Postanowienie z dnia 2000-07-26 sygn. I CZ 73/00

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I CZ 73/00

P O S T A N O W I E N I E

Dnia 26 lipca 2000 r.

Sąd Najwyższy Izba Cywilna w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSN - Tadeusz Wiśniewski (spraw.)
Sędziowie:	SN - Tadeusz Żyznowski SA - Krzysztof Strzelczyk

po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2000 r.

na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa E. S., S. S. i K. D.

przeciwko A. G. i Z. G.

o wydanie pasa gruntu

na skutek zażalenia pozwanych

na postanowienie Sądu Okręgowego w T.

z dnia 18 lutego 2000 r., sygn. akt I Ca […]

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

U Z A S A D N I E N I E

Po stwierdzeniu, że wartość przedmiotu zaskarżenia kształtuje się w wysokości poniżej 5000 zł, Sąd Okręgowy w T. postanowieniem z dnia 18 lutego 2000 r. odrzucił kasację pozwanych Z. i A. małż. G. od wyroku tegoż Sądu z dnia 23 grudnia 1999 r. oddalającego ich apelację .

W zażaleniu na powyższe postanowienie pozwani wnieśli o jego uchylenie.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sprawy o wydanie nieruchomości lub jej części to sprawy o świadczenie w rozumieniu art. 393 pkt 1 k.p.c. w brzmieniu sprzed zmiany dokonanej ustawą z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego... (Dz.U. Nr 48, poz. 554). Nie może zmienić powyższego okoliczność, że do rozstrzygnięcia o zasadności powództwa konieczne było ustalenie przez Sąd przebiegu granic i w związku z  tym zamieszczenie w wyroku – stosownie do art. 36 prawa geodezyjnego i kartograficznego (Dz.U. z 1989, Nr 30, poz. 163 ze zm.) - także orzeczenia o rozgraniczeniu nieruchomości. Zgłoszone przez powodów żądanie wydania pasa gruntu było bowiem żądaniem głównym, dokonane zaś rozgraniczenie miało jedynie charakter pomocniczy i wtórny (zobacz w tej mierze przykładowo orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 1962 r., I CR 120/62 – OSPiKA 1964, nr 3, poz. 55 oraz z dnia 7 sierpnia 1985 r., III CRN 225/85 – OSNCP 1986, nr 5, poz. 86). Z tej właśnie przyczyny sprawa toczyła się w procesie a nie w postępowaniu nieprocesowym. W tym ostatnim wypadku w początkowej fazie musiałaby ona zresztą toczyć się postępowaniu administracyjnym.

W tej sytuacji należy uznać, że Sąd drugiej instancji prawidłowo postąpił, iż kasację pozwanego odrzucił. Była bowiem ona niedopuszczalna i nie należało nadawać jej dalszego biegu procesowego (art. 393⁵ w zw. 393 pkt 1 k.p.c. w brzmieniu sprzed zmiany dokonanej ustawą z dnia. 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego (...) w związku z art. 5 ust. 2 tej ustawy).

Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji (art. 393¹⁸ w zw. z art. 397 § 2 i art. 385 k.p.c. w brzmieniu jak wyżej).