Postanowienie z dnia 2000-11-08 sygn. III CKN 349/00

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CKN 349/00

P O S T A N O W I E N I E

Dnia 8 listopada 2000 r.

Sąd Najwyższy Izba Cywilna w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSN - Helena Ciepła (spraw.)
Sędziowie:	SN - Bronisław Czech SN - Elżbieta Skowrońska-Bocian

Protokolant: Bożena Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2000 r. na rozprawie sprawy z wniosku J. P.

z udziałem M. T., M. P. i M. Ż.

o stwierdzenie nabycia spadku

na skutek kasacji wnioskodawcy od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w K.

z dnia 11 września 1998 r., sygn. akt II Ca […]

p o s t a n a w i a:

oddalić kasację i zasądzić od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki M. T. kwotę 225 zł (dwieście dwadzieścia pięć złotych) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

U Z A S A D N I E N I E

Postanowieniem z dnia 18 listopada 1997 r. Sąd Rejonowy w K. stwierdził, że spadek po J. P. nabyła na podstawie testamentu notarialnego z dnia 17 lipca 1996 r. córka M. T. w całości.

Rozstrzygnięcie to oparł na ustaleniu, że J. P. pozostawiła dwa testamenty notarialne. W pierwszym z dnia 2 września 1988 r. do całości spadku powołała swojego syna J., w drugim z dnia 17 lipca 1996 r. córkę M. T.. Pierwszy testament jako nie dający się pogodzić, zdaniem Sądu, z treścią pierwszego został uznany zgodnie z art. 947 k.c. za odwołany.

Apelację J. P. Sąd Wojewódzki w K. postanowieniem z dnia 11 września 1998 r. oddalił. W motywach podzielił ustalenia Sądu Rejonowego uznając, że dokonana przez ten Sąd ocena dowodów zawiera wszechstronne rozważenie zebranego materiału, w tym także zeznań świadka J. K. i nie przekracza granic zakreślonych w przepisie art. 233 § 1 k.p.c.

W kasacji wnioskodawca zarzucił naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 945 § 1 k.c. oraz naruszenie art. 5 k.p.c. Wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia względnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

W sytuacji, gdy skarżący z powołaniem się na obydwie podstawy kasacyjne (art. 393¹ k.p.c.) kwestionuje zasadność zaskarżonego orzeczenia, to w pierwszej kolejności wymaga rozważenia zarzut naruszenia przepisów procesowych, bowiem zarzut naruszenia prawa materialnego może być właściwie oceniony na tle prawidłowo ustalonego stanu faktycznego.

Podniesiony w kasacji zarzut naruszenia art. 5 k.p.c. nie może odnieść skutku. Według tego przepisu sąd powinien udzielać stronom występującym

w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek co do czynności procesowych oraz pouczać je o skutkach prawnych tych czynności i skutkach zaniedbań. Ten ogólny przepis postępowania nie może być samoistną podstawą kasacji opartej na naruszeniu przepisów postępowania (art. 393¹ pkt 2 k.p.c.) i wymaga konkretyzacji przez wskazanie, które istotne przepisy postępowania zostały naruszone wskutek zaniedbania przez sąd orzekający powinności określonej w tym przepisie i wywarły istotny wpływ na wynik sprawy (wyrok SN z 25.IX.1998 r., II UKN 233/98, OSNAP 1999 Nr 20 poz. 659), a skarżący w kasacji takich przepisów nie wskazał. Oznacza to związanie Sądu Najwyższego stanem faktycznym przyjętym za podstawę rozstrzygnięcia.

Zarzut naruszenia przepisu art. 945 pkt 1 k.c. nie może być poddany kontroli kasacyjnej. Skarżący zarzucając jego naruszenie przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, w istocie uzasadnia to naruszenie kwestionowaniem poczynionych ustaleń. W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowany jest pogląd, że podstawa kasacji z art. 393¹ pkt 1 k.p.c. nie oznacza oparcia kasacji także na podstawie naruszenia innych, poza powołanymi, przepisów postępowania (wyrok SN z dnia 26.03.1997, II CKN 50/97, OSN 1997 Nr 9 poz. 127). Z przepisów tych skarżący wskazał jedynie art. 5 k.p.c., który jak wyżej wywiedziono nie uzasadnia podstawy kasacyjnej z art. 393¹ pkt 2 k.p.c.

W tym stanie rzeczy kasacja, jako pozbawiona uzasadnionych podstaw podlega oddaleniu (art. 393¹² k.p.c.).