (spr.)

SA Piotr Kaczmarek

Protokolant: Katarzyna Szypuła

przy udziale prokuratora Prokuratury (...)Anny Moraczewskiej-Pawlak

po rozpoznaniu w dniach 6 i 27 października oraz 22 listopada 2022 r.

sprawy

Ł. F. oskarżonego o czyn z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. w związku z art. 12 § 1 k.k., art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. w związku z art. 12 § 1 k.k. i przy zastosowaniu art. 65 k.k.

K. W. oskarżonego o czyn z art. 53 ust. 2 i art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. w związku z art. 12 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Opolu

z dnia 28 lutego 2022 r. sygn. akt III K 123/20

I. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego Ł. F. w punkcie 1 w ten sposób, że: z opisu czynu przypisanego eliminuje ustalenie o działaniu wspólnie i w porozumieniu z K. W., w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, przyjmuje, że oskarżony usiłował 23 stycznia 2020 r. wytworzyć znaczną ilość substancji psychotropowej, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez funkcjonariuszy policji i podstawę skazania uzupełnia o przepis art. 13 § 1 k.k., a podstawę wymiaru kary o przepis art. 14 § 1 k.k.

II. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego K. W. w punkcie 4 w ten sposób, że uznaje go za winnego tego, że 23 stycznia 2020 r. w miejscowości K., woj. (...), przewidując możliwość i godząc się na wytworzenie przez Ł. F. znacznej ilości substancji psychotropowej - amfetaminy ułatwił mu to w ten sposób, że przywiózł go do miejsca wytwarzania, zapewnił o odwiezieniu po zakończeniu procesu, przynosił substraty, przenosił beczki z mieszaniną reakcyjną, a Ł. F. usiłował wytworzyć znaczną ilość tej substancji psychotropowej metodą nitrostyrenową uzyskując 22 litry amfetaminy w formie wolnej zasady z której można uzyskać 1851 gram siarczanu amfetaminy, co odpowiada 18 510 jednorazowym porcjom o wadze 1 grama występującej przeciętnie w sprzedaży amfetaminy, o średnim standardowym stężeniu 10% lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez funkcjonariuszy policji tj. przestępstwa z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 2050) i za to na zasadzie art. 22 § 1 k.k. i art. 19 § 1 k.k. przyjmując za podstawę wymiaru kary art. 53 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 2050) w zw. z art. 60 § 1 i § 6 pkt 2 k.k. wymierza mu karę roku pozbawienia wolności i 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny po 10 (dziesięć) złotych i na podstawie art. 69§1 k.k., art. 70§1 k.k., art. 72§1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego K. W. kary warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata i zobowiązuje oskarżonego do informowania Sądu Okręgowego w Opolu o przebiegu okresu próby;

III. w pozostałej części utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec K. W. i Ł. F.,

IV. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu K. W. na poczet orzeczonej kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 23 stycznia 2020r. godz. 23.50 do
06 kwietnia 2020r. godz. 13.30,

V. zasądza na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe postępowania odwoławczego od oskarżonych:

- K. W. 586,30 złotych, w tym opłatę za obie instancje

- Ł. F. 1206,30 złotych,

i określa, że wydatki związane z apelacją prokuratora ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Ł. F. został oskarżony o to, że:

I. w okresie od daty bliżej nieustalonej do dnia 23 stycznia 2020 r. w miejscowości K., woj. (...), wbrew przepisom ustawy, działając wspólnie i w porozumieniu z K. W., w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w co najmniej jednym cyklu produkcyjnym, poprzez syntezę chemiczną metodą nitrostyrenową przy użyciu amalgamatu glinu jako reduktora, wytworzył znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci 22 litrów płynnej amfetaminy o stężeniu 6 %, ujawnionej podczas przeszukania w dniu 23 stycznia 2020 r. , odpowiadającej 1851 gram siarczanu amfetaminy w postaci proszku o 100% stężeniu, z której można wytworzyć 18 510 działek o wadze 1 grama, występującej przeciętnie w sprzedaży amfetaminy o średnim standardowym stężeniu 10% nadającym się do jednorazowego zażycia, wartości rynkowej 555 300 zł, celem jej dalszego wprowadzenia do obrotu,

tj. o czyn z art. 53 ust. 2 i art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

II. w okresie od lipca 2018 r. do lata 2019 r. w miejscowości K., woj. (...), wbrew przepisom ustawy, działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi osobami, w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w co najmniej jednym cyklu produkcyjnym, poprzez syntezę chemiczną metodą nitrostyrenową przy użyciu amalgamatu glinu jako reduktora, wytworzył znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci 3300 gram siarczanu amfetaminy w postaci proszku o 100% stężeniu, z której następnie poprzez wymieszanie z substancją neutralną tzw. wypełniaczem wytworzył 33 000 działek o wadze 1 grama, występującej przeciętnie w sprzedaży amfetaminy o średnim standardowym stężeniu 10% nadającym się do jednorazowego zażycia, wartości rynkowej 990 000 zł, którą następnie wprowadził do obrotu udzielając innym osobom w celu jej dalszej sprzedaży przy czym z popełnionego przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 53 ust. 2 i art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk i przy zast. art. 65 § 1 kk.

1. K. W. został oskarżony o to, że:

III. w okresie od daty bliżej nieustalonej do dnia 23 stycznia 2020 r. w miejscowości K., woj. (...), wbrew przepisom ustawy, działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. F., w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w co najmniej jednym cyklu produkcyjnym, poprzez syntezę chemiczną metodą nitrostyrenową przy użyciu amalgamatu glinu jako reduktora, wytworzył znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci 22 litrów płynnej amfetaminy o stężeniu 6 %, ujawnionej podczas przeszukania w dniu 23 stycznia 2020 r. , odpowiadającej 1851 gram siarczanu amfetaminy w postaci proszku o 100% stężeniu, z której można wytworzyć 18 510 działek o wadze 1 grama, występującej przeciętnie w sprzedaży amfetaminy o średnim standardowym stężeniu 10% nadającym się do jednorazowego zażycia, wartości rynkowej 555 300 zł, celem jej dalszego wprowadzenia do obrotu,

tj. o czyn z art. 53 ust. 2 i art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z 28 lutego 2022 r., sygn. akt III K 123/20:

1) uznał oskarżonego Ł. F. za winnego popełnienia zarzuconego mu w punkcie I zarzutów aktu oskarżenia czynu z tym iż przyjął, że stanowi przestępstwo z art. 53 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i na podstawie art. 53 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył oskarżonemu Ł. F. karę 400 (czterysta) stawek dziennych grzywny po 10 (dziesięć) złotych każda oraz 3 (trzech) lat pozbawienia wolności,

2) na podstawie art. 70 ust 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł od oskarżonego Ł. F. na rzecz Stowarzyszenia (...) w Z. nawiązkę w kwocie 30.000 (trzydzieści tysięcy) zł

3) uniewinnił oskarżonego Ł. F. od zarzutu popełnienia przestępstwa z art 53 ust 2 i art. 56 ust 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk i art. 65 § 1 kk opisanego w zarzucie II aktu oskarżenia,

4) uznał oskarżonego K. W. za winnego popełnienia zarzuconego mu w punkcie III zarzutów aktu oskarżenia czynu z tym iż przyjął, że stanowi przestępstwo z art. 53 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i na podstawie art. 53 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył oskarżonemu K. W. karę 400 (czterysta) stawek dziennych grzywny po 10 (dziesięć) złotych każda oraz 3 (trzech) lat pozbawienia wolności,

5) na podstawie art. 70 ust 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł od oskarżonego K. W. na rzecz Stowarzyszenia (...) w Z. nawiązkę w kwocie 30.000 (trzydzieści tysięcy) zł,

6) na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu Ł. F. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 23 stycznia 2020r. godz. 23.50 do 25 września 2020r. godz. 15.00,

7) na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu K. W. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 23 stycznia 2020r. godz. 23.50 do 06 kwietnia 2020r. godz. 13.30,

8) na podstawie art. 70 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek dowodów rzeczowych zapisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr(...) (...) pkt 1-4 oraz w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) (...) pkt 1-19,

9) na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonych Ł. F. oraz K. W. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, przy czym na podstawie art. 632 pkt 2 kpk koszty procesu w części uniewinnienia ponosi Skarb Państwa.

Apelacje od tego orzeczenia wnieśli prokurator i oskarżeni za pośrednictwem obrońców.

Prokurator zaskarżył wyrok na niekorzyść oskarżonego Ł. F. w zakresie czynu z art. 53 ust. 2 i art. 56 ust. 3 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. przy zast. art. 65 § 1 k.k. co do winy i zarzucił: błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, wyrażający się w błędnym przyjęciu przez Sąd I instancji poglądu, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przypisania oskarżonemu Ł. F. sprawstwa zarzucanego mu przestępstwa z art. 53 ust. 2 i art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. przy zast. art. 65 § 1 k.k., podczas gdy dowody ujawnione na rozprawie, a w szczególności treść zeznań świadków A. K., H. K. oraz dowody z dokumentów i ustalone na tej podstawie okoliczności, oceniane we wzajemnym ze sobą powiązaniu, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, prowadzą do wniosku zgoła odmiennego.

Podnosząc powyższy zarzut, wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie w tym zakresie sprawy Sądowi Okręgowemu w Opolu do ponownego rozpoznania.

Obrońca oskarżonego Ł. F. zaskarżył wyrok co do winy w zakresie czynu przypisanego temu oskarżonemu i zarzucił:

1) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na treść wydanego orzeczenia, polegający na dowolnym przyjęciu, że:

- w okresie od daty bliżej nieustalonej do dnia 23 stycznia 2020 r. w miejscowości K., wbrew przepisom ustawy, działając wspólnie i w porozumieniu w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w co najmniej jednym cyklu produkcyjnym, poprzez syntezę chemiczną metodą nitrostyrenową przy użyciu amalgamatu glinu jako reduktora, wytworzył znaczą ilość substancji psychotropowej w postaci 22 litrów płynnej amfetaminy o stężeniu 6 %, ujawnionej podczas przeszukania w dniu 23 stycznia 2020 r.;

- z ujawnionej podczas przeszukania w dniu 23 stycznia 2020 r. substancji można wytworzyć 18.510 działek o wadze 1 grama, występującej przeciętnie w sprzedaży amfetaminy o średnim standardowym stężeniu 10 % nadającym się do jednorazowego zażycia, wartości rynkowej 555.300 zł, w sytuacji gdy do wytworzenia gotowej amfetaminy o takim stężeniu i takiej ilości jest konieczne uzyskanie w pierwszej kolejności wolnej zasady amfetaminy o stężeniu 7 %, co bezspornie w niniejszym przypadku nie miało miejsca, a nadto oskarżony nie dysponował narzędziami i przyrządami oraz komponentami niezbędnymi do takiego procesu, wzmiankowana ciecz znajdowała się na wolnej przestrzeni i ulegała utlenianiu, oskarżony pozostawił beczki z przedmiotową mieszaniną i opuścił nieruchomość, a nadto do takiego procesu jest niezbędna znaczna ilość czasu;

- w chwili zatrzymania oskarżonych w dniu 23 stycznia 2020 r. samochód prowadził oskarżony Ł. F., w sytuacji gdy takie ustalenie jest sprzeczne z dowodami o charakterze źródłowym, tj. materiałami z zatrzymania oskarżonych;

- oskarżony od ok. 2013 r.-2014 r. utrzymywał kontakt z A. K. i to w stopniu pozwalającym na przyjęcie, że podejmował próby produkcji narkotyków i interesował się procesem wytwarzania amfetaminy w sytuacji, gdy na taką konstatację nie pozwala swobodna ocena wyjaśnień w/w świadka, w odwołanych wiele lat temu wyjaśnieniach A. K. marginalnie tylko odnosił się do oskarżonego i powyższe odwołane oświadczenia nie zostały uwzględnione nawet przez organy ścigania, a powyższe ustalenia Sądu a quo nie znalazły potwierdzenia w innych dowodach;

- oskarżony Ł. F., posługując się numerem telefonu (...), w sytuacji gdy w toku postępowania oskarżyciel publiczny nie wykazał powyższej okoliczności, a przynajmniej w sprawie zachodzą wątpliwości, których nie można rozwiać, przy uwzględnieniu reguł oceny dowodów;

- oskarżony Ł. F. złożył zamówienie na następujące substancje chemiczne: kwas octowy 80 % w ilości 60 litrów, alkohol izopropylowy w ilości – 10 litrów, eter – 10 litrów, metanol – 10 litrów, kwas siarkowy – 1 litr, w sytuacji gdy w toku postępowania oskarżyciel publiczny nie wykazał powyższej okoliczności, a przynajmniej w sprawie zachodzą wątpliwości, których nie można rozwiać przy uwzględnieniu reguł oceny dowodów;

- oskarżony uiścił zapłatę za zamówienie, przelewając na rachunek bankowy wskazany przez sprzedawcę, a należący do A. T., kwotę 1830 zł, w sytuacji gdy w toku postępowania oskarżyciel publiczny nie wykazał powyżej okoliczności, a przynajmniej w sprawie zachodzą wątpliwości, których nie można rozwiać przy uwzględnieniu reguł oceny dowodów;

- w dniu 4 września 2019 r. oskarżony Ł. F. zakupił ponownie od L. T. 4 litry benzaldehydu, w sytuacji gdy w aktach sprawy brak jest dowodu, z którego by wynikało, że należność za przedmiotową substancję została w ogóle uregulowana, a sam świadek nie był w stanie potwierdzić, czy zamówienie zostało zrealizowane, a płatność uregulowana.

2) obrazę przepisów prawa procesowego, a to art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., poprzez dokonanie dowolnej oceny przeprowadzonych w sprawie dowodów, a w tym sprawozdania z wstępnych badań chemicznych z dnia 24 stycznia 2020 r., Opinii Laboratorium (...)z zakresu chemii z przeprowadzonych badań chemicznych, ustnej opinii biegłego, zeznań świadka A. K., protokołu przeszukania, protokołu zatrzymania oraz wyjaśnień oskarżonego Ł. F. i oskarżonego K. W., i dowolne przyjęcie, że oskarżony Ł. F. wytworzył znaczną ilość substancji psychotropowej oraz dowolne zaniechanie ustalenia, że Ł. F. dobrowolnie odstąpił od czynności skierowanych do ujawnionej w dwóch beczkach cieczy.

3) obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 53 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, na skutek przyjęcia, że ujawniona podczas przeszukania w dniu 23 stycznia 2020 r. mieszanina reakcyjna odpowiadała 1.851 gramom siarczanu amfetaminy w postaci proszku, podczas gdy ilość substancji, która ewentualnie może zostać ustalona jako waga uzyskanej substancji to 1.351 gramów amfetaminy w postaci wolnej zasady, nie natomiast waga amfetaminy, którą można by uzyskać przy wytworzeniu amfetaminy w konsumpcyjnej postaci siarczanu amfetaminy.

4) obrazę przepisów prawa procesowego, a to art. 7 k.p.k. polegająca na odstąpieniu przez Sad I instancji od rozważenia ujawnionych w toku postępowania sądowego okoliczności pod kątem nadzwyczajnego złagodzenia kary i polegającą na odstąpieniu od zastosowania wobec oskarżonego Ł. F. dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary wynikającego z art. 60 § 2 k.k., w sytuacji gdy w dniu 23 stycznia 2020 r. funkcjonariusze policji ujawnili w dwóch beczkach ciecz zawierającą 1.351 gramów wolnej zasady amfetaminy w trakcie procesu wytwarzania amfetaminy, o stężeniu 6 %, a zatem poniżej stężenia pozwalającego na uzyskanie gotowej amfetaminy o stężeniu 10 %, Ł. F. został zatrzymany w trakcie opuszczania posesji B. S., przy bramie wjazdowej, po tym jak pozostawił znajdującą się w dwóch beczkach ciecz na wolnym powietrzu, a zatem dobrowolnie odstąpił od czynności do niej skierowanych, przy czym Ł. F. nie dysponował narzędziami i komponentami, które by pozwoliły na ”wydobycie” wolnej zasady z mieszaniny reakcyjnej, ani też nie dysponował komponentami i narzędziami, które by pozwoliły na przekształcenie uzyskanej wolnej zasady w siarczan, a ilość ujawnionej substancji, jakkolwiek mogąca stanowić ilość znaczną w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, nie była jednak znaczna przy odniesieniu jej do tego typu czynów, jej stężenie było nieznaczne i oscylowało poniżej standardów, a nadto oskarżony jest osoba, która dotychczas przestrzegała porządku prawnego, tj. nie popełniła żadnego przestępstwa zarówno przed datą 23 stycznia 2020 r. jak i po wskazanej dacie, ma ustabilizowaną sytuację osobistą i zawodową, pracuje, żyje skromnie, nie posiada majątku pochodzącego z przestępstwa prowadzi woluntarystycznie zajęcia sportowe z młodzieżą, a zdarzenie objęte przedmiotowym postępowaniem miało charakter incydentalny w jego życiu.

5) rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego Ł. F. nawiązki, tj. w stopniu nieadekwatnym do sytuacji zarobkowej i majątkowej oskarżonego oraz charakteru czynu i jego konsekwencji.

Podnosząc powyższe zarzuty, apelujący wniósł o:

1) zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej Ł. F. i orzeczenie co do istoty poprzez uniewinnienie oskarżonego Ł. F. od zarzutu przestępstwa tj. o czyn z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii opisanego w punkcie 1) części dyspozytywnej wyroku.

2) o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej Ł. F. i przyjęcie, że ujawniona podczas przeszukania w dniu 23 stycznia 2020 r. substancja stanowiła 1.351 gramów amfetaminy w postaci wolnej zasady oraz zastosowanie wobec oskarżonego Ł. F. instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary z art. 60 § 2 i wymierzenie mu kary 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności w miejsce orzeczonej kary 3 lat pozbawienia wolności.

3) o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej Ł. F. w punkcie 1) części dyspozytywnej wyroku i orzeczenie na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii od oskarżonego Ł. F. na rzecz Stowarzyszenia (...) w Z. nawiązkę w kwocie 10.000 zł.

Obrońca oskarżonego K. W. zaskarżył wyrok w całości i zarzucił:

I. obrazę przepisów postępowania karnego, która miała istotny wpływ na treść orzeczenia:

- a to art. 7 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, sprzecznej z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, a w rezultacie przyjęcie, iż oskarżony w okresie od daty bliżej nieokreślonej do 23 stycznia 2020 r. w miejscowości K. działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. F. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, z góry powziętym zamiarem, w co najmniej jednym cyklu produkcyjnym wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wytworzył znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci 22 litrów płynnej amfetaminy o stężeniu 6 %, z której to ilości można wytworzyć 1851 gram czystego siarczanu amfetaminy, co pozwala na uzyskanie siarczan amfetaminy w stężeniach handlowych w ilości 18.510 działek o wadze 1g, podczas gdy zgromadzone w sprawie dowody, w szczególności wyjaśnienia oskarżonych oraz opinia daktyloskopijna, opinia z zakresu genetyki sądowej fizykochemiczna, a także protokół przeszukania oraz protokoły oględzin bilingów telefonicznych nie pozwalają na ustalenie, iż oskarżony brał udział w przestępczym procederze związanym z wytworzeniem substancji psychotropowej;

- a to art. 7 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej i błędnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, sprzecznej z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, w szczególności w zakresie oparcia ustalenia co do udziału oskarżonego w zbrodni wytworzenia wyłącznie na podstawie protokołu przeszukania samochodu V. (...), z którego nie wynika, wbrew ustaleniom Sądu, aby oskarżony uczestniczył w nieustalonym czasie w wytworzeniu substancji psychotropowej, a nadto dowolne uznanie, iż unosząca się woń chemikaliów, która powinna być wyczuwalna dla oskarżonego świadczy o jego udziale w procederze produkcji siarczanu amfetaminy;

- a to art. 7 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie dowodów z opinii daktyloskopijnej, opinii z zakresu genetyki sądowej, a także protokołów przeszukania oraz protokoły oględzin bilingów telefonicznych, z których jednoznacznie wynika, iż oskarżony K. W. nie miał nic wspólnego z wytworzeniem narkotyków;

- art. 5 § 2 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 92 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez: naruszenie zakazu czynienia niekorzystnych domniemań w sytuacji, gdy stan dowodów nie pozwala na ustalenie faktów, przejawiający się w błędnym ustaleniu, iż oskarżony w okresie od daty bliżej nieokreślonej do 23 stycznia 2020 r. w miejscowości K. działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. F. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, z góry powziętym zamiarem, w co najmniej jednym cyklu produkcyjnym wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wytworzył znaczna ilość substancji psychotropowej w postaci 22 litrów płynnej amfetaminy o stężeniu 6 %, z której to ilości można wytworzyć 1851 gram czystego siarczanu amfetaminy, co pozwala na uzyskanie siarczan amfetaminy w stężeniach handlowych w ilości 18.510 działek o wadze 1 g; a zatem dowody, którym Sąd dał wiarę stworzyły „lukę” w możliwości przyjęcia, że oskarżony K. W. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wątpliwości co do nastąpienia zdarzeń opisanych w akcie oskarżenia, natomiast Sąd tak powstałą „lukę”, wobec braku możliwości jej realnego usunięcia, przy braku w tym zakresie poszlak, a tym bardziej dowodów bezpośrednich, usunął w formie domniemania wystąpienia w/w zdarzeń, a więc rozstrzygnął powstałe wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, tym bardziej jeżeli zważy się, że z materiału dowodowego ujawnionego na rozprawie głównej nie wynika, aby oskarżony brał jakikolwiek udział w procesie wytworzenia substancji psychotropowej, albowiem w dacie zatrzymania oskarżonego przez f-szy policji, w pojeździe należącym do ojca Ł. F., a także w okolicznych zabudowaniach oraz pobliskim lesie nie była prowadzona jakakolwiek produkcja, urządzenia które miały służyć do wytworzenia ujawnionych substancji były zdemontowane i nie ustalono kiedy ujawniona substancja została wytworzona, a nadto na rękawiczkach, masce, i pozostałych przyrządach nie stwierdzono śladów linii papilarnych ani genetycznych oskarżonego;

- art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. w zw. z art. 9 § 1 k.p.k. poprzez zaniechanie podjęcia czynności w celu wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy, a w szczególności poprzez niewyeliminowanie sprzeczności w materiale dowodowym w zakresie związku oskarżonego z produkcją substancji psychotropowej;

- art. 410 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 k.p.k. poprzez wadliwe sporządzenie pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, polegające na oderwaniu ustaleń faktycznych przez Sąd od źródeł dowodowych, w sposób uniemożliwiający prześledzenie i skontrolowanie wydanego w sprawie orzeczenia Sadu, a w szczególności poprzez: sporządzenie uzasadnienia wyroku z pominięciem wskazania faktów jakie Sąd I instancji uznał za nieudowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach, a w szczególności pominięciem wskazania jaką rolę pełnił K. W. w przestępczym procederze, które z jego działań Sąd zidentyfikował jako udział w produkcji substancji psychotropowej, penalizowanej art. 53 ust. 2 u.o.p.n.

II. błąd w ustaleniach faktycznych mający istotny wpływ na treść orzeczenia, polegający na:

1) bezprawnym, nieuzasadnionym, sprzecznym z zebranym w sprawie materiale dowodowym odrzuceniu wersji oskarżonego K. W. i Ł. F., którzy konsekwentnie od dnia ich zatrzymania zaprzeczali, aby K. W. brał udział w popełnieniu przestępstwa opisanego w części wstępnej wyroku, a zgromadzone w sprawie dowody nie pozwalają na przyjęcie, iż oskarżony w okresie od daty bliżej nie określonej do 23 stycznia 2020 r. w miejscowości K. działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. F. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, z góry powziętym zamiarem, w co najmniej jednym cyklu produkcyjnym, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wytworzył znaczą ilość substancji psychotropowej w postaci 22 litrów płynnej amfetaminy o stężeniu 6 %, z której to ilości można wytworzyć 1851 gram czystego siarczanu amfetaminy, co pozwala na uzyskanie siarczan amfetminy w stężeniach handlowych w ilości (...) działek o wadze 1 g w sytuacji, gdy oskarżony został jedynie zatrzymany w dniu 23 stycznia 2020 r. w cudzym pojeździe, którym przewożone były pojemniki, z których wydobywała się woń chemikaliów, natomiast w pobliżu miejsca jego zatrzymania, w którym był p oraz pierwszy, ujawniono beczki, w których w dniu 23 stycznia 2020 r. nie była prowadzona produkcja.

2) bezprawnym, nieuzasadnionym, sprzecznym z zebranym w sprawie materiałem dowodowym uznaniu, iż oskarżony wraz ze współoskarżonym działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podczas gdy nigdy nie miał nic wspólnego z narkotykami, nie znał żadnych potencjalnych odbiorców w/w środka;

3) dowolnym przyjęciu, iż oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z Ł. F., podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie, iż pomiędzy oskarżonymi istniało jakiekolwiek porozumienie w sferze produkcji substancji zakazanej przez ustawę o przeciwdziałaniu narkomanii, a ustalenia Sadu dotyczące K. W. sprowadzały się wyłącznie do jego udziału w pomocy przewiezienia pustych pojemników po chemikaliach.

4) Dowolnym przyjęciu, iż wyjaśnienia oskarżonego K. W., ze to on, poproszony przez Ł. F., prowadził pojazd V. (...), nie polegają na prawdzie, podczas gdy jak wynika z materiału filmowego opublikowanego przez lokalne media, obrazującego zatrzymania oskarżonych, wynika wbrew ustaleniom Sądu, iż to K. W. prowadził pojazd.

III.rażącą niewspółmierność kary, przejawiającą się w wymierzeniu oskarżonemu kary 3 lat pozbawienia wolności, która zważywszy na marginalną rolę oskarżonego, jaką się mu się zarzuca w opisanym przestępstwie, sprowadzającą się wyłącznie do pomocnictwa oraz sytuację osobista i rodzinną, stanowi karę rażąco surową, orzeczoną wbrew dyrektywom wymiaru kary wyrażonym w art. 53 k.k., której wykonanie nie zrealizuje celów zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i ogólnej, z pominięciem przepisu art. 19 § 2 k.k., który wprowadza możliwość nadzwyczajnego złagodzenia kary.

Podnosząc powyższe zarzuty, apelujący wniósł o:

- zmianę wyroku w zaskarżonej części i odmienne orzeczenie co do istoty sprawy przez uniewinnienie oskarżonego K. W. od popełnienia zarzucanego mu czynu;

alternatywnie:

- o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania;

z ostrożności procesowej:

- o przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się pomocnictwa do zbrodni wytworzenia substancji psychotropowej stypizowanego w art. 19 § 2 kk., - o zmianę wyroku i wymierzenie kary nadzwyczajnie złagodzonej poniżej dolnego progu ustawowego zagrożenia.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja prokuratora okazała się niezasadna, a apelacje obrońców oskarżonych K. W. i Ł. F. były zasadne w części.

1.Prokurator kwestionuje ustalenia Sadu Okręgowego, które prowadziły do uwolnienia Ł. F. od odpowiedzialności za zarzucane wytworzenie od lipca 2018 r. do lata 2019 r. metodą nitrostyrenową znacznej ilości substancji psychotropowej – amfetaminy i wprowadzenie jej do obrotu (punkt II części wstępnej zaskarżonego wyroku).

Wbrew apelacji całościowy ogląd dowodów dostarczonych przez prokuratora, nie przekonuje by stwarzały wystarczającą podstawę do przypisania Ł. F. tego przestępstwa. Choć Sąd Okręgowy pisze o tym, że jedynym dowodem wspierającym oskarżenie o omawiany tu czyn jest opinia chemiczna Laboratorium (...) w O. (k. 513-514, 787-789), to przecież nie pomija (uzasadnienie podsekcje 3.5, 1.3, 1.4) zeznań H. K., A. K., protokołu oględzin pomieszczeń w domu oskarżonego i wyników badań ujawnionych tam śladów.

Sąd I instancji trafnie wskazuje, że z zeznań A. K. (k. 806-807, 661-662, 663, 664, 669) wynika, że Ł. F. już dużo wcześniej (2013 r., 2015 r.) interesował się wytwarzaniem amfetaminy i próbował to robić (k. 661, 664). Co prawda świadek następnie zaprzeczył prawdziwości tej relacji (k. 669), lecz nie potrafił przekonująco wytłumaczyć dlaczego nieprawdziwie o tym mówił. Sąd Okręgowy zasadnie nie daje temu przeczeniu wiary. A. K. w wyjaśnieniach z marca 2015 r. marginalnie wspomina o zaangażowaniu braci F. w produkcję amfetaminy, co nie przeczy, jak podnosi obrońca Ł. F., lecz potwierdza prawdziwość tej relacji, a ocena organów ścigania wiarygodności źródła dowodowego, jak wie obrońca, nie ma znaczenia dla weryfikacji dokonywanej przez Sąd. Natomiast nabywanie w latach 2018 - 2020 przez oskarżonego substancji wykorzystywanych do wytwarzania siarczanu amfetaminy metodą nitrostyrenową, ujęcie go w trakcie produkcji tego narkotyku 23 stycznia 2020 r. potwierdza prawdziwość relacji A. K. o zainteresowaniu oskarżonego produkcją tego narkotyku.

Zeznania L. T. (k. 237-239), H. K. (k. 804-805, 650-653) prowadzących sprzedaż organicznych i nieorganicznych substancji chemicznych, odczynników, sprzętu laboratoryjnego, protokół oględzin telefonu tego pierwszego świadka (k. 179-181), dane z rachunku jego żony , potwierdzenia nadania przesyłek przez H. K., protokół oględzin danych przesłanych przez firmę kurierską (...) (k. 518-522), protokół oględzin danych telekomunikacyjnych nadesłanych przez operatora sieci P4 (445-459), protokół oględzin danych z historii przeglądania stron internetowych na laptopie Ł. F. (k. 578-588) potwierdzają, że to ten oskarżony zamawiał substancje chemiczne takiego rodzaju i ilości, które, jak wynika z opinii chemicznej, są wykorzystywane do wytwarzania siarczanu amfetaminy metodą nitrostyrenową. Jeśli zamówienia były składane z tego samego numeru telefonicznego, H. K. rozmawiał z mężczyzną nie kobietą, substraty były wysyłane na adres pod którym przebywał interesujący się produkcją amfetaminy Ł. F. i odbierane, to wniosek Sądu Okręgowego, że zamawiającym i odbierającym dostawy był oskarżony nie jest dowolny, lecz logiczny mimo, że figurowało tam nazwisko nie mieszkającego tam nieznanego mężczyzny, lub matki oskarżonego. B., stężony kwas octowy, alkohol izopropylowy, eter, metanol, kwas siarkowy to nie są substancje potrzebne, zwłaszcza w takiej ilości (ponad 700 kg przez rok do stycznia 2020 r.) w gospodarstwie domowym, wykorzystywane w życiu codziennym, są natomiast substratami w technologii wytwarzania siarczanu amfetaminy metodą nitrostyrenową (opinia chemiczna k. 787-789). Nie sposób uznać, że faktyczną ich nabywczynią była U. F.. Nie wiadomo co stało się z tymi substancjami, czy oskarżony użył ich do produkcji amfetaminy, przekazał (odpłatnie, lub nie) innym osobom, zniszczył, czy posiadał w jednym czasie wszystkie substraty konieczne do wytworzenia narkotyku.

Podczas oględzin pomieszczeń w domu, gdzie mieszka Ł. F. 11 lutego 2020 r. (k. 204-205) pobrano wymazy z lodówki i jej okolic. Opinia chemiczna (k. 234-235) stwierdza, że w wymazach z klapy lodówki, ściany nad nią i spodu szafki znajduje się amfetamina. Nie wiadomo jednak kiedy i w jakich okolicznościach wymienione ślady się tam znalazły.

Z dowodów tych wynika więc, że Ł. F. interesujący się produkcją amfetaminy nabywał substraty przydatne do jej wytwarzania m.in. w okresie od jesieni 2018 r. do wiosny 2019 r., a w lutym 2020 r. w domu, w którym mieszkał ujawniono ślady tego narkotyku. Te przesłanki nie są wystarczające by przyjąć, że ujęty podczas wytwarzania amfetaminy 23 stycznia 2020 r. oskarżony z kupionych składników wytwarzał też ową substancję psychotropową wcześniej, w nieustalonym czasie między jesienią 2018 r., a wiosną 2019 r. Jest to prawdopodobne, ale przecież wyliczone poszlaki nie układają się w jeden nieprzerwany ciąg prowadzący do wniosku, że Ł. F. wytwarzał amfetaminę w nieustalonym czasie między jesienią 2018 r., a wiosną 2019 r., a nie usunął, czy przekazał, lub zbył substancje innej osobie lub osobom.

Rację ma więc Sąd Okręgowy uznając, że w świetle braku dowodów wskazujących z dostateczną pewnością na sprawstwo należało uniewinnić oskarżonego Ł. F. od zarzucanego mu w punkcie II czynu z z art. 53 ust. 2 i art. 56 ust. 3 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. przy zast. art. 65 § 1 k.k.

2. Istotnie, pisemne motywy zaskarżonego wyroku nastręczają trudności w dotarciu do tego, co Sąd Okręgowy ustalił o zachowaniach oskarżonych składających się na przypisany im czyn wytwarzania amfetaminy od nieustalonej daty do 23 stycznia 2020 r. i prześledzenie rozumowania tego Sądu, które prowadziło go do wniosków znajdujących ostateczny wyraz w treści zaskarżonego wyroku. Wynika to w istotnej części z konstrukcji szablonu w jakim to uzasadnienie zostało sporządzone defragmentującej logiczną budowę uzasadnienia i wymuszającej poszukiwanie w różnych podsekcjach podstawy faktycznej i oceny dowodów wymagającej przecież „dyskusji” miedzy nimi, całościowego, a nie wycinkowego spojrzenia.

Sąd Apelacyjny nadal uznaje, że wywołana apelacją kontrola odwoławcza zasadniczo, z wyłączeniem sytuacji z art. 425 § 2 k.p.k., która tu nie zachodzi, służy weryfikacji trafności orzeczenia, a nie jego uzasadnienia. O tej zaś świadczą nie formalnie nienaganne pisemne motywy, sporządzone już po wydaniu wyroku (art. 423 § 1 k.p.k.) i odrębne od niego (art. 413 k.p.k., por. odmiennie odnośnie postanowień - art. 94 § 1 k.p.k.), ale konfrontacja orzeczenia z zebranym w sprawie materiałem dowodowym i dotrzymanie istotnych wymogów proceduralnych. Skoro dla skuteczności zarzutu obrazy przepisu postępowania konieczne jest wykazanie jego możliwego wpływu na treść orzeczenia (art. 438 pkt 2 k.p.k.) to naruszenie art. 424 k.p.k. samo w sobie nie może prowadzić do spodziewanego przez skarżącego rezultatu, ponieważ to, co było później (uzasadnienie) nie może wpływać na to, co było wcześniej (wyrok). Wady uzasadnienia mogą świadczyć o wadliwości procesu wyrokowania, skłaniają do tym wnikliwszej kontroli odwoławczej, ale o tej wadliwości same w sobie nie przekonują i nie warunkują tej kontroli (por. art. 455a k.p.k.). Pisemne motywy wyroku pełnią ważną funkcję gwarancyjną. Pozwalają poznać przebieg procesu, który doprowadził Sąd do wniosku o winie, lub niewinności osoby oskarżonej, okolicznościach, którymi kierował się wymierzając karę, orzekając o środkach karnych, kompensacyjnych itp. Zatem umacniają zaufanie społeczne do wymiaru sprawiedliwości, a stronom dają możliwość oceny, czy podzielają zawartą tam argumentację, a jeśli nie, podjęcia z nią polemiki, wskazywania dlaczego jest wadliwa, a przez to wadliwy jest wyrok. Uzasadnienie jest więc także jednym z elementów konstytucyjnych i konwencyjnych gwarancji dla stron realnego i skutecznego środka odwoławczego.

Sposób przedstawienia w uzasadnieniu roli oskarżonych w przypisanym im czynie, podstawy dowodowej ustaleń w tym zakresie skłonił Sąd Apelacyjny do szczegółowszej analizy tych okoliczności i poszerzenia postępowania dowodowego o zapis interwencji policjantów w nocy 23 stycznia 2020 r. na posesji B. S., oraz zeznania uczestniczącego w niej funkcjonariusza A. R., który sporządził notatkę urzędową (k. 1).

3. Jest poza sporem, że oskarżeni przyjechali 23 stycznia 2020 r. do położonej na uboczu, nad stawem posesji B. S. autem ojca Ł. F.. Nie ma dowodowych podstaw by przeczyć zbieżnym wyjaśnieniom oskarżonych, że K. W. przywiózł tam Ł. F. na jego prośbę (k. 97, 776v). Skoro S. J. (k. 805 506-508) obecny tam jak co dzień około 15.00 by karmić zwierzęta nie widział oskarżonych ani niczego niepokojącego, to K. W. i Ł. F. znaleźli się tam po godz. 15.00., a zostali zatrzymani przed północą gdy wyjeżdżali z posesji (k. 2, 21).

Oskarżeni przebywali więc przez kilka godzin, nocą, zimą, na dworze, w odludnym miejscu mając do dyspozycji tylko auto, a za oświetlenie latarki czołowe. Wniosek, że chodziło o zachowania nielegalne jest dla każdej rozsądnej osoby logiczny. Taki też musiał być dla K. W., którego o przysługę prosił Ł. F..

Jeśli zatem ten ostatni oskarżony mówi (k. 97), że K. W. nie miał nic wspólnego z wytwarzaniem narkotyku, to wniosek Sadu Okręgowego (uzasadnienie str. 11), że faktycznie oskarżony przyznał, co sam tam czynił nie jest dowolny.

W samochodzie, którym poruszali się oskarżeni ujawniono (protokół oględzin – k. 9-11) pojemniki, kanistry ze śladowymi ilościami alkoholu izopropylowego, kwasu octowego, po wodzie demineralizowanej, worek foliowy z fragmentami folii aluminiowej i amalgamatem glinu, pojemniki z chlorkiem rtęci (opinia chemiczna k. 481v), a w lesie opodal ujawnionych beczek z mieszaniną reakcyjną syntezy amfetaminy metodą nitrostyrenową znajdowało się skupisko worków i reklamówek (protokół oględzin – k. 52-55) gdzie stwierdzono występowanie amalgamatu glinu i nitrostyrenu (opinia chemiczna k. 481v). Wszystkie te substancje, jak wynika z powołanej opinii chemicznej A. M. (k. 476-481, 787-789) są niezbędne do przeprowadzenia drugiego (z trzech) etapu syntezy amfetaminy metodą nitrostyrenową - redukcji nitrostyrenu, którego końcowym efektem jest otrzymanie wolnej zasady amfetaminy. Ta właśnie substancja znajdowała się w ujawnionych w lesie w pobliżu posesji B. S. beczkach (protokół oględzin – k. 52-55), a występujący tam także kwas octowy, alkohol izopropylowy, amalgamat glinu, octan glinu (opinia chemiczna k. 482, 788) jako pozostałości i odpady tej reakcji tylko potwierdzają, że 23 stycznia 2020 r. odbywał się tam drugi etap syntezy amfetaminy metodą nitrostyrenową.

Zważywszy na uzyskane w postępowaniu odwoławczym nagranie czynności policjantów na posesji B. S. i zeznania A. R. złożone na rozprawie odwoławczej nie budzi wątpliwości, że wbrew ustaleniu Sądu I instancji wynikającemu z oświadczenia Ł. F. do protokołu przeszukania auta V. (...) (k. 7), to nie ten oskarżony, lecz K. W. kierował tym pojazdem gdy oskarżeni zostali zatrzymani. Ważniejsze jednak od siły przekonywania tłumaczenia oskarżonych, że chodziło o zawiezienie obawiającego się, że jest nietrzeźwy Ł. F. na posesję o której mowa, są okoliczności w jakich to nastąpiło. Chodziło przecież o pojechanie zimą, nie wcześniej niż późnym popołudniem do położonej na uboczu, w lesie nieruchomości B. S., a więc gdy nie nadawała się by spędzać tam czas na odpoczynku, rekreacji, czy spotkaniu towarzyskim. Przy tym bagażnik auta był wypełniony kilkunastoma pojemnikami z substancjami chemicznymi, na tylnej kanapie znajdowały się waga elektroniczna, maska z pochłaniaczami, worek foliowy z folią aluminiową, pojemniki po jajkach niespodziankach (k. 9-11), a w pojeździe wyczuwalna była silna, ostra woń o czym mówi choćby A. R.. Jeśli czuł ją świadek choć pojemniki były niemal puste, a nos i usta osłaniała mu kominiarka to tym bardziej była wyczuwalna dla K. W.. Wniosek, że Ł. F. będzie w tym ustronnym miejscu nielegalnie syntezował narkotyk rysował się czytelnie.

Trzeba przypomnieć, że w aucie znajdowały się dwie latarki czołowe (k. 8), a policjanci obserwujący posesję mówili A. R. o dwóch mężczyznach z takimi latarkami poruszających się po posesji, gdzie w tym czasie syntezowano amfetaminę (proces trwa kilka godzin). Jeśli rola K. W. miałaby się ograniczyć do przywiezienia i odwiezienia współoskarżonego, to przecież do wykonania tych czynności zbędna mu była latarka czołowa. Z racji braku dostatecznego oświetlenia na posesji (zeznania A. R.) wystarczające byłoby zabranie tylko jednej latarki czołowej przez Ł. F. jeśli tylko on miałby się zajmować czynnościami związanymi z wytwarzaniem amfetaminy, a K. W. tylko go tam przywieźć i odwieźć. Jeszcze przed wyjazdem do miejscowości K. oskarżeni wiedzieli więc, że w związku z czynnościami, które miały tam być wykonane będą im potrzebne latarki czołowe, że zaplanowanych czynności nie wykona samodzielnie Ł. F., lecz będzie mu potrzebne wsparcie K. W..

Brak śladów w których znajdowałby się materiał genetyczny K. W. i ujawnienie takiego materiału Ł. F. na śladach z rękawic odnalezionych pod siedzeniem auta oraz z maski (opinia genetyczna k. 434-443) nie podważa tych wniosków. Wskazuje natomiast, tak jak występowanie tylko jednej maski z filtrami na to, że czynności związane z prowadzeniem procesu chemicznego otrzymywania zasady amfetaminy wykonywał Ł. F., co jest logiczne zważywszy na wcześniejsze zainteresowanie i próby wytwarzania amfetaminy i nabywanie substratów do jej otrzymywania metodą nitrostyrenową. Podobnie jest w wypadku opinii daktyloskopijnej (k. 258-261). Brak śladów linii papilarnych K. W. na przedmiotach ujawnionych w aucie nie przeczy ustaleniu, że przenosił pojemniki z samochodu do miejsca, gdzie współoskarżony zajmował się syntezą amfetaminy, co przecież przyznaje K. W..

Biegły zeznaje (k. 787), że synteza amfetaminy metodą nitrostyrenową jest prosta, nie wymaga zaawansowanej wiedzy chemicznej i zaawansowanego sprzętu tak więc oczekiwanie ujawnienia bliżej nieokreślonego sprzętu i aparatury dla przyjęcia wytwarzania amfetaminy wyrażane przez obrońcę Ł. F. jest niezasadne. A. M. wskazuje, że reakcje chemiczne w tej technologii przebiegają samorzutnie, poza dodaniem substratów nie ma potrzeby inicjowania reakcji mających charakter egzotermiczny (k. 787, 789). Skoro więc jeszcze rano następnego dnia stwierdzono (protokół oględzin – k. 52-55), że mieszanina reakcyjna w beczkach jest ciepła, lekko parująca, to jest jasne, że 23 stycznia 2020 r. na posesji w miejscowości K. przeprowadzano syntezę amfetaminy. Z opinii biegłego z zakresu chemii (k. 476-483, 787-789) jasno wynika, że ten etap otrzymywania substancji narkotycznej niezależnie od prymitywnych warunków przeprowadzenia został skutecznie zakończony – mieszanina reakcyjna znajdująca się w beczkach zawierała amfetaminę w postaci wolnej zasady (około 22 dm³ tj. 1351g) oraz pozostałości z prowadzonych procesów chemicznych: kwas octowy, alkohol izopropylowy, octan glinu, amalgamat glinu. Z opinii A. M. wynika, że uzyskana przez oskarżonego amfetamina w postaci wolnej zasady o stężeniu 6% była zdatna do poddania jej trzeciemu etapowi alkalizacji, ekstrakcji i strącaniu kwasem siarkowym prowadzącym do uzyskania siarczanu amfetaminy – postaci handlowej i konsumpcyjnej w której ten narkotyk występuje (opinia chemiczna k. 787-788). Ten ostatni etap nie został przez Ł. F. przeprowadzony z powodu ujęcia podczas opuszczania posesji. Dlatego dalsze wyliczenia biegłego są oczywiście szacunkowe, zależne od wiedzy, umiejętności, staranności prowadzącego proces, użytych narzędzi, zachowania proporcji. Stwierdzenie, że z 1351g amfetaminy w postaci wolnej zasady można zyskać 1851 g czystego siarczanu amfetaminy, co daje (...) zazwyczaj występujących na rynku jednogramowych działek o 10 % zawartości siarczanu amfetaminy ma charakter przybliżony, szacunkowy właśnie bo Ł. F. nie przystąpił to tego końcowego etapu. Tak też tę kwestię ujęto w opisie czynu przypisanego zawierającego przecież w interesującym zakresie stwierdzenie o możliwości uzyskania takiej ilości pojedynczych działek narkotyku. Efekt przeprowadzonej przez Ł. F. reakcji redukcji nitrostyrenu w trudnych, prymitywnych warunkach przekonuje, że posiada wiedzę i umiejętności pozwalające przeprowadzić trzeci etap syntezy amfetaminy i uzyskać z 1351g wolnej zasady amfetaminy znaczną ilość jej siarczanu.

Odnosząc się już tu do podnoszonego w apelacji obrońcy Ł. F. problemu znacznej ilości substancji narkotycznej jako znamienia przestępstw narkotykowych można wskazać, że kwestia dostatecznej określoności znamienia typów czynów zabronionych - "znacznej ilości" środków narkotycznych była przedmiotem rozstrzygania przez Trybunał Konstytucyjny. W wyroku z dnia 14 lutego 2012 r., sygn. akt P 20/10 Trybunał wskazał na wypracowaną przez Sąd Najwyższy, jednolitą praktykę dotyczącą rozumienia nieostrego znamienia „znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych”. Sąd Najwyższy konsekwentnie stwierdza, że " znaczna ilość" narkotyków to taka, która wystarczy do jednorazowego zaspokojenia potrzeb co najmniej kilkudziesięciu uzależnionych osób (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 23.02.2017 r., IV KK 19/17, L., z dnia 1.02.2007 r., III KK 257/06, LEX nr 323801, z dnia 23.09.2009 r., I KZP 10/09, LEX nr 518123; wyroki Sądu Najwyższego z dnia 1.03. 2006 r., III KK 47/05, LEX nr 182794 i z dnia 10.06.2008 r., III K 30/08, LEX nr 418629). Sąd odwoławczy dostrzega odmienne stanowiska prezentowane w doktrynie i dawniejszym orzecznictwie. Rozumiejąc racje, które za nim stoją Sąd Apelacyjny podziela stanowisko i argumenty Sadu Najwyższego za którym przemawia także wzgląd na stabilność stanu prawnego współtworzonego przez praktykę sądową prezentującą niezmienną interpretację przepisów prawnych, co jest elementem gwarancji równego traktowania wszystkich osób znajdujących się w tożsamej sytuacji. Kilkadziesiąt to liczebnik nieokreślony oznaczający w sposób przybliżony liczbę od 20 do 90 (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1993 r., t. I, str. 917). Jeśli więc z ilości wolnej zasady amfetaminy (1351g) wytworzonej przez Ł. F. można uzyskać 1851g amfetaminy w postaci siarczanu występującej w obrocie i konsumpcji to z całą pewnością jest to ilość zdatna do jednorazowego zaspokojenia potrzeb więcej niż kilkudziesięciu uzależnionych osób.

K. W. przyznaje (k. 776), że nie przez cały czas czekał na Ł. F. w samochodzie, lecz w pewnej chwili podawał mu z bagażnika na jego prośbę pojemniki wypełnione płynem. Skoro nastąpiło to po upływie pewnego czasu, to proces wytwarzania amfetaminy przez Ł. F. w tym nietypowym, opisanym wyżej miejscu i czasie już trwał i K. W. widział co robi współoskarżony, widział przebiegającą reakcję chemiczną, czuł silny, drażniący zapach wyczuwalny jeszcze następnego dnia rano podczas oględzin posesji (k. 52-55). Niezależnie od wcześniejszych uwag świadomość, że chodzi o produkcję narkotyku i godzenie się na to oraz swoje zaangażowanie w ów proceder rysuje się jasno. Tym bardziej, że policjanci obserwujący posesję mówili A. R., że widzą dwóch mężczyzn z latarkami czołowymi poruszających się po posesji, co jest zbieżne z wyjaśnieniem K. W. o przynoszeniu pojemników oraz wskazanym niżej wspólnym przenoszeniem beczek z mieszaniną reakcyjną z posesji do lasu.

O ile proces wytwarzania Ł. F. prowadził na posesji B. S., co wynika z cyt. wyżej wyjaśnień K. W., zeznań A. R. i śladów, nawarstwień ujawnionych na tej posesji, to same beczki z mieszaniną reakcyjną znajdowały się wkopane w ziemię, w lesie 15 m od posesji (k. 52-55). Biegły tłumaczy (k. 789), że przeniesienie beczek i takie ich umieszczenie było racjonalne ponieważ chemiczna przemiana, która przebiegała jest egzotermiczna i dla prawidłowego przebiegu reakcja wymaga chłodzenia. Nie można więc podzielić twierdzenia obrońcy Ł. F., że oskarżony ten odstąpił od wytworzenia amfetaminy. Gdyby tak było to przecież nie zadawałby sobie trudu by przemieścić kilkanaście metrów dalej ciężkie, ponad pięćdziesięciokilogramowe (k. 72, 73) beczki z posesji do lasu, umieścić je w wykopanych dołach i przykryć ściółką (k. 52-55), lecz pozostawiłby na miejscu, lub wylał zawartość.

Z rodzaju substancji ujawnionych w aucie, na posesji i opodal w lesie wynika, że Ł. F. chciał i wykonał w nocy z 23 na 24 stycznia 2020 r. drugi z trzech wymienionych przez biegłego chemika etapów syntezy amfetaminy metodą nitrostyrenową prowadzącej w trzecim etapie do otrzymania postaci konsumpcyjnej - siarczanu amfetaminy. Zapewne także z racji późnej pory i warunków atmosferycznych procesu tego wówczas nie kontynuował.

Wymienione wyżej beczki z mieszaniną reakcyjną ważyły 53,4 kg i 52,2 kg (fot. 73-74). Miały wysokość 55cm i średnicę 38cm (k. 70-71). Przemieszczenie ich na odległość kilkunastu metrów, w tym przez mostek i nierówny teren lasu byłoby bardzo trudne dla jednej osoby, co potwierdza zapis video interwencji Policji, gdzie widać dwóch funkcjonariuszy przenoszących beczkę. Nie budzi więc wątpliwości Sądu Apelacyjnego, że choć A. R. zeznaje, że funkcjonariusze obserwujący posesję mówili mu o przenoszeniu beczek do lasu, lecz nie powiedzieli, czy robi to jedna, czy dwie osoby, to beczki te z opisanych powodów przenosił Ł. F. i K. W.. Kolejny wniosek nie nasuwający wątpliwości to ten, że dla Ł. F. było od początku jasne, że pomoc K. W. będzie mu niezbędna nie tylko by przyjechać do miejsca wytwarzania amfetaminy, ale i by przemieścić beczki z mieszaniną reakcyjną do przygotowanych wcześniej (w aucie i na posesji nie ujawniono szpadli) dołów. Sięgając do uwag dotyczących latarek czołowych należy wskazać, że także K. W. miał już wtedy świadomość i akceptował, że będzie w ten sposób współdziałał z Ł. F..

Z opisanych wyżej rozważań wynika, że oskarżony K. W. zawożąc Ł. F. wraz z substratami do realizacji drugiego etapu wytwarzania amfetaminy na posesję B. S. gdzie ten proces miał się odbywać, deklarując zabranie go stamtąd, przynosząc mu niezbędne substancje do miejsca, gdzie tamten prowadził proces wytwarzania, a po zakończeniu etapu przenosząc z nim beczki z cieczą reakcyjną miał świadomość i godził się, że te jego zachowania ułatwiają współoskarżonemu wytwarzanie znacznej (zważywszy na liczbę, objętość składników, beczek gdzie przebiegała synteza) ilości substancji narkotycznej. Czynności te, zwłaszcza przywiezienie na miejsce przestępstwa, gdy Ł. F. nie czuł się na siłach by kierować autem, przemieszczanie beczek stanowiły istotne wsparcie w wytwarzaniu amfetaminy.

Skoro, jak była o tym mowa wyżej z uzyskaniem wolnej zasady amfetaminy zakończył się przedostatni etap technologii wytwarzania siarczanu amfetaminy metodą nitrostyrenową, który miał być kontynuowany, to także zachowanie polegające na przenoszeniu beczek do lasu, niezależnie od tego, czy K. W. zapewnił o nim wcześniej, miało miejsce na etapie usiłowania, a nie już po dokonaniu czynu polegającego na wytwarzaniu narkotyku przez Ł. F.. Dlatego także ono może być potraktowane jako ułatwienie tego czynu.

Osobą zamawiającą komponenty do wytwarzania amfetaminy, płacącą za nie był Ł. F., on zaopatrzył się w klucz do posesji gdzie miał przebiegać proces produkcji (N. S. k. 777) on też miał wiadomości potrzebne by skutecznie przeprowadzić syntezę i sam go realizował. Wykonanie substancji psychotropowej leżało w jego interesie. Zaangażowanie K. W. nie polegało na wykonywaniu czynności sprawczych wytwarzania substancji psychotropowej, lecz ograniczało się do działań pomocniczych: przywiezienia współoskarżonego na miejsce wytwarzania, przyniesienia części składników, przemieszczenia beczek z produktem reakcji chemicznej. K. W. nie realizował wspólnie z Ł. F. zespołu znamion wytwarzania środka narkotycznego, nie traktował tego jako własnego przedsięwzięcia, nie działał " cum animo auctoris", lecz obejmował zamiarem ułatwienie temu oskarżonemu popełnienie jego czynu zabronionego, traktując je jako cudze przedsięwzięcie, czyli działał " cum animo socii".

Rację ma więc obrońca K. W. wywodząc, że oskarżony ten nie wytwarzał amfetaminy. Natomiast jak wykazano wyżej udzielał pomocy Ł. F. do wytworzenia znacznej ilości tej substancji. Jego zachowanie wyczerpało więc dyspozycję art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Oskarżeni nie działali zatem w ramach współsprawstwa.

Nie ma dowodowych podstaw by ustalić, jak to przyjął Sąd Okręgowy, że oskarżeni (lub tylko Ł. F.) wcześniej, przed 23 stycznia 2020 r. zajmowali się wytwarzaniem amfetaminy metodą nitrostyrenową, który to proces kontynuowali w dniu zatrzymania. Sąd nie pisze zresztą w uzasadnieniu kiedy i jakie czynności mieliby we wcześniejszych dniach podejmować. W szczególności nie wiadomo, czy Ł. F. przeprowadził syntezę (...), którego następnie użył 23 stycznia 2020 r. do reakcji otrzymywania wolnej zasady amfetaminy, czy uzyskał ten składnik od innej osoby, lub sprzedawcy.

Sąd Apelacyjny podzielił też zarzut obrońcy Ł. F. kwestionującego ustalenie, że oskarżony wytworzył substancję psychotropową – amfetaminę.

Przestępstwa z art. 53 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii mają charakter skutkowy (Przestępstwa narkotykowe. Komentarz pod red. W. Górowskiego i D. Zająca, Kraków 2019, str.62) Skutkiem jest wytworzenie, przetworzenie, przerobienie środka odurzającego, substancji psychotropowej, słomy makowej (przetworzenie).

Jak to już wskazywano wyżej proces otrzymywania amfetaminy zastosowaną przez oskarżonego metodą nitrostyrenową składa się z trzech etapów, których końcowym efektem jest uzyskanie amfetaminy w postaci konsumpcyjnej, występującej w obrocie – siarczanu amfetaminy. Oskarżeni zostali zatrzymani po tym jak Ł. F. zakończył drugi etap uzyskując wolną zasadę amfetaminy, która racji silnych zasadowych właściwości, mniejszej trwałości, utleniania się i rozkładania (opinia chemiczna – k. 788) nie jest przedmiotem obrotu i rekreacyjnej konsumpcji. Z omówionych wcześniej powodów nie można podzielić stanowiska obrońcy, że Ł. F. odstąpił od kontunuowania procesu. Oskarżony tylko przerwał go ze względów technologicznych (opinia chemiczna k. 789), a być może także późnej pory i warunków atmosferycznych (niska temperatura powietrza). Ł. F. nie zakończył więc realizacji podjętego zamiaru wytwarzania środka narkotycznego ponieważ jego celem było otrzymanie soli substancji psychotropowej – siarczanu amfetaminy bo w takiej postaci, a nie wolnej zasady, amfetamina występuje w obrocie i jest zdatna do konsumpcji.

Wedle definicji ustawowej wytwarzanie to czynności, za pomocą których mogą być otrzymywane środki odurzające, substancje psychotropowe, prekursory, środki zastępcze lub nowe substancje psychoaktywne, ich oczyszczanie, ekstrakcję surowców i półproduktów oraz otrzymywanie soli tych środków lub substancji (art. 4 pkt 35 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii). Skoro oskarżony zmierzał do wytworzenia soli amfetaminy, to jego działanie nie było zakończone, lecz zostało przerwane interwencją Policji.

Regulacje dotyczące substancji narkotycznych służą zapobieganiu ich nadużywaniu i nielegalnemu obrotowi nimi ze względu na szkody jakie wywołują dla zdrowia publicznego i funkcjonowania społeczeństwa (preambuła Konwencji o Substancjach Psychotropowych, Dz.U. 1976, Nr 31, poz. 180, motyw 1 decyzji ramowej Rady 2004/757/WSiSW z 25 października 2004 r. ustanawiającej minimalne przepisy określające znamiona przestępstw i kar w dziedzinie nielegalnego handlu narkotykami (Dz. Urz. UE L 335 z 11.11.2004, str. 8, z późn. zm.).

Art. 4 pkt 25 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii definiuje substancje psychotropowe jako substancje:

a) objęte zakresem stosowania Konwencji Narodów Zjednoczonych o substancjach psychotropowych z 1971 r. (Dz. U. z 1976 r. poz. 180),

b) wymienione w załączniku do decyzji ramowej Rady 2004/757/WSiSW z dnia 25 października 2004 r. ustanawiającej minimalne przepisy określające znamiona przestępstw i kar w dziedzinie nielegalnego handlu narkotykami (Dz. Urz. UE L 335 z 11.11.2004, str. 8, z późn. zm.), poddane środkom kontroli i sankcjom karnym takim samym jak substancje, o których mowa w lit. a,

c) pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, w formie czystej lub w formie preparatu, działające na ośrodkowy układ nerwowy, inne niż określone w lit. a i b, ale o podobnej do nich budowie chemicznej lub działaniu, stwarzające zgodnie z rekomendacją Zespołu do spraw oceny ryzyka zagrożeń dla zdrowia lub życia ludzi związanych z używaniem nowych substancji psychoaktywnych, o której mowa w art. 18b ust. 1 pkt 3, takie same zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zagrożenia społeczne, jak zagrożenia stwarzane przez te substancje,

d) inne niż wymienione w lit. a-c, które na podstawie przepisów ustawy obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. poz. 1490), były objęte wykazem substancji psychotropowych

– określone w przepisach wydanych na podstawie art. 44f pkt 1 tej ustawy.

(...) (amfetamina) objęty zakresem stosowania Konwencji wymienionej art. 4 pkt 25 lit. a cyt. ustawy został wymieniony w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 17 sierpnia 2018 r. w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 1665). Poza wymienieniem w wykazie ujawniona substancja musi spełniać warunki wymienione w art. 2 pkt 4 Konwencji, a więc wywołać stan zależności, powodować pobudzenie bądź hamowanie w ośrodkowym układzie nerwowym prowadzące do omamów albo do zaburzeń czynności motorycznych lub zaburzeń sądu, lub zachowania, lub postrzegania, lub nastroju. Wolna zasada amfetaminy nie ma tych przymiotów, nie występuje w obrocie, ponieważ nie ma, z powodu właściwości, cech konsumpcyjnych. Miałaby je sól amfetaminy, którą zamierzał wytworzyć Ł. F., lecz nie zdołał tego uczynić z powodu ujęcia przez Policję.

Sąd Najwyższy, w odniesieniu do ziela konopi innych niż włókniste, gdzie sama roślina po pewnym czasie ma cechy środka odurzającego, uznaje, że wytwarzaniem środka odurzającego są dopiero takie dalsze czynności podejmowane po zbiorze, za pomocą których otrzymuje się środek odurzający gotowy do użycia, a więc określony preparat danej rośliny, np. susz konopi (postanowienia Sądu Najwyższego z 8 marca 2005 r., IV KK 14/05, LEX nr 148182, z 30 czerwca 2015 r., V KK 124/15, LEX nr 1781852). Dostrzegając różnice w regulacji prawnokarnej dotyczącej tego środka odurzającego i amfetaminy należy wskazać, że Sąd Najwyższy łączy wytwarzanie o jakim mowa w art. 53 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z uzyskaniem substancji narkotycznej w formie konsumpcyjnej. Takiej substancji nie zdołał uzyskać Ł. F. ponieważ został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji.

Powyższe względy uzasadniały ustalenie, że oskarżony Ł. F. wyczerpał swoim zachowaniem dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

4. Orzeczona wobec oskarżonego Ł. F. kara pozbawienia wolności równa dolnemu progowi ustawowego zagrożenia nie razi niewspółmierną surowością, lecz odpowiada istniejącym w sprawie okolicznościom obciążającym i łagodzącym stanowiąc wraz z orzeczoną grzywną właściwą reakcję na przypisana oskarżonemu zbrodnię. Sąd Okręgowy dostrzegł niekaralność oskarżonego i nadał jej właściwą rangę wśród okoliczności oddziałujących na wymiar kary, nie pominął też, że oskarżony pracuje dorywczo. Nie można jednak tracić z pola widzenia, że Ł. F. od kilku lat interesował się wytwarzaniem amfetaminy, podejmował takie próby, nabywał składniki służące do otrzymywania tej substancji psychotropowej i jak wynika z opinii chemicznej umie wytwarzać amfetaminę metodą nitrostyrenową. Mimo niekaralności wskazuje to na istotny stopień demoralizacji. Oskarżony wytworzył znaczną ilość wolnej zasady amfetaminy z której można uzyskać 1851 g „czystego” siarczanu amfetaminy – postaci amfetaminy występującej w obrocie i konsumpcji z której można uzyskać ponad (...) jednorazowych porcji amfetaminy występujących zwykle w obrocie. Ilość ta wielokrotnie przekracza znamię znaczności. Zarówno rozmiar ujawnionej przestępczej działalności jak i rodzaj substancji narkotycznej, którą zamierzał wytworzyć oskarżony (amfetamina należy do grupy II – P) wskazują, że stopień narażenia na niebezpieczeństwo zdrowia publicznego należy ocenić jako poważny. Nie ma wystarczających podstaw do uznania, że zachodzi wyjątkowy szczególnie uzasadniony wypadek wskazujący na potrzebę sięgnięcia po instytucję z art. 60 § 2 k.k.

Nawiązka z art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii ma charakter represyjno-kompensacyjny jak słusznie wskazuje Sąd Okręgowy. Potrzeba orzeczenia i wielkość wynika z rozważenia dyrektyw sądowego wymiaru kary (art. 53 k.k.) oraz realizacji funkcji kompensacyjnej jako rekompensowanie społecznych skutków przestępstwa popełnionego przez sprawcę, w szczególności kosztów leczenia osób uzależnionych i przeciwdziałania zjawisku narkomanii. Oskarżony, wytwarzając substancję psychotropową przyczyniłby się do wzrostu społecznych i ekonomicznych następstw zjawiska narkomanii. Słuszne jest więc by uczestniczył w kosztach zapobiegania, terapii osób uzależnionych. Określona przez Sąd Okręgowy wielkość nawiązki uwzględnia ustalone przez Sąd Okręgowy okoliczności obciążające i łagodzące a także wskazanej możliwości zarobkowe oraz sytuację osobistą oskarżonego, który co prawda pracuje tylko dorywczo, ale jest zdrową, dorosłą osobą nie mającą nikogo na utrzymaniu. W połączeniu z karą pozbawienia wolności i grzywną nawiązka będzie realną, dolegliwością odpowiednią do stopnia społecznej szkodliwości czynu, a podmiotom zajmującym się zapobieganiem i zwalczaniem narkomanii przysporzy niezbędnych środków finansowych.

Inaczej należało ocenić karę orzeczoną wobec oskarżonego K. W., co wynika z odmiennej istotnie łagodniejszej oceny jego zachowania stanowiącego pomocnictwo do wytwarzania znacznej ilości amfetaminy - niesprawczą formę przestępnego współdziałania. Uwzględniając więc zakres tego wsparcia (przywiezienie na miejsce przestępstwa, zapewnienie o odwiezieniu, przyniesienie części substratów, przenoszenie beczek z wytworzoną wolną zasadą), stopień w jakim ułatwiło popełnienie przestępstwa Ł. F., niekaralność oskarżonego, dobrą opinię z miejsca zamieszkania (k. 217), prowadzenie ustabilizowanego trybu życia przez pracującego oskarżonego Sąd Apelacyjny uznał, że niesprawiedliwą byłaby w stosunku do oskarżonego kara odpowiadająca dolnemu progowi ustawowego zagrożenia, co wskazywało na potrzebę sięgnięcia po instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary i obniżenie wymierzonej kary pozbawienia wolności do roku. Wymienione okoliczności charakteryzujące osobę K. W. przekonały Sąd Odwoławczy by wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesić na dwuletni okres próby. Aby mieć wgląd w zachowanie K. W. w okresie próby Sąd zobowiązał go do informowania o nim. Inna ocena społecznej szkodliwości czynu oskarżonego skutkowała obniżeniem też liczby stawek dziennych grzywny.

5. Z tych wszystkich powodów przy braku okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu określonych w art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k., art. 455 k.p.k. orzeczono na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. jak w wyroku.

Regułą jest ponoszenie przez osobę oskarżoną kosztów sądowych w zakresie w jakim została skazana. Sąd Apelacyjny nie znalazł powodów by odstąpić od opisanej zasady. Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. i art. 633 k.p.k. w związku z rozstrzygnięciem co do wniesionych apelacji oskarżeni zostali obciążeni wydatkami postępowania odwoławczego w częściach równych. Z tym, że wydatki wywołane nieuwzględnioną apelacją prokuratora ponosi Skarb Państwa (art. 633 k.p.k.)

Na należne od oskarżonych koszty sądowe składa się: ryczałt za doręczenia (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym – Dz. U. z 2013 r. , poz. 663,) po 6,3zł (20zł x 1/3) oraz opłaty:

- od K. W. 580 zł za obie instancje (art. 2 ust. 1 pkt 3, art. 3 ust. 1, art. 10 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1073 r. o opłatach w sprawach karnych tekst jedn. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223),

- od Ł. F. 1200 zł (art. 2 ust. 1 pkt 3, art. 3 ust. 1, art. 8 ustawy z 23 czerwca 1073 r. o opłatach w sprawach karnych tekst jedn. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223),

SSA Cezariusz Baćkowski SSA Andrzej Kot SSA Piotr Kaczmarek

Treść orzeczenia pochodzi z Portalu Orzeczeń Sądów Powszechnych (orzeczenia.ms.gov.pl).